ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร - ตอนที่ 981 กระต่ายน้อยน่ารัก (3) ตอนที่ 982 กระต่ายโลหิต (1)

ตอนที่ 981 กระต่ายน้อยน่ารัก (3) / ตอนที่ 982 กระต่ายโลหิต (1)
ตอนที่ 981 กระต่ายน้อยน่ารัก (3)

มันเห็นร่างนุ่มนิ่มของเจ้ากระต่ายหูใหญ่ถูกใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะดันลงไปจากเตียง

เจ้าแมวดำตัวน้อยรีบกระโจนเข้าไปเพื่อจะรับมัน!

แต่ขณะที่เจ้าแมวดำตัวน้อยเกือบจะถึงตัวกระต่ายหูใหญ่ เจ้ากระต่ายที่หมดสติก็ลืมตาขึ้นทันที!

ดวงตาคู่นั้นทำให้เจ้าแมวดำตัวน้อยตกตะลึง

เดิมทีดวงตาของเจ้ากระต่ายเป็นสีดำสนิท แต่ที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของเจ้าแมวดำตัวน้อยตอนนี้มันเป็นดวงตาสีแดงก่ำเหมือนกับโลหิต!

ดวงตาสีแดงโลหิตไม่เหมือนตาของกระต่ายธรรมดาทั่วไปที่มีแค่สีแดงจางๆ สีแดงนี้ดูเหมือนสีของโลหิตไม่มีผิดเพี้ยน!

“ปู้” เสียงเล็กๆ ดังลอดออกจากปากของเจ้ากระต่ายหูใหญ่ ร่างนุ่มนิ่มของมันตีลังกากลางอากาศลงมายืนตรงหน้าใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ! ดวงตาสีโลหิตคู่นั้นหรี่ลงเล็กน้อย ขนสีขาวเหมือนหิมะบนตัวของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิตด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

“แบ๊ะ!”

ตกใจเกือบตายแน่ะ! เจ้ากระต่ายเกเรโกรธแล้ว!

ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะก้าวถอยหลังพร้อมกับมองเจ้ากระต่ายหูใหญ่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดงโลหิตทั้งตัว

“ปู้!” กระต่ายหูใหญ่จ้องใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะพร้อมกับตั้งท่าเหมือนจะโจมตี

เจ้าแมวดำตัวน้อยตกตะลึงไป มันไม่เข้าใจสิ่งที่เห็นตรงหน้า กระต่ายที่ถูกกัดจนเกือบตายเปลี่ยนสีได้ด้วยหรือ! แถมยังแสดงความก้าวร้าวใส่สัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติอีกด้วย! นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันเนี่ย

เมื่อใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะรู้สึกถึงความเป็นศัตรูอย่างรุนแรงที่ถูกปล่อยออกมาจากเจ้ากระต่ายหูใหญ่ ตัวของมันก็เริ่มเปล่งแสงออกมาจางๆ เตรียมพร้อมที่จะกลับร่างเดิมได้ทุกเมื่อ

ขณะที่การต่อสู้ระหว่างแกะที่ไม่ธรรมดาตัวหนึ่งกับกระต่ายแปลกๆ อีกตัวหนึ่งกำลังจะเริ่มขึ้น จวินอู๋เสียที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็เข้ามาในห้องพร้อมผมที่ยังเปียกอยู่ ดวงตาใสกระจ่างของนางจ้องเขม็งไปที่เจ้าโง่ทั้งสองตัวที่กำลังมองกันด้วยสายตาเป็นศัตรูบนเตียงของนาง

เมื่อนางเห็นขนสีแดงโลหิตของกระต่ายหูใหญ่ ดวงตาคู่นั้นก็มีแววประหลาดใจ

“พวกเจ้าทำอะไรกัน” จวินอู๋เสียถามอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินเสียงของเจ้านาย ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะก็สะกดพลังที่ห่อหุ้มรอบตัวมันลงทันทีและรีบวิ่งสุดชีวิตเข้าไปหาจวินอู๋เสีย

“แบ๊ะ แบ๊ะ แบ๊ะ แบ๊ะ!” มันส่งเสียงร้องออกมาอย่างร้อนรน จวินอู๋เสียหันไปมองเจ้าแมวดำตัวน้อยที่ยังนั่งอึ้งอยู่ รอให้มันแปลให้นางฟัง

เจ้าแมวดำตัวน้อยตกตะลึงอยู่อีกครู่ก่อนจะได้สติกลับมา

“เจ้าแกะโง่บอกว่า เจ้ากระต่ายนี่แย่งที่ของมัน บอกว่ามันเป็นกระต่ายเลว ให้ท่านโยนมันทิ้งไป”

ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่ฟังเจ้าแมวดำตัวน้อยแปลก็พยักหน้ารัวๆ

เจ้ากระต่ายน่ารังเกียจ!

มันไม่ได้แย่งแค่อาหาร แต่มันจะแย่งเจ้านายของมันไปด้วย!

จวินอู๋เสียมองกระต่ายหูใหญ่ที่ขนกลายเป็นสีแดงโลหิตทั้งตัวอย่างงุนงง

ดวงตาสีแดงโลหิตของเจ้ากระต่ายหูใหญ่มองไปที่จวินอู๋เสีย แววตาเป็นศัตรูหายไปเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นมาทันที

“ปู้…” กระต่ายหูใหญ่กระโดดด้วยขาหลังมายืนตรงขอบเตียง มันยืดตัวขึ้นเล็กน้อย อุ้งเท้าหน้าเล็กๆ กอดหูใหญ่ๆ ของมันเอาไว้ด้วยความเขินอายพร้อมกับแอบมองจวินอู๋เสีย

“มันพูดว่าอะไร” จวินอู๋เสียถามเจ้าแมวดำตัวน้อยพร้อมกับขมวดคิ้ว

เจ้าแมวดำตัวน้อยตอบด้วยน้ำเสียงจำยอมว่า “มันเรียกท่านว่าเจ้านาย”

“…” จวินอู๋เสียพูดไม่ออก

ปฏิกิริยาของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะยิ่งงุ่นง่านมากขึ้น

“แบ๊ะ!”

เจ้าเรียกใครว่าเจ้านาย! นี่คือใต้เท้าเจ้านายของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะนะ! เจ้ากระต่ายเกเร! ออกไปนะ!

“ปู้” เจ้ากระต่ายโลหิตสีแดงตัวสั่น มันซ่อนใบหน้าเล็กๆ ของมันไว้ด้านหลังหูเหมือนเด็กสาวขี้อาย มันเงยหน้าขึ้นน้อยๆ และก้มหลบทันทีอย่างเหนียมอายพร้อมกับแอบมองจวินอู๋เสีย

“…” จวินอู๋เสียไม่สามารถหาคำใดมาอธิบายความรู้สึกของนางตอนนี้ได้

สัตว์วิญญาณระดับต่ำสามารถมีอารมณ์ซับซ้อนแบบนี้ได้ด้วยหรือ

ตอนที่ 982 กระต่ายโลหิต (1)

สัตว์วิญญาณอย่างกระต่ายหูใหญ่หาได้ไม่ยากและพบเห็นได้ทั่วไป

แต่จวินอู๋เสียไม่เคยเห็นหรือได้ยินว่ากระต่ายหูใหญ่มีจิตสำนึกในระดับสูง และ…

ยิ่งเปลี่ยนสีได้ยิ่งไม่เคยได้ยิน!

“เจ้าเป็นกระต่ายหูใหญ่จริงๆ หรือ” จวินอู๋เสียถามพร้อมกับมองเจ้ากระต่ายขี้อาย เมื่อสักครู่นางเห็นกับตาตัวเองว่ากระต่ายตัวนี้กำลังจะสู้กับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะซึ่งในตอนนั้นใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะได้ปลดปล่อยตัวตนของสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติที่ยิ่งใหญ่ออกมาแล้วด้วย ถ้าเป็นสัตว์วิญญาณระดับต่ำตัวอื่น พวกมันจะตกอยู่ในสภาพเดียวกับสัตว์วิญญาณที่ลานประลองพวกนั้นทันที นั่นคือหวาดกลัวหนักมากจนสลบเหมือด

แต่กระต่ายหูใหญ่ตัวนี้ไม่ใช่แค่ไม่กลัวเลยสักนิด แต่มันยังตั้งท่าจะสู้กับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะโดยไม่ยอมถอยอีกด้วย ถ้าจวินอู๋เสียยังคิดว่ามันเป็นแค่กระต่ายหูใหญ่ธรรมดา นางก็คงโง่สุดๆ

“ปู้” ดวงตาสีแดงโลหิตของเจ้ากระต่ายดูงุนงงมาก

“มันถามว่ากระต่ายหูใหญ่คืออะไร” เจ้าแมวดำตัวน้อยแปลให้จวินอู๋เสียฟังอย่างไม่มีทางเลือก ตอนนี้เจ้าแมวดำตัวน้อยแน่ใจแล้วว่าเจ้าตัวเล็กที่ดูเหมือนกระต่ายหูใหญ่นั้นไม่ใช่กระต่ายหูใหญ่อย่างแน่นอน!

“เช่นนั้นเจ้าคือตัวอะไร” จวินอู๋เสียหรี่ตาลง

“ปู้…ปู้…” กระต่ายหูใหญ่ส่ายหัวอย่างกระมิดกระเมี้ยน แล้วฝังหน้าลงกับใบหูใหญ่ๆ ของมัน

ปากของเจ้าแมวดำตัวน้อยเริ่มกระตุก

“มันไม่รู้”

“…” จวินอู๋เสียพูดไม่ออก เจ้ากระต่ายที่ดูเหมือนกระต่ายหูใหญ่เป๊ะตัวนี้ความจริงแล้วคือตัวอะไรกันแน่ แม้แต่ตัวมันเองก็ยังไม่รู้ เมื่อความคิดเช่นนี้ผุดขึ้นมา นางก็มองไปที่ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่กำลังเอาตัวถูขานางไม่หยุด จากปฏิกิริยาของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ ดูเหมือนมันจะรู้ตัวจริงของเจ้ากระต่ายหูใหญ่ตัวนี้

“มันเป็นสัตว์วิญญาณอะไร” จวินอู๋เสียถามใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ

ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกะพริบตาและมองไปที่กระต่ายหูใหญ่ก่อนจะหันกลับไปมองจวินอู๋เสีย

“แบ๊ะ แบ๊ะ แบ๊ะ แบ๊ะ แบ๊ะ…”

ทันใดนั้นมันส่งเสียงร้องรัวออกมาเป็นชุดอย่างเจ็บปวดรวดร้าว เจ้าแมวดำตัวน้อยฟังคำพูดยืดยาวนั่นแล้วก็ตระหนักขึ้นมาได้ถึงความรุนแรงของสถานการณ์ที่ขึ้นอยู่กับการแปลที่ถูกต้องของมันในครั้งนี้!

เมื่อใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะจบการรัว ‘แบ๊ะแบ๊ะ’ อย่างยืดยาวของมัน เจ้าแมวดำตัวน้อยก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ครั้งหนึ่ง

“ให้ข้าเรียบเรียงครู่หนึ่งนะ…” ข้อมูลมันมากเกินไป ไม่สามารถพูดทุกอย่างจบได้ในทีเดียว

จวินอู๋เสียรออยู่พักหนึ่ง เจ้าแมวดำตัวน้อยก็เริ่มพูด

“เจ้าแกะโง่บอกว่าเจ้ากระต่ายตัวนี้เรียกว่ากระต่ายโลหิต ถึงมันจะดูเหมือนกระต่ายหูใหญ่มาก แต่เนื้อแท้ของพวกมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ตอนเล็กๆ กระต่ายโลหิตจะเหมือนกับกระต่ายหูใหญ่มาก หลังจากผ่านประสบการณ์หลั่งโลหิตครั้งแรกแล้วเท่านั้น ความสามารถแต่กำเนิดของมันถึงจะตื่นขึ้น กระต่ายโลหิตเป็นสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติ เจ้าแกะโง่เคยเจออยู่ตัวหนึ่ง มันเลยจำกลิ่นของกระต่ายโลหิตได้ กระต่ายโลหิตตัวนี้น่าจะยังเล็กมาก ความสามารถแต่กำเนิดของมันก็ยังไม่ตื่นขึ้น มันเลยถูกเข้าใจผิดคิดว่าเป็นกระต่ายหูใหญ่และถูกเอามาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง แต่การต่อสู้นองเลือดที่ลานประลองทำให้พลังของมันตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน…” เจ้าแมวดำตัวน้อยพูดวกไปวนมาโดยไม่สามารถเข้าประเด็นได้เนื่องจากในหัวมันเบลอไปหมด มันอดคิดกับตัวเองไม่ได้ว่าสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติที่ยังไม่โตเต็มวัยถูกสัตว์วิญญาณระดับต่ำกัดจนเกือบตาย มันเห็นบาดแผลที่กระต่ายโลหิตได้มาครั้งนั้นแล้ว ถ้าจวินอู๋เสียไม่ช่วยชีวิตมัน ต่อให้พลังมันตื่นขึ้นมาก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

ในฐานะสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติ กระบวนการตื่นของกระต่ายโลหิตนั้นแปลกมากจริงๆ

ความจริงแล้ว ลูกกระต่ายโลหิตมักจะมีกระต่ายโลหิตที่โตเต็มวัยคอยดูแลอยู่เสมอ ก่อนที่ความสามารถแต่กำเนิดของมันจะตื่นขึ้น พ่อแม่ของมันจะคอยปกป้องลูกของพวกมันให้ปลอดภัย เหตุการณ์แบบนี้แทบจะไม่เกิดขึ้นเลย แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกระต่ายโลหิตตัวนี้ทำให้มันถูกมนุษย์จับมาและเลี้ยงมันในฐานะกระต่ายหูใหญ่