ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 850 ขอบคุณ

เซียวอวี้กำลังเลิกยาอยู่ในตำหนักบรรทม นอกจากเริ่มต้นสามวันแรกที่ยากทนรับไหวแล้ว ที่เหลือก็ผ่อนคลายอยู่สักหน่อย กอปรกับหลายวันนี้ลู่เจียวจัดชุดอาหารบำรุงให้คนทำให้เขากินไม่น้อย สุขภาพเขาฟื้นคืนกลับมาไม่น้อยเช่นกัน

แต่แม้เป็นเช่นนี้ เซียวอวี้ก็รู้ว่าสุขภาพตนเองถูกทำลายลงไปมากกว่าเดิม แม้บำรุงกำลังคืนมาแต่ก็ไม่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อน

เขาตัดสินใจมอบงานราชกิจให้รัชทายาทดูแล เช้าวันหนึ่งฝ่าบาทออกท้องพระโรงก็มีราชโองการทันที จากวันนี้ไปทุกอย่างมอบให้รัชทายาทจัดการ เรื่องที่รัชทายาทจัดการไม่ได้ค่อยนำกราบทูลฝ่าบาท

แม้ว่ารัชทายาทไม่ได้ขึ้นครองราชย์เป็นฮ่องเต้แคว้นต้าโจวในทันที แต่อำนาจก็ดุจดังฮ่องเต้ผู้กุมอำนาจแท้จริงแห่งแคว้นต้าโจว

นอกจากเซียวอวี้มีราชโองการให้รัชทายาทรับภาระราชกิจแล้ว ยังมีอีกหลายราชโองการ เช่นแต่งตั้งเซี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นรองโส่วฝู่ในสำนักมนตรี

ขุนนางในราชสำนักเห็นดังนี้ก็รู้กระจ่างว่า แม้ว่าตอนนี้ใต้เท้าเซี่ยเป็นรองโส่วฝู่ แต่ความจริงอำนาจดุจโส่วฝู่ เผยโส่วฝู่อายุมากแล้วและเกี่ยวดองกับตระกูลเซี่ย วันหน้าเผยโส่วฝู่ลากลับบ้านเกิดในวัยเกษียณ เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็จะได้เป็นโส่วฝู่แคว้นต้าโจวตัวจริง

พริบตาสถานะตระกูลเซี่ยก็ลอยสูงขึ้น คนอยากไปมาหาสู่ก็มากขึ้น แต่ตระกูลเซี่ยปิดประตูไม่รับแขก เพราะลู่เจียวไม่ค่อยสนใจเรื่องการสมาคมกันในเมืองหลวง เมื่อก่อนทำอันใดไม่ได้ ได้แต่พยายามตั้งสติรับมือ

ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว รัชทายาทกุมอำนาจแคว้นต้าโจวแท้จริงแล้ว เซี่ยอวิ๋นจิ่นก็เป็นรองโส่วฝู่แคว้นต้าโจว

นางเป็นมารดาเลี้ยงที่เลี้ยงดูรัชทายาทมาจนโต ฮูหยินรองโส่วฝู่ ขอเพียงไม่ทำเรื่องผิดพลาด แม้นางไม่ไปมาหาสู่สมาคมกับผู้ใด ก็ไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกินนาง

รัชทายาทแบกรับราชกิจแคว้นต้าโจวแล้ว เรื่องแรกที่ดำเนินการก็คือคดีเซียวเจินปองร้ายฝ่าบาท

คดีนี้ไม่มีเรื่องซ่อนเร้นอันใด ไม่มีความซับซ้อนอันใด เซียวเจินไปถึงศาลอาญาต้าหลี่ก็รับสารภาพทุกกระบวนการ

สุดท้ายเจ้ากรมศาลอาญาต้าหลี่สืบคดีนี้ได้ตัวบุคคลสำคัญคนหนึ่ง ก็คือหลินจิงอนุของเซียวเจิน

คิดไม่ถึงว่าคดีก่อกบฏล้มบัลลังก์นี้ ผู้บงการเบื้องหลังถึงกับเป็นแค่อนุ

เดิมเซียวเจินไม่รู้ว่าการใช้อิงซู่เขอจะทำให้ติดได้ หลินจิงมีชีวิตมาสองภพ ภพก่อนหลังนางออกเรือนก็รู้จักของสิ่งนี้ คนถูกพิษนี้จะติดยาและอยากจนไม่อาจระงับตนเองได้ คนที่ติดยานี้สุดท้ายจะเสียชีวิตลง

หลินจิงเคยเห็นคนติดยาว่าควบคุมตนเองไม่ได้อย่างไร ดังนั้นนางจึงคิดนำสิ่งนี้มาให้ฝ่าบาทเสวย เมื่อฝ่าบาททรงติดยานี้แล้ว ก็ต้องทำตามที่พวกนางต้องการไม่ใช่หรือ ถึงตอนนั้นอย่าว่าแต่ตำแหน่งรัชทายาท แม้แต่ตำแหน่งฮ่องเต้ อยากได้ก็ต้องได้

หลินจิงกล่อมเซียวเจินสำเร็จ และมอบของสิ่งนี้ให้เขา ยังวางแผนใช้พระสนมจ้าววางยาฮ่องเต้

เพราะฮองเฮากับอ๋องจิ่นไม่มีทางได้ใกล้ชิดฝ่าบาทมากนัก

อิงซู่เขอนี้เดิมก็มีพิษ หากกินมากไป หมอหลวงย่อมตรวจพบ ดังนั้นได้แต่ค่อยๆ ให้ปริมาณน้อย หากให้ปริมาณน้อยก็ต้องหลายครั้ง เรื่องนี้ได้แต่ต้องให้คนที่ได้ใกล้ชิดฝ่าบาทประจำเป็นคนลงมือ

คนที่ใกล้ชิดฮ่องเต้ในวังเป็นประจำก็คือไทเฮาจ้าว ฮ่องเต้ไม่มีอันใดก็จะไปถวายพระพรไทเฮาจ้าว แต่ไทเฮาจ้าวน่าจะไม่มีทางวางยาบุตรชายตนเอง

หลินจิงจึงคิดแผนแสร้งบอกเรื่องที่พระสนมจ้าวไม่อาจตั้งครรภ์ให้นางได้รู้อย่างไม่ตั้งใจ ให้พระสนมจ้าวรู้ว่าฝ่าบาทจะไม่ยอมให้นางมีลูก พระสนมจ้าวย่อมต้องหลงกล นางค่อยแสร้งอาศัยปากนางกำนัลในวังเอ่ยถึงเรื่องอิงซู่เขอ

พระสนมจ้าวตกหลุมพรางจริงดังคาด ให้นางกำนัลไปซื้ออิงซู่เขอ แต่ต่อมาพระสนมจ้าวพบเหตุนี้ และรู้ว่าเป็นฝีมือฮองเฮากับอ๋องจิ่น ฮองเฮากับอ๋องจิ่นยอมรับเรื่องนี้ อย่างไรฝ่าบาทก็กินลงไปไม่น้อยแล้ว แม้รู้เรื่องอิงซู่เขอแล้วอย่างไร นี่ก็คือสาเหตุที่สุดท้ายพวกเขาปรากฏตัวบังคับให้ฝ่าบาทร่างราชโองการ

เพียงแต่เซียวเจินคิดไม่ถึงว่า สุดท้ายเรื่องราวพังทลายหมดสิ้น เขาไม่เพียงแต่ไม่ได้เป็นฮ่องเต้ ยังถูกปลดเป็นสามัญชน ส่วนเสด็จแม่ตนก็ถูกส่งเข้าตำหนักเย็น

เซียวเจินคิดถึงเรื่องพวกนี้ก็ปวดใจไม่อาจบรรยาย เขาไม่รู้ว่าเหตุใดเขาเป็นถึงองค์ชายใหญ่สายเลือดสายตรง สุดท้ายต้องมาตกในสภาพนี้ แท้จริงเขาเดินมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร

เซียวเจินคิดทั้งวันทั้งคืน สุดท้ายคิดถึงหลินจิงขึ้นมา ทุกอย่างเพราะหลินจิงคอยยุแยง หากไม่มีหลินจิง ด้วยนิสัยเขา ไม่มีทางกล้าทำเรื่องเช่นนี้แน่

เป็นหลินจิงที่เร่งเวลาตายของเขาและเสด็จแม่ นางส่งพวกเขาสองแม่ลูกไปสู่เส้นทางหายนะ

เซียวเจินคิดถึงสุดท้าย ก็ผลักทุกอย่างให้หลินจิง

ศาลอาญาต้าหลี่รีบจับตัวหลินจิงเข้าคุกศาลอาญาต้าหลี่

เจ้ากรมศาลอาญาต้าหลี่นำเรื่องนี้รายงานต่อรัชทายาทเซียวเหวินอวี๋

เดิมคิดว่ารัชทายาทได้ยินเรื่องเช่นนี้ คงจะมีราชโองการประหารหลินจิงทันที

คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายรัชทายาทถึงกับอยากพบหลินจิง

เจ้ากรมศาลอาญาต้าหลี่ไม่เข้าใจ แต่ก็นำรัชทายาทไปคุกศาลอาญาต้าหลี่

ในคุก หลินจิงนั่งเหม่อลอยหมดสิ้นความหวัง เป็นไปได้อย่างไร เหตุใดสุดท้ายกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง หรือว่าเพื่อตายไปอย่างน่าอนาถเช่นนี้

ไม่ นี่ไม่ควรเป็นชีวิตของนาง ไม่ควรเป็นเช่นนี้

นอกประตูคุก มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นหลินจิงเงยหน้ามองออกไป เห็นรัชทายาทแคว้นต้าโจวในเครื่องแต่งกายปักไหมหรูหราสูงสง่าราวกับเทพเซียน กำลังหรี่ตามองนางด้วยสีหน้านิ่งเฉย

หลินจิงถูกเขามองจนรู้สึกอึดอัด มือเท้าเก้กัง รู้สึกตนเองสกปรกต้อยต่ำอย่างที่สุด

เซียวเหวินอวี๋เห็นท่าทางนางเช่นนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ ในใจที่เคยอัดแน่นคับแค้นเพราะหลินจิงก็พลันมลายหายไปหมดสิ้น เดิมควรเป็นสตรีที่โดดเด่น แต่ท้ายที่สุดกลับกลายเป็นนักโทษ สะใจจริง

“หลินจิง ห้าม้าแยกร่าง”

เซียวเหวินอวี๋ออกคำสั่งรวดเร็ว เจ้ากรมศาลอาญาต้าหลี่เลิกคิ้ว ไม่กล้าคัดค้านสักคำ รีบรับคำสั่ง “พ่ะย่ะค่ะ รัชทายาท”

เซียวเหวินอวี๋มีคำสั่งเสร็จก็จากไป หลินจิงด้านหลังได้ยินคำสั่งเซียวเหวินอวี๋ก็แข็งทื่อไปทั้งร่าง ห้าม้าแยกร่าง

นางกลับมาเกิดใหม่อีกครั้งถึงกับมีจุดจบเช่นนี้ หลินจิงเคยนึกภาพนั้นก็หนาวสั่นไปทั้งตัว นางหวาดกลัวจนรีบตะกายไปที่ลูกกรง ส่งเสียงกรีดร้องดัง “รัชทายาท เหตุใดทำเช่นนี้ เหตุใดต้องให้ข้าตายด้วย”

น่าเสียดายคนนอกคุกไม่มีคนสนใจนาง หลินจิงร้องไห้เสียสติไร้การควบคุม “ไม่ควรเป็นเช่นนี้ ไม่ควรเป็นเช่นนี้”

เซียวเหวินอวี๋เดินออกจากประตูคุกศาลอาญาต้าหลี่ ก็รู้สึกว่าสบายกายสบายใจ ในที่สุดความรู้สึกอัดแน่นมาโดยตลอดพลันมลายหายไปหมดสิ้น

เขาอารมณ์ดีจนไม่อาจบรรยาย ยามนี้คนที่เขาคิดถึงมากที่สุดไม่ใช่พระชายารัชทายาท และไม่ใช่ผู้ใด แต่เป็นท่านแม่ที่เลี้ยงดูเขามาจนโต

เซียวเหวินอวี๋ครุ่นคิด พาโจวโย่วจิ่นไปยังตระกูลเซี่ย

ลู่เจียวได้ยินคนมารายงานก็รีบนำคนออกมาต้อนรับ เห็นเซียวเหวินอวี๋มาถึง ไม่ทันได้พูดอะไรก็ถูกเซียวเหวินอวี๋กอดไว้

เซียวเหวินอวี๋กระซิบที่ข้างหูลู่เจียวอย่างอ่อนโยน “ขอบคุณท่านแม่”

หากไม่มีท่านแม่ เขาก็จะเป็นเหมือนในความฝันที่ล้มเหลวผิดหวัง ตายอย่างน่าอนาถ