ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1245 ข้าคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน (2) ตอนที่ 1246

ตอนที่ 1245 ข้าคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน (2) / ตอนที่ 1246 ข้าคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน (3)
ตอนที่ 1245 ข้าคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน (2)

ฮ่องเต้รัฐจิ้วต้องทนเจ็บใจอย่างคนขี้ขลาดเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน เขาจดบัญชีแค้นเอาไว้ในใจอย่างเงียบๆ รอจนกองทัพคนพิษของเขาก่อตั้งขึ้นก่อนเถอะ เขาจะฉีกไอ้ฮ่องเต้รัฐเหยียนนี่ให้เป็นชิ้นๆ!

ฮ่องเต้รัฐเหยียนยังเด็ก เรื่องนี้ฮ่องเต้รัฐจิ้วย่อมรู้อยู่แล้ว เขาคิดว่าการเผชิญหน้ากับผู้ครองรัฐคนใหม่ที่ยังเด็กและไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรจะเป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนปอกกล้วยเข้าปาก คนที่ยังเด็ก ต่อให้ขึ้นครองบัลลังก์ก็ยังขาดความมั่นใจอยู่ดี ฮ่องเต้ทั้งสองของรัฐเฉียวก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือไง โดนเขาปั่นหัวนิดหน่อยก็ถูกหลอกง่ายๆ ทั้งคู่

เขาคิดว่าฮ่องเต้รัฐเหยียนก็ไม่ต่างกัน ไม่คาดคิดเลยว่าทันทีที่จวินเสียเอ่ยปาก เขาจะถูกตบหน้าฉาดใหญ่ เป็นการตบที่ทำให้ฮ่องเต้รัฐจิ้วนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาภูมิใจในตัวเองมาตลอด ทั้งหยิ่งยโสจองหองและชอบใช้อำนาจกดขี่ผู้คน ไม่คิดเลยว่าเด็กหนุ่มจากรัฐเหยียนคนนี้จะยโสจองหองและชอบใช้อำนาจข่มผู้อื่นมากกว่าเขาเสียอีก!

พวกเขายืนอยู่ในวังหลวงของรัฐจิ้ว แต่ยังผยองได้ขนาดนี้!

“ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร แขกผู้มาจากแดนไกล ข้าก็แค่ล้อฮ่องเต้รัฐเหยียนอย่างเจ้าเล่นเท่านั้น! เอาเก้าอี้มา!” ฮ่องเต้รัฐจิ้วจำต้องกล้ำกลืนความอัปยศแล้วแสร้งยิ้มออกมา

ขันทีรีบนำเก้าอี้ออกมาโดยไม่พูดอะไร จวินอู๋เสียไม่สนใจพิธีการใดๆ และนั่งลงทันที นางไขว้ขาและเอามือเท้าคาง ท่าทางสง่าผ่าเผยและวางอำนาจ

“แขกผู้มาจากแดนไกล นี่เจ้ากำลังจะบอกข้าว่าเจ้าเลอะเลือนไปแล้วจริงๆ รัฐเหยียนข้าไปมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับรัฐจิ้วของเจ้าเมื่อไรกัน ต้องให้ข้าเตือนหรือไม่ว่ากองทัพรัฐจิ้วของเจ้าที่มีผู้แข็งแกร่งเป็นล้านคนเพิ่งโดนกองทัพรัฐเหยียนของข้ากำจัดจนสิ้นซาก ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร เจ้ายังมีหน้ามาพูดล้อเล่นกับข้าอีก เจ้าไม่คู่ควรหรอก!” ทักษะปากร้ายของจวินอู๋เสียเปิดใช้งานอย่างเต็มที่ นางไม่ได้ยั้งคำพูดจิกกัดของนางเอาไว้เลยสักนิด!

ไม่ว่าฮ่องเต้รัฐจิ้วจะอดทนได้ดีขนาดไหน เมื่อเจอเข้ากับปากของจวินอู๋เสียที่ฟาดไม่ยั้ง เขาก็โกรธจนแทบจะระเบิดออกมา

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนจากเขียวเป็นขาว เขาเคยเจอคนที่หยิ่งจองหองมาก่อน แต่ไม่เคยเจอคนที่จองหองได้ถึงขนาดนี้!

ไอ้ฮ่องเต้เด็กรัฐเหยียนนี่มารัฐจิ้วทำไม หรือมาที่นี่เพื่อจะหักหน้าเขา!

มุมปากของฮ่องเต้รัฐจิ้วเริ่มกระตุก มือกำที่วางแขนบนบัลลังก์เอาไว้แน่น ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของกองทัพรัฐเหยียนที่อยู่เบื้องหลังจวินเสีย เขาก็คงกระโจนเข้าใส่ไอ้เด็กเวรนี่ แล้วถลกหนังไอ้เด็กปากหมาทั้งเป็นก่อนจะกลืนมันลงไปทั้งตัว!

เฉียวฉู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย เห็นใบหน้าของฮ่องเต้รัฐจิ้วน่าเกลียดมากขึ้นทุกที เขาอยากจะส่งเสียงเชียร์และตบมือให้จวินอู๋เสียเหลือเกิน!

ปกติเด็กนี่มักจะเงียบและแทบไม่พูดอะไรเลย ไม่คิดเลยว่าเวลาที่นางเดินเครื่องเต็มสูบจะมีประสิทธิภาพดีขนาดนี้! เห็นหน้าของฮ่องเต้รัฐจิ้วแล้ว เกรงว่าเขาจะถูกจวินอู๋เสียทำให้โกรธจนเป็นลมไปจริงๆ!

“ฮ่องเต้รัฐเหยียน ทำไมจะต้องพูดให้ฟังดูแย่ขนาดนั้นด้วย รัฐจิ้วกับรัฐเหยียนก็เป็นมิตรกันมาตลอด เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้น ในเมื่อวันนี้เจ้ามาถึงรัฐจิ้วของเราแล้ว เจ้าก็นับว่าเป็นแขกของรัฐจิ้ว การที่ทั้งสองรัฐมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก็จะเป็นโชคดีของประชาชนด้วย ข้าคิดว่าฮ่องเต้รัฐเหยียนจะให้ความสำคัญกับประชาชนอย่างแน่นอน ใช่หรือไม่” ฮ่องเต้รัฐจิ้วโกรธจนแทบกระอักโลหิต แต่เขาไม่สามารถระเบิดความโกรธออกมาได้ ได้แต่ระงับความโกรธเอาไว้ในใจและฝืนยิ้มออกมา พยายามพูดให้เด็กหนุ่มเห็นแก่ความสงบสุขของประชาชนในรัฐ

แต่ทว่า…

จวินอู๋เสียไม่สนอะไรเลย

“เป็นมิตร รัฐจิ้วมีคุณสมบัติอะไรถึงจะอยากเป็นมิตรกับรัฐเหยียนข้า คนแพ้มีที่ให้พูดด้วยหรือ ประชาชนรัฐเหยียนของข้าไม่เคยกลัวสงคราม ถ้าใครมันไม่มีตา มาเป็นศัตรูกับเรา พวกเขาก็ยินดีที่จะส่งคนพวกนั้นไปลงนรกอยู่แล้ว”

ตอนที่ 1246 ข้าคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน (3)

“…” ฮ่องเต้รัฐจิ้วแทบกระอักโลหิต

ตกลงฮ่องเต้รัฐเหยียนมันมาที่นี่ทำไม มันพูดจาดีๆ เป็นหรือเปล่าเนี่ย!

แต่ละประโยค ยิ่งพูดยิ่งแย่ มันรู้ตัวบ้างหรือไม่ว่ากำลังยืนอยู่บนแผ่นดินของใคร!

เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้รัฐจิ้วไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปแล้ว ผู้อาวุโสหวงก็เดินเข้าไปในท้องพระโรงอย่างช้าๆ โดยมีพวกขันทีติดตาม

“นี่คือฮ่องเต้รัฐเหยียนอย่างนั้นหรือ ปากร้ายเสียจริง” ผู้อาวุโสหวงพูดขึ้น มือประสานไว้ที่ด้านหลัง พลังวิญญาณขั้นสีม่วงของเขาทำให้เขาได้ยินบทสนทนาภายในท้องพระโรงก่อนที่เขาจะไปถึงที่นั่น คำพูดก้าวร้าวดูหมิ่นของจวินอู๋เสียทำให้เขาขมวดคิ้วนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

เป็นฮ่องเต้ของรัฐที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วอย่างไร

ต่อหน้าตำหนักมังกรสวรรค์ มันก็เป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น

ทันทีที่เห็นผู้อาวุโสหวงปรากฏตัว ฮ่องเต้รัฐจิ้วก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาก ท่าทางของเขาขึงขังขึ้นมาทันที เขานั่งตัวตรงอยู่บนบัลลังก์ ท่าทางไม่เกรงกลัวจวินเสียเลยสักนิด

“ผู้อาวุโสหวงพูดถูก ตอนแรกที่ข้าได้ยินว่ารัฐเหยียนมีฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ข้าก็คิดว่าเป็นข่าวดี ไม่คิดเลยว่าบัลลังก์รัฐเหยียนจะตกอยู่ในเด็กหนุ่มที่ไม่มีมารยาททางสังคมเช่นนี้ ความประพฤติเช่นนี้จะแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหนาของทั้งรัฐได้อย่างไร!” มีผู้อาวุโสหวงหนุนหลังอยู่ ฮ่องเต้รัฐจิ้วก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว สีหน้าของเขาดูพอใจในตัวเองเป็นอย่างมาก

จวินอู๋เสียมองผู้อาวุโสหวงที่เดินเข้ามาในท้องพระโรงอย่างเย็นชา พลางหรี่ตาลง

เดิมทีคนพิษกับโลหิตแดงเป็นของสามโลกชั้นกลาง แต่ถูกนำเข้ามาสร้างหายนะให้กับคนของสามโลกเบื้องล่าง จากท่าทีที่ฮ่องเต้รัฐจิ้วมีต่อชายชราผู้นี้ จวินอู๋เสียก็รู้ถึงตัวตนของเขาได้ในทันที!

ขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสหวงก็กำลังประเมินจวินอู๋เสีย เมื่อเห็นว่าเป็นแค่เด็กหนุ่มตัวเล็กๆ สีหน้าของเขาก็ยิ่งไม่พอใจ

“ผู้อาวุโสต้องได้รับความเคารพ เจ้าหนูไม่เข้าใจเรื่องนั้นหรือไง” ผู้อาวุโสหวงจ้องจวินเสียพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่งสอน

จวินอู๋เสียเย้ย

“ไหนเล่าผู้อาวุโส ข้าเห็นแต่คนที่แพ้ข้ากับตาแก่สกปรกที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เอาอะไรมาอ้างว่าเป็นผู้อาวุโสของข้า”

คำพูดของจวินเสียทำให้ฮ่องเต้รัฐจิ้วตกใจมาก เขารีบหันไปมองผู้อาวุโสหวงทันที

ตั้งแต่ผู้อาวุโสหวงมาที่รัฐจิ้ว เขาก็ได้รับความเคารพสูงสุดมาตลอด ไม่มีใครกล้าพูดดูหมิ่นไม่เคารพเขาเลยแม้แต่คำเดียว แม้แต่ฮ่องเต้เองก็ยังก้มหัวให้เขา จวินเสียเป็นคนแรกที่กล้าพูดกับเขาแบบนี้!

เมื่อเห็นผู้อาวุโสหวงทำสีหน้าถมึงทึง ฮ่องเต้รัฐจิ้ว นอกจากจะรู้สึกตกใจแล้ว ในใจก็แอบดีใจด้วย

มีคนให้เป็นศัตรูด้วยตั้งเยอะแยะ แต่เจ้าฮ่องเต้เด็กนี่กลับเลือกทำให้ผู้อาวุโสหวงโกรธ ต้องรู้ว่าถึงแม้ผู้อาวุโสหวงตั้งใจจะช่วยรัฐจิ้วยึดครองดินแดนทั้งหมด แต่เขาก็ยังไม่ได้ลงมือต่อหน้าใครมาก่อน จวินอู๋เสียดูหมิ่นเขาขนาดนี้ เท่ากับตบหน้าผู้อาวุโสหวงไปเต็มๆ ต่อให้ไม่ได้ทำเพื่อรัฐจิ้ว ผู้อาวุโสหวงก็ไม่มีวันปล่อยเขาไปแน่!

ผู้อาวุโสหวงหรี่ตา สายตาชั่วร้ายของเขาจับจ้องอยู่ที่ร่างของจวินเสีย “เจ้าเด็กเหลือขอ คิดว่าเป็นฮ่องเต้รัฐเหยียนแล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นเรอะ เจ้ากบในกะลา คิดว่าไม่มีใครแตะต้องเจ้าได้อย่างนั้นสินะ”

ไอ้แมลงจากสามโลกเบื้องล่างกล้าดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างนั้นเรอะ!

จวินอู๋เสียชำเลืองมองผู้อาวุโสหวงและพูดเย้ยหยันว่า “อะไร อยากจะลองหรือ”

ผู้อาวุโสหวงกล่าวว่า “ก็ถ้าข้าอยากจะลองเล่า ตาแก่คนนี้จะสั่งสอนเจ้าเอง ไอ้เด็กไร้มารยาท ให้เจ้ารู้เสียบ้างว่าในโลกนี้จะมีคนที่เหนือกว่าเจ้าอยู่เสมอ เหนือฟ้ายังมีฟ้า!”

สิ้นเสียงของเขา ร่างของผู้อาวุโสหวงก็เปล่งแสงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงออกมาทันที!

พลังวิญญาณขั้นสีม่วงสว่างจ้านั่นทำให้ฮ่องเต้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง!