ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1627 ตาเฒ่าตัวร้าย (2) ตอนที่ 1628 ตาเฒ่าตัวร้าย (3)

ตอนที่ 1627 ตาเฒ่าตัวร้าย (2) / ตอนที่ 1628 ตาเฒ่าตัวร้าย (3)
ตอนที่ 1627 ตาเฒ่าตัวร้าย (2)

จวินอู๋เสียบอกได้เลยว่าหมดหวังกับชายชราคนนี้แล้ว

ไร้ความสามารถเช่นนี้ เขาควรอยู่ให้ห่างจากทักษะแพทย์จะดีกว่า

จวินอู๋เสียแทบใจสลาย แต่ดูเหมือนชายชราจะไม่คิดว่ามีปัญหาอะไร เขาประคองขวดบรรจุโอสถวิเศษในมืออย่างระมัดระวังด้วยความยินดี ปากยังคงพูดเพ้อเจ้อชมตัวเองต่อไปอย่างไม่สะทกสะท้าน ไม่มีการถ่อมตัวใดๆ ทั้งนั้น ราวกับความสำเร็จในการปรุงโอสถวิเศษขวดเดียวนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาไปถึงจุดสูงสุดของชีวิต ฆ่าหมอทุกคนได้ในพริบตา เป็นหมอเทวดาที่ไม่มีใครเทียบได้

ขณะที่ชายชราชมตัวเองไม่หยุดอยู่นั้น เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น “ข้าก็คิดอยู่ว่าทำไมหาตัวเจ้าไม่เจอ ที่แท้ก็มากวนเสี่ยวหย่าอยู่นี่เอง อย่างไร ไม่กลัวเสี่ยวหย่าโยนเจ้าออกไปหรือ”

ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้น รอยยิ้มบนใบหน้าของชายชราตัวเล็กก็แข็งทื่อไปเล็กน้อย จวินอู๋เสียหันไปมองทางที่มาของเสียงและเห็นชายชราผมขาวคนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเมตตาอ่อนโยนอย่างที่ผู้สูงอายุควรมี

ดวงตาของชายชราคนนั้นใสกระจ่าง ใบหน้าหล่อเหลา มองออกได้ไม่ยากว่าตอนหนุ่มๆ เขาต้องเป็นหนุ่มหล่อที่ไม่มีใครเทียบได้แห่งยุค ขนาดตอนนี้ผมขาวทั้งหัวแล้ว แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของเขาลดลงแม้แต่น้อย

“ไอ้แก่ มาเมื่อไรเนี่ย!” ทันทีที่ชายชราตัวเล็กเห็นชายชราคนนั้น เขาก็แผดเสียงใส่เสียเคราปลิวพร้อมถลึงตาจ้อง สีหน้ารังเกียจอย่างไม่มีปิดบัง

ชายชราคนนั้นก็นิสัยดีเหลือเกิน เขายังคงยิ้มอย่างใจเย็นให้กับปฏิกิริยาของชายชราตัวเล็ก

“ไม่เจอกันนาน เจ้าทักทายสหายเก่าแบบนี้หรือ”

ชายชราตัวเล็กเบะปากแล้วพูดว่า “อย่ามาทำตัวเป็นมิตรที่นี่ ข้าไม่ได้สนิทกับเจ้า! เจ้าเป็นใคร! มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย! เชื่อหรือไม่เล่าว่าข้าให้คนโยนเจ้าออกไปได้นะ!”

ชายชราคนนั้นส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่ถือสาหาความกับคำด่าของชายชราตัวเล็ก

“ข้าย่อมเชื่ออยู่แล้ว แต่ทำให้พวกเด็กๆ ลำบากใจเช่นนี้จะดีหรือ พวกเขาต้องเชื่อฟังเจ้า แต่ก็ไม่กล้าไล่ข้าออกไปเหมือนกัน ต้องทำขนาดนั้นหรือไม่เล่า”

“ถ้าไม่อยากให้พวกเด็กๆ ลำบากใจ เจ้าก็ออกไปจากที่นี่เองสิ! ไม่มีใครขอให้เจ้าอยู่สักหน่อย” ชายชราตัวเล็กพูดอย่างไม่เกรงใจ

จวินอู๋เสียยืนเงียบอยู่ด้านข้าง มองดูชายชราที่แตกต่างกันสองคนทะเลาะกันอย่างมีความสุข ทั้งสองคนผมขาวทั้งหัวแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังทะเลาะกันเป็นเด็กน้อย ทำเอาจวินอู๋เสียพูดอะไรไม่ออก

ถึงจะเจอชายชราตัวเล็กออกปากไล่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ชายชราคนนั้นก็ไม่สนใจ สายตาของเขามองไปที่จวินอู๋เสีย แววตาแฝงความสงสัยและรอยยิ้ม

“น้องชายคนนี้ไม่คุ้นหน้าเลย ข้าไม่เคยเจอเจ้ามาก่อน”

ชายชราตัวเล็กเดินเข้ามายืนตรงหน้าจวินอู๋เสียทันทีเพื่อกันเขาจากชายชราคนนั้น เขาโบกมือพลางพูดว่า “ไปๆๆ! ห้ามคิดอะไรกับเด็กคนนี้! เขาเป็นศิษย์ของเสี่ยวหย่า ถ้าเจ้าหาเรื่องเด็กคนนี้ เสี่ยวหย่าได้จัดการเจ้าแน่!”

ใบหน้าของชายชราคนนั้นแสดงความประหลาดใจออกมา เขาไม่สนการรังควานของชายชราตัวเล็ก แต่มองไปที่จวินอู๋เสียแล้วพูดว่า “เจ้าคือศิษย์ของซูหย่าจริงๆ หรือ”

จวินอู๋เสียพยักหน้าเล็กน้อย

ความประหลาดใจไม่จางหายไปจากแววตาของชายชราคนนั้น

“คิดไม่ถึงเลยว่าเสี่ยวหย่าจะรับศิษย์อีกคน ข้านึกว่าหลังเกิดเรื่องคราวนั้น นางจะไม่ยอมรับศิษย์อีกแล้ว”

“มันขึ้นอยู่กับคน! เด็กคนนี้มีความสามารถที่พิเศษมาก เขาเป็นคนซื่อสัตย์มีน้ำใจ มีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งและหายาก เสี่ยวหย่าจะไม่ยอมแพ้ให้กับศิษย์ที่โดดเด่นเช่นนี้ได้อย่างไร” ชายชราตัวเล็กกล่าว

จวินอู๋เสียแอบถูจมูกตัวเอง นางยอมรับว่ามีความสามารถที่ยอดเยี่ยม แต่เรื่องที่เป็นคนซื่อสัตย์มีน้ำใจนั้น…นางรู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรที่ใกล้เคียงกับคำพูดพวกนี้เลยในชีวิตนี้ ไม่รู้ว่าชายชราตัวเล็กไปได้ความมั่นใจมาจากไหนถึงชมนางได้ราวกับเป็นเทพเทวดา

ตอนที่ 1628 ตาเฒ่าตัวร้าย (3)

ถูกชมเสียเลิศลอยเช่นนั้น จวินอู๋เสียไม่ชินเลยจริงๆ

แต่ชายชราตัวเล็กไม่สนใจว่าจวินอู๋เสียจะชินหรือไม่ชิน ดูเหมือนเขาไม่อยากให้ชายชราอีกคนมองจวินอู๋เสียอีก จึงยืนขวางอยู่ข้างหน้านาง แต่เนื่องจากเขาเกิดมาเตี้ย ขนาดยืนอยู่หน้าจวินอู๋เสียที่ตัวเล็กก็ยังสูงได้แค่ปลายจมูกนาง…

สายตาของจวินอู๋เสียจึงยังไม่โดนบัง

“ทำไมเจ้าต้องร้อนรนขนาดนี้ อย่าบอกนะว่ากลัวข้าแย่งลูกศิษย์ของเสี่ยวหย่า” ชายชราหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่กับความเครียดของชายชราตัวเล็ก

ชายชราตัวเล็กกล่าวว่า “ถ้าเจ้ากล้าแย่งเขา เสี่ยวหย่าดึงเคราเจ้าออกแน่ ดูสิเจ้ายังจะกล้าอีกหรือไม่”

จวินอู๋เสียมองบนอย่างพูดไม่ออก ชายชราทั้งสองดูเหมือนจะอายุใกล้เคียงกัน แต่ทำไมถึงให้ความรู้สึกที่ต่างกันมากขนาดนี้ เทียบกับชายชราคนนั้นแล้ว ชายชราตัวเล็กทำตัวเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆ

“เอาล่ะ ข้าไม่อยากทะเลาะกับเจ้าแล้ว ผ่านมาตั้งหลายปี นิสัยเจ้ายังไม่เปลี่ยนเลยสักนิด ถ้าเจ้ายังเป็นเช่นนี้อยู่ เสี่ยวหย่าจะดึงเคราข้าหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ข้าแน่ใจว่านางจะไม่อภัยให้เจ้าอย่างแน่นอน ข้าคิดว่าที่ตอนนี้เจ้าอยู่ที่นี่ก็เพราะเสี่ยวหย่าไม่อยู่ใช่หรือไม่เล่า ไม่อย่างนั้นนางคงไล่เจ้าออกไปแล้ว” ชายชราพูดพร้อมกับถอนหายใจ

ชายชราตัวเล็กอยากเถียง แต่ด้วยความรู้สึกผิด เขาจึงแค่ทำหน้ามุ่ยและไม่สามารถพูดอะไรได้

ซูหย่าไม่อยู่

เมื่อจวินอู๋เสียได้ยินคำพูดของชายชราคนนั้นก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางคิดว่าซูหย่าพักผ่อนอยู่ที่ห้องเก็บสุรา แต่คำพูดของชายชราทำให้นางตาสว่างขึ้นมา

แม้ว่านางจะเห็นกับตาว่าซูหย่าลงไปที่ห้องเก็บของใต้ดิน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีทางลับใต้ดินอยู่ที่ห้องใต้ดินสักหน่อย นางไม่อาจมั่นใจได้ว่าซูหย่าไม่ได้ออกไปจากที่นี่ในตอนที่นางขึ้นไปที่ชั้นสาม สองสามครั้งที่ชายชราตัวเล็กมาที่นี่ เขาส่งเสียงดังอยู่ไม่น้อย แต่ซูหย่าก็ไม่โผล่มา ด้วยพลังของซูหย่า เป็นไปไม่ได้ที่นางจะไม่สามารถตรวจจับการมาของชายชราตัวเล็กได้ เมื่อประเมินสถานการณ์ใหม่อีกครั้ง ซูหย่าอาจไม่ได้อยู่ในสาขาจ้าววิญญาณจริงๆ

แต่ถ้าซูหย่าไม่ได้อยู่ในสาขาจ้าววิญญาณ แล้วนางไปอยู่ที่ไหน

“ข้ามาหาเจ้าเพราะมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเจ้า เจ้าระงับอารมณ์ของเจ้าก่อนเถอะ” ชายชราพูด

ชายชราตัวเล็กยังดูหัวเสียอยู่ แต่เขาก็ยอมรับฟังคำพูดของชายชรา เขาค่อยๆ เก็บขวดบรรจุโอสถวิเศษไว้ในเสื้อคลุมของเขาอย่างระมัดระวัง

“เจ้ายังไม่ยอมแพ้อีกหรือ ข้าบอกแล้วว่าเจ้าไม่เหมาะกับการเรียนหมอ” ชายชราคนนั้นตาไวมองเห็นขวดบรรจุโอสถวิเศษในมือของชายชราตัวเล็ก

ชายชราตัวเล็กระเบิดออกมาทันที

“หมายความว่าอย่างไรที่ว่าไม่เหมาะ! ข้าไม่อยากฟังคำพูดนี้ของเจ้า! ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ข้าสักหน่อย ปัญหาอยู่ที่พวกเจ้าต่างหาก! พวกเจ้ามันสอนไม่เป็น! โอสถวิเศษขวดนี้ของข้าปรุงได้สมบูรณ์แบบมาก! ไม่เชื่อเจ้าก็ดูสิ” สิ่งที่ชายชราตัวเล็กทนไม่ได้มากที่สุดก็คือการที่คนอื่นสงสัยใน “ความสามารถทางการรักษา” ของเขา!

พูดจบชายชราตัวเล็กก็ส่งขวดบรรจุโอสถวิเศษในมือของเขาให้ชายชราคนนั้น

ชายชรารับมาและไม่ได้คิดจะเปิดมันเลย แต่พอเห็นชายชราตัวเล็กดื้อดึงขนาดนี้ เขาก็เปิดมันออกดูแบบส่งๆ ไป

แต่แล้วชายชราก็ต้องประหลาดใจ

โอสถวิเศษนี่ปกติดี!

ด้วยความสามารถของชายชราตัวเล็ก แค่ไม่ทำโอสถวิเศษให้กลายเป็นโอสถพิษก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว และโอสถวิเศษขวดนี้ก็ทำออกมาได้ค่อนข้างดี แม้จะพูดไม่ได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่มีข้อผิดพลาดอะไร ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้สำหรับชายชราตัวเล็ก

สีหน้าประหลาดใจของชายชราสร้างความพอใจให้กับชายชราตัวเล็กเป็นอย่างมาก ความภาคภูมิใจที่เพิ่งหายไปก็กลับมาใหม่อีกครั้ง