ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 1008 ช่วยเหลือเร่งด่วน

ตอนที่ 1008 ช่วยเหลือเร่งด่วน

ซั่งกวนเฮ่อมองนาง คิดถึงภพก่อนและภพนี้ เขาพลันอดทนต่อไปไม่ไหว ปล่อยมือที่กอดซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน ลุกขึ้นยืนกล่าวว่า “ได้ ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน ในเมื่อเจ้ารังเกียจข้า วันหน้าข้าก็จะไม่มาให้เจ้ารำคาญใจอีก ดีที่สุดเจ้ารีบปรุงยาถอนพิษออกมา ไม่เช่นนั้นอย่างหาว่าข้าแล้งน้ำใจ”

เพราะถูกพิษอู่ซินเฝิน ระยะนี้เขาต้องทนทรมานไม่น้อย จึงไม่ได้อดทนต่อซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนได้ดังเช่นเมื่อก่อน

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนพลันโล่งอก ยากจะได้กลับมาเกิดอีกครั้ง ความจริงนางไม่คิดจะเสียเวลากับคนเหลวแหลกเช่นนี้

หากเขาปล่อยนางไปได้จะดีที่สุด แต่นางยังต้องคิดหาวิธีหนีออกไปให้ได้

เพียงแต่นอกจากลานเล็กนี้แล้ว นางออกไปที่ใดไม่ได้ แท้จริงควรหนีออกไปอย่างไรดี

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนรู้สึกกลัดกลุ้มมาก แต่ตอนนี้ไล่ซั่งกวนเฮ่อไปก่อนได้เป็นดี

“ข้าจะปรุงยาถอนพิษให้เจ้า แต่หากวันหลังเจ้ามารบกวนข้าอีก อย่าโทษที่ข้าไม่ถอนพิษให้เจ้า พวกเราตายตกตามกันไปก็แล้วกัน”

ซั่งกวนเฮ่อมองนางเยียบเย็น สุดท้ายสะบัดหน้าจากไป

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนโล่งอกทันที

วันรุ่งขึ้นฟ้าเริ่มสาง เจียงเจินก็พาคนสองสามคนกลับมารายงาน

ในฐานะหัวหน้าองครักษ์ลับที่เก่งกาจที่สุดของเซียวเหวินอวี๋ ความสามารถเจียงเจินร้ายกาจมาก ไม่เพียงแต่วิทยายุทธ์สูงส่ง แต่ยังชำนาญในการสืบหาความจริง ดังนั้นเขาพาคนลอบเข้าไปในโรงบ้านตระกูลหลิวได้ไม่นาน ก็ตามหาที่อยู่ของซั่งกวนเฮ่อเจอได้ไม่ยาก

แม้ว่าซั่งกวนเฮ่อจัดลูกน้องลาดตระเวนรอบนอกโรงบ้านตระกูลหลิว แต่เพราะซั่งกวนเฮ่อถูกปลดเป็นสามัญชน ลูกน้องที่ติดตามเขาก็ลดน้อยลง กอปรกับตอนฟ้าสาง เป็นเวลาที่คนขี้เกียจที่สุด ลูกน้องมากมายต่างคิดไม่ถึงว่ามีคนบุกเข้ามาในโรงบ้านตระกูลหลิว ดังนั้นจึงไม่มีคนเห็นพวกเจียงเจิน ปล่อยให้พวกเขาสืบหาที่อยู่ซั่งกวนเฮ่อจนเจอ

“ฝ่าบาทพวกกระหม่อมสืบหาที่อยู่ซั่งกวนเฮ่อเจอแล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทจะทรงนำคนเข้าไปจับตัวซั่งกวนเฮ่อเลยไหมพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทิ้งลูกน้องสองคนคอยเฝ้าดูความเคลื่อนไหวในโรงบ้านตระกูลหลิวไว้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวเหวินอวี๋พลันไม่คิดรั้งรออีกต่อไป รีบนำคนบุกเข้าไปในโรงบ้านตระกูลหลิว

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่า แม้ซั่งกวนเฮ่อไม่รู้ว่ามีคนบุกเข้ามาในโรงบ้านตระกูลหลิวเพื่อค้นหาพวกเขา แต่เขาเกิดมาก็มีลางสังหรณ์ถึงอันตรายติดตัวมา ความรู้สึกนี้ช่วยเขาไว้ในภพก่อนหลายครั้ง ทำให้เขาหลบอันตรายได้ทัน หาไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่อาจสยบจลาจลใต้หล้าขึ้นครองความเป็นหนึ่งได้

ครั้งนี้เขาเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติได้ ตอนฟ้าใกล้สางก็บุกเข้าไปในห้องซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน คว้าตัวนางหนีออกไป

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนไม่รู้ว่าเขาเสียสติอันใด อดตะโกนอย่างโมโหไม่ได้ “เจ้าเสียสติอันใด ให้ข้าได้นอนอยากมีความสุขไม่ได้หรือ”

ซั่งกวนเฮ่อแค่นยิ้มเยาะนาง “เจ้าคิดนอนหรือว่าคิดรอให้คนมาช่วยเจ้า”

เขากล่าวจบก็เอ่ยน้ำเสียงดุดันขึ้นว่า “ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน หากเราตายก็จะพาเจ้าไปด้วย เจ้าอย่าได้คิดมีชีวิตรอด”

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนตอบกลับอย่างไม่เกรงใจว่า “ข้าบอกไว้นานแล้วว่า เจ้าเป็นคนเห็นแก่ตัว ยังว่ารักอันใดข้า คนที่เจ้ารักก็คือตัวเจ้าเองไม่เคยเปลี่ยน”

ยามนี้ซั่งกวนเฮ่อไม่คิดโต้คารมกับนางอีก คว้าตัวนางเดินออกไปทันที เงาร่างหลายคนตรงเข้ามา “เจ้านาย ตอนนี้พวกเราจะไปที่ใด”

ซั่งกวนเฮ่อพอรู้การเคลื่อนไหวในเมืองหลวง กล่าวน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ไปทางใต้ อ้อมไปด้านหน้าภูเขา ออกจากแคว้นต้าโจวด้วยเส้นทางหลวง”

ตอนนี้เขาต้องถอนพิษในร่างกายตนเองก่อน เขาเชื่อว่าด้วยความสามารถซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนต้องถอนพิษในร่างกายเขาได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้พวกเขาต้องไปจากแคว้นต้าโจวก่อน ไปหาที่ซ่อนตัวถอนพิษก่อน รอให้ถอนพิษได้แล้ว เขาก็จะกลับซีเหลียงไปแย่งชิงตำแหน่งฮ่องเต้กลับคืนมา แล้วค่อยมาจัดการแคว้นต้าโจว

ซั่งกวนเฮ่อคิดได้ดังนี้แล้ว ก็คว้าตัวซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนหันหลังคิดจากไปทันที ลูกน้องผู้หนึ่งด้านหลังถามขึ้นว่า “เจ้านาย ทำอย่างไรกับบ่าวหญิงสองคนนี้”

พวกเขาหมายถึงสองบ่าวหญิงที่รับใช้ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน

ซั่งกวนเฮ่อไม่เห็นชีวิตผู้ใดอยู่ในสายตา โบกมือเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจนักว่า “สังหารพวกนางทิ้ง”

สีหน้าซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนพลันย่ำแย่ กัดฟันตวาดอย่างโมโหว่า “ซั่งกวนเฮ่อปล่อยพวกนางไป ไม่เช่นนั้นเจ้าก็อย่าได้หวังว่าข้าจะถอนพิษใหเจ้า”

ซั่งกวนเฮ่อมองซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน ขมวดคิ้วสั่งการว่า “พาพวกนางสองคนไปด้วย”

“ขอรับ เจ้านาย”

เงาร่างหลายคนกำลังคิดจะไป ด้านหลังพลันมีคนกระโจนเข้ามา ยังไม่ทันยืนบนพื้นก็ส่งเสียงมาก่อนว่า “เจ้านาย ไม่ได้การแล้ว มีคนบุกเข้ามา”

สีหน้าซั่งกวนเฮ่อพลันดำทะมึน คิดไม่ถึงว่าคนที่มาช่วยนางจะมาเร็วเพียงนี้ ตระกูลเซี่ยมีคนใช้การได้ไม่เลว ดูท่าเขาดูแคลนตระกูลเซี่ยเกินไป พวกเขาอบรมเลี้ยงดูฮ่องเต้มาได้ ย่อมไม่ธรรมดา เขาประมาทเกินไปแล้ว

ยามนี้ซั่งกวนเฮ่อไม่รู้ว่าคนที่มาช่วยซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนก็คือฮ่องเต้แคว้นต้าโจว ข้างกายฮ่องเต้มียอดฝีมือมากมาย

ซั่งกวนเฮ่อสั่งการลูกน้องด้านหลังด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ขวางพวกเขาไว้”

เขากล่าวจบก็คว้าตัวซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนไปทันที เงาร่างด้านหลังพากันทะยานออกไป

ซั่งกวนเฮ่อร้อนใจอย่างมาก แต่ไม่คิดสนใจผู้อื่น คว้าตัวซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนไปทันที

เซียวเหวินอวี๋นำคนบุกเข้ามา คนสองกลุ่มประมือกันทันที

หลีเซียงเห็นว่ามีคนมาก็ตะโกนอย่างร้อนใจ “ช่วยด้วย รีบช่วยองค์หญิงด้วย”

ตอนเซียวเหวินอวี๋พาคนสองคนทะยานเข้ามา เห็นซั่งกวนเฮ่อจับตัวซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนหนีไปพอดี

เซียวเหวินอวี๋ไล่ตามซั่งกวนเฮ่ออย่างร้อนใจ ซั่งกวนเฮ่อเห็นสถานการณ์ไม่เป็นผลดีต่อตัวเอง ก็รีบหันหลังทะยานขึ้นเขาไปทางตะวันตกเฉียงใต้อย่างรวดเร็ว

ขึ้นเขาไปหาที่หลบซ่อนง่าย แต่เซียวเหวินอวี๋ไล่ตามมาติดๆ

ซั่งกวนเฮ่อนำคนมามากมาย ลูกน้องเขาตามมาถึงในเวลาไม่นาน จากนั้นก็ปะทะกับลูกน้องของเซียวเหวินอวี๋ ลูกน้องเซียวเหวินอวี๋เห็นเซียวเหวินอวี๋ไล่ตามซั่งกวนเฮ่อมาด้วย ก็ส่งเสียงเรียกอย่างร้อนใจว่า “ฝ่าบาท ระวังพ่ะย่ะค่ะ”

พอตะโกนเรียกเช่นนี้ ก็ทำให้คนด้านหน้าสองคนหันขวับไปมองพร้อมกันทันที

ซั่งกวนเฮ่อกับซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนต่างตกใจอย่างมาก

ซั่งกวนเฮ่อคิดว่าคนที่จะมาช่วยซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนต้องเป็นคนตระกูลเซี่ย เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่มาช่วยซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนจะเป็นฮ่องเต้แคว้นต้าโจว

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนเองก็ตกใจ ฮ่องเต้แคว้นต้าโจวเซียวเหวินอวี๋หรือ เหตุใดอยู่ดีๆ เขาจึงมาช่วยนาง

เพียงแต่ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนยังไม่ทันได้คิดละเอียด ก็ถูกซั่งกวนเฮ่อคว้าตัวไป ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนมองซั่งกวนเฮ่อที่คว้าตัวนางไว้อย่างคลุ้มคลั่ง ก็ขยับนิ้วมืออย่างระมัดระวัง คิดใช้ยาพิษจัดการซั่งกวนเฮ่อ

ผู้ใดจะรู้ว่านางเพิ่งจะขยับตัว ซั่งกวนเฮ่อก็คล้ายจะรู้ตัว หันกลับมายื่นมือสกัดจุดซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยน ทำให้นางไม่อาจขยับตัวได้

ในใจซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนอดแปลกใจไม่ได้ ซั่งกวนเฮ่อคล้ายมีสัมผัสฉับไวกับอันตรายอย่างมาก นี่มันเป็นเพราะเหตุใดกัน

แต่นางถูกสกัดจุดไว้ ไม่มีทางขยับตัวได้อีก

ครั้งนี้ซั่งกวนเฮ่อไม่ได้ทะนุถนอมหยกงามดังเดิม เขาคว้าซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนแบกทะยานขึ้นเขารวดเร็ว เซียวเหวินอวี๋รีบทะยานตามไปทันที

ซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนรู้สึกกระเพาะปั่นป่วนยากทนรับไหว แต่นางไม่สนใจ หันหน้าไปตะโกนบอกเซียวเหวิน อวี๋ที่ตามมาไม่ลดละว่า “ฝ่าบาท รีบกลับไป ข้าไม่ต้องการให้ท่านมาช่วยข้า”

ซั่งกวนเฮ่อเจ้าเล่ห์เพทุบาย และทำอันใดก็แปลกประหลาดไม่เป็นไปดังที่คนทั่วไปกระทำ ไม่อาจปล่อยให้เซียวเหวินอวี๋เกิดเรื่องได้

เพียงแต่พอซั่งกวนอวิ๋นเยี่ยนเอ่ย ก็ทำให้ซั่งกวนเฮ่อสกัดจุดใบ้นางเข้าอีก ยามนี้นางไม่อาจกล่าวอันใดได้อีก

———————————–