ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1085 ตัดสัมพันธ์ (3) ตอนที่ 1086 ตัดสัมพันธ์ (4)

ตอนที่ 1085 ตัดสัมพันธ์ (3) / ตอนที่ 1086 ตัดสัมพันธ์ (4)
ตอนที่ 1085 ตัดสัมพันธ์ (3)

ประตูใหญ่หอเมฆาสวรรค์เปิดออกช้าๆ เสิ่นฉือยืนมองชวีเหวินเฮ่าที่ร้อนรนกระวนกระวายอยู่หลังประตู

ชวีเหวินเฮ่าไม่มองเสิ่นฉือเลยสักนิด เขาเดินผ่านเสิ่นฉือไปโดยพยายามยืดตัวตรงไว้ขณะที่ก้าวตรงเข้าไปข้างในหอเมฆาสวรรค์

ชวีซินรุ่ยกำลังนอนตะแคงอยู่บนเก้าอี้ยาวโดยมีเหล่าชายหนุ่มคนโปรดทั้งหลายคอยรับใช้อยู่อย่างระมัดระวัง

ชวีเหวินเฮ่าเดินขึ้นบันไดไป และทันทีที่เขาขึ้นไปถึงชั้นบน ขาของเขาก็หมดแรง เขาล้มลงกองกับพื้นอย่างหมดสภาพ เขาพยายามลุกขึ้นและลากขาพาตัวเองไปตรงหน้าชวีซินรุ่ยอย่างช้าๆ

“เรื่องที่ข้าให้เจ้าทำ เรียบร้อยแล้วหรือ” ชวีซินรุ่ยเลิกคิ้วมองชวีเหวินเฮ่าพร้อมกับยิ้มเหี้ยม

ชวีเหวินเฮ่ามองชวีซินรุ่ยด้วยแววตาน่ากลัวราวกับอยากจะฉีกนางออกเป็นชิ้นๆ ในใจเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างสุดขั้วหัวใจ

ชวีซินรุ่ยมองตรงเข้าไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของเขาแล้วหัวเราะเบาๆ

“ไม่ต้องมองข้าเสียน่ากลัวขนาดนั้นหรอก ที่ข้าทำไปทั้งหมดก็เพื่ออนาคตของเมืองพันอสูร อำนาจของรัฐเหยียนแข็งแกร่งกว่าเมืองพันอสูรมาก ถ้าเราสามารถเป็นพันธมิตรกับรัฐเหยียนได้ มันก็ย่อมเป็นผลดีต่อเมืองพันอสูรมากกว่าผลเสีย นี่เป็นสิ่งที่เจ้าซึ่งเป็นเจ้าเมืองก็ปรารถนาเช่นกันนี่”

“หลิงเย่ว์อยู่ที่ไหน!” ชวีเหวินเฮ่ากัดฟันถามพร้อมกับมองไปที่ชวีซินรุ่ย

ชวีซินรุ่ยยกมือขึ้นไล่เหล่าชายหนุ่มให้ถอยไปแล้วลุกขึ้นช้าๆ

“ข้าบอกแล้วนี่ ถ้าเจ้าอยากเจอลูกก็เอาสัตว์วิญญาณของจวินเสียมา”

ชวีเหวินเฮ่าคว้าขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณที่เป็นสัญลักษณ์อำนาจสูงสุดและเป็นความแข็งแกร่งของเมืองพันอสูรขว้างไปที่เท้าของชวีซินรุ่ยทันที!

ชวีซินรุ่ยเลิกคิ้วขึ้นและมองไปที่ชวีเหวินเฮ่า

“ข้าใช้ขลุ่ยควบคุมสัตว์วิญญาณของจวินเสียไปแล้ว หลิงเย่ว์อยู่ที่ไหน!” ชวีเหวินเฮ่าตะคอก ตัวของเขาสั่นด้วยความกลัว

ชวีซินรุ่ยส่งสัญญาณมือ หนุ่มคนโปรดคนหนึ่งที่คุกเข่าอยู่ตรงเท้าของนางจึงหยิบขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณขึ้นมาเช็ดให้สะอาดด้วยแขนเสื้อก่อนส่งให้ชวีซินรุ่ย

“อย่างนั้นหรือ แล้วสัตว์วิญญาณตัวนั้นอยู่ไหนเล่า” ชวีซินรุ่ยถามพลางเล่นขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณ

“จวินเสียกลับมากลางคันและเอาตัวมันไปแล้ว ข้าไม่ใช่คู่มือของจวินเสียจึงหยุดเขาไม่ได้ แต่ขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณได้ควบคุมจิตของสัตว์วิญญาณตัวนั้นแล้ว พอมันตื่นขึ้นมันจะฟังคำสั่งของข้าและจะกลับมาที่นี่เอง ทีนี้เจ้าก็ต้องรักษาสัญญา คืนหลิงเย่ว์ให้ข้าได้แล้ว!” ชวีเหวินเฮ่าตะโกนพร้อมกำหมัดแน่น

“ฮ่าๆๆ” ชวีซินรุ่ยหัวเราะเสียงดัง นางมองชวีเหวินเฮ่าที่มีสภาพน่าเวทนาแล้วหัวเราะพร้อมกับส่ายหน้า “ทำไมเจ้าต้องร้อนอกร้อนใจขนาดนี้ด้วย ถึงอย่างไรหลิงเย่ว์ก็เป็นสายโลหิตของสกุลชวี แล้วข้าที่เป็นคนของสกุลชวีจะทำแย่ๆ กับนางได้อย่างไร เจ้าวางใจเถอะ เมื่อนางมาที่นี่กับข้า ข้าก็ย่อมดูแลนางอย่างดี เมื่อไรที่สัตว์วิญญาณตัวนั้นกลับมาหาเจ้า ข้าก็จะคืนหลิงเย่ว์กลับไปให้เจ้า”

ชวีเหวินเฮ่าตื่นกลัวจนไม่สนอะไรอีกแล้ว เขาพุ่งเข้าใส่ชวีซินรุ่ยทันที ชวีซินรุ่ยขมวดคิ้วแล้วซัดฝ่ามือเข้าใส่ชวีเหวินเฮ่าลอยกระเด็นออกไป!

ชวีเหวินเฮ่ากระแทกพื้นอย่างแรงและกระอักโลหิตออกมา ผมของเขายุ่งเหยิง ดวงตาแดงก่ำจ้องมองชวีซินรุ่ยอย่างโกรธแค้น

ดวงตาคู่นั้นดูราวกับดวงตาของปีศาจ ชวีซินรุ่ยรู้สึกไม่พอใจที่ถูกจ้องมองเช่นนั้น นางขมวดคิ้วถามว่า “เจ้าจะรีบอะไรนักหนา หรือกลัวว่าอีกสองสามเดือนเจ้าจะได้หลานเพิ่มหรืออย่างไร” พูดจบนางก็หัวเราะเสียงดัง

“ไม่ต้องกังวลไป พวกคนที่ข้าส่งไปเป็นคนที่หน้าตาดีที่สุดที่ข้าเลือกมาอย่างพิถีพิถันเลยนะ ต่อให้นางท้องขึ้นมา ข้าก็เชื่อว่าเด็กนั่นต้องหน้าตาดีแน่ๆ”

ตอนที่ 1086 ตัดสัมพันธ์ (4)

“อ๊ากกก!” ชวีเหวินเฮ่าคุกเข่าอยู่บนพื้น มือกำพรมหนังจิ้งจอกไว้อย่างเจ็บปวด ดวงตามีน้ำตาคลอ เสียงร้องไห้คร่ำครวญของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกปวดใจ

เจ็บปวดทรมาน โกรธแค้น สิ้นหวัง…

เสียงหัวเราะของชวีซินรุ่ยผสานไปกับเสียงร้องไห้อย่างเจ็บปวดรวดร้าวของชวีเหวินเฮ่าดังก้องอยู่ในหอเมฆาสวรรค์

น้ำตาและเสียงหัวเราะ ความสิ้นหวังและความโหดเหี้ยม ทำให้บรรยากาศในหอเมฆาสวรรค์เต็มไปด้วยความบีบคั้นที่น่าอึดอัดจนหายใจไม่ออก

……

จวินอู๋เสียไปจากตึกเพลิงพิโรธพร้อมกับจวินอู๋เย่า พวกเขาไม่ได้ออกจากเมืองพันอสูรแต่กลับไปพักอยู่ในโรงเตี๊ยมในเมืองพันอสูร

จวินอู๋เสียวางกระต่ายโลหิตกับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะลงบนเตียง เป็นครั้งแรกที่กระต่ายโลหิตได้ต่อสู้หลังจากที่พลังของมันตื่นขึ้นมา แม้ว่าพลังสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติของมันทำให้มันช่วยใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะไว้ให้ยังอยู่กับพวกเขาได้ แต่ก็ทำให้มันหมดเรี่ยวแรงด้วยเช่นกัน มันนอนมองจวินอู๋เสียอยู่บนเตียงด้วยแววตาอิดโรย ปล่อยให้จวินอู๋เสียรักษาบาดแผลของมัน มันเชื่องมากเสียจนทำให้คนยิ่งรู้สึกเจ็บปวดเมื่อมองมัน

“เจ้าจะลืมเรื่องนี้ไปง่ายๆ แบบนี้น่ะหรือ” จวินอู๋เย่าถาม เขายืนกอดอกมองจวินอู๋เสียรักษาบาดแผลของกระต่ายโลหิต โลหิตหยดจากเนื้อและขนของกระต่ายโลหิตลงบนผ้าปูเตียงกระจายเป็นหย่อมๆ

มือของจวินอู๋เสียเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ โดยไม่หยุด สีหน้าของนางเรียบเฉยไร้ความรู้สึก นางพูดด้วยเสียงเรียบนิ่งแปลกๆ ว่า “ข้าจะไม่ยอมทิ้งสิ่งที่ข้าควรได้ แค้นที่ต้องชำระข้าก็ไม่มีวันลืมเช่นกัน”

การร่วมมือกับชวีเหวินเฮ่าจบสิ้นลงแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะยอมแพ้เรื่องแผนที่หนังมนุษย์ในเมืองพันอสูร ไม่มีความช่วยเหลือจากเมืองพันอสูร นางก็แค่ใช้วิธีอื่นเพื่อให้ได้สิ่งที่นางต้องการ

“ข้าคิดว่าเจ้าจะฆ่าทุกคนที่ตึกเพลิงพิโรธเสียอีก” จวินอู๋เย่าพูดพร้อมกับเลิกคิ้ว นิสัยของจวินอู๋เสียนั้นนางจะแก้แค้นทุกอย่างที่โดนกระทำเอาไว้ สำหรับคนที่ดีกับนาง นางจะตอบแทนคืนเป็นสิบเท่า แต่ถ้าใครคิดร้ายกับนาง นางจะขยี้คนพวกนั้นให้แหลกเป็นผุยผง

แต่ครั้งนี้จวินอู๋เสียแค่เตะชวีเหวินเฮ่าไปทีเดียวเท่านั้น และไม่ได้ทำอย่างอื่นเป็นการแก้แค้นเลย ในสายตาของจวินอู๋เย่า นั่นไม่ใช่การแก้แค้นเลยสักนิด

สำหรับจวินอู๋เย่าแล้ว ต่อให้นางไม่ได้บดขยี้ชวีเหวินเฮ่าจนวิญญาณแตกสลาย อย่างน้อยก็ควรฆ่าเขาให้ตายโดยไม่ให้มีที่ฝัง

จวินอู๋เสียเย็บแผลของเจ้ากระต่ายโลหิตพลางพูดว่า “ชวีเหวินเฮ่าเป็นแค่เบี้ยตัวหนึ่งเท่านั้น ถ้าข้าจะจัดการ ข้าไม่จัดการแค่เบี้ยหรอก คนที่รับผิดชอบเรื่องทั้งหมดนี้ต่างหากจะต้องเป็นคนรับผลที่ตามมา”

ที่ชวีเหวินเฮ่ากลายเป็นแบบนี้ก็เพราะชวีซินรุ่ย แม้ว่าชวีเหวินเฮ่าจะไม่ใช่เจ้าเมืองที่ฉลาดมากมายอะไร แต่อย่างน้อยก็นับได้ว่าเขาเป็นคนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่และมีความยุติธรรม หากจะชำระหนี้แค้นทั้งต้นทั้งดอก ชวีเหวินเฮ่าคนเดียวย่อมไม่เพียงพอจะระงับความโกรธของจวินอู๋เสีย คนที่วางแผนร้ายกับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะก็คือชวีซินรุ่ยต่างหาก

“หืม อย่างนั้นเจ้าคิดจะทำอะไรเล่า” จวินอู๋เย่าถามพลางมองจวินอู๋เสีย แม้ว่านางจะดูเหมือนสงบนิ่งใจเย็น แต่เขารู้สึกถึงความโกรธของนางได้จากน้ำเสียงที่นางพูด

สิ่งที่ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกับกระต่ายโลหิตโดนมาในวันนี้ทำให้จวินอู๋เสียโกรธอย่างถึงที่สุด!

จวินอู๋เสียมองไปยังใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง ตั้งแต่นางกลับมาจนถึงตอนนี้ ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะก็หมดสติมาโดยตลอด ตอนที่จวินอู๋เสียเห็นขลุ่ยกระดูกควบคุมวิญญาณในมือของชวีเหวินเฮ่า นางก็รู้แล้วว่าพวกเขาทำอะไรกับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ และรู้ทันทีว่าชวีซินรุ่ยวางแผนอะไรเอาไว้

“เมื่อมีคนรนหาที่ตาย ข้าก็จะมอบความตายให้” จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับหรี่ตาลง ทั้งหนี้เก่าและหนี้ใหม่ ชวีซินรุ่ย เจ้ารอก่อนเถอะ!