ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 977 ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะแสดงอำนาจ (6) ตอนที่ 978 ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะแสดงอำนาจ (7)

ตอนที่ 977 ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะแสดงอำนาจ (6) / ตอนที่ 978 ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะแสดงอำนาจ (7)
ตอนที่ 977 ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะแสดงอำนาจ (6)

แต่…

หลังจากนั้นไม่นาน คนที่มั่นใจในตัวเองพวกนั้นก็ได้รู้ถึงความหมายของคำว่า…‘โดนตบหน้า’ ไปแบบเต็มๆ!

ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะยืนอยู่บนเวทีประลองและชนะการแข่งขันรวดเดียวสิบครั้ง!

สุดท้ายแล้ว…

ไม่ว่าสัตว์วิญญาณอีกฝ่ายจะมีรูปร่างเช่นไร ไม่ว่าจะแข็งแกร่งหรือสง่างามแค่ไหน เมื่อพวกมันก้าวขึ้นเวทีประลอง พอเสียงระฆังดังขึ้นแล้วใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่ดูโง่ไร้เดียงสานั่นส่งเสียงร้องออกมาเบาๆ แค่ครั้งเดียว สัตว์วิญญาณทุกตัวก็หันหลังกลับวิ่งหนีหางจุกตูดไปทันที…

บางตัวถึงขั้นน้ำลายฟูมปากสลบคาเวที ลูกตาเหลือแต่ตาขาว…เหมือนกับเจ้าพยัคฆ์ร้ายในตอนแรก!

สถานการณ์เช่นนี้ทำให้ทุกคนที่พยายามหาข้ออ้างให้กับเหตุการณ์แปลกๆ เพื่ออธิบายข้อสันนิษฐานในตอนแรกของพวกเขาหุบปากลงฉับในทันที

หากเรื่องนั้นเกิดขึ้นกับสัตว์วิญญาณแค่ตัวเดียว พวกเขาก็คิดได้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ สองตัวก็ยังเป็นเหมือนเรื่องบังเอิญได้ แต่เมื่อเป็นตัวที่สาม…ตัวที่สี่…ตัวที่ห้า…

ผู้ชมก็เข้าใจแล้วว่านี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ และไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญด้วย แต่…มันเป็นเพราะเจ้าแกะที่ดูใสซื่อไร้เดียงสานั่น!

พวกเขาเห็นกับตาว่าสัตว์วิญญาณตัวใหญ่หลายตัวหวาดกลัวจนฉี่ราด…ภาพที่น่าสมเพชพวกนั้น…ทำให้หัวใจของทุกคนแทบหยุดเต้น!

ชนะรวดสิบรอบอย่างรวดเร็ว ไม่มีการเสียโลหิตเลยสักหยด ไม่มีการฉีกกระชาก ไม่มีการต่อสู้ดิ้นรน ตั้งแต่ต้นจนจบ มันเป็นไปอย่างรวดเร็วแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน

เมื่อใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะส่งเสียง สัตว์วิญญาณทุกตัวก็ล้มลงอ้อนวอนขอความเมตตา!

คนที่มาประลองที่ลานประลองสัตว์วิญญาณโดยปกติแล้วเป็นคนที่ไม่มีกำไลสะกดอสูรอยู่ในครอบครอง พวกเขามาที่นี่พยายามเอาชนะก็เพื่อจะได้กำไลสะกดอสูรจากลานประลองสัตว์วิญญาณเป็นรางวัล สัตว์วิญญาณของพวกเขาทุกตัวจึงเป็นสัตว์วิญญาณระดับต่ำ ไม่มีแม้แต่ระดับกลางเลยสักตัว!

และคนที่มีกำไลสะกดอสูรจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการประลองที่ลานประลองสัตว์วิญญาณ

เมื่ออยู่ท่ามกลางสัตว์วิญญาณระดับต่ำ ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่เป็นสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติซึ่งปิดบังร่างที่แท้จริงเอาไว้จึงเป็นเหมือนนกกระเรียนที่ยืนอยู่กลางฝูงลูกเจี๊ยบ!

ตลอดการประลองทั้งสิบรอบ ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะไม่ได้ยกเท้าขึ้นจากพื้นเลยแม้แต่ก้าวเดียว ทั้งหมดที่มันทำก็แค่อ้าปากสิบครั้ง ส่งเสียงร้องออกมาสิบครั้ง แล้วก็เอาชนะคู่ต่อสู้ทั้งหมดไปได้ในเวลาไม่กี่วินาที ชนะการประลองทุกรอบไปได้อย่างง่ายดาย…

ผู้ชมที่เคยเห็นแต่การสังหารอันโหดร้ายและน่าตื่นเต้นระหว่างสัตว์วิญญาณก็พลันรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก

พวกเขาไม่สามารถสรรหาคำใดมาบรรยายความรู้สึกของพวกเขาตอนนี้ได้เลย

สิ่งเดียวที่พวกเขาอยากจะพูดก็คือ…

เจ้าแกะโง่นั่นมันเป็นตัวอะไรกันแน่!

มีสัตว์วิญญาณระดับต่ำที่แค่ส่งเสียงร้องก็ทำให้สัตว์วิญญาณอื่นๆ กลัวจนฉี่ราดด้วยหรือ

เป็นไปได้อย่างไร!

ผู้ตัดสินการประลองเองก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก หลังจากการประลองรอบสุดท้ายจบลง จวินอู๋เสียก็อุ้มใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่ ‘ทุ่มเท’ ต่อสู้อย่างหนักลงจากเวที ส่วนผู้ตัดสินการประลองก็ยังคงไม่ได้สติ

จวินอู๋เสียอุ้มใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะเดินไปยืนข้างๆ ชิงอวี่ท่ามกลางสายตาของทุกคน ชิงอวี่ดูท่าทางไม่สบายใจอย่างมาก

เมื่อครู่เขาเพิ่งจะคิดว่าเขาต้องไปช่วยชีวิตเจ้าแกะน้อยระหว่างการประลองหรือเปล่า และผลที่ออกมา…เจ้าแกะน้อยไม่ให้โอกาสเขาได้ช่วยเลยสักครั้ง มันจบ ‘การต่อสู้’ ในชั่วพริบตาทำให้เขาเป็นห่วงเก้อ

“ข้าชนะสิบรอบแล้ว ท้าชิงกับสิบอันดับแรกได้เลยหรือไม่” จวินอู๋เสียถามชิงอวี่ขณะให้รางวัลใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะด้วยการลูบขนนุ่มๆ ของมัน เทียบกับการต่อสู้แบบเลือดสาดก่อนหน้านี้ นางคิดว่าวิธีเอาชนะคู่ต่อสู้ของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะนั้นน่าชื่นชมกว่ามาก

อย่างน้อยมันก็ไม่มีกลิ่นคาวโลหิตน่ารังเกียจนั่น

ตอนที่ 978 ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะแสดงอำนาจ (7)

“อะไรนะ” ชิงอวี่ที่เพิ่งได้สติกลับมา เมื่อเจอคำถามของจวินอู๋เสียเข้าไปเขาก็ต้องตกตะลึงอีกครั้ง

เขาคิดว่าจวินอู๋เสียแค่อยากเล่นประลองสัตว์วิญญาณเฉยๆ แต่แล้ว…อีกฝ่ายกลับตั้งใจทำตามกฎของลานประลองสัตว์วิญญาณอย่างเต็มที่และจะไปท้าชิงสิบอันดับแรกด้วย!

“คุณชายจวินอยากท้าชิงกับสิบอันดับแรกหรือขอรับ” ชิงอวี่ไม่แน่ใจว่าเขาฟังผิดหรือเปล่าจึงถามขึ้นอีกครั้ง

จวินอู๋เสียตอบว่า “พูดให้ถูก ข้าอยากท้าชิงกับอันดับที่หนึ่ง”

ต้องได้อันดับหนึ่งของลานประลองสัตว์วิญญาณและไม่พ่ายแพ้เลยเป็นเวลาสิบวันติดต่อกันเท่านั้นถึงจะได้รางวัลเป็นกำไลสะกดอสูร เหตุผลเดียวที่จวินอู๋เสียเข้าร่วมการประลองที่ลานประลองสัตว์วิญญาณก็เพราะนางอยากได้กำไลสะกดอสูรมาตั้งแต่แรกแล้ว

“…” ชิงอวี่อ้าปากค้างจนสามารถยัดไข่เข้าไปได้ทั้งลูก!

“นั่น…นั่น…” ชิงอวี่ดูสับสนมาก

“ข้าไปท้าชิงได้ที่ไหน” จวินอู๋เสียถามแบบไม่อ้อมค้อม

ชิงอวี่พบว่าตัวเองเจอเข้ากับความดื้อรั้นของจวินอู๋เสียเป็นครั้งแรก และรู้ว่าไม่สามารถเกลี้ยกล่อมคุณชายจวินได้ด้วย เขาไม่มีทางเลือกนอกจากนำจวินอู๋เสียไปที่ห้องโถงด้านหลังลานประลอง เมื่อเจ้าหน้าที่ลานประลองได้ยินว่าจวินอู๋เสียตั้งใจจะท้าชิงกับอันดับหนึ่งคนปัจจุบัน เขาก็จ้องจนตาแทบถลนออกมานอกเบ้า สายตาตกตะลึงของเขามองไปที่ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะและจ้องอยู่นานก่อนจะย้ำถามชิงอวี่อีกหลายครั้งให้แน่ใจว่าหูเขาได้ยินไม่ผิด ก่อนจะยอมเชื่อว่าจวินอู๋เสียไม่ได้ล้อเล่น

“ถ้า…คุณชายคุณชายจวินคิดจะท้าชิงจริงๆ ทางลานประลองสัตว์วิญญาณจะแจ้งกับเจ้านายของสัตว์วิญญาณที่เป็นอันดับหนึ่งในคืนนี้ก่อน คุณชายจวินสามารถพาสัตว์วิญญาณของท่านมาที่นี่ตอนบ่ายวันพรุ่งนี้เพื่อทำการประลองได้ขอรับ” เจ้าหน้าที่แจ้งกับพวกเขา เขาได้ยินเรื่องแปลกๆ ที่เกิดขึ้นหน้าเวทีแล้วและรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อที่แกะไร้เดียงสาในอ้อมแขนของจวินอู๋เสียจะทำให้สัตว์วิญญาณมากมายหวาดกลัวจนยอมแพ้ได้ด้วยเสียงร้องของมัน

“ได้” จวินอู๋เสียตกลงและไม่ถามอะไรอีก นางหันหลังจากไปทันทีพร้อมกับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะและเจ้าแมวดำตัวน้อย

ชิงอวี่ที่อุ้มกระต่ายหูใหญ่อยู่ตลอดเวลาก็รีบตามหลังไปด้วยสีหน้ากังวลใจอย่างมาก

“คุณชายจวินขอรับ ท่านแน่ใจหรือว่าอยากทำแบบนี้ จากที่ข้ารู้มา ถึงคนที่เป็นอันดับหนึ่งตอนนี้จะเป็นแค่ผู้เยาว์แต่บิดาของเขาก็เป็นรองหัวหน้าตึกน้ำค้างเหมันต์ เขาอาจจะยังไม่มีกำไลสะกดอสูร แต่เขาก็ได้เรียนทักษะควบคุมสัตว์วิญญาณแล้วนะขอรับ สัตว์วิญญาณที่เขามีจัดได้ว่าเป็นขั้นสูงสุดในหมู่สัตว์วิญญาณระดับต่ำ มันอาจจะต้านทานสัตว์วิญญาณระดับกลางบางตัวได้ด้วยซ้ำนะขอรับ” ชิงอวี่พูดอย่างกังวล คนที่สามารถรั้งตำแหน่งอันดับหนึ่งของลานประลองสัตว์วิญญาณได้หลายวันนั้นมีน้อยมาก ใครที่สามารถรั้งตำแหน่งได้นานเกินห้าวันถือว่าเก่งและน่ากลัวมาก

คนที่เป็นอันดับหนึ่งตอนนี้อยู่ในตำแหน่งนี้มาได้แปดวันแล้ว และถ้าเขาเอาชนะจวินอู๋เสียได้ในวันพรุ่งนี้ เขาจะได้รางวัลเป็นกำไลสะกดอสูรทันที

ชิงอวี่ไม่ได้อยู่ในเมืองพันอสูรมาช่วงหนึ่ง เขาจึงไม่แน่ใจว่าสถานการณ์ที่ลานประลองสัตว์วิญญาณตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง แต่เนื่องจากจวินอู๋เสียแสดงความสนใจในลานประลองสัตว์วิญญาณมากขนาดนี้ เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากไปตรวจสอบเรื่องนี้มาเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย

“เข้าใจแล้ว” จวินอู๋เสียตอบอย่างรวดเร็ว ถ้าไม่ใช่สัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติแล้วละก็ จะเป็นสัตว์วิญญาณชนิดใดมาอยู่ต่อหน้าใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะก็เละเป็นโจ๊กอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ไม่จำเป็นต้องรวบรวมข้อมูลข่าวสารอะไรทั้งนั้น

จวินอู๋เสียไม่ได้อยากรู้ว่าคนที่เป็นอันดับหนึ่งครอบครองสัตว์วิญญาณชนิดใดอยู่ นางอุ้มใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะไว้ในอ้อมแขนแล้วทำตามสัญญาที่ให้ไว้ก่อนหน้านี้ นางให้เจ้าดอกบัวขาวน้อยแอบเอาใบบัวมาใส่ไว้ในแขนเสื้อนาง ชิงอวี่ไม่ได้รู้เลยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น นางฉีกใบบัวเป็นชิ้นเล็กแล้วป้อนมันใส่ปากใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะทีละน้อย ทำให้ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะมีความสุขมากจนส่งเสียงร้องออกมาอย่างดีใจ!