ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1277 จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (2) ตอนที่ 1278 จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (3)

ตอนที่ 1277 จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (2) / ตอนที่ 1278 จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (3)
ตอนที่ 1277 จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (2)

จวินอู๋เย่าคว้าขันที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ ตักน้ำที่เย็นอยู่นานแล้วขึ้นมาราดตัว

น้ำใสๆ สาดลงบนผิวหนังสีแทนของเขา แล้วไหลลงมาตามร่างกายอย่างช้าๆ รูปร่างที่โดดเด่นของเขาทำให้บุรุษทุกคนต้องอับอาย

ด้านนอกประตูห้อง เยี่ยเม่ยที่ตามนายท่านของเขามาได้ยินเสียงสาดน้ำ เขาจึงยืนอยู่ข้างนอกไม่กล้าเข้าไปรบกวน

ไม่ง่ายเลย…สำหรับนายท่าน…

จวินอู๋เสียยังคงนั่งอยู่คนเดียวในห้องเป็นเวลานาน ในที่สุดเจ้าแมวดำที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งก็เดินออกมาอย่างช้าๆ เมื่อครู่มันไม่กล้าทำเสียงดัง ไม่อย่างนั้นมันคงโดนราชาปีศาจจัดการแน่

“แค่ก…เอ่อ…เจ้านาย…ถ้าท่านอยากจะร้องไห้…” เจ้าแมวดำพูดพลางยกอุ้งเท้าเล็กๆ ของมันตบที่บ่าเล็กๆ ของตัวเองอย่างมีน้ำใจ

“ยืมใช้ได้นะ”

การได้เห็นเจ้านายของตัวเองเกือบจะโดนกินนั้น ทำให้เจ้าแมวดำตกใจมากจนวิญญาณเกือบปลิว แต่มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของราชาปีศาจนั่นเลย

เมื่อเห็นสีหน้าว่างเปล่าของจวินอู๋เสียในตอนนี้ เจ้าแมวดำก็รู้สึกได้ว่า…ครั้งนี้เจ้านายของมันน่าจะชอกช้ำพอดูเลยทีเดียว

ไอ้ราชาปีศาจอะไรนั่นทำเกินไปแล้ว!

จวินอู๋เสียนิ่งเงียบอยู่นาน แล้วจู่ๆ นางก็หันมามองเจ้าแมวดำตัวน้อย

“ทำไมข้าต้องร้องไห้ด้วยเล่า”

“หา” เจ้าแมวดำตกตะลึง ปฏิกิริยานี้มันไม่ใช่แล้ว!

เจ้านายเพิ่งโดนไอ้ราชาปีศาจนั่นเอาเปรียบมานะ! ตามตรรกะทั่วไป ก็ควรจะร้องไห้ไม่ใช่หรือ

“ข้า…ไม่ได้ไม่ชอบนี่…” จวินอู๋เสียพึมพำพลางก้มหน้า แม้ว่าเมื่อครู่ในหัวของนางจะว่างเปล่าไปหมด แต่นางไม่ได้รังเกียจสัมผัสของจวินอู๋เย่า ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ยอมให้เขาทำต่อ

“หา!!!” เจ้าแมวดำตกใจ มันจ้องจนตาแทบถลนออกมานอกเบ้า

เจ้านายของมันรู้หรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา

“ความรู้สึกมันเหมือนจะต่างกันอยู่หน่อย” จวินอู๋เสียยกมือขึ้นแตะริมฝีปากที่แดงเล็กน้อยของตัวเอง ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้นางเริ่มรู้สึกรางๆ ว่าจวินอู๋เย่าแตกต่างจากคนอื่นๆ

ไม่เหมือนจวินชิงกับจวินเสี่ยน ไม่เหมือนเฉียวฉู่ พี่ฮวาและคนอื่นๆ ด้วย

แต่…มันเป็นความรู้สึกแบบไหนกันเล่า

นางไม่แน่ใจ และนางก็ไม่เข้าใจ

นางรู้แค่ว่านางไม่ได้ไม่ชอบให้จวินอู๋เย่าเข้ามาใกล้ชิดแบบนั้น และไม่ได้รังเกียจที่จะใกล้ชิดเขา กระทั่งหลังจากจุมพิตเบาๆ นั่น ในใจของนางก็เต็มไปด้วยความหวานแบบที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน…และมีความตื่นเต้นสับสนอยู่ด้วย ความรู้สึกที่ลึกลับนี้ทำให้นางคาดเดาไม่ได้ เหมือนว่านางอยากเข้าใกล้ แต่ในขณะเดียวกันก็ตื่นตระหนกสับสนจนไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร

สิ่งเดียวที่นางรู้คือ ความรู้สึกที่นางมีต่อจวินอู๋เย่านั้น แตกต่างจากที่มีให้คนในครอบครัวของนาง

อย่างไรเสียระหว่างนางกับจวินอู๋เย่าก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันทางสายโลหิต ชื่อที่ใช้เรียกเขาก็เป็นชื่อที่จวินอู๋เย่าตั้งขึ้นเอง ถึงจวินอู๋เสียจะไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้นัก แต่นางก็ยังรู้ว่านางกับจวินอู๋เย่าไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ

ไม่ใช่พี่น้อง…

แล้วพวกเขาเป็นอะไรกันเล่า

จวินอู๋เสียที่ฉลาดมาตลอด พอเจอกับปัญหานี้เข้า กลับจัดการไม่ได้เสียอย่างนั้น

นางสามารถระบุถึงข้อดีข้อเสียของสถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญมาได้นับไม่ถ้วน วิเคราะห์แผนของฝ่ายตรงข้ามได้อย่างแม่นยำ คิดกลอุบายและดำเนินแผนได้อย่างฉลาด…แต่…เรื่องอารมณ์ความรู้สึกแปลกๆ และไม่คุ้นเคยพวกนี้ นางกลับจนปัญญาเอาดื้อๆ

เจ้าแมวดำตัวน้อยอ้าปากค้าง จ้องมองจวินอู๋เสียที่มีสายตาแตกต่างไปจากที่มันคาดเอาไว้มาก แล้วสังหรณ์ร้ายก็ผุดขึ้นมาในใจมัน

สวรรค์!

เจ้านาย…คงไม่ได้หลงรักเจ้าราชาปีศาจนั่นจริงๆ ใช่หรือไม่!

ไม่!!!

ตอนที่ 1278 จิตใจว้าวุ่นเล็กน้อย (3)

ขณะที่เจ้าแมวดำกำลังกังวลว่าเจ้านายของมันจะถูกราชาปีศาจฉกตัวไป จวินอู๋เสียก็ลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดินออกไปจากห้องทันที ทำให้เจ้าแมวดำต้องรีบวิ่งตามนางไป

จวินอู๋เสียเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว ตรงไปทางห้องของจวินอู๋เย่า

เยี่ยเม่ยยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูและกำลังถอนหายใจแรงๆ ให้กับนายท่านของเขา พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นจวินอู๋เสียเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ

“คุณหนูใหญ่…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ จวินอู๋เสียก็ผ่านเขาไปเหมือนสายลม เตะประตูห้องของจวินอู๋เย่าเปิดออกดังปัง!

เยี่ยเม่ยตกตะลึงพูดอะไรไม่ออก

ภายในห้อง จวินอู๋เย่าที่ยังคงเปียกโชกอยู่ในน้ำเย็นจัดก็ขมวดคิ้วมุ่น ร่างกายส่วนบนที่เปลือยเปล่าของเขาเปล่งประกายแวววาวจากหยดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนตัว ผมเปียกแนบติดอยู่กับแผ่นหลังกว้าง ร่างกายกำยำสมบูรณ์แบบ

จวินอู๋เย่ามองจวินอู๋เสียที่ก้าวเข้ามาในห้องของเขาอย่างงุนงง

“เสี่ยวเสียเอ๋อร์…” เขายืนค้างอยู่กับที่ หรี่ตามองจวินอู๋เสียที่เดินเข้ามายืนตรงหน้าเขา ไฟในอกเขายังไม่ดับ ทำให้เสียงที่ออกมาแหบพร่า

“ข้ามาที่นี่เพื่อหาคำอธิบายสำหรับสิ่งหนึ่ง” จวินอู๋เสียกล่าวขณะมองจวินอู๋เย่าที่อยู่ตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นจวินอู๋เย่า… ตามสัดส่วนโครงสร้างร่างกายมนุษย์ นางต้องบอกว่านี่เป็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่นางเคยเห็นมา

“เจ้าต้องการคำอธิบาย…ของอะไร” ภายใต้น้ำเย็นจัดนั้น ไฟที่โหมกระหน่ำเกือบดับลงแล้ว แต่พอนางโผล่มา มันก็ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง จวินอู๋เย่ารู้สึกว่าลำคอของเขาแห้งผากขึ้นมาทันที ดวงตาของเขาไม่สามารถคงสภาพสีดำเอาไว้ได้ ตาสีม่วงหรี่ลงขณะที่เขาพยายามต่อต้านความต้องการที่พุ่งขึ้นมา

“ท่าน…เข้ามาใกล้อีกหน่อย” จวินอู๋เสียพูดกับจวินอู๋เย่า

จวินอู๋เย่าหัวเราะอย่างขมขื่นอยู่ในใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเข้าใกล้นาง แต่…สำหรับเขาในตอนนี้ นางมีเสน่ห์ยั่วยวนมากเกินไป หากเขาเข้าใกล้นางมากๆ เขากลัวว่าจะไม่สามารถควบคุมสัตว์ร้ายที่จะแหกกรงออกมาได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเป็นความต้องการของจวินอู๋เสีย ไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะยอมทำตาม

จวินอู๋เย่าก้าวเข้าไปใกล้จวินอู๋เสียอีกหนึ่งก้าว เขาได้กลิ่นหอมสมุนไพรจางๆ จากร่างนางและโลหิตของเขาก็เริ่มเดือดพล่านขึ้นอีกครั้ง

ทุกอย่างเกี่ยวกับนาง ดูเหมือนจะปรากฏขึ้นในใจของเขา

“ข้าต้องการยืนยัน…” จวินอู๋เสียจ้องจวินอู๋เย่าที่ก้าวเข้ามายืนตรงหน้านาง แล้วทันใดนั้นนางก็ยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปโอบรอบคอของจวินอู๋เย่า เขย่งปลายเท้า และจุมพิตที่ริมฝีปากอันแข็งทื่อของจวินอู๋เย่า!

“…” จวินอู๋เย่าได้แต่ยืนนิ่งค้าง ดวงตาเบิกกว้าง ร่างกายไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด ในหัวเหมือนมีระเบิดขึ้นในทันที!

จวินอู๋เสียเลียนแบบวิธีจุมพิตของจวินอู๋เย่าแบบเก้ๆ กังๆ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เมื่อนางเริ่มลมหายใจขาดช่วง นางก็ปล่อยมือและถอยหลังก้าวหนึ่ง

“นี่”

นางพูดได้แค่นั้นก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไป โดยไม่หันหน้ากลับมามองเลยสักครั้ง

จวินอู๋เย่าที่ถูกทิ้งเอาไว้ในห้องคนเดียวยังไม่ทันจะตอบสนองอะไรเลย และก็ไม่เข้าใจด้วยว่าจวินอู๋เสียต้องการอะไรกันแน่

นางจุมพิตเขาอีกครั้ง แถมยังไม่ใช่จุมพิตโฉบๆ เบาๆ อย่างที่นางเคยทำด้วย มันคือจุมพิตที่ลึกซึ้งเลียนแบบจุมพิตที่เขาทำ แม้ว่าจะเงอะงะเล็กน้อย แม้ว่าจะดูเหมือนอ่อนประสบการณ์ในเรื่องนี้อยู่นิดหน่อย แต่มันก็ส่งผลกระทบเหมือนสายฟ้าที่จู่ๆ ก็ฟาดลงมา จวินอู๋เย่าต้องใช้เวลาเกือบครึ่งวันเพื่อจะกลับคืนสู่สภาพเดิม

เยี่ยเม่ยยืนอยู่ที่ประตูและเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาเองก็ตกตะลึงจนกลายเป็นรูปปั้นเหมือนกัน

เขาไม่เคยคิดเลยว่าที่คุณหนูใหญ่โผล่มาที่นี่อย่างกระทันหันก็เพื่อ…กัดนายท่านของเขา!