ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1073 ล่อเสือออกจากถ้ำ (1) ตอนที่ 1074 ล่อเสือออกจากถ้ำ (2)
ตอนที่ 1073 ล่อเสือออกจากถ้ำ (1) / ตอนที่ 1074 ล่อเสือออกจากถ้ำ (2)
ตอนที่ 1073 ล่อเสือออกจากถ้ำ (1)
หลังจากนั้นสองสามวัน ชวีซินรุ่ยไม่ได้ส่งคนไปเชิญจวินอู๋เสียอีก และจวินอู๋เสียก็สามารถเพลิดเพลินกับความสงบสุขในช่วงนี้ได้
วันนี้จวินอู๋เสียตื่นแต่เช้า และชิงอวี่ได้นำข่าวมาบอกนาง
“คุณชายจวินขอรับ ท่านเจ้าเมืองเชิญท่านไปที่จวนเจ้าเมืองขอรับ บอกว่ามีเรื่องอยากคุยกับคุณชาย” ชิงอวี่พูดขณะที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องของจวินอู๋เสีย แต่ไม่กล้าก้าวเข้าไปข้างในเนื่องจากตอนนี้มีจ้าวปีศาจนั่งอยู่ในห้อง
จวินอู๋เสียกำลังลูบขนของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ เมื่อได้ยินคำพูดของชิงอวี่ นางก็เงยหน้าขึ้นถาม “ท่านชวีเหวินเฮ่าน่ะหรือ”
“ใช่ขอรับ” ชิงอวี่พยักหน้า
จวินอู๋เสียอดขมวดคิ้วไม่ได้ แม้ว่านางจะตกลงร่วมมือกับชวีเหวินเฮ่า แต่การส่งข้อมูลข่าวสารจะทำผ่านชวีหลิงเย่ว์กับสยงป้าเท่านั้น นอกจากวันงานเลี้ยงวันเกิดวันนั้นแล้ว นางไม่เคยติดต่อพูดคุยกับชวีเหวินเฮ่าตรงๆ เลย ทั้งหมดนี้ก็เพื่อไม่ให้ชวีซินรุ่ยเกิดความระแวงสงสัย
นั่นเป็นสิ่งที่นางรู้ดี และชวีเหวินเฮ่าก็เช่นกัน
แต่วันนี้ชวีเหวินเฮ่ากลับเชิญนางไปหา และมันก็เป็นหลังจากที่นางปฏิเสธชวีซินรุ่ยด้วย ทำให้จวินอู๋เสียอดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้
“ได้บอกหรือไม่ว่าเรื่องอะไร” จวินอู๋เสียถาม
ชิงอวี่ส่ายศีรษะ “ไม่ได้บอกมาขอรับ บอกแค่ว่าเป็นเรื่องสำคัญ ท่านเจ้าเมืองต้องการพูดกับท่านเป็นการส่วนตัว”
จวินอู๋เย่านั่งยกมือเท้าคางมองจวินอู๋เสีย เขาเข้าใจสถานการณ์ในเมืองพันอสูรดีขึ้นในช่วงสองสามวันมานี้
“ไปหรือไม่” เขาถาม
จวินอู๋เสียเงียบไปครู่ก่อนพยักหน้า
ที่ชวีเหวินเฮ่าเชิญมานั้นเป็นเรื่องแปลกอย่างแน่นอน แต่นางก็ยังต้องไปเพื่อดูว่ามันคือเรื่องอะไร
“อย่างนั้นข้าจะไปกับเจ้า” จวินอู๋เย่าลุกขึ้นยืน พอชิงอวี่ที่ยืนอยู่ที่ประตูเห็นจวินอู๋เย่าลุกขึ้น เขาก็ตกใจจนถอยหลังไปสองก้าว ในช่วงสองสามวันมานี้ จวินอู๋เย่าไม่ได้โผล่ไปในตึกเพลิงพิโรธมากนัก แต่ทุกครั้งที่เขาเห็นจวินอู๋เย่า ชิงอวี่ก็มักจะกลัวมากจนเหมือนลูกไก่ตัวน้อยๆ ที่กำลังหวาดกลัว สยงป้านั้นตัดสินใจง่ายๆ ว่าเขาจะไม่ก้าวเข้าไปในเรือนพักหลังนี้เองเด็ดขาด และหวังว่าเขาจะไม่ต้องเจอกับจ้าวปีศาจผู้น่ากลัวผู้นี้อีกเลย
“ได้” จวินอู๋เสียพยักหน้า
ชิงอวี่รีบล่าถอยกลับไปทันที
เมื่อจวินอู๋เย่าเห็นประตูห้องปิดลงเขาก็พูดขึ้นว่า “เป็นฝีมือของชวีซินรุ่ยหรือเปล่า”
จวินอู๋เสียวางใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะลงบนพื้นแล้วพูดช้าๆ ว่า “ชวีเหวินเฮ่าจะไม่เป็นฝ่ายติดต่อกับข้าโดยตรง เพราะอาจจะทำให้ชวีซินรุ่ยไหวตัวได้ ข้าเพิ่งปฏิเสธคำเชิญของชวีซินรุ่ยไปเมื่อวันก่อน แม้ว่าทุกอย่างจะดูสงบเป็นปกติ แต่ข้าคิดว่านางยังมีแผนอะไรซ่อนอยู่ คำเชิญวันนี้ต้องเป็นฝีมือของชวีซินรุ่ยแน่”
“ถ้านางอยากรนหาที่ตาย ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะสนองความต้องการของนาง” จวินอู๋เย่าพูดพร้อมกับยิ้มมุมปาก เขาสัญญากับจวินอู๋เสียว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ แต่ถ้าชวีซินรุ่ยอยากรนหาที่ตายมากขนาดนั้น เขาก็คิดว่ามันคงจะไม่ดีถ้าปฏิเสธนาง
จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เย่าแต่ไม่พูดอะไร พวกเขาเก็บของแล้วเดินออกไป
คนคุ้มกันที่ถูกส่งมาจากจวนเจ้าเมืองกำลังรออยู่นอกประตูตึกเพลิงพิโรธ จวินอู๋เสียอุ้มเจ้าแมวดำตัวน้อยและเดินออกไปพร้อมกับคนคุ้มกันและจวินอู๋เย่า
สยงป้ารอจนจวินอู๋เสียกับจวินอู๋เย่าหายลับไปจากหน้าประตูตึกเพลิงพิโรธก่อนจะค่อยๆ ย่องออกมาจากข้างใน
ชิงอวี่พูดไม่ออก เขามองหัวหน้าตึกของตัวเองด้วยสีหน้าดูถูกการกระทำที่ขี้ขลาด
“ทำไมจู่ๆ ท่านเจ้าเมืองถึงอยากพบคุณชายจวิน” สยงป้างงมาก ถ้าคนที่เอาข่าวมาบอกพวกเขาไม่ใช่คนสนิทที่ชวีเหวินเฮ่าไว้ใจ เขาก็คงคิดว่าเป็นข่าวปลอมที่ชวีซินรุ่ยสั่งให้คนมาบอกพวกเขา
ชิงอวี่เองก็ไม่เข้าใจเหตุผลในเรื่องนี้เหมือนกัน
ขณะที่ทั้งสองคนยังยืนเกาหัวกันอยู่ ก็มีบุรุษร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามาที่ประตูใหญ่ของตึกเพลิงพิโรธ
ตอนที่ 1074 ล่อเสือออกจากถ้ำ (2)
ขณะที่ยังงุนงงกันอยู่ สยงป้าก็เห็นคนผู้หนึ่งเดินเข้ามา เมื่อเห็นชัดว่าเป็นใครดวงตาของเขาก็เบิกกว้างจนแทบถลนออกมานอกเบ้า แล้วเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่ออย่างถึงที่สุด “ท่านเจ้าเมือง ทำไม…ทำไมท่านอยู่ที่นี่…”
คนที่เดินตรงมาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนที่ควรจะรอจวินอู๋เสียอยู่ที่จวนเจ้าเมือง เจ้าเมืองแห่งเมืองพันอสูร ชวีเหวินเฮ่า!
สีหน้าของชวีเหวินเฮ่าดูซีดเซียว ท่าทีของเขาก็ต่างไปจากปกติ เขาเดินมายืนตรงหน้าสยงป้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียดหมองหม่น
สยงป้าร้องขึ้นมาทันที “ท่านไม่ได้เชิญจวินเสีย…อ๊าก! ชวีซินรุ่ย! ชวีซินรุ่ยมันส่งข่าวปลอม! เร็วเข้า! ให้คนไปพาเขากลับมาเร็ว!”
ถ้าชวีเหวินเฮ่าอยู่ที่นี่ อย่างนั้นข่าวที่พวกเขาได้รับเมื่อครู่ต้องเป็นข่าวปลอมแน่ สยงป้าคิดทันทีว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นแผนการของชวีซินรุ่ย
ชิงอวี่กำลังจะไปตามพวกเขากลับมา แต่ชวีเหวินเฮ่าก็ยกมือขึ้นขวางชิงอวี่เอาไว้
“ท่านเจ้าเมือง” ชิงอวี่ถามพร้อมกับมองชวีเหวินเฮ่าอย่างงุนงง
ดวงตาของชวีเหวินเฮ่าดำคล้ำ และท่าทีของเขาก็แปลกไป
“ไม่ต้องไป” เขาพูดเบาๆ
“ทะ…ทำไม”
ชวีเหวินเฮ่ามองใบหน้างุนงงของสยงป้าและชิงอวี่ “ข้าเป็นคนส่งคนมาเชิญคุณชายจวินให้ไปที่จวนเจ้าเมืองเอง”
ชิงอวี่กับสยงป้าพากันตะลึงในทันที
ชวีเหวินเฮ่าเชิญจวินอู๋เสียไปที่จวนเจ้าเมืองจริงๆ แต่…ทำไมพอจวินอู๋เสียออกจากตึกเพลิงพิโรธชวีเหวินเฮ่าก็ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ทันที เขาน่าจะรอจวินอู๋เสียอยู่ที่จวนเจ้าเมืองไม่ใช่หรือ
ทั้งสองคนต่างสับสนอย่างมาก
“เรือนพักของจวินเสียอยู่ที่ไหน” อยู่ๆ ชวีเหวินเฮ่าก็ถามขึ้น
สยงป้ายิ่งตกใจไปอีก เขาตอบว่า “ที่ลานเล็กปีกตะวันออกขอรับ”
“ตอนจากไปเขาได้พาสัตว์วิญญาณไปด้วยหรือเปล่า” ชวีเหวินเฮ่าถามอีกครั้ง
สยงป้าเกาหัวแล้วพูดว่า “เอาไปแค่เจ้าแมวดำตัวน้อยเพียงตัวเดียวขอรับ อีกสองตัวข้าเห็นเขาไม่ค่อยพาออกไปไหน” แปลก ทำไมรู้สึกว่าวันนี้ท่านเจ้าเมืองมีบางอย่างผิดปกติ
ชวีเหวินเฮ่าไม่พูดอะไรอีก เขาเดินตรงเข้าไปด้านในตึกเพลิงพิโรธ
สยงป้ามองตามหลังชวีเหวินเฮ่า เขายังคงสับสนอยู่มาก
“ท่านเจ้าเมืองคิดจะทำอะไร ทำไมยิ่งดูเขาข้ายิ่งสับสน”
ชิงอวี่กำลังประเมินสถานการณ์ และเมื่อเขามองไปที่หลังของชวีเหวินเฮ่า เขาก็หน้าเผือดสีทันที!
สังหรณ์ร้ายผุดขึ้นในใจชิงอวี่ เขาถามปากสั่นว่า “ท่านเจ้าเมืองเพิ่งถามว่าคุณชายจวินพาสัตว์วิญญาณออกไปด้วยหรือเปล่าใช่หรือไม่ขอรับ”
“ใช่” สยงป้าตอบ แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นสีหน้าซีดเผือดของชิงอวี่ “เจ้าเป็นอะไรไป”
ชิงอวี่ชี้นิ้วสั่นๆ ไปที่ด้านหลังของชวีเหวินเฮ่าแล้วพูดเสียงแหบว่า “ท่านเห็นหรือไม่ว่านั่นคืออะไร…”
สยงป้ามองไปตามที่ชิงอวี่ชี้ แล้วเขาก็เห็นขลุ่ยสีขาวเงินเสียบอยู่ที่สะโพกของชวีเหวินเฮ่า คนทั้งเมืองพันอสูรไม่มีใครจำขลุ่ยนั้นไม่ได้!
หน้าของสยงป้าซีดเผือดทันที!
ในเมืองพันอสูรไม่มีใครไม่รู้ว่าขลุ่ยนั่นคืออะไร นั่นคือขลุ่ยที่เป็นความยิ่งใหญ่ของเมืองพันอสูร เป็นสิ่งที่นำความรุ่งโรจน์มาให้เมืองพันอสูร!
“ขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณ…ทำไมท่านเจ้าเมืองถึงเอาขลุ่ยนี่ออกมา…” สยงป้ายังคงตกใจมาก เขารู้สึกเหมือนจะมีสิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้น
ชิงอวี่ตัวเย็นเฉียบจนร่างกายสั่นขึ้นมา
“พาคุณชายจวินออกไปแล้วเอาขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณไปที่ห้องของคุณชายจวิน…ท่านเจ้าเมืองคิดจะควบคุมสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติของคุณชายจวิน!”
