ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 848 ฟื้น

ตอนที่ 848 ฟื้น

พระสนมจ้าวรีบกล่าวว่า “รัชทายาท ฮองเฮากับอ๋องจิ่นวางยาฝ่าบาท ยานั้นทำให้ติด พวกเขาใช้ยาบังคับฝ่าบาทให้ร่างราชโองการมอบราชบัลลังก์ให้อ๋องจิ่น ตอนนี้ราชโองการอยู่ในมืออ๋องจิ่นเพคะ”

เซียวเหวินอวี๋หันไปมองฮองเฮากับอ๋องจิ่น

ฮองเฮากับอ๋องจิ่นและไทเฮาจ้าวต่างกำลังครุ่นคิดว่าจะจัดการสถานการณ์วุ่นวายในตอนนี้อย่างไรดี

แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาวางอุบายกันเอง แต่ในนาทีนี้พวกเขามีแต่ต้องร่วมกันรับมือเป้าหมาย ก็คือต้องสังหารรัชทายาทเซียวเหวินอวี๋

ไม่สังหารเซียวเหวินอวี๋ พวกเขาทุกคนล้วนต้องโชคร้าย

ฮองเฮากับอ๋องจิ่นและไทเฮาจ้าวต่างคิดได้แล้วก็ตวาดออกไปนอกตำหนักว่า “ทหาร จับตัวรัชทายาทไว้”

เงาร่างมากมายพุ่งเข้ามาในพระตำหนัก คิดเข้าจับกุมตัวเซียวเหวินอวี๋

น่าเสียดายเซียวเหวินอวี๋นำกำลังจากตำหนักบูรพามาไม่น้อย ม่อเป่ยเห็นพวกไทเฮาจ้าวกับฮองเฮาคิดจะจับรัชทายาทสังหาร สีหน้าก็พลันแปรเปลี่ยน

เขาตวาดออกไปด้านนอกพระตำหนัก “ทหาร”

กำลังตำหนักบูรพาด้านนอกที่เซียวเหวินอวี๋นำมาก็พากันกรูเข้ามา สองฝ่ายเข้าประจันหน้ากันทันที

ยามนี้สองฝ่ายยังไม่ปะทะกัน ขันทีนอกพระตำหนักรีบวิ่งเข้ามารายงาน “ไทเฮา ใต้เท้าเผยกับใต้เท้าเซี่ยและขุนนางในราชสำนักเข้าวังมาพ่ะย่ะค่ะ”

ไทเฮาจ้าวกับฮองเฮาอ๋องจิ่นพลันตัวแข็งทื่อ ทุกคนล้วนไม่กล้าขยับ

เผยโส่วฝู่ เซี่ยอวิ๋นจิ่นและอู่กั๋วกงรีบเดินเข้ามาในตำหนัก

ไทเฮาสีพระพักตร์ซีดเผือด นางรู้ว่าเวลาที่จะสังหารรัชทายาทที่ดีที่สุดได้ผ่านพ้นไปแล้ว วันหน้าคิดสังหารเขาอีก เกรงว่ายากยิ่ง

ตอนนี้ได้แต่หาทางเอาตัวรอดก่อน

ฮองเฮากับอ๋องจิ่นสีหน้าซีดเผือดถอยหลังก้าวหนึ่ง แต่อ๋องจิ่นคิดถึงราชโองการตนเองที่กำแน่นอยู่ในมือได้ทันที

พอเผยโส่วฝู่กับเซี่ยอวิ๋นจิ่นและอู่กั๋วกงเข้ามา อ๋องจิ่นก็รีบชูพินัยกรรมตะโกนดังว่า “ราชโองการอยู่ที่นี่ ใต้เท้าเผย เนี่ยกั๋วกง รับราชโองการ เสด็จพ่อได้มอบบัลลังก์ให้ข้าแล้ว ให้ข้าขึ้นครองราชย์เป็นฮ่องเต้”

เผยโส่วฝู่ เซี่ยอวิ๋นจิ่น อู่กั๋วกงและขุนนางในราชสำนักนิ่งอึ้งไปทันที

ในห้องบรรทม ฮองเฮากล่าวน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ฝ่าบาทมีราชโองการให้โอรสข้าผู้มีสายเลือดสายตรงแห่งแคว้นต้าโจวเป็นรัชทายาท ก่อนหน้านี้ที่เซียวเหวินอวี๋ได้เป็นรัชทายาทแคว้นต้าโจว ก็เพื่ออำพรางผู้อื่น ปกป้องโอรสข้า ตอนนี้พระวรกายฝ่าบาททนต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงแต่งตั้งโอรสข้าเป็นฮ่องเต้พระองค์ใหม่แห่งแคว้นต้าโจว ทุกคนคุกเข่ารับราชโองการ”

ไทเฮาจ้าวรีบมองไปยังฮองเฮากับอ๋องจิ่น จากนั้นก็หันไปมองเซียวเหวินอวี๋ คิดถึงว่าก่อนหน้านี้นางสั่งให้คนจับตัวเซียวเหวินอวี๋ นางจะต้องสร้างความชอบชดเชยความผิด ช่วยเซียวเหวินอวี๋จับฮองเฮากับอ๋องจิ่น ไม่เช่นนั้นเซียวเหวินอวี๋ไม่ปล่อยนางและตระกูลจ้าวไปเป็นแน่

ส่วนการจะส่งเสริมฮองเฮากับอ๋องจิ่นขึ้นสู่ตำแหน่ง ไทเฮาจ้าวไม่แม้แต่จะคิด เพราะสองแม่ลูกนี้โง่เง่าเกินไป ไม่อาจครองตำแหน่งมั่นคงได้

ไทเฮาจ้าวครุ่นคิดแล้วก็ตวาดเฉียบขาดขึ้นทันที “ปองร้ายฮ่องเต้ วางแผนฮุบราชบัลลังก์ ถือสิทธิ์อันใดครองราชย์”

ไทเฮาจ้าวกล่าวจบมองไปยังพระสนมจ้าว พระสนมจ้าวรีบร้องไห้ฟ้องว่า “ฮองเฮาร่วมมือกับอ๋องจิ่นวางยาฝ่าบาท จนฝ่าบาทสลบไม่ได้สติ พวกเขาบีบให้ฝ่าบาทเขียนพินัยกรรมมอบบัลลังก์ตอนพระองค์สติไม่สมบูรณ์ พวกเขาสมควรตาย”

ทุกคนในตำหนักต่างตกใจ สุดท้ายไทเฮาจ้าวตวาดสั่งการเสียงดังว่า “ทหาร จับตัวฮองเฮากับอ๋องจิ่น”

ฮองเฮากับอ๋องจิ่นได้ฟังก็ตะโกนดัง “พวกเราไม่ได้ทำ พวกเราไม่ได้วางยาฝ่าบาท พระสนมจ้าวเป็นคนทำ ใช่แล้ว ไทเฮาจ้าวบงการให้พระสนมจ้าววางยาฝ่าบาท”

ไทเฮาจ้าวรีบแค่นยิ้มเยาะ “วาจาเหลวไหล ฝ่าบาทเป็นโอรสแท้ๆ ของเรา เราจะวางยาฝ่าบาทได้อย่างไร”

ไทเฮากล่าวจบ หันไปมองเซียวอวี้บนเตียงร่ำไห้เอ่ยเรียก “ลูกแม่ รีบฟื้นขึ้นมาสิ”

เซียวเหวินอวี๋มองทุกคนตรงหน้าเยียบเย็น ก่อนจะออกคำสั่งขันที “เร็ว ไปตามหมอหลวงมาตรวจอาการเสด็จพ่อ”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ขันทีน้อยวิ่งออกไป ก็เห็นพวกลู่เจียวนำคนเดินเข้ามา เขารีบหันวิ่งกลับไปยังตำหนักบรรทม

“ทูลรัชทายาท ฮูหยินเซี่ยเข้าวังมาแล้ว”

ทุกคนในตำหนักต่างหันไปมองอย่างแปลกใจ เป็นลู่เจียวจริง

ลู่เจียวเข้าวังมาได้เร็วเพียงนี้ เพราะเซี่ยอวิ๋นจิ่นพบว่าในวังผิดปกติ ดังนั้นให้คนกลับไปตามนาง นางได้ข่าวก็รีบเร่งเดินทางมาทันที

ไม่เพียงแต่ลู่เจียว แม้แต่เผยโส่วฝู่และเนี่ยกั๋วกงก็เป็นเพราะเซี่ยอวิ๋นจิ่นมาถึงวังหลวงแล้วให้คนรีบไปตามพวกเขา บอกไปว่าเกรงในวังจะเกิดเหตุอันใด ดังนั้นจึงได้แจ้งข่าวให้บรรดาขุนนางใหญ่เข้าวังมาด้วยกัน

เซียวเหวินอวี๋เห็นลู่เจียวก็ร้อนใจเอ่ยว่า “ฮูหยินเซี่ย รีบมาตรวจดูอาการเสด็จพ่อเร็วเข้า ดูว่าตอนนี้ทรงเป็นอย่างไรบ้าง เหตุใดทรงหมดสติไป”

ลู่เจียวรับคำเข้าไปตรวจดูเซียวอวี้ เซียวอวี้ยามนี้สลบไม่ได้สติ รูม่านตาหดลง หายใจลำบาก สภาพเขาเช่นนี้เห็นได้ชัดกินฝิ่นกินขนาดทำให้สลบไม่ได้สติ ลมหายใจแผ่วเบาไม่เป็นจังหวะ หากไม่สังเกตยังคิดว่าเขาหมดสติไป

ลู่เจียวรีบดึงเข็มเงินออกมาฝังให้เขา พร้อมกับเขียนเทียบยาให้คนไปต้มมา

เห็นลู่เจียวดำเนินการช่วยเหลืออย่างเป็นกระบวนการ คนในตำหนักบรรทมไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อย

ฮองเฮากับอ๋องจิ่นเองถูกไทเฮาจ้าวสั่งคนคุมตัวไว้ ทั้งสองคนคิดต่อต้าน แต่คนที่พวกเขาพามานั้นไม่อาจต่อต้านคนไทเฮาจ้าวและคนตำหนักบูรพาได้ ทั้งสองคนจึงไม่ต่อต้านดิ้นรนอีก

แต่ทั้งสองคนเองก็ไม่อยากให้เซียวอวี้ฟื้นขึ้นมา หากเซียวอวี้ตาย ราชโองการพินัยกรรมในมือพวกเขายังคงเป็นโอกาสพลิกสถานการณ์ หากเซียวอวี้ฟื้นขึ้นมา พวกเขาก็ไม่มีโอกาสชนะแล้ว

ดังนั้นขณะที่ผู้อื่นขอพรให้เซียวอวี้ฟื้น แต่ฮองเฮากับอ๋องจิ่นกลับขอให้เซียวอวี้ตาย

ไทเฮาจ้าวอารมณ์ซับซ้อนแปรเปลี่ยนไปมาอย่างมาก ก่อนหน้านี้ตอนนางได้ข่าวจากพระสนมจ้าว รู้ว่าฮองเฮากับอ๋องจิ่นคิดอาศัยพระสนมจ้าวจัดการเซียวอวี้

นางก็แค้นบุตรชายอยู่ พอรู้ว่าฮองเฮากับอ๋องจิ่นจะวางยาที่ไม่ถึงแก่ชีวิตต่อเซียวอวี้ ก็ทำเป็นหลับตาข้างหนึ่ง

นางคิดดีแล้วว่า ไว้รอให้ฮองเฮากับอ๋องจิ่นวางอุบายเซียวอวี้ก่อน จากนั้นก็นางอาศัยเรื่องนี้จัดการฮองเฮากับอ๋องจิ่น ส่งเสริมโอรสน้อยสามขวบของพระสนมเจาอี๋ขึ้นสู่ตำแหน่ง ถึงตอนนั้นฮ่องเต้น้อยก็ย่อมต้องฟังคำตระกูลจ้าวไม่เช่นนั้นพวกเขาก็ปลดเขาทิ้ง

เจาอี๋กับฮ่องเต้น้อยได้แต่พึ่งพาตระกูลจ้าว ถึงตอนนั้นรอให้ฮ่องเต้น้อยเติบโต ก็จัดฮองเฮาจากตระกูลจ้าวให้กำเนิดโอรสเชื้อสายตระกูลจ้าว วันหน้าตระกูลจ้าวก็จะได้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งตลอดไป

ไทเฮาจ้าวคิดดีแล้ว แต่ไม่คิดว่าสุดท้ายทุกอย่างจะถูกรัชทายาทกับตระกูลเซี่ยทำลายสิ้น

ไทเฮาจ้าวโมโหอย่างมาก แต่ก็รู้ว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ได้แต่เดินไปตามสถานการณ์

แต่นางก็รู้ว่าหลังจากผ่านวันนี้ไป เกรงว่าบุตรชายนางและรัชทายาทเซียวเหวินอวี๋ก็คงไม่อยากพบนาง นางอยู่ในวัง คงมีชีวิตไม่ดีนัก ไทเฮาจ้าวครุ่นคิดแล้วสุดท้ายก็ตัดสินใจรอให้บุตรชายฟื้นขึ้นมาจัดการขอราชโองการออกไปอยู่นอกวัง ไปอยู่ตำหนักบนเขาสวดมนต์ขอพรให้บุตรชาย

ในห้องบรรทมทุกคนต่างคิดกันไปต่างๆ นานา ในที่สุดเซียวอวี้ก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากลู่เจียวฝังเข็มและให้ดื่มยาลงไป

พอฟื้นขึ้นมา เขารู้สึกเพียงแค่หนาวจนไม่อาจควบคุมตนเองไม่ให้หนาวสั่นได้ เขาเงยหน้าเห็นเซียว เหวินอวี๋ข้างแท่นบรรทม ก็อดส่งเสียงเรียกไม่ได้ “อวี๋เอ๋อร์”

เซียวเหวินอวี๋รีบเข้าไปย่อลงนั่งมองเขา “เสด็จพ่อ ทรงฟื้นแล้วหรือ เป็นอย่างไรบ้าง มีตรงไหนไม่สบายไหมพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวอวี้คิดถึงเรื่องก่อนหมดสติไปได้ว่าตนเองกำลังคลุ้มคลั่งขอร้องฮองเฮากับอ๋องจิ่น จะกินยาพวกนั้น หากเขาไม่กินยานั่น เขาก็ควบคุมความเจ็บปวดไว้ไม่ได้

จนบัดนี้เซียวอวี้ยังไม่ได้รู้ว่าพระสนมจ้าววางยาตนเองในตำหนักไทเฮา หรือว่าฮองเฮากับอ๋องจิ่นวางอุบายตนเอง

ฮองเฮากับอ๋องจิ่นใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้บังคับให้เขาเขียนพินัยกรรมมอบราชบัลลังก์

เซียวอวี้ไม่ได้ดิ้นรนขัดขืนแม้สักนิด เขียนพินัยกรรมมอบบัลลังก์ให้พวกเขาทันที

เพราะเขาก่อนหน้านี้เขาได้เขียนพินัยกรรมมอบราชบัลลังก์ฝากไว้ในมือคนตระกูลเซี่ยแล้ว