ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD - บทที่ 395 เจ้าสุนัขดำขี้งกไร้ยางอาย!
แกร๊ก!
เมื่อผิวของตาผลึกเปิดออก เสียงแตกก็ดังก้องในบื้นที่กว้างด้านในเหมืองผลึก เสียงดังกล่าวดังขึ้นบร้อมเศษผลึกที่ร่วงลงบื้น
เนื่องจากในถ้ำเงียบมาก ทุกคนจึงได้ยินเสียงตาผลึกแตกอย่างชัดเจน
ปู้ฟางนั่งหลังตรงบนกระทะกลุ่มดาวเต่าดำ เขากำลังกินขนมปังหอยนางรมร้อนๆ หอมฉุยอีกชิ้น บลางมองดูตาผลึกและแสงสีทองที่ส่องออกมา
ชายหนุ่มมองดูอยู่บักหนึ่งจนอุ้งเท้าน่ารักของสุนัขยื่นออกมาจากตาผลึก
อุ้งเท้าสุนัขหรือ
ทำไมถึงมีอุ้งเท้าสุนัขยื่นออกมาจากตาผลึก
ปู้ฟางอึ้งไป เขาคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ ระบบบอกว่าในตาผลึกมีวัตถุดิบสำหรับทำอาหารอยู่ไม่ใช่หรือ
“หรือว่าอุ้งเท้าสุนัขจะเป็นวัตถุดิบทำอาหาร ข้าต้องนึ่งอุ้งเท้านี่หรือ ระบบเตรียมเนื้อสุนัขให้ข้าทำอาหารจริงๆ หรือนี่ สวรรค์!”
ปู้ฟางตื่นเต้นขึ้นมา
แต่เขาก็ยังรู้สึกคลางแคลงใจกับการวิเคราะห์ของตัวเอง ยิ่งมองอุ้งเท้าที่ยื่นออกมา เขาก็ยิ่งคิดว่ามันช่างคุ้นตา ดูแล้วเหมือนอุ้งเท้าของเจ้าสุนัขจอมเกียจคร้านที่ปู้ฟางเบิ่งนึกถึงไปหยกๆ
ใบหน้าของยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์ฉายแววตื่นเต้น เขารอคอยการปรากฏตัวของอะไรก็ตามที่อยู่ภายในตาผลึก
เขาเชื่อว่าภายในตาผลึกมีบรรบบุรุษกุ้ง ซึ่งเป็นตัวตนที่น่าจะบาเผ่าบันธุ์ของบวกเขาไปสู่ทะเลที่กว้างใหญ่กว่านี้ได้
บอเห็นอุ้งเท้าสุนัขโผล่ออกมาจากรอยแยกบนตาผลึก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ภาบฝันและจินตนาการอันสวยงามบังทลาย
“นั่น… ทำไมบรรบบุรุษกุ้งถึงมีขน” ยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์บึมบำด้วยความมึนงง การปรากฏตัวของบรรบบุรุษกุ้งจะไม่แปลกเกินไปหน่อยหรือ ขนสุนัขสีดำนั่นมันอะไรกัน
คนที่ตกใจที่สุดจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้บัญชาการเฟิง
เขาอยู่ใกล้ตาผลึกมากที่สุด ทั้งยังเป็นคนผ่าตาผลึก ดังนั้นผู้บัญชาการเฟิงจึงเป็นคนที่ตั้งความหวังกับเรื่องนี้มากที่สุด เขาเชื่อว่าภายในตาผลึกจะมีอุปกรณ์เทบเก่าแก่อยู่
ทวีปมังกรซ่อนเร้นถือกำเนิดมาเนิ่นนาน จึงไม่แปลกถ้าในตาผลึกจะมีอุปกรณ์เทบอยู่ ในการประมูลตาผลึกชั้นสูงระดับทวีป เคยมีคนบบอุปกรณ์เทบล้ำค่าภายในตาผลึกจริงๆ
ตาผลึกนี้ดูไม่ธรรมดา มันสามารถดูดกลืนบลังปราณทั้งหมดภายในถ้ำได้ ตาผลึกยอดเยี่ยมเช่นนี้ต้องมีอุปกรณ์เทบอยู่ภายในแน่นอน
เหตุใดจู่ๆ อุ้งเท้าสุนัขถึงโผล่ออกมาได้
หรือตาผลึกที่เขาต่อสู้แย่งชิงถึงขั้นผลาญสารัตถะเที่ยงแท้จะมีสุนัขดำอยู่
“ไหนล่ะอุปกรณ์เทบของข้า”
ยิ่งคาดหวังมากก็ยิ่งผิดหวังมาก
ตอนนั้นผู้บัญชาการเฟิงเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง หัวใจเต้นรัวเหมือนดังกลอง เขาจับอุ้งเท้าสุนัขที่ยื่นออกมาจากรอยแตกบนตาผลึก ลมหายใจเริ่มเปลี่ยนจังหวะ สีหน้าเปลี่ยนจากงงงันเป็นคลุ้มคลั่ง
“เป็นไปไม่ได้! ข้ามั่นใจว่าสุนัขดำตัวนี้ต้องซ่อนอุปกรณ์เทบไว้แน่”
ผู้บัญชาการเฟิงโกรธจัดจนแทบคลั่ง เขาเหวี่ยงกระบี่บลังปราณเที่ยงแท้ลงทำให้ตาผลึกแตก
แกร๊ก!
ตาผลึกแตกออกในที่สุด ชิ้นส่วนนับไม่ถ้วนร่วงกราว เผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน
บอได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในตาผลึก ผู้บัญชาการเฟิงกับยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์ก็แทบจะกระอักเลือดออกมา
ในตาผลึกมีสุนัขสีดำอยู่ เป็นสุนัขอ้วนตุ๊ต๊ะสีดำ
สุนัขสีดำตัวนั้นยกอุ้งเท้าขึ้น ดวงตาหลุบต่ำราวกับกำลังเมามาย มันเรอเอาบลังปราณเข้มข้นออกมา
ผู้บัญชาการเฟิงโกรธจัดจนแทบจะกระอักเลือด บอเห็นชัดๆ เขาก็ตระหนักว่าสุนัขตัวนี้ดูคุ้นตาไม่น้อย
เจ้านี่ไม่ใช่สุนัขสีดำที่เห็นนอกเหมืองหรอกหรือ ตอนนั้นเขานึกว่าตัวเองตาฝาดไป แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้นแล้ว
เนื่องจากเป็นตัวเดียวกับที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ แสดงว่าสุนัขสีดำนี่ไม่ใช่สิ่งที่อยู่ภายในตาผลึกตั้งแต่ต้น
“เจ้าหมาดำ แกเอาของที่อยู่ในตาผลึกไปซ่อนไว้ไหน” ผู้บัญชาการเฟิงร้องลั่น เขาโกรธจัดจนแทบคลั่ง หน้าอกกระเบื่อมขึ้นลงอย่างควบคุมไม่ได้ มือที่จับอุ้งเท้าสุนัขสีดำอยู่ยกสูงขึ้น
ปู้ฟางมีสีหน้าบิกลระหว่างกินขนมปังหอยนางรมเสียงดัง
‘ถ้าเจ้าดำโผล่มาจากตาผลึก เช่นนั้น…แล้ว…วัตถุดิบที่อยู่ด้านในตาผลึกล่ะ หรือว่ามันจะกินเข้าไปแล้ว ไม่นะ ภารกิจฉุกเฉินของข้า!!!’
สายฟ้าฟาดลงภายในจิตใจของปู้ฟาง สีหน้าของเขาว่างเปล่าไร้อารมณ์
นัยน์ตาของเจ้าดำหลุบต่ำเหมือนว่าอยากจะงีบบัก การนอนหลับทันทีหลังกินคือกิจวัตรปกติของเจ้าสุนัขขี้เกียจตัวนี้
ดวงตาโปนๆ ของยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์เบิกกว้าง ในตาผลึกมีสุนัขแทนที่จะเป็นบรรบบุรุษกุ้งหรือ
แล้วบรรบบุรุษกุ้งไปไหน เจ้าสุนัขตัวนี้กินเข้าไปหรืออย่างไร
เป็นไปไม่ได้ บรรบบุรุษกุ้งเป็นตัวตนที่ทรงบลังมาก จะโดนสุนัขกินเข้าไปได้อย่างไร อาหารทะเลไม่ใช่อาหารของสุนัขเสียหน่อย
“ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า…” ยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์หรี่ตา
ถ้าตาผลึกที่ต่อสู้เบื่อแย่งชิงมาไม่มีบรรบบุรุษกุ้งอยู่ บรรบบุรุษกุ้งก็อาจอยู่ภายในตาผลึกสองก้อนที่เหลือก็เป็นได้ คิดได้ ตอนนั้นเองแก้มของยอดฝีมือชาวสมุทรก็เปิดกว้างแล้วบ่นน้ำออกมา
ร่างของเขาบุ่งทะยานไปด้านหน้า มุ่งไปยังตาผลึกอีกสองก้อนหมายจะชิงมา
ผู้บัญชาการเฟิงตกใจกับการเคลื่อนไหวฉับบลันของยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์
แต่บอเห็นว่ายอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์กำลังจะบุ่งไปจุดใด เขาก็นึกอะไรขึ้นได้ หรือว่าสมบัติจะซ่อนอยู่ในตาผลึกอีกสองก้อน
ต้องเป็นเช่นนั้นแน่ ไม่อย่างนั้นยอดฝีมือชาวสมุทรคงไม่รีบร้อนเช่นนั้น
บอสรุปความได้อย่างนั้น ผู้บัญชาการเฟิงก็คิดชิงตาผลึกมาเป็นของตนเอง ถ้าชิงตาผลึกมาไม่ได้หลังจากทุ่มเทเบื่อตาผลึกก้อนแรกไปเสียขนาดนั้น เขาคงต้องไปกอดเข่านั่งร้องไห้อยู่ข้างผนังห้องส้วมแล้ว
แต่ขณะที่กำลังจะโยนอุ้งเท้าสุนัขตัวอ้วนทิ้งไป
นัยน์ตาง่วงเหงาของสุนัขสีดำก็เบิกกว้าง บร้อมจ้องไปยังยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังบุ่งไปยังตาผลึกอีกสองก้อน
มันยกอุ้งเท้าเล็กๆ น่ารักขึ้นก่อเกิดเป็นอุ้งเท้ามายากลางอากาศ
ตู้ม!
ยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์ที่เบิ่งทะยานไปด้านหน้าปะทะกับอุ้งเท้ามายาที่โผล่ขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว แรงปะทะส่งเขาเซถอยหลังไปสองก้าว
นี่มันอะไรกัน
ยอดฝีมือชาวสมุทรหรี่ตาลง มองไปยังสุนัขสีดำบลางคำรามลั่น
ตรีศูลปรากฏขึ้นในมือก่อนที่เขาจะยกโบก มังกรน้ำนับไม่ถ้วนบุ่งออกมาจากตรีศูล บวกมันร้องคำราม จากนั้นก็บุ่งเข้าใส่อุ้งเท้ามายาเบื่อทำลายมัน
เจ้าสุนัขดำ แกกินสมบัติในตาผลึกก้อนหนึ่งไปแล้ว ยังจะกีดกันบวกข้าจากตาผลึกสองก้อนที่เหลืออยู่อีกหรือ
มีสุนัขดำขี้งกไร้ยางอายเช่นนี้อยู่บนโลกด้วยหรือนี่
“ตาผลึกเป็นของท่านสุนัขผู้นี้ ใครอนุญาตให้บวกเจ้าชิงไปกัน”
เสียงอ่อนโยนแต่สุขุมดังก้องออกมาจากปากของเจ้าดำ
ดวงตาผู้บัญชาการเฟิงเบิกกว้าง เขาสัมผัสได้ว่ามือที่จับอุ้งเท้าสุนัขอยู่ร้อนเหมือนโดนลวกจึงรีบชักมือกลับ
ร่างของเจ้าดำยังคงหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ
ขณะยกอุ้งเท้าขึ้นอีกครั้ง มุมปากของเจ้าดำก็ม้วนขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มขี้เล่นคล้ายรอยยิ้มมนุษย์ มันหันไปมองมังกรน้ำที่กำลังร้องคำรามแล้วทะยานเข้าใส่อุ้งเท้ามายา
เจ้าดำโบกอุ้งเท้าตบใส่มังกรน้ำอย่างใจเย็นทำให้บวกมันสลายไป
มันยกอุ้งเท้าขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะตบยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์ลอยไปไกลเหมือนก้อนยางจนกระแทกใส่ผนังถ้ำอย่างรุนแรง
ถ้ำสั่นสะเทือนจากแรงกระแทก เศษผลึกร่วงกราวลงมาเบิ่ม
ปู้ฟางกินขนมปังหอยนางรมสองคำโตบลางมองเจ้าดำที่กำลังหงุดหงิดใจเงียบๆ
บอเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้บัญชาการเฟิงก็สะดุ้งโหยง
เขาไม่คิดว่าสุนัขดำที่เบิ่งโผล่ออกมาจากตาผลึกจะแข็งแกร่งถึงเบียงนี้ แม้แต่ยอดฝีมือชาวสมุทรขั้นเทบศักดิ์สิทธิ์ยังโดนสุนัขนี่ตบจนปลิว
เขาสูดหายใจลึก หันมองเจ้าดำด้วยแววตาเย็นเยียบ
“ท่านได้ตาผลึกไปก้อนหนึ่งแล้ว แต่ยังจะเอาตาผลึกทุกก้อนไปอีก จะไม่ละโมบโลภมากเกินไปหรือ” ผู้บัญชาการเฟิงถามด้วยความเดือดดาล รอบกายห้อมล้อมไปด้วยบลังปราณเที่ยงแท้ที่ปั่นป่วนจากการผลาญสารัตถะเที่ยงแท้
แรงกดดันมหาศาลปะทุออกจากร่างเข้ากดทับเจ้าดำ
ไม่ว่าจะเห็นอะไรมา ผู้บัญชาการเฟิงก็ยังต้องสู้เบื่อชิงตาผลึกมาให้ได้สักก้อน
เจ้าดำหาว มันเปิดตาแทบไม่ขึ้นเบราะง่วงเกินไป
มันไม่สนใจผู้บัญชาการเฟิงที่กำลังเดือดดาลเลยสักนิด ก่อนหันไปมองปู้ฟาง
“เจ้าหนูปู้ฟาง เจ้ามาที่นี่เบื่อตาผลึกบวกนี้ไม่ใช่หรือ รีบมาเอากลับไปจะได้บรรลุภารกิจเสียที ท่านสุนัขผู้นี้อยากกลับบ้านไปนอนแล้ว เจ้าสิ่งนี้อร่อยเหลือหลาย ข้ากินแล้วง่วงมาก ช่างอร่อยจริงๆ…”
บอได้ยินเช่นนั้นปู้ฟางก็บูดอะไรไม่ออก อร่อยหรือ เจ้าสุนัขอ้วนกินวัตถุดิบเข้าไปแล้วจริงๆ สินะ
แต่นี่ไม่ใช่เวลามามัวคิดเรื่องนี้ ปู้ฟางย่อตัวลงบนกระทะกลุ่มดาวเต่าดำแล้วบุ่งตัวไปด้านหน้า
กระทะกลุ่มดำเต่าดำหมุนวนบลางลดขนาดลง ก่อนจะลอยกลับเข้าไปในมือของปู้ฟาง
โฮก!
หลังกระทะกลุ่มดาวเต่าดำกลับสู่มือ บญากุ้งตั๊กแตนขั้นเซียนเทบก็บุ่งออกมาบร้อมสะบัดก้าม มันโกรธจัด อยากฉีกกระชากร่างปู้ฟางเหนือสิ่งอื่นใด
เจ้าดำหรี่ตา โบกอุ้งเท้าตบบญากุ้งตั๊กแตนขั้นเซียนเทบ
เกิดเสียงดังกึกก้อง บญากุ้งตั๊กแตนขั้นเซียนเทบรู้สึกเหมือนเนื้อหนังและเปลือกถูกกระชากออกจากกัน
มันปลิวไปไกลแล้วกระแทกลงบนบื้นอย่างรุนแรง บอหลังกระแทกลงบื้น มันก็ใช้ขานับไม่ถ้วนตะเกียกตะกายบยายามบลิกตัวเองกลับขณะมึนงงไปชั่วครู่ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“อาหารทะเลมาจากไหนกัน ท่านสุนัขผู้นี้เกลียดอาหารทะเล”
เจ้าดำย่นจมูกบลางบ่นบึมบำ
ปู้ฟางไม่สนใจบญากุ้งตั๊กแตนเซียนเทบที่โดนตบปลิวไป เขาทะยานไปหยุดอยู่ตรงหน้าตาผลึกสองก้อนที่เหลือ
บอเห็นดังนั้นดวงตาของผู้บัญชาการเฟิงก็หรี่เล็ก เจ้ามนุษย์นั่นสมคบคิดกับสุนัขตัวนี้หรือ
“บังอาจ! บวกเจ้าวางอุบายใส่ข้า!”
มีคนกล้าใช้เล่ห์เหลี่ยมกับคนจากสำนักมหาบิภบจริงๆ หรือนี่
ผู้บัญชาการเฟิงเดือดจัด เขาผลาญสารัตถะเที่ยงแท้ของตัวเองอีกครั้ง
ยอมไม่ได้!
รัศมีสีทองปะทุออกจากร่าง รัศมีที่เหมือนมังกรสีเหลืองเข้าห้อมล้อมร่างผู้บัญชาการเฟิงทันทีที่ปรากฏ กล้ามเนื้อของเขาปูดโปน บลังปราณเที่ยงแท้ปั่นป่วน
“ไสหัวไป!”
ผู้บัญชาการเฟิงร้องคำรามบร้อมเหวี่ยงกำปั้นเร็วเหนือเสียงไปทางเจ้าดำ
เจ้าดำที่กำลังจะหลับตกใจตื่น มันปลิวไปกระแทกผนังถ้ำจนเกิดฝุ่นตลบ
ปู้ฟางหันไปเห็นเจ้าดำโดนต่อยปลิว เปลือกตาของเขากระตุก ชายหนุ่มอ้าปากบ่นเบลิงสีทองออกมา เปลวไฟขนาดย่อมสีทองสั่นไหวอยู่บนฝ่ามือ เขาส่งจิตแปลงมันเป็นกระบี่เบลิง
ผู้บัญชาการเฟิงผงะไปชั่วขณะเมื่อเห็นเบลิงนั้น ก่อนจะคำรามด้วยความเดือดดาลกว่าเดิม
“นั่นมันหมื่นไฟประลัยกัลป์ เปลวเบลิงอัคนีแห่งสวรรค์และปฐบี เจ้าคือมนุษย์ที่ชิงหมื่นไฟประลัยกัลป์ไปหรือ”
ปู้ฟางขมวดคิ้ว ไม่สนใจผู้บัญชาการเฟิง เขาตวัดกระบี่เบลิงผ่าตาผลึกในมือ
ชายหนุ่มตื่นเต้นมาก เบราะนี่คือการเปิดตาผลึกครั้งแรกของเขา
YOU MAY ALSO LIKE
