ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1097 การแสดงกำลังจะเริ่ม (2) ตอนที่ 1098 การแสดงกำลังจะเริ่ม (3)

ตอนที่ 1097 การแสดงกำลังจะเริ่ม (2) / ตอนที่ 1098 การแสดงกำลังจะเริ่ม (3)
ตอนที่ 1097 การแสดงกำลังจะเริ่ม (2)

ชวีซินรุ่ยเห็นความเหี่ยวย่นที่ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ บนผิวนาง นางก็ยิ่งอารมณ์เสีย การเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาที่ผ่านไปเป็นสิ่งที่นางไม่อยากเจออีก

เสิ่นฉือขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ข้าสังเวยเสร็จไปแล้วนะ พลังของมันก็ถูกเติมจนเต็มแล้วด้วย ทำไมเจ้ายังเป็นแบบนี้อยู่เล่า”

ตามเหตุผลแล้วชวีซินรุ่ยน่าจะรักษาความเยาว์วัยเอาไว้ได้โดยไม่จางหายไปแล้วสิ แต่ไม่รู้ทำไมตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดมา จู่ๆ ร่างกายนางก็แก่เร็วขึ้นมาก ราวกับว่าผิวที่อ่อนเยาว์บนร่างนางค่อยๆ ลอกออกไปทีละนิดๆ

“เจ้าแน่ใจนะว่านังชวีหลิงเย่ว์ที่ถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินไม่มีผลอะไรกับข้า” ชวีซินรุ่ยถาม

เสิ่นฉือส่ายศีรษะ

“คุกใต้ดินกับหอเมฆาสวรรค์ไม่ได้เชื่อมต่อกันตรงๆ เพราะอย่างนั้นมันก็ไม่น่าส่งผลอะไรกับเจ้า”

ชวีซินรุ่ยกัดฟันแล้วพูดว่า “พอจัดการเรื่องของรัฐเหยียนเรียบร้อย ข้าจะเดินทางกลับไปขอให้ท่านผู้อาวุโสช่วยดูว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าไม่ได้กลับไปหลายปี บางทีเจ้าสิ่งนั้นอาจจะหมดประสิทธิภาพ…”

เสิ่นฉือพูดว่า “ก็เป็นไปได้ แต่นี่มันก็หลายวันแล้วนะ จวินเสียยังไม่โผล่มาเลย เจ้ามั่นใจหรือว่าเขาจะยอมรับข้อตกลงของเจ้าเพื่อสัตว์วิญญาณตัวเดียว” เสิ่นฉือพูดแล้วก็มองไปที่ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ

ตั้งแต่วันที่ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะมาที่หอเมฆาสวรรค์ มันก็เอาแต่นอนเงียบอยู่ตรงนั้น ไม่กินไม่ดื่มและไม่ส่งเสียงอะไรเลย ถ้าไม่ใช่เพราะพลังที่ออกจากตัวมัน เขาก็คงคิดว่ามันหลับลึกอยู่

ชวีซินรุ่ยเชื่อหมดใจว่ามีใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะอยู่ในมือแบบนี้ พวกเขาจะบังคับให้จวินอู๋เสียยอมจำนนได้ แต่พวกเขารอมาหลายวันแล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววของจวินอู๋เสียเลย นั่นทำให้ชวีซินรุ่ยเริ่มไม่สบายใจ

“รออีกพักหนึ่งเถอะ…ถ้าเขายังไม่โผล่มา ข้าจะคิดแผนอื่น”

เสิ่นฉือยักไหล่และไม่พูดอะไรอีก

ไม่นานคนคุ้มกันหอเมฆาสวรรค์คนหนึ่งก็วิ่งเข้ามา

ชวีซินรุ่ยกำลังอารมณ์ไม่ดี เมื่อนางเห็นคนคุ้มกันวิ่งเข้ามา นางก็ขมวดคิ้วถาม “ทำไมแตกตื่นตกใจกันขนาดนั้น อย่างบอกนะว่าเจ้าเห็นผี”

คนคุ้มกันคนนั้นพูดตะกุกตะกักว่า “เรียนท่านยาย วันนี้…พวกคนที่ถูกส่งกลับมา…”

ชวีซินรุ่ยพูดอย่างหงุดหงิดว่า “พวกมันถูกส่งกลับมาแล้วอย่างไร ก็ให้เจ้าโง่พวกนั้นมีความสุขกันไป พอสิ้นเดือนก็ส่งกลับออกไป มีอะไรให้ต้องตกใจถึงขนาดนั้น”

การเปลี่ยนตัวประกันทุกเดือนไม่ใช่สิ่งที่นางใส่ใจ

แต่คนคุ้มกันคนนั้นกลับพูดตะกุกตะกักต่อว่า “แต่…แต่…”

……

ในตึกเพลิงพิโรธ สยงป้ากำลังนั่งปวดหัวอยู่ในห้องของเขา ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาเขาดื่มติดต่อกันมาตลอดจนเมาไม่ได้สติและแยกความจริงกับความฝันไม่ออก ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดูโคลงเคลงไปมาจนทำให้คลื่นไส้

ศิษย์คนหนึ่งเข้ามาพร้อมชาแก้อาการเมาค้าง เขาวางมันลงและไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ชำเลืองมองสยงป้าอย่างเป็นห่วงก่อนจะล่าถอยออกไปจากห้อง

ช่วงหลายวันมานี้ บรรยากาศในตึกเพลิงพิโรธแปลกไปอย่างมาก แม้ว่าจะไม่มีใครกล้าเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้น แต่เหตุการณ์นั้นก็ได้ฝังลึกอยู่ในใจพวกเขา เป็นความทรงจำที่ไม่อาจลบเลือน ถึงพวกศิษย์จะไม่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น แต่พวกเขาก็สามารถเดาได้คร่าวๆ จากบทสนทนาระหว่างจวินอู๋เสียกับชวีเหวินเฮ่าวันนั้น

พวกเขา เมืองพันอสูร ต้องทำบางอย่างที่ทำให้คุณชายจวินผิดหวังอย่างมาก…..

“ท่านหัวหน้าตึก!” ชิงอวี่วิ่งเข้ามาในห้องของสยงป้าอย่างตื่นตระหนก

ตอนที่ 1098 การแสดงกำลังจะเริ่ม (3)

สยงป้ากุมศีรษะอย่างทรมาน เขามองไปที่ชิงอวี่ “เกิดอะไรขึ้น”

“รีบไปดูที่ประตูเมืองเร็วขอรับ!” ชิงอวี่พูดพร้อมกับก้าวเข้ามาดึงสยงป้าให้ลุกขึ้น สยงป้ายังรู้สึกวิงเวียนอยู่พอสมควร พอชิงอวี่ลากตัวเขาไป เขาก็เดินไปแบบโซเซ

ที่ประตูเมืองพันอสูร ผู้คนมากมายรวมตัวกันเต็มถนนหลายสาย ชิงอวี่ลากสยงป้าเบียดผ่านฝูงชนจนไปถึงด้านหน้า และสิ่งที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้สยงป้าต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ!

สตรีหลายพันคนรวมตัวกันอยู่นอกประตูเมือง ดวงตามีน้ำตาคลอ ร่างกายผ่ายผอมบอบบาง พวกนางยกมือขึ้นกุมไว้ที่หน้าอกอย่างประหม่า

ชวีซินรุ่ยลักพาตัวคนของเมืองพันอสูรไปมากกว่าพันคน และตอนนี้พวกเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าทุกคนแล้ว!

ทุกคนที่ถูกชวีซินรุ่ยจับตัวไปกลับมาแล้วจริงๆ!

นั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อย่างถึงที่สุด!

พวกสตรีที่แยกจากครอบครัวไปนานพากันร้องไห้เสียงระงม ทำเอาผู้ที่ได้ยินรู้สึกเจ็บปวด

หลายคนที่ได้ยินข่าวรีบวิ่งมาและเห็นฮูหยินกับมารดาของพวกเขา พวกเขาไม่สนอะไรอีกแล้ว ต่างพากันวิ่งเข้าไปกอดคนที่พวกเขารัก

ที่ประตูเมืองพันอสูรมีแต่เสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้น ผู้คนต่างกอดกันแน่นโดยไม่พิจารณากันแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ชวีซินรุ่ยจะพาคนกลับมาทุกเดือน แต่จำนวนคนที่มาก็มีไม่กี่คนเท่านั้น แต่ครั้งนี้ทุกคนที่นางจับไปถูกปล่อยกลับมาหมดเลย ทำให้ทุกคนตกใจกันมาก!

สยงป้าเบิกตากว้างมองพวกสตรีที่กลับมาอย่างมึนงง

ชวีซินรุ่ยไม่ใจดีขนาดปล่อยทุกคนกลับมาพร้อมกันแบบนี้แน่

ด้านหลังของพวกสตรีตรงกำแพงเมือง สยงป้าสังเกตเห็นคนที่คุ้นเคย เขาจำได้ว่าเป็นเฉียวฉู่ที่เพิ่งกลับมาที่เมืองพันอสูรเมื่อหลายวันก่อน!

“จวินเสีย…จวินเสียช่วยทุกคนออกมา…” ราวกับถูกสายฟ้าฟาด สยงป้าเซล้มลงไป ชิงอวี่รีบเข้ามาพยุงเขาขึ้น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความละอายและรู้สึกผิด

การที่พวกสตรีทุกคนกลับมานั้นไม่ใช่ความเมตตาของชวีซินรุ่ยอย่างแน่นอน เมื่อหลายวันก่อนเฉียวฉู่กับฮวาเหยามาบอกพวกเขาว่าพบสถานที่ที่คนของพวกเขาถูกขังเอาไว้แล้ว สยงป้ากับชิงอวี่อยากถามพวกเขามากว่าที่ไหน แต่ก็ละอายใจเกินกว่าจะเอ่ยปาก พวกเขาคิดว่าจวินอู๋เสียได้ทอดทิ้งพวกเขาแล้วและจะไม่ช่วยพวกเขาอีกต่อไป

แต่วันนี้พวกเขากำลังมองทุกคนที่ถูกจับไปกลับคืนมาหาพวกเขา

สยงป้ากับชิงอวี่รู้สึกหน้าชาขึ้นมาทันที!

จวินอู๋เสียยังคงช่วยคนที่ถูกจับเป็นตัวประกันทั้งหมดออกมา แม้ว่าพวกเขาจะทรยศอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็ไม่เอาความโกรธมาลงที่คนบริสุทธิ์พวกนี้

การกลับมาของตัวประกันพวกนี้เป็นการตบหน้าสยงป้ากับคนของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ความละอายใจทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก

เทียบกับจวินอู๋เสียแล้วพวกเขาก็เป็นแค่สัตว์เดรัจฉานอกตัญญู!

สยงป้ากับชิงอวี่ยืนก้มหน้าด้วยความละอายท่ามกลางบรรยากาศซาบซึ้งยินดีรอบตัว ท่ามกลางฝูงชนพวกเขาสังเกตเห็นชวีเหวินเฮ่ากำลังมองทุกอย่างตรงหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย…

แววตาของชวีเหวินเฮ่าไร้ซึ่งชีวิตชีวา หน้าตาของเขาดูแก่ขึ้นไปอีกเป็นสิบปีในเวลาไม่กี่วัน ไหล่ของเขาสั่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามระงับความรู้สึกที่อยู่ข้างใน

คนอื่นๆ ในเมืองพันอสูรไม่ได้รู้เลยว่าทำไมครอบครัวของพวกเขาถึงสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย