ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1283 เยือนผาสุดขอบฟ้าอีกครั้ง (1) ตอนที่ 1284

ตอนที่ 1283 เยือนผาสุดขอบฟ้าอีกครั้ง (1) / ตอนที่ 1284 เยือนผาสุดขอบฟ้าอีกครั้ง (2)
ตอนที่ 1283 เยือนผาสุดขอบฟ้าอีกครั้ง (1)

หลังจากเตรียมการทั้งหมดแล้ว จวินอู๋เสียกับสหายก็ออกเดินทางไปยังผาสุดขอบฟ้าเพื่อเปิดเผยความลับของสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ

ทุกคนขึ้นไปบนรถม้า และออกจากเมืองหลวงรัฐชี

จวินอู๋เสียอยู่ในรถม้าคันเดียวกับจวินอู๋เย่า ในรถม้า ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกับกระต่ายโลหิตขดตัวอยู่ติดกับจวินอู๋เสีย พวกมันมองไปที่จวินอู๋เย่าด้วยสายตาระแวง

มีเพียงเจ้าแมวดำตัวเดียวที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของจวินอู๋เสียอย่างสงบ แต่แววตาของมันก็ดูแปลกๆ เช่นกัน

จวินอู๋เย่าก็กำลังมองจวินอู๋เสียอยู่ เขาสงสัยว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเด็กสาว จู่ๆ ก็กลายเป็นเขาที่ทำอะไรไม่ถูก เมื่อดวงตาเย็นชาใสกระจ่างคู่นั้นมองมาที่เขา ดูเหมือนจะมีรอยยิ้มเจืออยู่ในแววตานั้น มันดูเหมือนจะไม่ได้แตกต่างไปจากปกติ แต่ก็ยังทำให้จวินอู๋เย่ารู้สึกว่าจวินอู๋เสียเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนอยู่ดี

การไปที่ผาสุดขอบฟ้าอีกครั้งนั้น จวินอู๋เสียและสหายของนางเตรียมตัวกันเป็นอย่างดี ประสบการณ์ในครั้งก่อนยังคงสดใหม่อยู่ในใจพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีแผนที่ครบสมบูรณ์แล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าประมาท สถานที่นั้นคร่าชีวิตผู้คนไปนับไม่ถ้วนแล้ว ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็อาจทำให้พวกเขาเสียชีวิตได้เช่นกัน

“พอสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเปิดแล้ว สามโลกชั้นกลางต้องตรวจจับบางอย่างได้แน่ ถึงตอนนั้นจะต้องมีพวกนั้นเข้ามาในสามโลกเบื้องล่างอีกแน่นอน เสี่ยวเสียเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าจะจัดการกับเรื่องนั้นอย่างไร” จวินอู๋เย่าถามขณะที่นั่งเท้าคางมองจวินอู๋เสียที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา แม้ว่าเขาจะยังรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับเจ้าตัวน้อยนั้นมันแปลกๆ อยู่บ้าง

แต่ก็ต้องบอกว่า การเปลี่ยนแปลงนั้นทำให้เขามีความสุขด้วยเช่นกัน

ดูเหมือนระยะห่างระหว่างพวกเขาจะถูกดึงให้เข้ามาใกล้กันมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

จวินอู๋เสียพยักหน้าเล็กน้อย เรื่องนั้นนางได้คิดเอาไว้แล้ว คนจากสามโลกชั้นกลางเค้นสมองคิดกันอย่างหนักและลงทุนลงแรงไปอย่างมากเพื่อค้นหาสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ แต่สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลว ถ้าพวกเขารู้ว่าสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิโดนคนอื่นค้นพบเข้าแล้ว ผลกระทบจะยิ่งใหญ่กว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน

แค่ครอบครองหยกอย่างเดียวก็ทำให้คนบริสุทธิ์ตายไปมากมายมหาศาลแล้ว ถ้าคนในสามโลกชั้นกลางรู้ว่าพวกเขาเป็นคนที่เปิดสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิละก็ ชีวิตของพวกเขาคงเผชิญกับการถูกคุกคามไล่ล่ามากกว่าที่พวกเขาจะนับได้

“ถึงคนจากสิบสองตำหนักจะยังไม่ประสบความสำเร็จในการค้นหาที่ตั้งที่แน่นอนของสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ แต่พวกเขาก็ต้องจัดคนไว้คอยเฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ แน่นอน ตอนที่พวกเจ้าเปิดสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ จะต้องไม่พ้นสายตาของพวกเขาแน่ ดังนั้นข้าแนะนำว่าก่อนที่พวกเจ้าทุกคนจะได้พลังที่แข็งแกร่งมากเพียงพอ อย่าเพิ่งออกจากสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ” จวินอู๋เย่าพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิล่อใจพวกสามโลกชั้นกลางมากขนาดไหนก็เห็นได้ชัดอยู่แล้วโดยไม่จำเป็นต้องคิดให้มากเลย

คนพวกนั้นทำได้ทุกอย่างเพื่อจะยึดครองสมบัติของสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเอาไว้เอง จวินอู๋เสียกับสหายของนางจะกลายเป็นเป้าหมายที่ทุกคนในสามโลกชั้นกลางตามล่า

จวินอู๋เสียเม้มปาก นางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าการเปิดสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นของสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมาอีกมากมาย

นับตั้งแต่วินาทีแรกที่พวกเขาก้าวเข้าไปในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ก็หมายความว่าพวกเขาได้เลือกที่จะเป็นศัตรูกับคนทั้งสามโลกชั้นกลางแล้ว

ถ้าพวกเขาไม่มีความสามารถปกป้องตัวเอง ต่อให้พวกเขาเก็บทุกอย่างที่อยู่ในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิออกมาได้ สุดท้ายก็จะโดนคนของสามโลกชั้นกลางยึดเอาไปอยู่ดี

และความพยายามทั้งหมดที่พวกเขาทำมาก็จะจบลงด้วยการส่งมอบสมบัติทั้งหมดให้ไปอยู่ในมือของศัตรู

“ข้าคิดที่จะบรรลุให้ถึงขั้นพลังวิญญาณขั้นสีม่วงในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ” จวินอู๋เสียพูดอย่างมุ่งมั่นขณะที่มองจวินอู๋เย่าด้วยสายตาแน่วแน่

ตอนนี้นางอยู่ในขั้นพลังวิญญาณขั้นสีคราม การจะบรรลุให้ถึงขั้นสีม่วงในเวลาอันสั้นนั้นเป็นไปได้ยากมาก แต่สถานการณ์ปัจจุบันก็ทำให้นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเสี่ยงโชค

ทุกอย่างเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น

ตอนที่ 1284 เยือนผาสุดขอบฟ้าอีกครั้ง (2)

จวินอู๋เสียไม่ได้อยากปกป้องแค่ตัวเอง แต่ยังมีคนในครอบครัวและสหายที่นางห่วงใยอีกด้วย

นอกจากนั้น…

จวินอู๋เสียมองไปที่จวินอู๋เย่า นางไม่รู้ภูมิหลังที่แท้จริงของจวินอู๋เย่า แต่นางก็พอจะเดาได้คร่าวๆ ว่าเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน คนที่แข็งแกร่งระดับเขาแต่เลือกจะอยู่ในสามโลกเบื้องล่าง นางคิดว่ามันค่อนข้างแปลก เมื่อคิดย้อนกลับไปถึงตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรก นางยังจำได้ว่าเขาถูกขังเอาไว้ในถ้ำโดยมีกุญแจมือและโซ่ล่ามเอาไว้ นั่นต้องไม่ใช่กุญแจมือธรรมดาๆ แน่ ไม่อย่างนั้นด้วยความสามารถของจวินอู๋เย่า โซ่แค่นั้นจะสามารถล่ามเขาเอาไว้ได้อย่างไร

ทำไมเขาถึงถูกขังเอาไว้ในถ้ำแห่งนั้น

และใครเป็นคนที่ขังเขาเอาไว้ที่นั่น

และในช่วงที่เขาหายตัวไปเป็นครั้งคราวนั่น เขาไปทำอะไร

จวินอู๋เสียไม่เคยถามเขามาก่อนและไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย แต่ตอนนี้นางอดที่จะคิดไม่ได้

หลังจากได้เห็นพลังอำนาจอันมหาศาลของจวินอู๋เย่ากับตาตัวเองแล้ว นางก็จินตนาการไม่ออกเลยว่าใครกันที่สามารถขังเขาเอาไว้ได้

แม้ว่าจวินอู๋เสียจะไม่รู้ว่าศัตรูของเขาเป็นใคร แต่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวนาง

อาจจะมีสักวันที่นางจะไม่ต้องการการปกป้องจากจวินอู๋เย่าอีก อาจจะมีสักวันที่นางจะสามารถยืนอยู่เคียงข้างเขาเพื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่เข้ามาหาพวกเขา

นาง…

ต้องการช่วยเขาเช่นกัน

“อะไร ทำไมจ้องข้าขนาดนั้นเล่า เสี่ยวเสียเอ๋อร์ หรือว่าเจ้าคิดเรื่องของข้าอีกแล้ว” จวินอู๋เย่าพูดขณะมองจวินอู๋เสียยิ้มๆ เขาชอบเวลาที่นางมองเขาแบบนี้ เหมือนว่ามีเพียงเขาคนเดียวที่อยู่ในโลกของนาง

จวินอู๋เย่าขยับเข้ามาใกล้จวินอู๋เสียจนกระทั่งใบหน้าของพวกเขาห่างกันแค่นิ้วเดียว

“ท่านมาจากสามโลกชั้นกลางใช่หรือไม่” จู่ๆ จวินอู๋เสียก็ถามขึ้น

ดวงตาของจวินอู๋เย่าทอแววประหลาดใจ นี่เป็นครั้งที่สองที่จวินอู๋เสียถามเรื่องต้นกำเนิดของเขานับตั้งแต่ที่พวกเขาสองคนได้พบกัน

ครั้งแรกที่เกิดขึ้น เขาใช้ทักษะนอกรีตเปลี่ยนแปลงความทรงจำของพ่อลูกสกุลจวินและอยู่ในจวนหลินอ๋องในนามของจวินอู๋เย่า จวินอู๋เสียได้ทำแบบเดียวกันนี้คือถามว่าเขาเป็นใครกันแน่ แต่ในตอนนั้นจวินอู๋เสียมองเขาด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงก็แข็งกร้าว

แต่คำถามของนางในวันนี้เต็มไปด้วยความงุนงงสงสัย

“ทำไมจู่ๆ ก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมาเล่า” จวินอู๋เย่ากลับไปนั่งและมองจวินอู๋เสียขณะที่ถาม

ความร่าเริงในดวงตาของเขาค่ายๆ จางหายไป ความเศร้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนปรากฏขึ้นมาในแววตา มันจางมากจนแทบสังเกตไม่เห็น

“แค่อยากรู้” จวินอู๋เสียพูดตรงๆ

จวินอู๋เย่าจึงถามขึ้นว่า “จู่ๆ เสี่ยวเสียเอ๋อร์ก็อยากจะรู้จักข้าให้มากขึ้นอย่างนั้นหรือ”

จวินอู๋เสียพยักหน้า

ดวงตาของจวินอู๋เย่าเข้มขึ้น แต่เขาก็ปกปิดมันไว้ได้ดีมาก เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็ฉายแววหยอกล้อเหมือนเดิม

“ข้าเป็นใครมาก่อนนั้นไม่สำคัญหรอก เจ้ารู้แค่ว่าตั้งแต่วินาทีที่ข้าก้าวเข้าสู่จวนหลินอ๋อง ข้าก็คือจวินอู๋เย่า เป็นจวินอู๋เย่าที่เจ้ารู้จัก นั่นก็เพียงพอแล้ว” มีบางสิ่งที่เขาไม่อยากให้จวินอู๋เสียรู้ เขาไม่อยาก หรือว่า…เขาไม่กล้า…

การรู้จักตัวตนของเขาสำหรับจวินอู๋เสียในตอนนี้ ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรกับนางขึ้นมาเลย กลับกันมันจะทำให้นางตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง

“ข้าดีใจมากที่เจ้าถามเรื่องนี้กับข้า เสี่ยวเสียเอ๋อร์… ในใจของเจ้า ข้าแตกต่างจากคนอื่นหรือเปล่า” จวินอู๋เย่าถามพลางยื่นมือออกไปจับมือเล็กๆ ของจวินอู๋เสีย และกุมเอาไว้ในมืออันอบอุ่นของเขา

มือเล็กๆ ของนางก็เหมือนตัวนาง เล็กและนุ่มนิ่ม แต่มีพลังที่ไม่อาจประเมินได้อยู่ภายใน

“ใช่” จวินอู๋เสียพูดเบาๆ นางรู้ว่าเขาไม่อยากพูดเรื่องนั้นไปมากกว่านี้

และนางเองก็ไม่อยากฝืนใจเขา