ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD - บทที่ 361 ห้ามใครหน้าไหนบังอาจมาแย่งสิ่งนี้กับท่านสุนัขผู้นี้เป็นอันขาด - novel-lucky

ดินแดนป่ารกชัฏ ณ วิหารที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังป่ารก

จินคุนนั่งขัดสมาธิใบหน้าซีดเผือด เขายังไม่หายดีจากการกินอาหารเผ็ดจัดที่นครหลวงของจักรวรรดิวายุแผ่ว ทุกวันนี้พอเห็นอาหารเผ็ดเมื่อใด หัวใจของเขาก็แทบกระโดดออกจากอกด้วยความหวาดกลัวไปเสียทุกครั้ง

“หืม นี่ข้าลืมบอกเรื่องสำคัญบางอย่างกับสองคนนั้นหรือเปล่านะ”

จินคุนที่นั่งขัดสมาธิอยู่ลืมตาโพลงด้วยความตกใจ แต่เขาก็ส่ายหน้าพลางผลักความคิดดังกล่าวกลับเข้าไปในใจตามเดิม ก่อนจะเลิกกังวลใจเรื่องนี้ เขาส่งผู้ฝึกตนขั้นเซียนเทพสองคนไปยังดินแดนแสนภูผาเพื่อชิงหมื่นไฟประลัยกัลป์ ดังนั้นคนทั้งคู่คงไม่ไปยังจักรวรรดิวายุแผ่วเพื่อก่อเรื่องหรอกกระมัง

ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้สองคนนั้นไปก่อเรื่องอะไรเข้า ก็ยังมีคางคกขาเดียวขั้นเซียนเทพไปด้วยอยู่ดี แม้จะต้องเผชิญหน้ากับอสูรเวทขั้นเซียนเทพของร้านนั่น พวกเขาก็น่าจะจัดการได้

พอคิดได้ดังนี้จินคุนจึงหลับตาลงแล้วฝึกปราณต่อไป

….

โฮก!

เสียงคำรามดังลั่นของมังกรประกาศชัดว่ามังกรเพลิงได้มาถึงนครหลวงแล้ว

ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยจิตสังหารของมันทำให้จีเฉิงเสวี่ยหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

มันคือมังกรเพลิงขั้นเซียนเทพ เป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพที่มีสายพันธุ์มังกร

จีเฉิงเสวี่ยแทบหมดกำลังใจในการต่อสู้ นครหลวงจะไปทานทนอสูรเวทขั้นเซียนเทพถึงสองตัวได้อย่างไร

มังกรเพลิงกระพือปีกหนึ่งทีพลางกวาดตามองจีเฉิงเสวี่ยและคนอื่นด้วยสายตาโหดเหี้ยม ก่อนจะหันไปมองคางคกขาเดียวที่เพิ่งตกกระแทกพื้น

ม่านตาของมังกรหดแคบเมื่อเห็นชายถือมีดทำครัวสีทองในมือกำลังกระโจนเข้าใส่คางคกขาเดียว

นั่นมันไอ้มนุษย์คนนั้นนี่!

ไอ้มนุษย์ใจหยาบที่ขโมยเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และปฐพีที่ข้าเพียรเฝ้ามานานแสนนานไป

โฮก!

เสียงมังกรคำรามด้วยโทสะดังขึ้นอีกครั้งจนทำให้สวรรค์สั่นสะเทือน จู่ๆ ปากของมันก็เต็มไปด้วยเพลิงร้อนแรงที่เกือบทำให้อากาศรอบๆ บิดเบี้ยว

ดวงตาของมังกรทอแสงโหดร้าย จากนั้นมันก็พ่นเปลวไฟในปากไปยังผู้คนที่อยู่บนกำแพงเมือง

‘เดี๋ยวนี้แค่เห็นพวกมนุษย์ข้าก็หงุดหงิดใจแล้ว ไปตายเสียให้หมดไป!’

มังกรเพลิงคิดพลางคำรามอยู่ในใจ

จีเฉิงเสวี่ยและคนอื่นๆ ที่อยู่บนกำแพงเมืองตัวแข็งทื่อ ขณะมองเปลวเพลิงซึ่งอัดแน่นไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายที่บดบังท้องฟ้าเสียจนมิด

“ข้าจะต้องมาตายเช่นนี้หรือ” จีเฉิงเสวี่ยพึมพำด้วยจิตใจที่ว่างเปล่า

ลมหายใจร้อนระอุของมังกรเพลิงขั้นเซียนเทพไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกตนระดับเขาจะทานทนได้ กำแพงเมืองคงค่อยๆ หลอมละลายหายไปเมื่อเปลวเพลิงพุ่งเข้าปะทะ

เมื่อเวลานั้นมาถึงแม้แต่ศพของผู้เป็นจักรพรรดิก็คงจะไม่เหลือซาก

“ข้ายอมรับชะตากรรมนี้ไม่ได้เด็ดขาด”

พอเปลวเพลิงสีแดงของมังกรเพลิงพุ่งเข้ามาใกล้ จีเฉิงเสวี่ยก็ถอนหายใจออกมาด้วยความหมดหวัง

ปัง!

เปลวเพลิงร้อนระอุเข้าล้อมกำแพงเมืองเอาไว้ ส่งไอร้อนให้พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อนจะกระจายไปในอากาศ

ตอนนั้นเองมังกรเพลิงก็รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลบางอย่างขึ้นมาฉับพลัน มันจึงเลิกพ่นไฟ เปลวเพลิงสลายหายไปเหลือเพียงไอระอุที่ก่อตัวเป็นเมฆร้อนเท่านั้น

จีเฉิงเสวี่ยค่อยๆ ลืมตาที่ปิดแน่นขึ้น เขาไม่ใช่คนเดียวที่รอดชีวิต แต่บรรดาทหารคนอื่นๆ ที่อยู่บนกำแพงเมืองต่างก็ลืมตาขึ้นด้วยความตกใจเช่นกัน

เหตุใดพวกเขาจึงยังรอดอยู่ได้ พวกเขายังไม่ตายจริงๆ เสียด้วย!

จีเฉิงเสวี่ยลุกขึ้นยืนพลางมองขึ้นข้างบน แล้วก็เห็นยันต์มากมายลอยอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา

ยันต์นั้นเปี่ยมไปด้วยพลังกล้าแกร่งลึกลับ เมื่อพลังของยันต์แต่ละแผ่นเชื่อมต่อกัน มันก็ก่อเกิดเป็นปะรำประหลาดหน้าตาเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ

ปะรำนั้นทำหน้าที่ปกป้องพวกเขาจากลมหายใจของมังกรเพลิง ไม่ให้พวกเขาถูกเผาเป็นจุณ

ที่ด้านล่างกำแพงเมืองมีผู้ฝึกตนสามคนยืนอยู่ หนึ่งในนั้นเป็นชายชราผมขาวคิ้วขาว ร่างกายของเขาปล่อยพลังแข็งแกร่งออกมา จากนั้นชายชราคนดังกล่าวก็ก้าวเดินไปบนอากาศ แล้วมาเผชิญหน้ากับมังกรเพลิง

“กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา เจ้าไม่มีเหตุอะไรให้ต้องระบายโทสะใส่มนุษย์ปุถุชนคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องราว ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นถึงอสูรเวทขั้นเซียนเทพ” ผู้อาวุโสสูงสุดพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

มังกรเพลิงมองอีกฝ่ายแล้วตอบสนองด้วยการพ่นไฟร้ายกาจออกมาอีกครั้ง ทำให้อากาศรอบๆ ร้อนระอุเหมือนทะเลเดือด

ผู้อาวุโสสูงสุดกดผนึกในมือตน จากนั้นยันต์มากมายก็ปรากฏขึ้นมาบังพวกเขาจากเปลวเพลิงเอาไว้อีกครั้ง

เพลิงนั้นสลายหายไป เหลือเพียงมังกรเพลิงที่กำลังประสานสายตากับผู้อาวุโสสูงสุดเท่านั้น

ส่วนผู้อาวุโสสูงสุดก็ทำเพียงยิ้มกลับไปอย่างอบอุ่น

มังกรเพลิงอ้าปากคำราม มันสยายปีกเพื่อบินไปยังสมรภูมิการต่อสู้ในนครหลวง ไม่คิดแยแสชายชราอีกต่อไป

หนี่หยันและเยี่ยจึหลิงปีนไปยืนอยู่บนกำแพงเมือง สายตาคอยเฝ้าดูการต่อสู้ที่ดำเนินอยู่ไกลๆ สมรภูมินั้นเต็มไปด้วยผู้ฝึกตนขั้นเซียนเทพที่กำลังห้ำหั่นกัน ทำให้พวกนางไม่กล้าเข้าไปใกล้

ผู้อาวุโสสูงสุดเหาะมายืนอยู่บนกำแพงเมือง และกำลังมองดูการต่อสู้ที่อยู่ไกลออกไปเช่นกัน เขาไม่คิดเข้าร่วมสมรภูมิด้วยแต่อย่างใด

“ท่านผู้อาวุโสสูงสุด ท่านควรรีบเข้าไปช่วยนะเจ้าคะ เถ้าแก่ปู้จะไปต้านทานผู้ฝึกตนขั้นเซียนเทพมากมายขนาดนั้นได้อย่างไรกัน ตายๆ!” หนี่หยันมองหน้าผู้อาวุโสสูงสุดข้างกายนางด้วยสายตากระวนกระวาย

“เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก เขากล้าขโมยหมื่นไฟประลัยกัลป์ไป แปลว่าย่อมต้องต่อกรกับพวกนี้ได้แน่ ข้ายังเข้าไปยุ่มย่ามตอนนี้ไม่ได้ ศัตรูที่แท้จริง…ยังมาไม่ถึงเลย” ผู้อาวุโสสูงสุดตอบเสียงสงบพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน พลางปัดข้อเสนอของอีกฝ่ายทิ้งไป

แม้หนี่หยันจะไม่มั่นใจแม้แต่น้อยว่าปู้ฟางจะรับมือได้ แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

หญิงสาวทำเพียงหันไปจับตาดูการต่อสู้ด้วยความกังวลจับจิต

…

คางคกขาเดียวตัวใหญ่เท่าภูเขากระแทกลงพื้น มันต้านทานการโจมตีของเจ้าขาวไม่ได้แม้แต่น้อย จึงไม่อาจหาโอกาสโต้กลับได้

คางคกยักษ์ร้องคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว เผยให้เห็นน้ำเต็มปากที่มันตั้งใจจะพ่นใส่อีกฝ่าย แต่ก่อนที่จะทำสำเร็จ เจ้าขาวก็ส่งหมัดเข้าใส่ท้องของมันเสียงดังลั่น ดวงตาของคางคกยักษ์ปูดโปน จำใจต้องกลืนน้ำกลับลงท้องไป

แถมตัวมันเองยังแทบสำลักน้ำตาย

เหตุใดจึงต้องมารังแกคางคกเดียวดายเช่นข้าด้วย

ปู้ฟางจับมีดทำครัวกระดูกมังกรทองในมือเอาไว้มั่นจากนั้นก็พุ่งเข้าใส่คางคกขาเดียว พอเข้าไปในระยะแล้วชายหนุ่มก็กระโจนขึ้นฟ้า แล้วไปหยุดอยู่บนพุงของคางคกยักษ์พอดิบพอดี

เขาปักมีดทำครัวกระดูกมังกรทองลงบนท้องของมัน เมื่อคางคกที่กำลังดิ้นพล่านรับรู้ถึงปลายมีดที่แทงเข้ามาในท้อง มันก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่กระจายออกจากปลายมีดซึ่งสัมผัสเนื้อ ทำให้พลันเกรงกลัวขึ้นมา

อำนาจในการสยบอสูรเวทของมีดทำครัวกระดูกมังกรทองจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นตามขั้นปราณของปู้ฟาง แม้คางคกขาเดียวจะเป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพ แต่มันก็ยังรู้สึกเกรงกลัวแรงกดดันและความยิ่งใหญ่ของมีดทำครัวเล่มนี้

สมแล้วที่เป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพ เนื้อของมันเต็มไปด้วยพลังปราณเข้มข้น ถือเป็นวัตถุดิบชั้นยอดอย่างแท้จริง

ปู้ฟางเดินไปบนพุงของคางคกยักษ์สองสามก้าว ก่อนจะมองไปที่ขาของมัน

ขาของคางคกเต็มไปด้วยมัดกล้ามจนพลังสารัตถะทั้งหมดรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกับเนื้อ แม้ขาส่วนหนึ่งจะถูกเจ้าขาวตัดทิ้งไป แต่แผลนั้นก็ยังถือว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับร่างกายอันใหญ่โตของมัน

หากได้ขานี้มาทำอาหาร มันจะเยี่ยมยอดเพียงใดกันนะ

เมื่อคางคกยักษ์เห็นว่าปู้ฟางกำลังมองไปที่ขาของมันด้วยสายตาไม่ประสงค์ดี มันก็เริ่มดีดดิ้นอย่างบ้าคลั่ง พยายามจะกวาดขาเตะแต่ก็ถูกเจ้าขาวตรึงเอาไว้จนขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

ปู้ฟางจับมีดทำครัวกระดูกมังกรทองไว้แน่นแล้วกระโจนขึ้นไปในอากาศ เผชิญหน้ากับต้นขาของคางคก

เขาไม่ได้เหลียวกลับไปมองดวงตาที่รื้นน้ำตาของเจ้าคางคกแม้แต่น้อย ชายหนุ่มกระโจนขึ้นไปสูงที่สุดเท่าที่จะทำได้ มีดทำครัวในมือส่องประกายระยับ จากนั้นเขาก็ฟันมีดลงบนขาใหญ่ยักษ์ของคางคก เขาโบกสะบัดมีดทำครัวกระดูกมังกรทองใส่ขาที่มีเพียงข้างเดียวของคางคกยักษ์

อ๊บบบ!!

คางคกขาเดียวอย่างมันกลับกลายมามีชะตากรรมเช่นนี้ได้อย่างไร มันพยายามฝืนดิ้นอีกครั้ง พลางร้องอ๊บออกมาเสียงดังจนแก้วหูแทบแตก

เงาหนึ่งพุ่งออกจากปากของมัน ตัดผ่านอากาศตรงไปหาชายหนุ่ม

นี่คือการโจมตีครั้งสุดท้ายที่มันหวังว่าจะหยุดปู้ฟางไว้ได้

ทว่าทันใดนั้นแขนเหล็กก็โผล่มาจากที่ใดก็ไม่ทราบได้ แล้วหยุดลิ้นที่เพิ่งพุ่งออกจากปากของคางคกเอาไว้ คางคกยักษ์จะเก็บลิ้นกลับไปก็ทำไม่ได้เช่นกัน

วืด!

มีดทำครัวกระดูกมังกรทองตัดผ่านเนื้อบนขาอันใหญ่โตของคางคกอย่างง่ายดาย

เลือดสีแดงเข้มกระจายออกจากบาดแผล ส่วนปู้ฟางก็รีบเก็บขาคางคกที่ตัดออกมาเข้ากระเป๋าทันที

เจ้าคางคกหมดอาลัยตายอยาก มันสูญเสียขาที่มีอยู่ข้างเดียวไปเสียแล้ว พลังสารัตถะในกายแทบจะเหือดหายไปจนหมด ทันใดนั้นร่างใหญ่ยักษ์ของมันก็ค่อยๆ หดลงเรื่อยๆ

ภายในไม่กี่อึดใจ คางคกยักษ์ก็หดลงเหลือขนาดเท่าบ้านหนึ่งหลังเท่านั้น

แถมพลังของมันยังอ่อนแอลงอย่างมากอีกด้วย

เจ้าขาวสยายปีกบนหลังอีกครั้ง แสงสีเทากะพริบวาบในดวงตา

ปัง! ปัง!

เมื่อได้ยินเสียงการปะทะดังขึ้นติดกันสองครั้ง เจ้าขาวและปู้ฟางก็หันไปมองตามทิศที่เสียงส่งออกมา

ทั้งสองเห็นผู้ฝึกตนขั้นเซียนเทพสองคนจากวิหารเทพเจ้าแห่งดินแดนป่ารกชัฏปลิวกระเด็นไปในอากาศ พร้อมกระอักเลือดออกมาชุดใหญ่ จากนั้นก็กระแทกลงบนพื้นอย่างรุนแรง จนเกิดเป็นหลุมใหญ่สองหลุม พร้อมฝุ่นที่ลอยฟุ้งไปทั่ว

เจ้าดำค่อยๆ เยื้องย่างไปข้างหน้าเหมือนแมวพร้อมเลียอุ้งเท้าไปด้วย มันหันมามองเจ้าขาวและปู้ฟางพลางกลอกตาใส่

โฮก!

เสียงมังกรคำรามดังลอยข้ามฟ้ามา

ปู้ฟางมุ่นคิ้วเมื่อสัมผัสได้ถึงไอร้อนระอุที่กระจายออกจากร่างของมังกรเพลิงซึ่งจู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า

มังกรเพลิงกระพือปีกพลางอ้าปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวคมกริบ จากนั้นก็พ่นไฟร้อนเหมือนนรกใส่ปู้ฟาง ความร้อนจากปากของมันมากพอที่จะทำลายทุกอย่างให้กลายเป็นจุณได้เลยทีเดียว

ปู้ฟางโบกมือเรียกกระทะกลุ่มดาวเต่าดำออกมา มันค่อยๆ ขยายขนาดใหญ่ขึ้นแล้วมาลอยอยู่เหนือศีรษะ ปัดป้องเปลวเพลิงจากปากมังกรออกจากตัวชายหนุ่ม

“ไอ้มังกรเพลิงขั้นเซียนเทพนี่ออกจากหลุมเพลิงมาทำไม” ปู้ฟางพึมพำกับตนเอง ดูประหลาดใจเล็กน้อย

เจ้าขาวสยายปีก ตั้งใจจะพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้า แต่กลับถูกปู้ฟางหยุดเอาไว้ก่อน ดวงตาจักรกลของเจ้าขาวหันมามองชายหนุ่มด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าปู้ฟางจะหยุดมันไว้ทำไม

มุมปากของปู้ฟางยกขึ้น ชายหนุ่มหันไปมองเจ้าดำ

“เจ้าดำ อยากกินซี่โครงมังกรขั้นเซียนเทพเปรี้ยวหวานหรือไม่”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ปู้ฟางพูด เจ้าดำที่กำลังเดินย่องไปข้างหน้าเหมือนแมวก็ตัวสั่นเทิ้มทันที มันหันไปมองมังกรขั้นเซียนเทพบนท้องฟ้า ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า

“ห้ามใครหน้าไหนบังอาจมาแย่งสิ่งนี้ไปเด็ดขาด ไอ้กิ้งก่านี่เป็นของท่านสุนัขผู้นี้… โฮ่ง!”