ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก: GOURMET OF ANOTHER WORLD - บทที่ 90 ยอดเยี่ยมที่สุดเลย ศิษย์พี่!

 “ศิษย์พี่ ที่แห่งนี้คือหุบเขาปักษาเพลิงพ่าย” ถังอิ่นพูดพร้อมชี้ไปที่หุบเขาเบื้องหน้าที่ดูเหมือนสวรรค์บนดิน ทั้งสามกำลังยืนอยู่บนก้อนหินใหญ่ มองทิวทัศน์จากระยะไกล

หุบเขาปักษาเพลิงพ่ายตั้งอยู่ที่เขตแดนระหว่างวงแหวนชั้นนอกและวงแหวนชั้นกลางของดินแดนป่ารกชัฏ หลังจากที่ทะลุผ่านป่าหินมาเรียบร้อย ก้าวแรกที่เดินเข้ามาให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าสรวงสวรรค์ ภายในบริเวณมีสมบัติล้ำค่าหายากมากมาย เต็มไปด้วยวัตถุดิบที่มีสรรพคุณเป็นยาอันแสนล้ำค่า กลิ่นยาสมุนไพรลอยล่องออกจากหุบเขา มันหนาแน่นเสียจนแทบจะกลายเป็นม่านหมอกหลากสีที่ปกคลุมท้องฟ้า

 “ช่างเป็นสถานที่ที่น่าตื่นตาตื่นใจอะไรอย่างนี้” ปู้ฟางพูด ทิวทัศน์ที่สวยงามเช่นนี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตราตรึงใจกับโลกในจินตนาการที่เขาอยู่มากขึ้น หลังจากที่มาอยู่ในทวีปมังกรซ่อนเร้นเป็นเวลานาน นี่เป็นครั้งแรกที่ปู้ฟางรู้สึกได้ถึงความอลังการเหนือธรรมชาติของโลกจินตนาการแห่งนี้

 “ก่อนหน้านี้พวกเจ้าบอกว่ามีอสูรเวทที่ระดับสูงกว่าหมูวิญญาณเพลิงอัสนีอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่ แล้วอยู่ไหนเล่า” ชายหนุ่มถาม หลังจากที่ชื่นชมธรรมชาติเสร็จ ความคิดของเขาก็วนกลับไปที่วัตถุดิบซึ่งกำลังตามหาอีกครั้ง

 “ศิษยพี่ อสูรเวทตัวนั้นซ่อนอยู่ในหุบเขา! เราต้องเข้าไปก่อนถึงจะหามันเจอ” ก่อนที่ถังอิ่นจะทันได้ตอบ ลู่เซียวเซียวก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน

ถังอิ่นมุ่นคิ้ว ปรายสายตาไปมองศิษย์น้องหญิงของเขา จากนั้นก็หันกลับมามองปู้ฟางแล้วเอ่ย “ศิษย์พี่ ภายในหุบเขาปักษาเพลิงพ่ายนั้นไม่ปลอดภัย เนื่องจากเป็นบริเวณที่มีลักษณะเฉพาะตัวสูง… อาจมีอสูรเวทระดับเจ็ดอยู่ในนั้นก็เป็นได้”

ด้วยความที่หุบเขาปักษาเพลิงพ่ายตั้งอยู่ระหว่างชายแดนวงแหวนชั้นนอกและวงแหวนชั้นกลาง จึงมีความเป็นไปได้ที่อสูรเวทระดับเจ็ดจะปรากฏตัวออกมา…

“อ้อ… ระดับเจ็ดรึ ก็แปลว่าเป็นวัตถุดิบที่ดีกว่าหมูวิญญาณเพลิงอัสนีน่ะสิ” ปู้ฟางพูดหน้าตาไร้อารมณ์

ถังอิ่นถึงกับไปต่อไม่ถูก

สมแล้วที่เป็นศิษย์พี่ปู้ฟาง แม้แต่อสูรเวทระดับเจ็ดยังเป็นได้เพียงวัตถุดิบทำอาหารในสายตาเขา… ชายหนุ่มรู้สึกชื่นชมในตัวปู้ฟางเป็นอันมากจนแทบยกให้เขาเป็นปูชนียบุคคลเอาไว้บูชา

แม้แต่ระดับเจ็ดขั้นนักพรตยุทธการยังลากเลือดหากต้องต่อสู้กับอสูรเวทระดับเจ็ด แต่ศิษย์พี่คนนี้กลับมองมันเป็นเพียงอาหารเท่านั้น ช่างน่าศรัทธาอะไรเช่นนี้!

ยอดเยี่ยมที่สุดเลย ศิษย์พี่!

ถังอิ่นเดินนำหน้า ทั้งสามเดินทะลุป่าหินแล้วก้าวเข้าไปในหุบเขาปักษาเพลิงพ่ายเป็นครั้งแรก

ภายในหุบเขาอันสงบเงียบ พืชพรรณเขียวชอุ่มมีให้เห็นได้ทั่วไป มองปราดแรกทุกอย่างดูเป็นสีเขียว แต่ภายในสีเขียวนั้นมีดอกไม้สวยงามเบ่งบานอยู่บ้างแม้ในอากาศหนาวเหน็บ

ถึงตอนนี้จะเป็นฤดูหนาว แต่หุบเขาปักษาเพลิงพ่ายดูเหมือนอยู่ในอีกโลกหนึ่ง ในอาณาเขตนี้ไม่มีลมหนาวหรือหิมะที่ร่วงหล่น ภายในหุบเขาเขียวชอุ่ม บรรยากาศอบอุ่นเปียกชื้นสบายตัวเป็นอันมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่ถังอิ่นและลู่เซียวเซียวมาที่หุบเขาปักษาเพลิงพ่ายด้วยเช่นกัน ดวงตาของทั้งสองเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นขณะมองสำรวจทัศนียภาพรอบกาย

 “พี่สอง! ดูนั่นสิ สมุนไพรใบไม้ผีเสื้อนี่! มันเป็นสมุนไพรพลังปราณระดับสาม!” ลู่เซียวเซียวอุทานออกมาเมื่อเห็นสมุนไพรรูปร่างคล้ายปีกผีเสื้อ

ไม่เพียงสมุนไพรใบไม้ผีเสื้อเท่านั้น ภายในหุบเขานี้ยังมีสมุนไพรล้ำค่าเติบโตอยู่อีกมากมาย อย่างน้อยที่สุด สมุนไพรที่ใช้ทำน้ำแกงสมุนไพรไก่ปักษาเพลิงก็พบเห็นได้ทั่วไปที่นี่

เสียงน้ำตกดังลั่นกึกก้องในหูของพวกเขา ทั้งสามเดินเก็บสมุนไพรไปตามทางเล็กๆ จนมาอยู่เบื้องหน้าน้ำตกในที่สุด

ลมแรงพร้อมหยดน้ำเล็กๆ จากน้ำตกพัดผ่านตัวพวกเขา ทำให้แขนเสื้อและชายเสื้อพัดกระพืออย่างรุนแรง พวกเขาพากันหยีดวงตาให้เล็กลงเพื่อเพ่งไปข้างหน้า

 “หือ นั่นมันสมุนไพรสะระแหน่มิใช่รึ” ปู้ฟางเลิกคิ้ว เขาเห็นพุ่มไม้สีม่วงที่ริมน้ำตก สมุนไพรสะระแหน่อยู่ใต้พุ่มไม้นั้น

 “ใช่แล้ว นั่นคือสมุนไพรพลังปราณระดับห้า สมุนไพรสะระแหน่สวรรค์ ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าหุบเขาปักษาเพลิงพ่ายจะมีสะระแหน่ด้วย!” ถังอิ่นสูดหายใจเข้าลึก รู้สึกมีความสุขพอตัวขณะพูด

ปู้ฟางหยักหน้าแล้วก้าวเดินไปข้างหน้า เขาไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะเก็บสมุนไพรสะระแหน่สวรรค์ที่คุ้นเคยอย่างแน่นอน แถมมันยังจัดว่ามีมูลค่าสูงและล้ำค่าหายากมากอีกด้วย

ขณะที่ปู้ฟางอยู่ห่างจากสมุนไพรสะระแหน่สวรรค์ไปไม่กี่จั้ง ชายหนุ่มก็มุ่นคิ้ว ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาหาตน

สีหน้าของเขายังคงเรียบเฉย ชายหนุ่มโบกมือเรียกมีดทำครัวกระดูกมังกรทองหน้าตาแสนธรรมดาออกมาทันที จากนั้นก็วาดวงมีดใส่สิ่งที่เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

ทันทีที่มีดทำครัวกระดูกมังกรทองปรากฏขึ้น ร่างของสิ่งที่กำลังพุ่งเข้าหาชายหนุ่มก็ชะงักค้าง แล้วถูกผ่าออกเป็นสองซีกด้วยฝีมือของมีดทำครัว

เลือดสีแดงฉานกระจายทั่วพื้น ร่างที่ถูกผ่าครึ่งดิ้นพราดๆ อยู่บนผืนดิน

“ซื้ด…” เมื่อถังอิ่นเห็นภาพตรงหน้า เขาก็สูดลมเย็นเข้าปอดทันที

เพราะสิ่งนั้นคืออสูรเวทระดับห้า งูพิษหอกมืดมายา! จัดเป็นหนึ่งในอสูรเวทระดับห้าที่จัดการได้ยากที่สุด!

พอฆ่างูเสร็จปู้ฟางก็หมุนมีดทำครัวในมือ บนใบมีดไม่มีทั้งฝุ่นและคราบเลือดใดๆ มีดทำครัวเปลี่ยนสภาพเป็นไอสีเขียวที่ไหลกลับเข้าข้อมือชายหนุ่มไปอีกครั้ง

เขาหยิบสมุนไพรสะระแหน่สวรรค์ขึ้นมา สมุนไพรต้นนี้อวบหนาและเต็มไปด้วยพลังปราณที่อยู่ภายใน แม้จะด้อยกว่าต้นที่ระบบจัดหามาให้อยู่บ้าง แต่ก็ดีกว่าต้นที่องค์ชายรัชทายาทเสาะแสวงหามาอยู่มากโข

 “ระบบ หาที่ใส่ของอะไรสักอย่างมาให้ข้าหน่อยมิได้รึ อยากให้ข้าเดินถือสมุนไพรวิญญาณมือเปล่าไปทั่วหรืออย่างไร แถมวัตถุดิบที่ให้ข้ามาตามหาก็ตัวมหึมา ต่อให้จับมาได้ก็เอากลับไปไม่ได้อยู่ดี” ปู้ฟางพูดกับระบบ

ระบบไม่ได้ตอบทันที แต่เงียบอยู่สักพัก

 “อุปกรณ์กระเป๋าคลังเก็บกำลังจะเปิดใช้งาน นับถอยหลัง สาม สอง หนึ่ง… เปิดใช้งานเรียบร้อย นายท่านสามารถใช้กระเป๋าเก็บสิ่งของต่างๆ ได้” เสียงขรึมของระบบดังขึ้น

มุมปากของปู้ฟางยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม เขาส่งจิตเข้าไปในอุปกรณ์จากนั้นสมุนไพรสะระแหน่ก็เข้าไปอยู่ในกระเป๋าทันที กระเป๋าที่ระบบมอบให้นั้นมีพื้นที่พอสมควร ดูใหญ่โตพอๆ กับร้านหนึ่งร้านได้

หลังจากที่เก็บสมุนไพรสะระแหน่สวรรค์และของอื่นๆ อีกเล็กน้อยเข้ากระเป๋าไปเรียบร้อย ชายหนุ่มก็มุ่นคิ้วเมื่อเห็นถังอิ่น

 “ไหนเล่าวัตถุดิบคุณภาพเยี่ยมที่เจ้าบอก” ชายหนุ่มถามหน้าตาย

 “ศิษย์พี่ รอก่อนเถิด… อสูรเวทตัวนั้นอยู่ในหุบเขานี่ละ!” ถังอิ่นรีบตอบ เขาไม่กล้าทำให้ปู้ฟางอารมณ์เสีย ระหว่างการเดินทางมาด้วยกัน มีอะไรบางอย่างในตัวปู้ฟางที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก

 “พี่สอง! ดูสิ! นั่นมัน… สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงนี่!”

ทันใดนั้นลู่เซียวเซียวที่ยืนอยู่ข้างถังอิ่นก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น เด็กหญิงชี้ไปที่เนินลูกเล็กข้างๆ น้ำตก

สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงรึ คืออะไรกัน ปู้ฟางขมวดคิ้ว สายตามองตามไปยังทิศที่ลู่เซียวเซียวชี้ เขาเห็นสมุนไพรสีเลือดหน้าตาเหมือนหางของนกปักษาเพลิงกำลังลู่ลมไปมาบนยอดเนิน พลังปราณเข้มข้นลอยล่องออกจากกิ่งก้านใบ

 “สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงเป็นสมุนไพรระดับเจ็ด ตำนานว่าเอาไว้ว่า สมุนไพรชนิดนี้เกิดการผ่าเหล่าเมื่อสัมผัสเข้ากับโลหิตของนกปักษาเพลิงโบราณ ผู้ที่กินสมุนไพรชนิดนี้เข้าไปจะสามารถคืนชีวิตกลับมาจากกองเถ้าถ่านได้อีกครั้ง เป็นวัตถุดิบชั้นเลิศสำหรับการทำอาหารโอสถทิพย์ ระบบแนะนำให้นายท่านเก็บสมุนไพรชนิดนี้กลับไปให้ได้”

ดวงตาของปู้ฟางเป็นประกาย สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงฟังดูดีน่าเก็บกลับบ้านจริงๆ เสียด้วย

 “สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงต้นนี้กำลังจะโตเต็มที่ เมื่อถึงเวลานั้น เหล่าอสูรเวทที่เร้นกายอยู่ในหุบเขาจะปรากฏตัวขึ้นอย่างแน่นอน… ศิษย์พี่ อสูรเวทที่ท่านตามหาก็จะปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน”

 “สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงนี่ดีนะ ข้าไม่คิดเลยว่าจะเจอของขวัญที่ไม่คาดคิดเช่นนี้” ปู้ฟางพูดด้วยรอยยิ้ม สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงเอนลำต้นลู่ลมดูสวยงามน่าเก็บกลับบ้านยิ่งกว่าเดิม พลังปราณเข้มข้นกระจายออกจากต้นไปทั่วบริเวณจนก่อให้เกิดหมอกสีขาว

เมื่อลู่เซียวเซียวได้ยินคำพูดของปู้ฟาง สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที “ศิษย์พี่… ท่านจะเก็บสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงไปด้วยรึ”

ปู้ฟางขมวดคิ้วแล้วหันไปมองหน้าเด็กสาวอย่างงุนงง เขามองนางจากนั้นก็เอ่ยถาม “ไม่ได้รึ”

เมื่อได้ยินคำตอบของชายหนุ่ม ลู่เซียวเซียวก็พลันทำหน้าบูดเบี้ยวเหยเก ในเวลาเดียวกันนั้น พลังปราณทรงพลังก็กระจายตัวออกจากหุบเขาด้านใน พลังเหล่านี้แผ่อำนาจออกมาเรื่อยๆ ไม่หยุดยั้ง

ทันใดนั้น สีหน้าของถังอิ่นก็เปลี่ยนไป เขามองไปรอบๆ แล้วเห็นฝูงอสูรกายจำนวนมากรวมตัวกันล้อมพวกเขาไว้โดยไม่ทันรู้ตัว…

……………………….