ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD - บทที่ 323 นี่มันสุนัขอาเพศอะไรกัน
เสียงบุรุษนุ่มลึกอ่อนโยนดังขึ้นในท้องฟ้า ได้ยินถ้วนทั่วไปทั้งบริเวณ
จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงเรอแสนอิ่มเอม
“เอิ๊ก—”
เสียงเรอนั้นดังเหมือนสายฟ้าฟาด ทำเอาปรมาจารย์อาวุโสที่กำลังชะงักค้างอยู่กลางอากาศสะดุ้งเฮือก
สีหน้าของปรมาจารย์อาวุโสดูเหมือนกำลังเห็นผีอยู่ไม่มีผิด ดูน่าขบขันพอตัวเลยทีเดียว ผมสีแดงเลือดของเขาปลิวไสวไปในอากาศ ปากอ้าค้าง มือกำลูกโลกวิญญาณล่วงลับที่ยังคงส่องแสงริบหรี่เอาไว้ เขาดูอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
นี่เขาเพิ่งเห็นเรื่องบ้าบออะไรกัน มันคืออะไรกันแน่!
ภูตผีวิญญาณที่มีมากมายเสียจนทำเอาท้องฟ้ามืดไปหมด… ถูก... สุนัขกินเข้าไปจนเหี้ยน!
ลัทธิอสุราทำงานหนักมากในการก่อสงครามและเก็บวิญญาณคนตายเป็นแสนๆ ดวงเอาไว้ในวงแหวนปราณผสานวิญญาณ… เพื่อมาเป็นอาหารหมาเช่นนั้นน่ะรึ!
ผลลัพธ์ของเรื่องนี้คือหมาอิ่ม…
“ไอ้หมาบ้านี่มาจากไหน หมาอะไรกันกินวิญญาณคนเป็นอาหารแทนอาหารหมาปกติ หลอกข้าเล่นหรือเปล่า”
ปรมาจารย์อาวุโสรู้สึกเหมือนหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้นๆ วิญญาณนับแสนดวงรวมถึงความหวังในการฟื้นคืนลัทธิอสุรากลับถูกราดลงท่อไปง่ายๆ เช่นนี้เองน่ะหรือ
เขายืนกุมลูกโลกวิญญาณล่วงลับอยู่แต่สติกลับหลุดลอยไปแล้วเรียบร้อย เสียงกรีดร้องด้วยความโกรธแค้นดังกังวานไปทั่วฟ้า
พลังปราณเที่ยงแท้บ้าคลั่งปั่นป่วน ทำให้พลังสีดำขยายตัวแล้วระเบิดออกจากร่างของปรมาจารย์อาวุโส ดูเหมือนว่าเขาจะสติหลุดจนใกล้เป็นบ้าไปเรียบร้อย พลังปราณที่เขาปล่อยออกมาทำให้ใครก็ตามที่ได้สัมผัสหัวใจสั่นสะท้าน
ชายชราร่างท้วมรู้สึกดีใจอยู่ลึกๆ เมื่อเห็นสภาพน่าสังเวชของปรมาจารย์อาวุโสที่จิตหลุดไปแล้ว กระนั้นเขาก็ยังอดตัวสั่นด้วยความกลัวไม่ได้เมื่อสัมผัสได้ถึงระเบิดพลังที่ชายชราตรงหน้าปล่อยออกมา
เอิ๊ก—
เจ้าดำเรอออกมาอีกครั้งพลางอ้าปากกว้าง
“ข้าพูดจริงนะ มันไม่มีรสอะไรเลย ไม่ได้อร่อยใกล้เคียงซี่โครงมังกรเปรี้ยวหวานแม้แต่น้อย” เจ้าดำวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา
ปู้ฟางรู้สึกได้ว่าปรมาจารย์อาวุโสกำลังดำดิ่งสู่ความสิ้นหวัง
“ไอ้หมาเวร! รู้หรือไม่ว่าตัวเองกินอะไรเข้าไป เจ้ากลืนความหวังและอนาคตของลัทธิอสุราลงท้องไปหมดแล้ว!!”
ดวงตาของปรมาจารย์อาวุโสเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดร้ายกาจ เขาเก็บลูกโลกวิญญาณล่วงลับกลับเข้าไปแล้วหันไปมองเจ้าดำที่กำลังยืนอย่างสง่างามด้วยสายตาเย็นชา เส้นผมสีแดงเลือดปลิวไสวไปในอากาศด้วยรังสีสังหารรุนแรง
เจ้าดำเงยหน้าขึ้นมองพลางแลบลิ้นออกมา
“งั้นไอ้ความหวังและอนาคตของลัทธิอสุรานี่ก็รสชาติเลวกว่าซี่โครงเปรี้ยวหวานเช่นนั้นสินะ”
“ไปตายเสีย!”
ปรมาจารย์อาวุโสระเบิดพลังออกมาด้วยแรงโทสะ ร่างของเขาบิดไหวกลางอากาศพร้อมพุ่งเข้าใส่เจ้าดำด้วยความเร็วเหนือเสียง
อสูรเวทขั้นเซียนเทพเช่นนั้นรึ นี่สินะไอ้อสูรเวทบ้าที่ซ่อนตัวอยู่ในร้านแห่งนี้!
“เจ้าเป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพแล้วอย่างไร หากคิดทำลายความหวังของลัทธิอสุราก็ต้องจับมาล้างเสียด้วยเลือด! ไอ้ที่เจ้ากินเข้าไป… คายออกมาให้หมด!”
โฮก!
ปรมาจารย์อาวุโสส่งหมัดไปข้างหน้า พลังปราณก่อตัวเป็นสุนัขป่าสีดำขนาดใหญ่ดวงตาสีแดงเลือดซึ่งปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังปรมาจารย์อาวุโส
หัวใจของชายชราร่างท้วมที่ยืนอยู่ไกลๆ ตกลงไปที่ตาตุ่มทันที
เขาสัมผัสได้ถึงพลังร้ายกาจที่อาบอยู่ในหมัดของปรมาจารย์อาวุโส หากโดนต่อยเข้า ศีรษะคงระเบิดกลายเป็นซากแตงโมแน่ๆ!
“เจ้าหยุดมันไม่ได้แน่นอน!”
ปู้ฟางมองปรมาจารย์อาวุโสแห่งลัทธิอสุราที่พุ่งลงมาจากฟ้าราวกับเป็นกระสุนเลือด จากนั้นก็กระตุกยิ้มออกมา
ชายหนุ่มไม่ได้เป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้าสุนัขอ้วนเลยแม้แต่น้อย ถึงตัวเขาเองจะยังไม่รู้ว่าเจ้าดำแข็งแกร่งระดับใด แต่ก็มั่นใจในตัวมันมาก
เจ้าดำแลบลิ้นออกมาพลางยกอุ้งเท้าอ่อนนุ่มขึ้นอย่างสง่างาม มันโบกอุ้งเท้าสีเข้มใส่ปรมาจารย์อาวุโสเบาๆ
จากนั้นรูปร่างของอุ้งเท้าสุนัขก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศอุ้งเท้าดังกล่าวไม่ได้ใหญ่เลย แต่เมื่อปะทะเข้ากับสุนัขป่าของปรมาจารย์อาวุโสแล้ว พลังรุนแรงก็ระเบิดออกมาพร้อมเสียงดังสนั่น
เสียงระเบิดที่ดังจนทำให้แก้วหูแทบฉีกกึกก้องไปทั่วนครหลวง
บนกำแพงเมือง จีเฉิงเสวี่ยและคณะหันไปมองยังทิศที่ร้านเล็กๆ ของฟางฟางตั้งอยู่ด้วยสีหน้าหวาดกลัว นั่นคือการต่อสู้ระหว่างปรมาจารย์อาวุโสแห่งลัทธิอสุรากับอสูรเวทขั้นเซียนเทพของร้านหรือ
พลังนั้นช่าง… น่ากลัวเป็นอันมาก!
ที่นอกกำแพง จีเฉิงอวี่และเจ้ามู่เฉิงมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ว่าแล้วเชียว… ร้านของปู้ฟางไม่ได้จัดการง่ายดายถึงเพียงนั้น แต่ขั้นเซียนเทพอย่างปรมาจารย์อาวุโสก็ไม่น่าจะแพ้ให้กับสุนัขมิใช่หรือ
กระแสพลังปราณสาดออกจากร่างของปรมาจารย์อาวุโส ผมสีแดงเลือดของเขาปลิวไสวไปในอากาศ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระหายเลือดดุร้าย แต่ทันทีที่หมัดของเขาปะทะเข้ากับอุ้งเท้าสุนัข เขาก็สัมผัสได้ถึงกระแสพลังที่ตีกลับมาใส่ตนเอง พลังนั้นทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว รู้สึกได้ถึงลางร้ายที่ถาโถมเข้าใส่ทันที
ปัง!!
อุ้งเท้าสุนัขทะลุผ่านหมัดสุนัขป่าต่อหน้าต่อตา แล้วกำลังพุ่งตรงมาทางเขา
ฟองสบู่พลังปราณเข้าห่อหุ้มร่างกายของปรมาจารย์อาวุโสเอาไว้ก่อนที่อุ้งเท้านั้นจะซัดเข้าใส่ตัวพอดิบพอดี ร่างของปรมาจารย์อาวุโสถูกอัดเซถลาไปด้านหลัง พุ่งผ่านฟากฟ้าเป็นเส้นวิถีโค้งสวยงาม ก่อนจะกระแทกลงบนพื้นในที่สุด
ทุกอย่างรอบกายเขาถูกทำลายกลายเป็นเศษซาก กินรัศมีเป็นวงกว้าง
“หา”
ดวงตาของเจ้าดำดูงุนงงทันที “รอบเดียวไม่ตายหรือ ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่จะสู้เก่งใช้ได้”
ปรมาจารย์อาวุโสพุ่งกลับมาสู่ฟากฟ้าพร้อมเสียงลมหวีดหวิว ชุดเกราะพลังปราณเที่ยงแท้บนกายแตกสลายไปจนหมดสิ้น
ใบหน้าของชายชราดูอมทุกข์เสียยิ่งกว่าเดิม ซ้ำแววตายังมีความหวาดกลัวปรากฏให้เห็นอีกด้วย
“เป็นอสูรเวทที่อยู่ในชั้นปลายของขั้นเซียนเทพหรือ หรือว่าอยู่ในชั้นสูงสุดของขั้นเซียนเทพกันแน่”
ใบหน้าของเขาดูหวาดกลัวขึ้นมาทันที พลังปราณขั้นเซียนเทพจัดว่าเป็นขั้นที่สูงส่งเป็นอันมาก ความคืบหน้าเพียงนิดเดียวสามารถทิ้งห่างผู้ที่อยู่ในขั้นเซียนเทพระดับต่ำกว่าได้มากทีเดียว
ดูอย่างชายชราร่างท้วมเป็นตัวอย่าง เขาเพิ่งอยู่ในชั้นต้นของขั้นเซียนเทพ จึงถูกปรมาจารย์อาวุโสสยบได้อย่างง่ายดาย
หากสุนัขตรงหน้าเขานี้อยู่ในชั้นปลายจริงๆ หรือถ้ายิ่งเลวร้ายกว่านั้นก็อยู่ในชั้นสูงสุดที่อสูรเวทจะไปถึงได้ ก็แปลว่าเขากำลังเสียเปรียบอย่างใหญ่หลวง หรือจะเรียกได้ว่าไม่มีทางชนะเลยก็ว่าได้
“ไม่… เป็นไปไม่ได้ ไม่น่าใช่อสูรเวทที่อยู่ในชั้นสูงสุดของขั้นเซียนเทพ อสูรเวทเช่นนั้นหยิ่งในศักดิ์ศรีเกินกว่าจะมาเป็นหมาเฝ้าประตูให้ร้านเล็กๆ เช่นนี้!”
ปรมาจารย์อาวุโสพยายามทำใจให้เย็นลงแล้วสูดหายใจเข้าลึก เขาพยายามปลอบใจตนเองว่าไอ้สุนัขตรงหน้านี้กำลังเล่นละครตบตาอยู่
“ยังไม่ตายอีก...”
เสียงนุ่มทุ้มของบุรุษดังขึ้นอีกครั้ง
หัวใจของปรมาจารย์อาวุโสกระตุก นัยน์ตาหดแคบ เมื่อเห็นว่าสุนัขที่กำลังยืนด้วยท่วงท่าสง่างามเบื้องหน้ากำลังเปลี่ยนร่าง
ร่างอ้วนท้วนน่ารักของมันปูดโปนขึ้นจนกลายเป็นเหมือนคลื่นยักษ์มโหฬาร ดวงตาที่เย็นเยียบราวความตายเข้ากันกับขนที่ตั้งฟูไปทั้งตัวเป็นอย่างดี
ตู้ม!
เสียงระเบิดกัมปนาทดังขึ้นพร้อมอุ้งเท้าสุนัขที่ขีดข่วนไปมาบนพื้น
ปรมาจารย์อาวุโสรู้สึกได้ถึงลมที่พัดผ่านร่าง ก่อนที่ร่างใหญ่โตของสุนัขจะมาปรากฏตรงหน้าเขา
ทันทีที่ทั้งสองประสานสายตากัน ปรมาจารย์อาวุโสก็เห็นความโหดเหี้ยมไร้ปรานีในดวงตาของคู่ต่อสู้ หัวใจของเขาสั่นสะท้านรุนแรงราวกับรู้สึกได้ว่าตนเองกำลังจะปราชัย
“ไม่นะ!”
ปรมาจารย์อาวุโสตะโกนอย่างโกรธแค้น ผมสีแดงของเขากระจายไปในอากาศ หมัดพุ่งเข้าใส่ศีรษะของเจ้าดำ
แต่ก่อนที่เขาจะทันได้โจมตี ก็ถูกอุ้งเท้าตบลงอย่างรวดเร็วเสียก่อน ปรมาจารย์อาวุโสงุนงงกับความไวนี้มาก ร่างของเขาจมลึกลงไปในพื้นถนน
ตู้ม!
เจ้าดำที่ตัวใหญ่มหึมาเหยียบสี่เท้าลงพื้นจนทำให้พื้นเบื้องล่างสั่นไหว ปรมาจารย์อาวุโสคลานมะงุมมะงาหราออกจากซากอิฐ ความต้องการต่อสู้เหือดหายไปสิ้น
สุนัขตัวนี้… น่ากลัวเกินไป!
ปัง!!
ปรมาจารย์อาวุโสถูกซัดปลิวไปอีกครั้งด้วยอุ้งเท้าสุนัข ตัวของเขากระเด้งกระดอนไประหว่างอาคารเหมือนลูกบอลยาง
เขายังงุนงงจับต้นชนปลายไม่ถูก แล้วก็พลันถูกพลังรุนแรงกดทับลงมาอีกครั้ง
“อีกแล้วหรือ!”
เลือดไหลซึมออกจากมุมปากของชายชรา ร่างขั้นเซียนเทพของเขากำลังจะถูกทำลายจนแหลกเป็นเศษเนื้อ
เขาโบกมือเรียกยันต์หยกชิ้นแล้วชิ้นเล่าออกมา จากนั้นก็รวมพลังปราณเที่ยงแท้ในกายแล้วซัดยันต์เหล่านี้ใส่เจ้าดำ ยันต์หมุนวนในอากาศก่อนระเบิด ทำให้ท้องฟ้าสว่างไสวเหมือนจุดดอกไม้ไฟไม่มีผิด
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ปู้ฟางเห็นเจ้าดำต่อสู้ในร่างนี้ ช่างน่าตื่นตาตื่นใจไม่ต่างจากครั้งแรกเลยทีเดียว
ปรมาจารย์อาวุโสเป็นผู้ฝึกตนขั้นเซียนเทพชั้นกลาง จึงต่อกรกับเจ้าดำไม่ได้แม้แต่น้อย…
เจ้าดำนี่เป็นสุนัขประเภทไหนกันแน่
ปู้ฟางเริ่มสงสัยปูมหลังของเจ้าดำขึ้นมาทันที
ชายชราร่างท้วมที่ลอยอยู่กลางอากาศกลัวจนขนหัวลุก
การแปลงร่างแสนบ้าคลั่งของเจ้าดำทำให้ปรมาจารย์อาวุโสถึงกับสู้ไม่ออก นี่เป็นอะไรที่ห่างไกลจินตนาการของเขาไปมาก สุนัขปีศาจตัวนี้บ้าคลั่งไปเรียบร้อยแล้ว!
แค่ก แค่ก...
ปรมาจารย์อาวุโสกระอักเลือดออกมา ร่างทั้งร่างกำลังจะแหลกสลาย เขาทานทนอุ้งเท้าสุนัขไม่ได้แม้แต่น้อยจนทำให้รู้สึกเหมือนไม่มีพลังอำนาจใดๆ ตัวเขาคิดได้เพียงว่าสุนัขตัวนี้กำลังเล่นกับเขาเหมือนเล่นของเล่นชัดๆ
ถูกหมาเลียปากเป็นเช่นนี้นี่เอง…
แต่ชายชราที่อ่อนแรงไปทั้งร่างก็ยังกำยันต์หยกชิ้นสุดท้ายเอาไว้แน่น
ทันทีที่ยันต์นี้แตก เจตจำนงแห่งกระบี่ที่อยู่ไกลออกไปก็ถูกปลุกขึ้นมา กระบี่สีแดงเลือดปรากฏขึ้น ก่อตัวเป็นกระบี่ขนาดใหญ่มหึมาที่กินพื้นที่ไปทั้งท้องฟ้า
“นั่นมัน… กระบี่อสุรา! ไม่สิ เจตจำนงแห่งกระบี่อสุรา!”
ชายชราร่างท้วมจากสำนักเจดีย์นภากระจ่างหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว
ปรมาจารย์อาวุโสหัวเราะตัวโยนทั้งที่ยังกระอักเลือดออกมาไม่หยุด เขาจ้องไปที่สุนัขตัวใหญ่ยักษ์ด้วยสายตาหมายทำลายศัตรู
นี่คือเจตจำนงแห่งกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของลัทธิอสุรา ที่มีพลังของอุปกรณ์กึ่งเทพของลัทธิอสุราอยู่ด้วย…
กระบี่นี้ทรงพลังพอที่จะสังหารขั้นเซียนเทพให้สิ้นซากได้ ไม่เว้นแม้แต่ขั้นเซียนเทพชั้นปลาย!
“ไอ้หมาบ้า! ไปลงนรกไป!”
ปรมาจารย์อาวุโสเบิกตากว้างพร้อมตะโกนออกมา
เจ้าดำเงยหน้าขึ้นมองเจตจำนงแห่งกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของลัทธิอสุราบนท้องฟ้าอย่างไม่ยี่หระ จากนั้นมันก็หันกลับไปมองปรมาจารย์อาวุโส
“หนวกหู”
โครม!
อุ้งเท้าสุนัขซัดผ่านปรมาจารย์อาวุโสที่กำลังหัวเราะร่า แต่แทนที่จะซัดกระเด็นไปข้างหลัง เจ้าดำกลับบดลงไปที่ร่างของอีกฝ่ายตรงๆ… ทำให้ชายชรากลายเป็นเศษเนื้อบนกองดิน
ปรมาจารย์อาวุโสแห่งลัทธิอสุรา ผู้ฝึกตนขั้นเซียนเทพสิ้นชีพแล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
