ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD - บทที่ 412 ปู้ฟางโกรธจัด
ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
เสียงระเบิดดังก้องในอากาศขณะคลื่นพลังน่าสะพรึงกลัวเข้าท่วมทั่วบริเวณ
ทุกคนกลั้นหายใจเบิกตาโพลงขณะจับตาดูการต่อสู้ระหว่างเถ้าแก่ปู้กับยอดฝีมือขั้นเทพศักดิ์สิทธิ์ ภาพตรงหน้าน่าสะพรึงกลัวเกินกว่าจะส่งเสียงใดๆ ออกมา
เมื่อพลังการต่อสู้ของเถ้าแก่ปู้ปรากฏต่อสายตา ทุกคนก็ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า พวกเขาไม่เคยรู้ว่าเถ้าแก่ปู้ที่ชอบนอนเอกเขนกอย่างเฉื่อยชาบนเก้าอี้เพื่ออาบแดด จะมีความสามารถในการต่อ อสู้ที่น่าประทับใจถึงเพียงนี้
เถ้าแก่ปู้ลอยตัวอยู่กลางอากาศอย่างผ่าเผย ข้างกายมีก๋วยเตี๋ยวอาละวาดร้อนกรุ่นหลายชามล้อมรอบอยู่ คลื่นพลังปราณผุดเป็นฟองอยู่เหนือชามก๋วยเตี๋ยวอาละวาด ภายในนั้นดูเหมือนมีระลอกพ พลังงานแปลกประหลาดกำลังเกี่ยวพันกันดุจเส้นไหม
ก๋วยเตี๋ยวอาละวาดเก้าชามรึ
เถ้าแก่ปู้จะกินก๋วยเตี๋ยวอาละวาดเก้าชามพร้อมกันหรืออย่างไร
ทุกคนล้วนหน้าเปลี่ยนสี
ความคิดเรื่องวงแหวนปราณไม่ปรากฏขึ้นในศีรษะของพวกเขาแม้แต่น้อย ซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ นั่นเพราะ… คนสติดีๆ ที่ไหนจะคิดเชื่อมโยงอาหารรสเลิศกับวงแหวนปราณกัน
เหลียงไคเองก็ไม่ต่าง ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าปู้ฟางกำลังพยายามทำสิ่งใด
เหลียงไคยังมีเลือดออกมาจนถึงตอนนี้จากการที่กุ้งตั๊กแตนสีทองพุ่งโจมตีท้องของเขาชนิดไม่ทันตั้งตัว
แม้ว่าบาดแผลจะค่อยๆ ดีขึ้นด้วยการช่วยเหลือของวิชากายาปีศาจอาทิตย์แผดเผา แต่มันก็ดึงพลังปราณของเขาไปมากโข จนไม่อาจหล่อเลี้ยงวิชากายาปีศาจอาทิตย์แผดเผาไว้ได้ นั่นเพราะกา ารเรียกใช้วิชานี้ต้องใช้พละกำลังและพลังปราณเที่ยงแท้จำนวนมหาศาล
เหลียงไคสูดหายใจลึก ดวงอาทิตย์แผดเผาที่อยู่ตรงหว่างคิ้วยังคงเรืองแสง แต่วิชากายาปีศาจอาทิตย์แผดเผาของเขาหายไปแล้ว รัศมีเจิดจ้าที่หมุนวนรอบตัวเขาก็จางลงด้วย
กระนั้นหอกยาวสีทองในมือชายหนุ่มก็ยังส่องประกายอยู่
ฉึก!
เหลียงไคซัดหอกออกไป อากาศรอบๆ สั่นสะเทือนราวกับถูกเสียบทะลุ หลังเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นบนท้องฟ้า ร่างของเหลียงไคก็พุ่งเข้าหาปู้ฟางพร้อมกดหอกลงมา แววตาเปี่ยมด้วยจิตสังหา าร
“ก๋วยเตี๋ยวอาละวาดเก้าชามแล้วอย่างไร คิดว่าขู่ข้าได้เช่นนั้นหรือ” เหลียงไคเยาะเย้ยเย็นชา
เขาไม่ใช่คนโง่ ก๋วยเตี๋ยวมากมายพรรค์นี้จะเพิ่มความแข็งแกร่งได้อย่างไร
หากเพิ่มได้จริง ปู้ฟางคงกินก๋วยเตี๋ยวอาละวาดไปเจ็ดหรือแปดชามก่อนการต่อสู้แล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องแสร้งเสริมพลังเอาตอนนี้
สมองของปู้ฟางจดจ่ออยู่กับการใช้จิตควบคุมก๋วยเตี๋ยวอาละวาดทั้งเก้าชาม
พูดตามตรง เขายังสร้างวงแหวนปราณอาหารเลิศรสออกมาไม่ได้ อย่างเก่งก็เชื่อมพลังปราณของก๋วยเตี๋ยวได้เพียงหกชามเท่านั้น
เมื่อต้องเชื่อมพลังปราณของก๋วยเตี๋ยวอาละวาดทั้งเก้าชาม… ปู้ฟางไม่มีความมั่นใจว่าจะทำได้สำเร็จ แต่เขาก็ไม่เหลือทางเลือกอื่นแล้ว เขาต้องเสี่ยงเดินหน้าเดิมพัน ไม่เช่นนั้นคงไม่ มีวิธีใดที่จะเอาชนะเหลียงไคได้อีก
ยิ่งกว่านั้นช่องว่างระหว่างพวกเขาก็ช่างมหาศาลนัก
แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้อีกทางหนึ่ง… นั่นคือจู่ๆ เจ้าดำก็ตื่นขึ้นมา หากเป็นเช่นนั้นทุกอย่างคงจะง่ายขึ้นมาก ถึงเจ้าดำจะเป็นสุนัขจอมตะกละ แต่ฝีมือการต่อสู้ก็น่าพรั่นพรึงยิ่ ง บางทีมันอาจจะฟาดเหลียงไคจมดินได้ง่ายๆ
ทว่าเจ้าดำยังหลับเป็นเจ้าชายนิทราอยู่และปู้ฟางก็ไม่รู้ว่ามันจะตื่นขึ้นมาเมื่อไร ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่อาจฝากความหวังไว้ที่เจ้าดำได้
วงแหวนปราณอาหารเลิศรสคือทางเลือกสุดท้ายของเขา
การกดดันตัวเองภายใต้สถานการณ์ร้ายแรงอาจเป็นวิธีที่เร็วที่สุดที่จะประสบความสำเร็จ
หอกยาวของเหลียงไคพุ่งเข้าประชิดปู้ฟาง แต่วงแหวนปราณอาหารเลิศรสของเขายังไม่สำเร็จเลย
เจ้ากุ้งที่นั่งอยู่บนไหล่ของปู้ฟางกลอกตาโปนๆ ของมันก่อนจะพุ่งตัวออกไป ร่างที่เหมือนเคลือบด้วยทองส่องประกายเจิดจ้าราวสายฟ้า
เหลียงไคถลึงตาใส่ทันควัน เขาหายใจแรงและหนักหน่วงขึ้น
เหลียงไคโบกฝ่ามือปล่อยคลื่นพลังปราณเที่ยงแท้ออกมามัดตัวเจ้ากุ้งที่กำลังพุ่งตรงมาหาเขากลางอากาศ
“เจ้าเปี๊ยกนี่คิดจะเล่นมุกเดิมเช่นนั้นรึ กุ้งตั๊กแตนอย่างเจ้าเล่นงานข้าได้ครั้งหนึ่ง เลยคิดว่าจะหลอกซ้ำสองได้รึ”
โครม!
พลังปราณเที่ยงแท้หนาแน่นพุ่งออกจากฝ่ามือของเหลียงไคก่อนจะเปลี่ยนรูปร่างเป็นโซ่ โซ่พลังปราณเที่ยงแท้บิดตัวเข้าด้วยกันแล้วกักขังเจ้ากุ้งไว้
เจ้ากุ้งตาเบิกโพลง มันกวัดแกว่งก้ามไปมาพยายามจะดิ้นให้หลุด กระนั้นก็ดี… ยิ่งดิ้นรนเท่าไร โซ่พลังปราณเที่ยงแท้ก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น สุดท้ายเจ้ากุ้งก็ถูกโซ่พลังปราณเที่ยงแท้รัด ดจนเป็นก้อนกลมๆ ร่วงหล่นจากฟ้าลงมากลิ้งกลุกๆ ไปกับพื้น
เจ้ากุ้งตัวชาดิกตอนตกกระแทกพื้น ขยับเขยื้อนไม่ได้เพราะถูกพลังปราณเที่ยงแท้รัดเอาไว้ ได้แต่ทำตาปริบๆ อย่างสิ้นหวัง
เหลียงไคเย้ยหยันเย็นชา เป็นแค่กุ้งตั๊กแตนแท้ๆ หวังจะเล่นงานเขาซ้ำสอง มันคิดว่าเขาโง่หรืออย่างไร
บนอากาศ คลื่นพลังแปรปรวนที่มองไม่เห็นจางหายไปกะทันหัน
น่าแปลกที่เหลียงไครู้สึกแน่นหัวใจขึ้นมาฉับพลัน เขาเงยหน้ามอง แล้วก็เห็นว่าก๋วยเตี๋ยวอาละวาดเก้าชามที่ล้อมรอบตัวปู้ฟางอยู่ดูพร่ามัวอย่างไรชอบกล
เกิดอะไรขึ้นกัน
เหลียงไคตัวสั่นสะท้าน เขาสูดหายใจลึกจากนั้นก็พุ่งเข้าใส่ปู้ฟาง แหวกอากาศออกเป็นทางจนเกิดเสียงระเบิดกึกก้อง
ปลายหอกสีทองบิดเบี้ยวด้วยพลังปราณเที่ยงแท้ แปรเปลี่ยนเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ ที่หมุนวนและม้วนตัวเข้ามาเรื่อยๆ
ปู้ฟางหลับตา จิตของเขาจดจ่ออยู่กับก๋วยเตี๋ยวอาละวาดเก้าชามที่กำลังโคจรรอบตัว พลังปราณเที่ยงแท้ล้นออกจากร่างราวเส้นไหม เกี่ยวพันไปมาระหว่างก๋วยเตี๋ยวแต่ละชาม ทันทีที่เชื่อมพล ลังปราณของก๋วยเตี๋ยวแปดชามสำเร็จ ใบหน้าของปู้ฟางก็ซีดเซียวลงทันที เขารู้สึกราวกับว่าพลังปราณเที่ยงแท้ในร่างถูกดูดจนหมดเกลี้ยงในเสี้ยวลมหายใจนั้น พลังปราณเที่ยงแท้ระดับแปด ขั้นเทพแห่งสงครามถูกใช้จนหมดสิ้นแล้วจริงๆ
วงแหวนปราณอาหารเลิศรสผลาญพลังปราณเที่ยงแท้จำนวนมาก แต่เขาเพิ่งจะเชื่อมพลังปราณในก๋วยเตี๋ยวอาละวาดไปได้เพียงแปดชามเท่านั้น
จิตสังหารจากร่างของเหลียงไคไหลหลั่งเข้ามา มันคือความรู้สึกที่ทำให้รูขุมขนบนตัวปู้ฟางบีบรัดแน่นจนขนลุกเกรียวไปหมด
เร็วเข้า! ต้องเร่งมือแล้ว!
ปู้ฟางทยอยหยิบขนมปังหอยนางรมร้อนๆ ออกมาจากกระเป๋าคลังเก็บ ขนมปังหอยนางรมนี้สามารฟื้นฟูพลังปราณเที่ยงแท้ได้ แม้จะไม่ได้รวดเร็วนักแต่ก็นับได้ว่ามีประสิทธิภาพ
ขณะยัดขนมปังหอยนางรมเข้าปากเรื่อยๆ ปู้ฟางก็หลับตาแล้วพยายามเชื่อมพลังปราณเที่ยงแท้ของก๋วยเตี๋ยวอาละวาดชามที่เก้ากับจิตของตัวเอง เมื่อใดที่เขาเชื่อมพลังปราณเที่ยงแท้ของก๋ว วยเตี๋ยวชามที่เก้าสำเร็จ วงแหวนปราณอาหารเลิศรสก็จะเสร็จสมบูรณ์
และนี่คือกุญแจดอกสำคัญในการเอาชนะเหลียงไค
ฝูงชนเงยหน้าจ้องมองท้องฟ้า แม้จะเผชิญกับภาพแสนประหลาด แต่พวกเขาก็ไม่กล้าส่งเสียง
ร่างของเถ้าแก่ปู้ถูกล้อมด้วยก๋วยเตี๋ยวอาละวาดควันฉุยหอมหวนเก้าชาม แต่ชายหนุ่มกลับยัดขนมปังหอยนางรมเข้าปากไม่หยุดพลางเคี้ยวอย่างรวดเร็ว
ภาพที่เห็นช่างตลกขบขันและผิดที่ผิดทางอย่างสิ้นเชิง
“เลิกเล่นลูกไม้เสียที! นายน้อยผู้นี้จะสกัดหมื่นไฟประลัยกัลป์ทุกอณูออกจากซากศพของเจ้าเอง!”
เหลียงไคถลึงตาใส่พลางตะคอกเสียงดัง หอกสีทองวับวาวหมุนควงขณะถูกซัดออกมา
ห้วงอากาศระเบิดส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วฟ้า
กุ้งตั๊กแตนที่ถูกขังอยู่ในโซ่พลังปราณเที่ยงแท้กลอกตาโปนๆ ของมันอยู่บนพื้น มีเสียงแตกเบาๆ ดังขึ้น มันพยายามแทะโซ่พลังปราณเที่ยงแท้ กระนั้นกระบวนการนี้ก็ต้องใช้เวลาพอสมควร ร
“ตายเสียเถอะ!!!”
ตู้ม มีดสั้นนับไม่ถ้วนทะยานขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งเข้าใส่เหลียงไค
เจ้าขาวม้วนตัวออกมาจากซากปรักหักพัง ดวงตาสีเทาของมันวูบวาบไม่หยุด ปีกโลหะด้านหลังพัดกระพือขณะพุ่งตัวขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะเหวี่ยงหมัดขนาดยักษ์ใส่เหลียงไค
มันต้องการขัดขวางเหลียงไค
ทว่าเหลียงไคก็ไม่ให้ราคาเจ้าขาวอยู่แล้ว เป็นเพียงหุ่นเชิดขั้นเซียนเทพจะอาจหาญหยุดเขาได้อย่างไร
เหลียงไคซัดหอกยาวออกไป
มันพุ่งแหวกอากาศ เปลี่ยนทิศทางพลางทะยานเข้าหาเจ้าขาว
โครม!!
ร่างไร้เทียมทานของเจ้าขาวถูกเจาะทะลวง!!
เกิดเสียงดังสนั่น
เจ้าขาวร่วงลงพื้น รอยแตกขนาดใหญ่ปรากฏอยู่บนตัว ประกายไฟสีฟ้าอ่อนส่งเสียงเปรียะๆ ดวงตาสีเทาของเจ้าขาวหมดแสงก่อนจะหยุดเคลื่อนไหว
หัวใจของปู้ฟางเต้นแรงขณะลืมตาขึ้นหรี่มอง เขาเห็นภาพเจ้าขาวร่วงลงพื้นหลังถูกหอกเจาะทะลวงร่าง สมาธิของปู้ฟางแตกกระเจิง มันสลายหายไปพร้อมความสุขุมเมื่อความรู้สึกปั่นป่วนซัดท่ วมในจิตใจ
ไฟแค้นลุกโชนแรงกล้าอยู่ภายใน
ในที่สุดพลังปราณเส้นสุดท้ายก็เชื่อมต่อสำเร็จ
แคก!!
เหนือขึ้นไปในอากาศ ปู้ฟางกระอักเลือดออกมาคำใหญ่
ก๋วยเตี๋ยวอาละวาดเก้าชามที่ล้อมรอบตัวเขาอยู่ประกอบกันเป็นรูปร่างน่าพิศวง พวกมันหมุนวนเนิบนาบปกป้องร่างกายของเขาเอาไว้
ปู้ฟางร่วงลงพื้น ร่างกระแทกกับถนนจนเกิดเป็นหลุมลึก
พลังปราณเที่ยงแท้ในกายของเขาเกือบหมดเกลี้ยง ปู้ฟางรู้สึกเหมือนร่างทั้งร่างถูกก้อนหินยักษ์น้ำหนักมหาศาลทับลงมา
กระนั้นหัวใจของเขากลับปั่นป่วนด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
วงแหวนปราณอาหารเลิศรส… เชื่อมต่อสำเร็จจนได้!
ความรู้มหาศาลเกี่ยวกับวงแหวนปราณอาหารเลิศรสหลั่งไหลเข้าสู่สมองของปู้ฟางทันที เขาอ่านมันอย่างตั้งใจ
เหลียงไคโฉบเข้ามาพร้อมหอกยาวในกำมือ จิตสังหารรุนแรงขึ้นจนถึงจุดที่หินซึ่งอยู่บนพื้นแทบจะแหลกสลายเป็นเสี่ยงๆ
ฟู่…
ปู้ฟางเป่าปากเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ ตรงใจกลางของก๋วยเตี๋ยวอาละวาดทั้งเก้าชามมีประกายแสงสีขาวลอยอยู่ มันประกอบร่างเป็นวงแหวนปราณทรงกลมอย่างรวดเร็วเหนือศีรษะของเขา
ลำแสงมากมายสาดส่องลงมาจากวงแหวนปราณรูปร่างพิลึก ปู้ฟางรู้สึกได้ถึงพลังปราณเที่ยงแท้ภายในร่างที่ค่อยๆ ถูกเติมเต็ม
เขาเงยหน้าขึ้น จ้องมองเหลียงไคด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
เหลียงไคสะดุ้ง หัวใจเต้นแรงขึ้นมาปุบปับ
เกิดอะไรขึ้นกัน
เหตุใดสายตาของคนผู้นี้จึงทำให้ข้ารู้สึกหวาดกลัวได้
ไม่… เขาเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับแปดไร้หัวนอนปลายเท้า เพียงแค่ข้าซัดหอกออกไป… ก็สามารถกำจัดมดปลวกตัวนี้ได้แล้ว
ตายเสียเถอะ!!
ลำแสงสีทองดิ่งลงจากท้องฟ้า พุ่งเป้าไปที่… ปู้ฟาง
พ่อครัวหนุ่มเหลือบมองลำแสงสีทองก่อนจะเผยอยิ้มมุมปาก
เขาดีดนิ้ว
ฟึ่บ...
คลื่นพลังประหลาดแพร่กระจายออกมา
วงแหวนปราณอาหารเลิศรสเหนือศีรษะของปู้ฟางสั่นสะท้านก่อนขยายขนาดอย่างฉับพลัน จักรวรรดิวายุแผ่วถูกมันโอบล้อมในเสี้ยวพริบตา
เงาของก๋วยเตี๋ยวอาละวาดแต่ละชามไปปรากฏอยู่เหนือมุมทั้งเก้ามุมของเมือง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเสาแสงสูงเสียดฟ้า
ปู้ฟางยืนอยู่ตรงกลางวงแหวนปราณอาหารเลิศรส ก่อนจะยกมือขึ้น
แกร๊ง!
วงแหวนปราณอาหารเลิศรสแกว่งไกวไปมา
เหลียงไคตาหรี่ ร่างของเขาร่วงหล่นจากฟ้า ถูกพลังมหาศาลกระแทกจนตกลงมาบนพื้น
ปู้ฟางสืบเท้ามาข้างหน้าก่อนจะพุ่งตัวไปกลางอากาศ
กระทะกลุ่มดาวเต่าดำหมุนวนอยู่ในมือของเขา ก่อนจะปล่อยคลื่นพลังน่าสะพรึงกลัวออกมา
ปู้ฟางเหลือบมองเจ้าขาวที่อยู่ไกลออกไป มันหมดสติกองอยู่กับพื้นพร้อมประกายไฟดังเปรียะๆ บนร่าง เพลิงแค้นลุกโชนขึ้นในแววตาของชายหนุ่ม
กระทะกลุ่มดาวเต่าดำแปรเปลี่ยนเป็นสีทองเปล่งปลั่งสุกใสพร้อมเสียงหวีดหวิว
มันฟาดลงมาจากกลางอากาศทันที
หัวใจของเหลียงไคสั่นสะท้าน เขาแผดเสียงก่อนจะปล่อยพลังกายาปีศาจอาทิตย์แผดเผา เปลวไฟลุกโชนเมื่อหอกยาวพุ่งเข้าสกัดกระทะกลุ่มดาวเต่าดำ
เกิดเสียงระเบิดกราวก้อง
กระทะกลุ่มดาวเต่าดำพุ่งลงมาจากท้องฟ้า ก่อนจะกดร่างของเหลียงไคที่กำลังส่งเสียงร้องคำรามอย่างไม่มีสิ่งใดห้ามได้ เหลือไว้เพียงรอยบุบน่าสะพรึงบนถนน
YOU MAY ALSO LIKE
