ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1175 พันธมิตร (4) ตอนที่ 1176 คนไม่ผิด ผิดที่ครอบครองหยก (1)

ตอนที่ 1175 พันธมิตร (4) / ตอนที่ 1176 คนไม่ผิด ผิดที่ครอบครองหยก (1)
ตอนที่ 1175 พันธมิตร (4)

จวินอู๋เสียตาแดงเล็กน้อย นางรอคอยวันที่จะได้กลับมามาตลอดหนึ่งปี แต่ถึงจะผ่านความลำบากมามากจนในที่สุดก็ได้กลับมา นางก็ยังไม่สามารถอยู่กับครอบครัวที่นางรักที่สุดได้นานๆ

“อู๋เสีย…เกิด…เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ เจ้ากลายเป็นฮ่องเต้ของรัฐเหยียนได้อย่างไร หลงฉีบอกพวกเราว่าเจ้ามีบางอย่างที่ต้องทำและไม่สามารถกลับมาได้ มันเกิดอะไรขึ้น” จวินชิงถาม ตาของเขาแดงไม่ต่างกัน นอกจากความรู้สึกเจ็บปวดในใจแล้ว เขายังเป็นห่วงจวินอู๋เสียด้วย

จวินอู๋เสียตอบว่า “มีเหตุบางอย่างที่ทำให้ข้าไม่สามารถกลับมาได้ชั่วคราว ส่วนเรื่องการขึ้นเป็นฮ่องเต้ของรัฐเหยียน…” จวินอู๋เสียไม่คิดจะบอกให้สองพ่อลูกสกุลจวินรู้เรื่องของสิบสองตำหนัก เรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับกลุ่มที่มีอิทธิพลในสามโลกชั้นกลาง นางไม่อยากลากเอาครอบครัวของนางเข้ามาเกี่ยวข้อง เนื่องจากนิสัยของสองพ่อลูกสกุลจวินนั้น หากพวกเขารู้เรื่องนี้เข้าละก็ พวกเขาจะเอาชีวิตเข้ามาเสี่ยงเพื่อปกป้องนางอย่างแน่นอน และนั่นไม่ใช่สิ่งที่นางอยากเห็น

จวินอู๋เสียเลี่ยงจุดสำคัญและพูดเรื่องที่ไม่สำคัญแทน นางอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในรัฐเหยียนให้พวกเขาฟังคร่าวๆ

ตอนนั้นเองจวินเสี่ยนกับจวินชิงก็ถึงได้รู้ว่าจวินอู๋เสียกลายเป็นฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนก็เพราะนางต้องการช่วยรัฐชี!

“ลำบากเจ้าแล้วจริงๆ” จวินเสี่ยนรู้สึกเจ็บปวดใจ เขาลูบศีรษะจวินอู๋เสียเบาๆ จากมุมมองของชายชราผู้นี้ จวนทองหรือจวนเงินก็ไม่สบายเท่าจวนของตัวเอง จวินอู๋เสียอาจจะกลายเป็นฮ่องเต้ของรัฐ แต่มันคือสิ่งที่น่าอิจฉาด้วยหรือ

เวลาที่ได้อยู่กับครอบครัวคือช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดต่างหาก

จวินอู๋เสียส่ายหน้า “ได้เป็นฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนคือสิ่งที่ผู้คนนับไม่ถ้วนได้แต่ฝันถึง ไม่ลำบากอะไรเลย”

แม้ว่านางจะไม่ได้เต็มใจทั้งหมด แต่นางก็ไม่อยากให้จวินเสี่ยนเป็นห่วงนางในเรื่องนี้

ถึงอย่างไร…

ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนหรือสามโลกเบื้องล่าง นางก็ไม่ได้จะอยู่ที่นี่นานนักหรอก

เพื่อให้นางกำจัดภาระทั้งหมดออกไปและสามารถกลับไปที่จวนหลินอ๋องโดยไม่ต้องหลบซ่อน นางจำเป็นต้องไปแก้ปัญหาเรื่องนี้กับพวกสิบสองตำหนัก!

“อู๋เสีย…เจ้าคิดจะให้รัฐเหยียนเป็นพันธมิตรกับรัฐชีจริงๆ หรือ” มั่วเฉี่ยนยวนถามพลางมองจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียพยักหน้า

“ตอนนี้ข้าเป็นฮ่องเต้ของรัฐเหยียนและเป็นคนของจวนหลินอ๋องด้วย ถึงข้าจะใช้ความแข็งแกร่งของรัฐเหยียนโจมตีรัฐพันธมิตรทั้งสี่และยอมรับบัลลังก์ของรัฐเหยียน ข้าก็จะทำในสิ่งที่ข้าควรทำให้ดี แต่รัฐชีก็เป็นสถานที่ที่ข้าไม่อาจแยกจากได้เช่นกัน ในเมื่อเป็นอย่างนั้น ทำไมเราถึงไม่เป็นพันธมิตรกันเสียเล่า จะได้คอยดูแลกันและกันได้”

จวินอู๋เสียไม่เคยรู้สึกว่ารัฐชีอ่อนแอกว่ารัฐเพื่อนบ้านเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้รัฐชีไม่สามารถขยายดินแดนได้ก็เพราะฮ่องเต้พระองค์ก่อนที่ทั้งโง่เขลาและไร้ความสามารถตัดปีกตัวเองทิ้ง ถ้ารัฐชีเป็นอย่างตอนที่ถูกก่อตั้งต่อไปเรื่อยๆ ละก็ ไม่มีทางที่รัฐชีจะถูกรัฐอื่นอย่างรัฐซังข่มเหงรังแกเอาได้หรอก

ถ้าสงครามวันนี้อยู่ในมือของฮ่องเต้พระองค์ก่อนของรัฐชี ไม่ต้องพูดถึงสองอาทิตย์หรอก พวกเขาคงไม่สามารถอยู่รอดได้ถึงสิบวันด้วยซ้ำ โชคดีที่มั่วเฉี่ยนยวนจัดการปฏิรูปกองทัพใหม่ทันทีหลังขึ้นครองราชย์ และนั่นทำให้รัฐชีกลับมามีโอกาสเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

จวินอู๋เสียเชื่อว่าตราบใดที่รัฐชีมีโอกาสกลับคืนสู่สภาพปกติ รัฐชีจะไม่ด้อยกว่ารัฐใดอย่างแน่นอน!

มั่วเฉี่ยนยวนมองจวินอู๋เสียด้วยสายตาแปลกๆ ที่จริงตอนที่จวินอู๋เสียกลับมาที่นี่ในฐานะฮ่องเต้ของรัฐเหยียน มั่วเฉี่ยนยวนก็เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าจวินอู๋เสียอาจจะพาทุกคนในจวนหลินอ๋องไปจากรัฐชีและให้พวกเขาเข้าร่วมกับรัฐเหยียน แต่ตอนนี้คำพูดของจวินอู๋เสียก็บอกชัดเจนแล้ว เขาจะยังไม่เข้าใจความคิดของนางได้อย่างไร

รัฐเหยียนคือรัฐเหยียน ส่วนรัฐชีก็คือรัฐชี นั่นคือสิ่งที่ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนได้!

“แล้วเรื่องของพันธมิตรทั้งสี่รัฐนั่นท่านรู้อะไรมาบ้างหรือไม่” จวินอู๋เสียเปลี่ยนหัวข้อกลับไปเนื่องจากนางคิดว่าที่รัฐชีถูกบุกครั้งนี้มันดูแปลกๆ รัฐชีไม่ได้ติดต่อกับรัฐอื่นมากนักตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ อะไรที่ทำให้รัฐจิ้วบุกเข้ามาโจมตีพวกเขาอย่างโหดร้ายรุนแรงแบบกะทันหันอย่างนี้ นั่นเป็นประเด็นที่จวินอู๋เสียรู้สึกว่าน่าสงสัย

ตอนที่ 1176 คนไม่ผิด ผิดที่ครอบครองหยก (1)

“เรื่องนั้น…เราไม่รู้อะไรเลยจริงๆ รัฐจิ้วโจมตีเราแบบกะทันหันมาก รัฐอื่นๆ ก็โจมตีเข้ามาเกือบจะพร้อมกัน พวกเขาโจมตีชายแดนเราจากทั้งสี่ทิศทาง ซึ่งบอกเราว่าพวกนั้นต้องร่วมมือกันวางแผนการบุกมาก่อนแล้ว” จวินชิงตอบ

“เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของรัฐจิ้วแน่ รัฐจิ้วดึงเอาอีกทั้งสามรัฐมาร่วมบุกโจมตี” จวินอู๋เสียคิดว่านางจะได้ข้อมูลเพิ่มจากจวินเสี่ยนกับคนอื่นๆ ในรัฐชี แต่จากที่นางเห็น รัฐชีรู้น้อยกว่าที่นางรู้เสียอีก

“ข้าจับแม่ทัพทุกคนยกเว้นของรัฐซังเอาไว้แล้ว อีกเดี๋ยวข้าจะไปสอบสวนพวกเขา” จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับหรี่ตาลง ถ้านางจำไม่ผิด ยังมีอีกหนึ่งคนที่จวินอู๋เย่าจับตัวเอาไว้!

จวินอู๋เย่าบอกว่าคนคนนั้นมาจากเผ่าเคลื่อนกระดูก จวินอู๋เสียเองก็รู้จักเผ่านี้เนื่องจากฮวาเหยาก็มาจากเผ่าเคลื่อนกระดูกเช่นกัน และเผ่านี้มีอยู่ที่สามโลกชั้นกลางเท่านั้น!

เห็นได้ชัดว่าการบุกรัฐชีครั้งนี้เกี่ยวข้องกับสามโลกชั้นกลางแน่!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น จวินอู๋เสียก็กล่าวขอตัวทันที หากนางยังไม่รู้เหตุผลทั้งหมดเบื้องหลังการบุกรัฐชีครั้งนี้ นางก็จะยังไม่สบายใจอยู่นั่นเอง

หลินเซียวถูกขังอยู่ในคุกใต้ดินของรัฐชีรวมกับแม่ทัพทั้งสามคน ตอนนี้ร่างกายส่วนใหญ่ของหลินเซียวถูกปล่อยจากหมอกสีดำแล้ว แต่หมอกสีดำยังคงไม่หายไป แต่กลายเป็นเชือกที่มัดเขาไว้จนไม่สามารถขยับได้

เยี่ยซากับเยี่ยเม่ยเฝ้าคุ้มกันคุกใต้ดินทั้งหมดและไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลย

จวินอู๋เสียมาที่คุกใต้ดินพร้อมกับจวินอู๋เย่า

พอนางก้าวเข้าไปในคุกใต้ดิน แม่ทัพคนหนึ่งที่ถูกขังอยู่ในห้องขังก็รีบโผเข้ามาเกาะลูกกรงเหล็กแน่นพร้อมกับมองจวินเสียอย่างหวาดกลัว

“ฝ่าบาท! ฝ่าบาท! รัฐจิ้วยุยงพวกกระหม่อมให้โจมตีรัฐชีพ่ะย่ะค่ะ! พวกกระหม่อมแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น! ฝ่าบาทโปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วย กระหม่อมไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ!” แม่ทัพคนนั้นวิงวอน น้ำมูกน้ำตาไหลเต็มหน้า ไม่มีท่าทางองอาจกล้าหาญของชายชาตินักรบอยู่เลยแม้แต่น้อย

จวินอู๋เสียชำเลืองมองเขาแต่ไม่พูดอะไร กลับเป็นแม่ทัพใหญ่ของรัฐจิ้วที่ถูกขังอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาที่หัวเราะอย่างเย้ยหยัน

“ฝ่าบาทอย่างนั้นหรือ ถ้าข้าจำไม่ผิด นี่คือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนนะ เจ้าลืมชื่อรัฐตัวเองไปตั้งแต่เมื่อไหร่” แม่ทัพใหญ่ของรัฐจิ้วยิ้มเยาะ “ทำตามคำสั่ง ทำไมข้าจำได้ว่าพวกเจ้าทั้งสามรัฐทำข้อตกลงเอาไว้เยอะเลยเล่า หนึ่งในนั้นก็คือหลังจากรัฐชีล่มสลายแล้ว ดินแดนทั้งหมดที่เป็นของรัฐชีจะถูกแบ่งให้พวกเจ้าทั้งสามรัฐ การบุกครั้งนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้าอย่างนั้นหรือ ฮ่าๆ…ตลอดการรบกับรัฐชีดูเหมือนเจ้าไม่เคยพลาดโอกาสส่งคนของเจ้าไปปล้นเมืองที่เรายึดได้เลยนะ”

แม่ทัพคนนั้นสะดุ้ง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันที

“เจ้า…เจ้าใส่ร้ายข้าแบบนั้นไม่ได้! ข้า…ข้าไปปล้นเมืองพวกเขาเมื่อไรกัน!”

แม่ทัพทั้งสามเห็นฮ่องเต้น้อยของรัฐเหยียนปกป้องรัฐชีมากขนาดนั้นก็รู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ในตอนนี้ก็คือพยายามปกปิดความผิดที่เลวร้ายของตัวเองที่ทำกับคนของรัฐชีให้ได้มากที่สุด

“ใส่ร้ายเรอะ กองทัพของเจ้าเริ่มบุกโจมตีจากที่ไหน เส้นทางการบุกโจมตีของกองทัพของเจ้า เมืองที่กองทัพของเจ้าตีแตก เรื่องพวกนี้ตรวจสอบนิดเดียวก็รู้แล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องพูดหรอก” แม่ทัพใหญ่ของรัฐจิ้วพูดพร้อมหัวเราะอย่างเย็นชา

พอมีผลประโยชน์ พวกแม่ทัพทั้งสามรัฐนี้ก็กระเหี้ยนกระหือรือพุ่งเข้าใส่ พอตอนนี้แพ้สงคราม พวกมันก็กลายเป็นแบบนี้ น่ารังเกียจที่สุด!

จวินอู๋เสียมองแม่ทัพทั้งสองกัดกันด้วยสายตาสงบนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา

แม่ทัพคนสุดท้ายที่ไม่พูดอะไรเลยสักคำพยายามขดตัวอยู่ตรงมุมห้องที่ไกลที่สุดโดยไม่กล้ามองจวินอู๋เสียเลยสักนิด หลินเซียวที่ถูกมัดจนไม่สามารถขยับได้ล้มลงบนพื้น เขามองจวินอู๋เสียกับจวินอู๋เย่าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!