ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 708 ครรภ์แฝดมังกรหงส์
ตอนที่ 708 ครรภ์แฝดมังกรหงส์
พวกเซี่ยอวิ๋นจิ่นกำลังจ้องมองข้าวเจ้าที่ขึ้นบนที่นาในโรงนา โรงนาที่เขาซื้อมาก่อนหน้านี้ติดภูเขา ตำแหน่งค่อนข้างห่างไกล กอปรกับโรงนามีคนเฝ้าอยู่ ดังนั้นคนโดยรอบก็ไม่สังเกตว่าที่นาผืนนี้มีข้าวเจ้าเจริญเติบโตได้ค่อนข้างน่าตกใจ
เซี่ยอวิ๋นจิ่นคอยไปตรวจดูนาข้าวเจ้าเป็นประจำ กลับมาก็มาเล่าให้ลู่เจียวฟังว่า ข้าวเจ้าเติบโตได้ดีเพียงไร
ท้องลู่เจียวก็โตขึ้นทุกวัน ตอนครบเจ็ดเดือนกว่า นางก็รู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้ง ตกค่ำตอนนอน ท่าใดก็ไม่สบาย สักพักก็ต้องพลิกตัว สุดท้ายไม่เพียงแต่ตนเองหลับไม่สนิท ทำเอาเซี่ยอวิ๋นจิ่นนอนหลับไม่สนิทไปด้วย ทุกครั้งที่นางขยับ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็จะตื่นขึ้นมาช่วยนางพลิกตัว
สุดท้ายลู่เจียวบอกให้เขาไปนอนห้องด้านหน้า นางจะให้เถียนซื่อมานอนเป็นเพื่อนนาง
แต่เซี่ยอวิ๋นจิ่นยืนยันว่านางลำบากเพียงนี้ ในฐานะสามี เขาจะไม่อยู่เคียงข้างได้อย่างไร
“ไม่เป็นไร ข้าทนไหว อย่างไรก็เป็นเจ้าเองที่ต้องลำบาก”
ตั้งแต่ลู่เจียวตั้งครรภ์ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็อยู่เป็นเพื่อนนางมาตลอด ดังนั้นเขาเห็นด้วยตาว่าคนตั้งครรภ์ลำบากเพียงใด ความโกรธแค้นในใจเขาที่มีต่อเจ้าของร่างเดิมก็พลันมลายหายไปสิ้น เขาถึงกับครุ่นคิดว่าขอให้นางไปเกิดชาติใหม่ในตระกูลที่ดี เป็นที่รักของบิดามารดา วันหน้ามีคู่ครองที่ดี
กลางเดือนสิบเอ็ด ท้องลู่เจียวก็มีอาการตอนเที่ยงคืน นางรู้สึกว่าหน่วงท้อง คล้ายไม่อาจกลั้นปัสสาวะ
นางรู้ว่าถุงน้ำคร่ำนางแตกแล้ว รีบผลักเซี่ยอวิ๋นจิ่นข้างกาย “ข้าเหมือนจะคลอดแล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นตกใจตื่น ลุกขึ้นวิ่งออกไปตามเถียนซื่อเข้ามา เถียนซื่อเข้ามาประคองลู่เจียวขึ้นมา พาไปส่งที่ห้องคลอดที่เตรียมไว้โดยเฉพาะ จากนั้นสั่งการให้คนต้มน้ำตาลทรายแดงและไข่ไก่ให้ลู่เจียวกิน อีกสักครู่กินแล้วก็จะได้มีแรงคลอด
ในห้องคลอด หมอตำแยถูกตามตัวมา ครั้งนี้ลู่เจียวคลอดลูก เซี่ยอวิ๋นจิ่นให้คนเชิญหมอตำแยมาสองคน ล้วนเป็นหมอตำแยที่ดีที่สุดในเมืองหนิงโจว
หมอตำแยสองคนในห้องดูแลลู่เจียว แม้ว่าถุงน้ำคร่ำแตกแล้ว แต่มดลูกเพิ่งจะเริ่มบีบตัว ไม่คลอดเร็วเพียงนั้น
ลู่เจียวอดทนอาการปวดท้อง กินไข่ไก่ทีเดียวสี่ฟอง นางจะต้องมีกำลังเบ่งคลอด
นอกประตู เซี่ยอวิ๋นจิ่นร้อนใจเดินไปเดินมา สักครู่ก็ถามขึ้น “คลอดหรือยัง”
อีกสักครู่ก็ถาม “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง เหตุใดไม่ได้ยินเสียงร้องไห้”
ในห้องคลอด หมอตำแยกับเถียนซื่ออดค้อนใส่ไม่ได้ เจ้าคิดว่าคลอดลูกเร็วเหมือนออกไข่หรือ
นอกประตู เซี่ยอวิ๋นจิ่นถามอีกว่า “เจียวเจียว ต้องการให้ข้าเข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าหรือไม่”
ลู่เจียวพอได้ฟังก็รีบบอกกับเถียนซื่อว่า “ท่านแม่ ท่านแม่ไปบอกเขาว่า ไม่เป็นไร ให้เขาอย่าได้ร้อนใจ อีกอย่าง ให้เขาพาลูกๆ ออกไปเดินเล่นด้านนอก”
วันนี้พอดีเจ้าหนูน้อยทั้งสี่อยู่บ้าน ยามนี้กำลังร้อนใจไปกับเซี่ยอวิ๋นจิ่น
เถียนซื่อเดินออกไป หนึ่งผู้ใหญ่ สี่เด็กก็พากันเข้ามารุมล้อม
“ท่านแม่เป็นอย่างไรบ้าง คลอดหรือยัง”
“ท่านยาย ท่านแม่ข้าคลอดน้องสาวสองคนใช่หรือไม่”
“น่ารักมากใช่หรือไม่”
เถียนซื่อปวดหัว มองพวกเขากล่าวว่า “ยังไม่คลอด คลอดลูกไหนเลยจะเร็วเพียงนี้ คลอดเร็วอย่างไรก็ต้องครึ่งวัน คนที่คลอดช้า ใช้เวลาสองวันสองคืนก็ยังมี”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ฟังก็ตกใจ จากนั้นก็แอบตัดสินใจอยู่ในใจว่า รอให้ลู่เจียวคลอดลูกสองคนนี้แล้ว พวกเขาก็จะไม่มีลูกอีกแล้ว
พวกเขามีลูกหกคนแล้ว แม้ว่าซื่อเป่ากลับไปอยู่กับอ๋องเยียน พวกเขาก็ยังมีลูกอีกห้าคน ไม่จำเป็นต้องมีลูกแล้ว พอแล้ว
เซี่ยอวิ๋นจิ่นแอบครุ่นคิดในใจ เถียนซื่อให้พวกเขาออกไปเดินเล่น จะได้ไม่ต้องร้อนใจ
“พวกเจ้าไปเดินเล่นที่อื่นก่อน ไม่แน่ว่าตอนพวกเจ้าเดินวนได้รอบหนึ่ง เจียวเจียวก็คลอดแล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกลับไม่ยอมไป “เจียวเจียวคลอดลูก จะให้ข้าไปได้อย่างไร ข้าต้องเป็นเพื่อนนาง”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่เองก็ตอบพร้อมกันว่า “ท่านยาย พวกเราจะเป็นเพื่อนท่านแม่ พวกเราต้องได้เห็นน้องสาวคนแรก พวกเรายังตั้งชื่อให้น้องสาวด้วย”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่เล่าอย่างภาคภูมิใจ เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ยินเจ้าหนูน้อยทั้งสี่แล้วก็บ่นคับแค้นใจ เหตุใดลูกของเขา แต่ต้องให้เจ้าหนูน้อยทั้งสี่ตั้งด้วย
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่มองออกว่าบิดาคับแค้นใจ น่าเสียดายไม่มีผู้ใดสนใจ
นึกถึงชื่อน้องสาวว่าพวกเขาเป็นคนตั้งชื่อแล้ว วันหน้าเอ่ยถึงจะภาคภูมิใจเพียงใด
ลู่เจียวท้องนี้นับว่าใช้เวลาไม่นาน ปวดเป็นระยะถึงตอนบ่ายปากมดลูกเปิดหมด ก็คลอดออกมาเป็นเด็กผู้ชาย หมอตำแยดีใจตะโกนออกไปว่า “ยินดีกับใต้เท้าเซี่ยด้วย ฮูหยินคลอดคุณชายน้อย”
นอกประตู เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับเจ้าหนูน้อยทั้งสี่พากันนิ่งอึ้งไปพร้อมกัน คุณชายน้อย ถึงกับเป็นคุณชายน้อย แล้วบุตรสาวเขาเล่า?
น้องสาวพวกเขาเล่า
เสียใจจริง เหตุใดไม่ใช่บุตรสาว
เหตุใดไม่ใช่น้องสาว
หมอตำแยได้ยินด้านนอกเงียบไปเป็นนาน ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ หมายความว่าอย่างไรกัน หรือว่าได้ยินไม่ชัดเจน
ในห้องเถียนซื่อรู้ความคิดของพ่อลูกด้านนอก จึงไม่ได้สนใจพวกเขา ยื่นมือไปรับคุณชายน้อยห้าที่เพิ่งจะคลอดออกมาตบก้นแรงๆ ไปทีหนึ่ง
คุณชายน้อยห้าแผดเสียงร้องดังลั่น ร้องไห้ที่ตนไม่เป็นที่ต้อนรับของบิดาและพี่ชาย
หมอตำแยไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้ของคุณชายน้อยห้า หันไปทำคลอดให้ทารกในท้องลู่เจียวอีกคน
ปรากฏคลอดเป็นบุตรสาว น้องสาวหกแห่งตระกูลเซี่ย องค์หญิงน้อยๆ คลอดแล้ว
เสียงหมอตำแยเบาลงไปมาก ส่งเสียงบอกด้านนอกว่า “ใต้เท้าเซี่ย ครั้งนี้คลอดคุณหนู ใต้เท้ากับฮูหยินวาสนาดีจริง คลอดแฝดชายหญิง มังกรหงส์มงคลคู่ มงคลคู่มาสู่เรือน”
นอกประตู เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ได้ยินหมอตำแยก็ดีใจ พ่อลูกต่างส่งเสียงร้องอย่างดีใจ “ในที่สุดก็มีบุตรสาวแล้ว”
“ในที่สุดก็มีน้องสาวแล้ว”
“บุตรสาวข้าจะต้องงามมากอย่างแน่นอน”
“น้องสาวเราจะต้องน่ารักเหมือนข้าอย่างแน่นอน”
ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าตะโกนดังขึ้นทันที “ชื่อที่ข้าตั้งใช้ได้อีกหรือไม่”
ก่อนหน้านี้ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าจับได้ชื่อจริงกับชื่อเล่นน้องสาวคนโต แต่ตอนนี้ไม่มีน้องสาวคนโตแล้ว มีแต่น้องสาวคนเล็ก ดังนั้นชื่อที่พวกเขาตั้งก็ใช้ไม่ได้แล้ว
ซานเป่ากับซื่อเป่าดีใจมาก เพราะสองคนจับได้ชื่อจริงและชื่อเล่นน้องสาวคนเล็ก ซานเป่าตั้งชื่อเล่นให้น้องสาวคนเล็กว่า เยว่หยา แปลว่าจันทร์เสี้ยว ซื่อเป่าตั้งชื่อจริงให้น้องสาวว่าเซี่ยหลิงหลง
ส่วนคุณชายน้อยห้าถูกทุกคนทอดทิ้งไปแล้ว
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นห่วงลู่เจียว ส่งเสียงเรียกลู่เจียวในห้องอย่างร้อนใจ “เจียวเจียว เจ้าไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่”
ลู่เจียวดื่มน้ำพุจิตวิญญาณลงไป สภาพร่างกายดีอยู่ คลอดลูกย่อมไม่ทรมานมากนัก ยามนี้ก็ไม่ได้สลบไป พอได้ยินเซี่ยอวิ๋นจิ่นเรียก ก็ตอบรับว่า “ข้าไม่เป็นอันใด พวกเจ้าวางใจได้”
หมอตำแยจัดการร่างกายส่วนล่างของนางเรียบร้อยแล้วก็สวมเสื้อผ้าให้นาง เถียนซื่อกับหมอตำแยอีกคนก็จัดการใช้ผ้าห่อแฝดสองเรียบร้อยแล้ว
เถียนซื่อส่งเสียงเรียกเซี่ยอวิ๋นจิ่นด้านนอก “อวิ๋นจิ่น เข้ามาได้แล้ว อุ้มเจียวเจียวกลับไปห้องพวกเจ้าได้แล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบเข้ามา พอเข้ามาก็ได้กลิ่นคาวโลหิต
เขาแค่ได้กลิ่นก็รู้สึกใจสั่น ที่แท้สตรีคลอดลูกน่ากลัวเพียงนี้ วันหน้าไม่มีลูกแล้ว จะไม่มีลูกอีกแล้ว
