ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 709 เสมอภาคไร้ความ
ตอนที่ 709 เสมอภาคไร้ความลำเอียง
เซี่ยอวิ๋นจิ่นก้าวเท้ายาวเดินมาถึงข้างเตียง อุ้มลู่เจียวขึ้นอย่างเบามือ ค่อยๆ เดินออกไป
เถียนซื่ออุ้มทารกน้อยข้างละคนตามออกไปทันที
นอกประตูเจ้าหนูน้อยทั้งสี่พอเห็นเถียนซื่ออุ้มทารกน้อยออกมาก็แย่งกันเข้ามาดู
เถียนซื่อรีบกล่าวว่า “น้องชาย น้องสาว ยังโดนลมไม่ได้ พวกเราเข้าไปในห้องก่อน จากนั้นพวกเจ้าค่อยดูพร้อมกัน”
ก่อนหน้านี้ลู่เจียวสั่งต่อเตียงทารกไว้โดยเฉพาะแล้ว เถียนซื่ออุ้มสองคนเข้ามาในห้องก็วางทารกทั้งสองลงบนเตียง
สองหนูน้อยเพิ่งจะคลอด ตัวเล็กราวกับลูกแมว ผอมๆ เล็กๆ คล้ายลูกลิงน้อย
แต่เจ้าหนูน้อยทั้งสี่ต่างอึ้งมองแยกไม่ออก
ต้าเป่าชี้ไปที่คนหนึ่งกล่าวว่า “ข้ารู้สึกว่าน้องสาวหน้าตาเหมือนข้า เจ้าดู คิ้วเขาเหมือนข้ามาก”
เอ้อร์เป่ารีบปฏิเสธ “ข้ารู้สึกว่าน้องสาวหน้าตาเหมือนข้า ไม่เหมือนเจ้า”
ซานเป้าค้านด้วย เพราะกับเขากับเอ้อร์เป่าหน้าตาเหมือนกัน เหมือนเอ้อร์เป่าก็เหมือนเขา
ซื่อเป่าคิดแล้วก็เอ่ยขึ้นว่า “เหตุใดพวกเจ้ารู้ว่านี่คือน้องสาว ไม่แน่อาจเป็นน้องชาย”
ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าเงยหน้ามองไปยังเถียนซื่อทันที
เถียนซื่อทนกลั้นหัวเราะไม่ไหวอีกต่อไป “ถูกต้อง ซื่อเป่าตาแหลม ที่พวกเจ้าเพิ่งจะเอ่ยถึงก็คือน้องชาย ไม่ใช่น้องสาว คนนี้ถึงจะเป็นน้องสาวน้อยๆ”
เถียนซื่อชี้ไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กข้างๆ ความจริงตอนนี้พวกเขาสองคนดูแล้วไม่แตกต่างกัน ผอมๆ ตัวเล็ก เหมือนลูกแมวเหมียว
แต่เด็กผู้หญิงผูกผ้าแถบสีแดงไว้ที่ข้อมือ เพื่อให้แยกแยะได้ง่าย
“มือผูกผ้าแถบสีแดงก็คือน้องสาวตัวน้อย”
ต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าหน้าแดงเล็กน้อย แต่ไม่นานสีหน้าก็เป็นปกติ ทั้งสองคนต่างมองคุณชายน้อยห้าที่ตนเองเพิ่งเอ่ยชมไปด้วยสีหน้ารังเกียจ
“เจ้าห้าหน้าตาน่าเกลียดจริง ราวกับลิงแห้ง”
“วันหน้าโตขึ้นเขาต้องน่าเกลียดอย่างแน่นอน คนอื่นเขาจะว่าไหมว่าไม่ใช่คนตระกูลเรา”
ซานเป่ากับซื่อเป่าเขยิบเข้าไปใกล้น้องสาว เอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า “เย่ว์หยา ข้าคือพี่สามเจ้า”
ซื่อเป่ากล่าวอย่างดีใจว่า “หลิงหลง ชื่อเจ้าพี่สี่ตั้งให้นะ ไพเราะมากใช่หรือไม่”
ทั้งสองคนเอ่ยปากทำเอาต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าส่งสายตาพิฆาตมาทันที
น่าเสียดายสองพี่น้องกำลังได้ใจ ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย
เถียนซื่อคิดถึงว่าเด็กผู้หญิงตัวน้อยเกิดมาก็มีชื่อ คุณชายน้อยห้ายังไม่มีชื่อเลย
เถียนซื่อมองไปยังเจ้าหนูน้อยทั้งสี่กล่าวว่า “น้องชายห้าพวกเจ้ายังไม่มีชื่อเลย พวกเจ้าตั้งชื่อให้เขาด้วย”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่กล่าวพร้อมกันว่า “ให้ท่านพ่อมาตั้งดีกว่า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเพิ่งจะพาลู่เจียวกลับห้องเรียบร้อย ลู่เจียวเพิ่งจะคลอดลูก เหนื่อยจนหลับไปแล้ว
เซี่ยอวิ๋นจิ่นห่มผ้าให้นางเสร็จก็เดินมาพอดีได้ยินวาจาเจ้าหนูน้อยทั้งสี่พอดี
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวไปอย่างไม่ได้คิดอันใดว่า “ชื่อเล่นก็ชื่ออู่เป่า ชื่อจริงก็เซี่ยเหวินอวี้”
เขากล่าวจบก็เขยิบเข้าไปใกล้บุตรสาวแสนรักของตน ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกชอบ “เย่ว์หยาหน้าตางดงามจริง”
“ใช่แล้ว ท่านพ่อ ข้าก็รู้สึกว่าเย่ว์หยาโตขึ้นมาต้องเหมือนข้าอย่างแน่นอน”
“ไม่เหมือนเจ้าเสียหน่อย เย่ว์หยาโตมาต้องหน้าตาเหมือนท่านแม่ ก็คือเหมือนข้า”
ซื่อเป่าเขยิบไปข้างกายเย่ว์หยา กล่าวว่า “ไม่แน่เย่ว์หยาอาจเหมือนกับข้า มีความเหมือนท่านพ่อแค่นิดหน่อย”
ทั้งครอบครัวรุมล้อมเย่ว์หยาพูดคุยกันอย่างดีใจ ต่างลืมคุณชายน้อยห้าไปหมดสิ้น
เถียนซื่อมองดูคุณชายน้อยห้าแล้วก็สงสาร อู่เป่าของท่านยาย เหตุใดเจ้ามีท่านพ่อกับพี่ชายเช่นนี้ได้
พอลู่เจียวตื่นขึ้นมารู้เรื่องนี้ก็ดุพ่อลูกอย่างหนัก
“ไม่ว่าอู่เป่าหรือเย่ว์หยา พวกเจ้าก็ต้องเสมอภาคไร้ความลำเอียง ไม่เช่นนั้นพอน้องห้าโตขึ้นก็จะไม่ชอบพวกเจ้า ไม่แน่อาจยังรังเกียจพวกเจ้า แม่ไม่อยากให้ในบ้านไม่สามัคคี และไม่อยากให้บุตรชายตนเองไม่มีคนชอบ”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับแฝดสี่เห็นท่าทางลู่เจียว ในใจก็รู้สึกหวั่นเกรง รีบรับรองว่าวันหน้าจะดีกับอู๋เป่าและเย่ว์หยาเสมอภาคกัน
เอ้อร์เป่ายังเขยิบเข้าไปใกล้เตียงอู๋เป่า เอ่ยชมว่า “น้องห้าหน้าตาหล่อเหลาจริง พี่รองว่าคิ้วเจ้านี้ ดวงตาเจ้านี้งามยิ่ง โตขึ้นมาต้องเป็นหนุ่มน้อยหล่อเหลาอย่างแน่นอน ไปที่ไหนก็มีแต่คนเหลียวมอง”
ซานเป่าพยักหน้าเต็มแรง “ใช่แล้ว น้องหาหน้าตาดีเหมือนกับพวกเรา เป็นเด็กน้อยฉลาดน่ารัก”
ต้าเป่ากับซื่อเป่าเหลือบมองสีหน้ามารดา สีหน้านางผ่อนคลายลงแล้ว ก็รีบเข้าไปแสดงท่าที กล่าวว่า “พี่ใหญ่ชอบน้องห้าที่สุด รอให้น้องห้าโต พี่ใหญ่จะสอนหนังสือเจ้า”
“พี่สี่หาเงินได้ก็จะซื้อของกินของเล่นให้เจ้า ถึงตอนนั้นจะซื้อเจ้าสาวให้เจ้าด้วย”
วาจานี้ทำเอาลู่เจียวนึกขำ ชี้ไปที่ซื่อเป่าอย่างไม่พอใจ “เจ้าซุกซนจริง น้องห้าเจ้าไร้สามารถถึงเพียงนี้หรือ ต้องให้เจ้าซื้อเจ้าสาวให้”
ซื่อเป่าเห็นลู่เจียวยิ้มแล้ว ก็พากันเข้าไปล้อมข้างกายลู่เจียวราวกับลูกลิง “ท่านแม่ ท่านอย่าได้โมโหนะ ตอนนี้ท่านแม่กำลังอยู่เดือน ห้ามโมโห ข้ารับรองว่าวันหน้าพวกเราจะรักน้องห้าและเย่ว์หยาเหมือนกัน”
ลู่เจียวพยักหน้าพึงพอใจ “อืม เช่นนี้ดีมาก ไม่ว่าน้องชายหรือน้องสาว พวกเจ้าเป็นพี่ชายก็ต้องดีกับน้องๆ วันหน้าน้องชายและน้องสาวจะได้ชอบพวกเจ้า หากวันหน้าน้องห้าเจ้าไม่สนใจพวกเจ้า ไม่มองพวกเจ้า เห็นพวกเจ้าเป็นคนแปลกหน้า พวกเจ้าจะไม่เสียใจหรือ”
เจ้าหนูน้อยทั้งสี่คิดแล้วก็รู้สึกว่าเสียใจจนพูดไม่ออก
“ท่านแม่ พวกเรารู้ผิดแล้ว”
“รู้ผิดแล้วก็ดี”
ลู่เจียวกล่าวจบก็มองไปยังเซี่ยอวิ๋นจิ่น เซี่ยอวิ๋นจิ่นท่าทีจริงใจเสียยิ่งกว่าเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ “ข้าคิดทบทวนตนเองจริงจังแล้ว ความคิดข้ามีปัญหาจริงๆ ข้าทบทวนแล้ว วันหน้าจะต้องดีกับลูกทั้งสองเท่ากัน ไม่ให้เกิดความลำเอียงแม้แต่น้อย”
ลู่เจียวพยักหน้าเล็กน้อย “หวังว่าเจ้าพูดได้ทำได้ หากให้ข้าพบเมื่อใดล่ะก็…”
นางกล่าวไม่ทันจบ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็เดินมานั่งลงบนเตียงยื่นมือไปกุมมือนาง “เจ้าไม่เชื่อวาจาข้าหรือ ข้าว่าเสมอภาคไม่ลำเอียงก็ย่อมเสมอภาคไม่ลำเอียง จะไม่เพราะว่าเย่ว์หยาเป็นลูกสาวก็จะลำเอียงรักมากกว่าอย่างเด็ดขาด”
ลู่เจียวพยักหน้ามองเซี่ยอวิ๋นจิ่น แล้วก็มองเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ กล่าวว่า “ไม่ว่าเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงต้องอบรมเสมอภาคกัน อย่าได้ลำเอียงตามใจเย่ว์หยา จะทำให้นางเป็นเด็กเอาแต่ใจ ไม่รู้มารยาท บุตรสาวตระกูลเซี่ยข้าห้ามเป็นเด็กที่ถูกตามใจจนเสียคน”
ลู่เจียวกล่าวจบ เจ้าหนูน้อยทั้งสี่รีบพยักหน้า “ทราบแล้ว ท่านแม่”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดจริงจังแล้วก็เอ่ยว่า “เจียวเจียว เจ้ากล่าวได้ถูกต้อง”
ในที่สุดคุณชายน้อยห้าก็ได้รับความสำคัญจากบิดาและพี่ชาย
พิธีอาบน้ำทารก[1]มีแขกมาตระกูลเซี่ยกันไม่น้อย นอกจากคนที่ที่ทำการ ยังมีพ่อค้าส่วนหนึ่งจากเมือง หนิงโจว สี่ตระกูลใหญ่เองก็ส่งคนนำของขวัญมา จ้าวหลิงเฟิงกับเถียนฮวนเองก็พาจ้าวอวี้หลัวมา
“ยินดีกับอวิ๋นจิ่นด้วย ที่ได้แฝดมังกรหงส์”
จ้าวหลิงเฟิงเอ่ยแสดงความยินดีอย่างอิจฉา พร้อมกับหันไปมองท้องเถียนฮวน
หลังทั้งสองคนผ่านความพยายามอย่างไม่ย่อท้อมา ในที่สุดเถียนฮวนก็ตั้งครรภ์แล้ว
จ้าวหลิงเฟิงอยากให้เถียนฮวนคลอดบุตรชาย แต่แม้เป็นบุตรสาว เขาก็ชอบ อย่างไรพวกเขาอายุยังน้อย อย่างไรก็ยังมีบุตรชายได้อีก
รอยยิ้มบนใบหน้าเซี่ยอวิ๋นจิ่นบานแฉ่งไม่หุบ แม้ว่าเดิมคิดอยากได้บุตรสาวแฝด แต่แฝดชายหญิงก็ไม่เลว และยังเป็นลางลิขิตมงคล
“ยินดีๆ เช่นกัน ได้ยินว่าฝ่าบาทมีราชโองการแต่งตั้งเจ้าเป็นหลางจงขุนนางระดับห้า[2]ประจำกรมคลังแล้ว”
[1] ตามธรรมเนียมจีน ทารกเกิดใหม่จะต้องจัดพิธีอาบน้ำเมื่อคลอดได้สามวัน
[2] กรมคลังมีเสนาบดีกรมคลังมีอำนาจสูงสุด รองลงมาก็คือหลางจง
