ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 815 โชคดีทีเอาชีวิตรอดมาได้
ตอนที่ 815 โชคดีทีเอาชีวิตรอดมาได้
เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ฟังคำลู่เจียวก็พยักหน้า “ใช่ เขาเองก็ได้รับบาดเจ็บ หนักกว่าข้า นอกจากข้ากับเขาได้รับบาดเจ็บ ครั้งนี้คนที่ไปหลิงหยางส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บกันหมด”
ลู่เจียวได้ยินว่าซื่อเป่าได้รับบาดเจ็บ ในใจก็เจ็บปวด ใส่ยาให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นไปพลางถามว่า “ซื่อเป่าเองก็จงใจได้รับบาดเจ็บหรือ”
“หากไม่ทำเช่นนี้ แม้ฝ่าบาททรงกริ้วก็คงไม่ลงโทษฮองเฮา ตอนนี้พวกเราบาดเจ็บกันเช่นนี้ แม้ฝ่าบาทไม่คิดปลดก็ต้องกักบริเวณฮองเฮา เราค่อยๆ กำจัดอิทธิพลฮองเฮาไปทีละน้อยเช่นนี้ได้”
ลู่เจียวได้ฟังเซี่ยอวิ๋นจิ่น ก็รู้ว่าเขาวิเคราะห์ได้มีเหตุผล แม้พวกเขาบาดเจ็บกันเช่นนี้ ในพระทัยฝ่าบาทจะโมโหมากเพียงใด แต่ก็คงไม่ปลดฮองเฮาในยามนี้ ประการแรก เขาเพิ่งจะขึ้นครองราชย์ ขึ้นครองราชย์ก็ปลดฮองเฮา ราษฎรจะคิดเช่นไร อีกอย่างไทเฮาจ้าวเองก็มีใจคิดปลดฮองเฮา หากเป็นจริง ในวังก็จะมีไทเฮาจ้าวกุมอำนาจเพียงผู้เดียว
ฮ่องเต้ไม่อยากให้เกิดสภาพเช่นนี้ ดังนั้นแม้ว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับองค์ชายรองบาดเจ็บหนักกันเช่นนี้ แต่ ฮ่องเต้อย่างมากก็จดความผิดฮองเฮาไว้เท่านั้น
“ในเมื่อรู้ว่าฝ่าบาทจะไม่ปลดฮองเฮา ไยต้องทำให้หนักหนาสาหัสเช่นนี้ด้วย เจ้าดู ใบหน้าเจ้าบาดเจ็บจนดูไม่ได้แล้ว”
ลู่เจียวเห็นแล้วก็ปวดใจอย่างมาก โมโหจนอดใช้มือกดใบหน้าเขาไม่ได้
เซี่ยอวิ๋นจิ่นปวดจนส่งเสียงร้องขึ้นเบาๆ ยื่นมือไปคว้ามือนางไว้
“เจียวเจียว รังเกียจข้าหรือ”
ลู่เจียวพยักหน้าด้วยท่าทางสมเหตุสมผล “ใช่ น่าเกลียดมาก”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่โกรธ ยิ้มมองนางกล่าวว่า “ไม่มีอันใด ข้ารู้ว่าเจียวเจียวมีวิธีรักษาบาดแผลบนใบหน้าข้าได้”
ลู่เจียวส่งสายตาจ้องใส่เขา ก่อนจะรีบใส่ยาบนใบหน้าเขา ใบหน้านี้หากยังไม่จัดการให้ดี เสียโฉมไป คงต้องใช้เวลารักษานาน
ลู่เจียวจัดการบาดแผลให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นไปพลางถามเขาเรื่องการเดินทางไปหลิงหยางในครั้งนี้ว่า ค้นพบหลักฐานความผิดอ๋องผิงหลิงหรือไม่
“เดิมไม่ได้ ต่อมาพวกเราพบว่าบุตรชายรองอ๋องผิงหลิงที่ถือกำเนิดจากพระชายารองผู้เป็นที่โปรดปราน ไม่ดีต่อบุตรชายคนโตอย่างมาก พวกเราจึงได้ติดต่อกับบุตรชายคนโตอ๋องผิงหลิง ให้เขานำหลักฐานความผิดอ๋องผิงหลิงมอบให้พวกเรา หากเขายอมมอบหลักฐานความผิดอ๋องผิงหลิงออกมา พวกเราก็ยื่นฎีกาต่อฝ่าบาทให้เขาได้เป็นซื่อจื่ออ๋องผิงหลิง”
บุตรชายคนโตอ๋องผิงหลิงสี่สิบกว่าแล้ว แม้แต่ฝันยังไม่เคยคิดเป็นซื่อจื่อ บุตรชายคนโตผู้นี้ยังเห็นด้วยกับการยกเลิกฟานอ๋อง ยินยอมติดตามพวกเซี่ยอวิ๋นจิ่นมาตั้งถิ่นฐานในเมืองหลวง
ทำเช่นนี้ก็จะยกเลิกฟานอ๋องได้อย่างเปิดเผยสมเหตุสมผล
“เดิมพวกเราเตรียมนำหลักฐานความผิดอ๋องผิงหลิงและพาบุตรชายคนโตอ๋องผิงหลิงกลับเมืองหลวง ขอให้ฝ่าบาทส่งกำลังทหารไปผิงหลิงจับตัวอ๋องผิงหลิง”
“คิดไม่ถึงว่าอ๋องผิงหลิงอายุมาก เพราะการกระทำของบุตรชายคนโตจึงโมโหสิ้นลมจากไป จวนอ๋องผิงหลิงเชิญหมอมาก็ช่วยเขาไว้ไม่ได้”
ลู่เจียวเป็นห่วงถามว่า “จะใช้แผนจักจั่นลอกคราบ[1]หรือไม่”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นส่ายหน้า “ไม่ ข้าไปสืบมาถี่ถ้วนแล้ว คนที่ตายเป็นอ๋องผิงหลิงจริง ต่อมาข้าถามบุตรชายคนโต เขาจึงได้รู้หลายปีมานี้แม้ว่าอ๋องผิงหลิงคิดก่อกบฏ แต่พออายุมากขึ้น ความมุ่งมั่นของเขาก็ถดถอยลง เดิมเขาคิดจะใช้ชีวิตที่เหลือที่หลิงหยาง ผู้ใดจะรู้ว่าฮองเฮาส่งคนนำจดหมายไปหาเขา เป็นเรื่องที่ทำให้เขาตกใจมาก เขาจึงได้ส่งคนตามล่าสังหารพวกเรามาในค่ำคืนนั้น”
“สรุป ระยะนี้ที่อยู่หลิงหยาง พวกเราสองฝ่ายประลองปัญญาต่อสู้กันมาได้ระยะหนึ่งแล้ว สุดท้ายพวกเราหาบุตรชายคนโตอ๋องผิงหลิงเป็นช่องโจมตีได้ บุตรชายคนโตอ๋องผิงหลิงเปิดโปงเรื่องที่อ๋องผิงหลิงสะสมอาวุธออกมา อ๋องผิงหลิงจึงได้ตกใจสิ้นลมตายทันที”
ลู่เจียวแทบไม่อยากจะเชื่อ เดิมคิดว่าระหว่างอ๋องผิงหลิงกับฮ่องเต้จะต้องเปิดศึก ปรากฏถึงกับแก้ไขง่ายดายเพียงนี้
“เช่นนี้ก็ดีมาก ภายนอกยังมีศัตรู หากภายในเกิดศึก เกรงว่าแคว้นต้าโจวคงไม่อาจสงบสุข การตายของอ๋องผิงหลิงนับว่าได้ปกป้องพวกเราทุกคน”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้าเห็นด้วย “ไม่ผิด สวรรค์คุ้มครองแคว้นต้าโจวเรา พวกเราจึงได้ราบรื่นได้เช่นนี้”
ลู่เจียวไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก แต่ถามเซี่ยอวิ๋นจิ่นอย่างห่วงใย “ซื่อเป่าไม่เป็นอันใดกระมัง”
“ไม่เป็นอันใด แม้ว่าบาดเจ็บไม่น้อย แต่ในวังมีหมอหลวง เขาย่อมไม่เป็นอันใด เจ้าอย่าได้เป็นห่วง”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเห็นลู่เจียวเป็นห่วงซื่อเป่ามาก ในใจก็อดอิจฉาไม่ได้
“ตอนนี้เจ้าควรใส่ใจข้า ไม่ใช่เขา”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นหันหน้าลู่เจียวมาทางเขา ให้นางสนใจกับการพันแผลให้เขา
ลู่เจียวไม่พอใจส่งเสียงฮึในลำคอกล่าวว่า “ผู้ใดให้เจ้าบาดเจ็บหนักเช่นนี้กัน”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นรีบรับรอง “ครั้งหน้าพวกเราจะไม่บาดเจ็บหนักเช่นนี้อีก”
ลู่เจียวโมโหมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น “ยังมีครั้งหน้าอีกหรือ”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นไหนเลยจะกล้ายั่วโมโหลู่เจียว ยามนี้เขามองออกว่าลู่เจียวสงสารที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บ นอกจากเขา ยังมีอ๋องหมิงในวัง
“ได้ ได้ วันหน้าพวกเรารับรองว่าจะไม่ปล่อยให้ตนเองได้รับบาดเจ็บอีก”
ในวัง เซียวอวี้ให้หมอหลวงรักษาอาการให้เซียวเหวินอวี๋ เห็นใบหน้าซีดขาวของเซียวเหวินอวี๋ที่นอนอยู่บนเตียง ฮ่องเต้ก็ปวดพระทัยอย่างมาก เขาหันหน้าไปถามหมอหลวง “อ๋องหมิงไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่”
หมอหลวงรีบพยักหน้า “ฝ่าบาททรงวางพระทัย พวกกระหม่อมจะทุ่มเทรักษาอ๋องหมิงให้หายดี”
ในตำหนักบรรทม เซียวเหวินอวี๋มองเซียวอวี้อย่างอ่อนแรง “เสด็จพ่ออย่าได้ทรงเป็นห่วง หม่อมฉันไม่เป็นอันใด เพียงแต่ตอนนั้นบาดแผลสาหัสไปสักหน่อย หลั่งโลหิตมากเกินไป ดังนั้นดูแล้วน่าตกใจเท่านั้น”
เซียวอวี้มองเซียวเหวินอวี๋ เห็นใบหน้าซีดขาวของเขา ร่างกายได้รับบาดเจ็บหลายแห่ง ที่หนักที่สุดก็คือคมกระบี่ที่หน้าอก กระบี่นั่นอีกนิดเดียวก็แทงโดนหัวใจเขาแล้ว
เซียวอวี้เห็นแล้วก็รู้สึกตกใจและสงสาร อดเอ่ยขึ้นไม่ได้ว่า “เจ้าบาดเจ็บหนักเช่นนี้ เราจะให้ฮูหยินเซี่ยเข้าวังมาตรวจดูอาการให้เจ้าดีหรือไม่”
เซียวเหวินอวี๋แววตาเปล่งประกายวาบ แต่พอคิดถึงท่านแม่รักเขามาก หากให้นางเข้าวังมาย่อมต้องปวดใจมาก
เซียวเหวินอวี๋ครุ่นคิดแล้วก็มองไปยังเซียวอวี้ เอ่ยยืนยันว่า “เสด็จพ่อ ในวังมีหมอหลวงมากมาย ไม่จำเป็นต้องให้นางเข้าวังมาตรวจอาการหม่อมฉัน เสด็จพ่ออย่าได้ทรงเป็นห่วง หม่อมฉันไม่เป็นอันใด ครั้งนี้หม่อมฉันกับใต้เท้าเซี่ย ขุนพลเฟิงและใต้เท้าไป๋เดินทางไปหลิงหยาง โชคดีทีเอาชีวิตรอดมาได้ นับว่าทำภารกิจกที่เสด็จพ่อมอบให้ลุล่วงพ่ะย่ะค่ะ”
“อ๋องผิงหลิงอายุมากแล้ว ดังนั้นจึงได้สิ้นลมตายจากไป หม่อมฉันได้พาซื่อจื่ออ๋องผิงหลิงกลับเมืองหลวงมาด้วย เขายินยอมส่งมอบหลิงหยางและตั้งถิ่นฐานในเมืองหลวง”
เซียวอวี้ได้ฟังรายงานเซียวเหวินอวี๋ ก็ดีใจยิ้มกล่าวว่า “เราจะมีราชโองการพระราชทานให้เขาเป็นอ๋องผิงหลิง”
“อืม”
เซียวอวี้เห็นเซียวเหวินอวี๋หลับตาลง เขามองออกว่าเพราะเขาบาดเจ็บหนัก ร่างกายอ่อนแอมาก ดังนั้นรีบสั่งการหมอหลวงให้รักษาอ๋องหมิงให้ดี
เขาพาคนออกไปพบซื่อจื่ออ๋องผิงหลิง ก่อนจะไปสอบปากคำมือสังหารที่จับได้
เซียวอวี้กำลังให้คนนำตัวคนร้ายมา มือสังหารที่ลู่เจียวจับได้ก่อนหน้านี้ก็ถูกคุมตัวเข้าวังมาพอดี
เซียวอวี้รู้เรื่องที่ลู่เจียวประสบเหตุถูกลอบสังหารที่ชวนโจวแล้ว สีหน้าเขาย่ำแย่ลงทันที เยียบเย็นอย่างที่สุด แม้ว่ามือสังหารไม่ได้เปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลัง แต่ในพระทัยฮ่องเต้คาดเดาได้แล้วว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลัง จัดการองค์ชายรองกับตระกูลเซี่ยทั้งครอบครัว นอกจากฮองเฮากับองค์ชายใหญ่แล้วยังจะมีผู้ใดกล้าลงมือกับองค์ชายรองและตระกูลขุนนาง
[1] หมายถึงแสร้งทำเป็นตาย
