ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 1639 การจากที่เจ็บปวดที่สุด (7) ตอนที่ 1640 เริ่มแผนการ (1)

ตอนที่ 1639 การจากที่เจ็บปวดที่สุด (7) / ตอนที่ 1640 เริ่มแผนการ (1)
ตอนที่ 1639 การจากที่เจ็บปวดที่สุด (7)

จวินอู๋เสียยืนมองไปทางสำนักธาราเมฆอยู่เป็นเวลานาน เนิ่นนานทีเดียวกว่านางจะละสายตาออกมาและเดินตรงไปทางตำหนักหยกวิญญาณ

ภายในสำนักธาราเมฆ ซูหย่านั่งดื่มด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ศิษย์ตัวน้อยของนางจากไปแล้ว สาขาจ้าววิญญาณว่างเปล่าอีกครั้ง ความเคยชินที่มีคนผู้หนึ่งอยู่ด้วย แล้วตอนนี้ก็ย้อนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อหนึ่งปีก่อนที่นางอยู่คนเดียวอีกครั้ง ไม่รู้ทำไม ความเงียบในที่นี้ดูเหมือนจะทำให้รู้สึกอึดอัดจนหายใจไม่ออก

นางมองไปที่บันได เอาแต่คิดว่าเมื่อไรร่างของจวินอู๋จะปรากฏตัวจากตรงนั้นอีก และเดินไปทำงานบ้านโดยไม่พูดอะไร จากนั้นก็เอาผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมตัวนาง

หน้าอกของนางรู้สึกอึดอัดจนเจ็บปวดรวดร้าวไปหมด แล้วทันใดนั้นซูหย่าก็ลุกขึ้นก้าวยาวๆ ออกไปจากสาขาจ้าววิญญาณ

หิมะตกหนักที่ข้างนอก พื้นทั้งหมดกลายเป็นสีขาวโพลน ร่างของซูหย่ากลายเป็นแสงพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วเสียจนหิมะบนร่างนางละลายไม่ทันเลยทีเดียว

ในห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ เทียนเจ๋อยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ในมือถือข้าวของอยู่กองหนึ่ง

“ศิษย์ของสำนักธาราเมฆไปกันหมดแล้ว ข้าได้แจ้งให้อาจารย์ทุกคนลงจากภูเขาในวันพรุ่งนี้ อาจารย์ เราจะปิดสำนักจริงๆ หรือขอรับ” เทียนเจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองชายชราตัวเล็กที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานด้วยความกังวล

ชายชราตัวเล็กถือกล้องยาสูบยาวอยู่ในมือ เขาเอามันเข้าปากแล้วพ่นควันออกมา

“ถ้าไม่ปิดแล้วจะทำอย่างไร รอให้คนพวกนั้นมาฆ่าเจ้าพวกแกะน้อยจนหมดทุกตัวอย่างนั้นหรือ”

อาจารย์ของสำนักธาราเมฆแข็งแกร่งมาก เรื่องนั้นเป็นที่รู้กันทั่ว แต่คำพูดของชายชราฟังดูน่ากลัว

เทียนเจ๋อถอนหายใจอย่างจนปัญญา

“ข้าให้เจ้าเฒ่าไป๋เอาของไปแล้ว คนพวกนั้นจะมาที่นี่ไม่ช้าก็เร็ว หากไม่เข้าใจสถานการณ์ที่นี่อย่างชัดเจน พวกเขาไม่ยอมเลิกแน่ ตอนนี้พวกเขาสามารถตรวจดูที่นี่ได้ละเอียดอย่างที่ต้องการแล้ว” ชายชราตัวเล็กพูดอย่างเฉยเมย สายตาสงบนิ่งไม่แสดงความวิตกกังวลเลยแม้แต่น้อย

คนอื่นอาจไม่ได้สังเกตเห็น แต่เทียนเจ๋อรู้ดีว่าพลังวิญญาณที่มากมายบนภูเขาฝูเหยากำลังลดลงด้วยความเร็วที่น่าตกใจ อีกไม่นานภูเขาฝูเหยาสถานที่ที่มีพลังวิญญาณอุดมสมบูรณ์ที่สุดในสามโลกชั้นกลางจะเป็นเหมือนกับสถานที่อื่นๆ กลายเป็นเพียงภูเขาธรรมดาๆ เท่านั้น

“เรื่องที่เราตัดสินใจไล่ศิษย์ทุกคนออกไป สิบสองตำหนักได้ส่งคนมาสอบถามแล้ว แต่เก้าวังไม่มีท่าทีใดๆ เลย เราต้องอธิบายอะไรกับสิบสองตำหนักหรือเปล่า” เทียนเจ๋อถาม

ชายชราตัวเล็กส่ายหัว “อธิบาย อธิบายอะไร ข้ายอมชี้แนะศิษย์ของพวกนั้นให้ก็ความกรุณาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ยังกล้ามาตั้งคำถามข้าอีกเรอะ บอกพวกนั้นให้ไสหัวไปไกลๆ เลย มิน่าไอ้พวกโง่สิบสองตำหนักถึงไม่สามารถเอาชนะเก้าวังได้ เก้าวังยังเข้าใจเรื่องนี้ได้ดีกว่าเยอะ”

ขณะที่ชายชราตัวเล็กกำลังคุยกับเทียนเจ๋อ ร่างเพรียวบางร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาในห้องพร้อมสายลมกระโชกแรงและเกล็ดหิมะโปรยปราย

เทียนเจ๋อตกใจจนหัวใจแทบวาย และร่างของซูหย่าก็ปรากฏตัวต่อหน้าคนทั้งสอง

“ศิษย์พี่!” พอเทียนเจ๋อเห็นซูหย่า เขาก็ยิ้มกว้างออกมาทันที กี่ปีแล้วนะ นี่เป็นครั้งแรกที่ซูหย่ายอมก้าวเข้ามาในห้องของอาจารย์ด้วยความสมัครใจของตัวเอง

“เฮ้! เสี่ยวหย่า! ลมอะไรหอบเจ้ามาที่นี่เล่า” ชายชราตัวเล็กเองก็ยิ้มแก้มปริเมื่อเห็นซูหย่า

“มันเกิดขึ้นแล้วหรือ” ซูหย่าถามอย่างเย็นชา

ชายชราชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “ใช่ มันเกิดขึ้นแล้ว ตั้งแต่นี้ไปจะไม่มีสำนักธาราเมฆอีก ทีนี้อาจารย์ของเจ้าก็จะได้เกษียณเสียที”

“พวกเจ้าสองคนไปเก็บของเถอะ พวกเราศิษย์อาจารย์สามคนจะต้องไปหาที่อื่นอยู่แล้ว”

ตอนที่ 1640 เริ่มแผนการ (1)

ภายในตำหนักหยกวิญญาณ ใบหน้าอันงดงามของจ้าวตำหนักหยกวิญญาณกำลังบิดเบี้ยว มุมปากกระตุก ขณะจ้องมองจวินอู๋เสียที่อยู่ตรงหน้าเขาและ…บุรุษสองคนที่อยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย

“นี่เจ้ายังไม่พออีกหรือ! กลับมาที่นี่อีกทำไม!” จ้าวตำหนักหยกวิญญาณชี้นิ้วสั่นๆ ไปที่จวินอู๋เสีย แค่เห็นบุรุษสูงคนเตี้ยคนที่อยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย ก็มากพอจะทำให้เขาขนลุกได้แล้ว

ชาติก่อนเขาต้องติดหนี้เจ้าเด็กนี้ไว้แน่ๆ!

แค่ตัวเองมาอยู่ฟรีกินฟรีที่ตำหนักหยกวิญญาณของพวกเขาก็สุดๆ แล้ว นี่ยังกลับมาทำให้โกรธจนควันออกหูอีก!

เจ้าเด็กนี่กล้าพาคนมาที่นี่ถึงสองคน!

แถมพวกเขาก็…สวรรค์โปรดเถอะ เป็นบุรุษทั้งสองคน!

จ้าวตำหนักหยกวิญญาณอยากจะเตะทั้งสามคนออกไปเต็มแก่!

“การฝึกที่สำนักธาราเมฆจบแล้ว ข้ามาที่นี่เพื่อนำของขวัญมาให้ท่าน” จวินอู๋เสียมองจ้าวตำหนักหยกวิญญาณที่ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธอย่างสงบนิ่ง

“นี่คือของขวัญที่เจ้าจะให้ข้าหรือ” จ้าวตำหนักหยกวิญญาณชี้ไปที่เยี่ยซากับเยี่ยกูที่อยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย ร่างของเขาสั่นระริกไปทั้งตัว

ตำหนักหยกวิญญาณไม่เคยยอมให้บุรุษเข้ามาในตำหนัก การให้จวินอู๋เสียเข้ามาก็เป็นขีดจำกัดที่จ้าวตำหนักจะยอมรับได้แล้ว แต่พอยอมให้นางได้ นอกจากจะกลับมาที่นี่อีก ยังพาคนกลับมาด้วยอีกสองคน นี่มันอะไรกันนักหนา

เจ้าเด็กนี่มันจะมากเกินไปแล้ว

“ข้าไม่รับ! เจ้ารีบเอาสองคนนี้ออกไปให้พ้นๆ หน้าข้าเลย ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่เกรงใจแล้ว!” จ้าวตำหนักหยกวิญญาณพูดอย่างเกรี้ยวกราด

จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง นางยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้แย่กู

เยี่ยกูก้าวออกมาทันที

จ้าวตำหนักหยกวิญญาณหน้าเครียดขรึมขึ้น

“ท่านเอาชนะเขาไม่ได้หรอก” จวินอู๋เสียพูดถึงความแตกต่างระหว่างพลังของจ้าวตำหนักหยกวิญญาณและเยี่ยกูอย่างไม่ไว้หน้า

เยี่ยซานั้น นางไม่แน่ใจ แต่ถ้าเป็นเยี่ยกู…

ทั่วทั้งสามโลกชั้นกลาง คงมีแค่ไม่กี่คนที่สามารถเอาชนะเขาได้

จ้าวตำหนักหยกวิญญาณโกรธจนแทบคลั่ง แต่เขาก็แอบตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และไม่สามารถยืนยันได้ว่าเยี่ยกูแข็งแกร่งแค่ไหน เนื่องจากเขาตรวจไม่พบพลังวิญญาณบนร่างของเยี่ยกูเลย

ถ้าเยี่ยกูไม่ใช่สวะที่ไร้พลังวิญญาณโดยสิ้นเชิง พลังของเขาก็ต้องสูงกว่าเขามาก

คำพูดของจวินอู๋เสียก็บอกชัดถึงขนาดนี้แล้ว ประการแรกจึงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

จ้าวตำหนักหยกวิญญาณอยากไล่คนพวกนี้ออกไป แต่พอจวินอู๋เสียโยนเยี่ยกูมาตรงหน้าเขา เขาก็…โวยวายไม่ออกแล้ว

เขาไม่กลัวถูกทำร้าย สิ่งที่เขากังวลก็คือสิ่งที่จวินอู๋พยายามทำจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ อย่างการให้เยี่ยกูทำร้ายเขา

ในกรณีที่มีการสัมผัสร่างกายระหว่างพวกเขา…แค่คิดก็ทำให้จ้าวตำหนักหยกวิญญาณหนาวสั่นไปทั้งสันหลังแล้ว

ไม่ว่าจ้าวตำหนักหยกวิญญาณจะไม่เต็มใจให้เยี่ยซาและเยี่ยกูอยู่ที่นี่มากแค่ไหน แต่มันก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้แล้ว สุดท้ายบุรุษสองคนก็เข้ามาอยู่ในตำหนักหยกวิญญาณกับจวินอู๋เสีย

เมื่อเป็นเช่นนั้น พวกสาวๆ ในตำหนักหยกวิญญาณก็ตกอยู่ในความโกลาหลกันอีกครั้ง โชคดีที่จ้าวตำหนักหยกวิญญาณจำกัดพื้นที่ที่จวินอู๋เสียกับคนของนางสามารถไปได้อย่างเคร่งครัด หลังจากรู้ว่าเยี่ยซาทำอาหารได้ จ้าวตำหนักหยกวิญญาณก็ทิ้งงานให้เขาทันที และสั่งให้คนคอยมาส่งผักผลไม้สดที่ประตูเรือนเป็นระยะ ที่เหลือปล่อยให้จวินอู๋เสียกับคนของนางจัดการกันเอง

จวินอู๋เสียไม่สนใจการจัดการเช่นนั้น นางแค่ต้องการเวลาจัดเตรียมสิ่งต่างๆ สักเล็กน้อยเพื่อดูว่าจะเดินหมากอย่างไรให้น่าชม

จวินอู๋เสียนั่งอยู่ในห้องและมองไปที่แผ่นหยกในมือนาง แผ่นหยกนั้นเป็นหนึ่งในสมบัติที่พวกเขาเอาออกมาจากสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ แผ่นหยกเช่นนี้มีทั้งหมดเก้าชิ้น ทุกชิ้นจะเชื่อมโยงกับชิ้นอื่นๆ ทั้งหมด ถ้าใช้ไอเทมพิเศษเขียนลงบนแผ่นหยกชิ้นหนึ่ง มันจะไปปรากฏบนแผ่นหยกอื่นๆ ด้วย