ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 873 ลดตำแหน่ง

ตอนที่ 873 ลดตำแหน่ง

พระสนมจ้าวเริ่มไม่สบายใจ มองดูสีหน้าซีดเผือดของหวังเมิ่งเหยา พลันไม่รู้ว่าทำอย่างไรดี

พระสนมซูเฟยอยู่ดีๆ ตกพระโลหิตได้อย่างไร นางคงไม่ได้ตั้งครรภ์กระมัง นางกระแทกใส่ท้องพระสนมซูเฟย ทำให้นางแท้งหรือ

พระสนมจ้าวทั้งหวาดกลัวทั้งสมน้ำหน้า

หมอหลวงนำคนมาอย่างรวดเร็ว

การเคลื่อนไหวในอุทยานหลวงสะเทือนไปถึงฮองเฮาและฝ่าบาท เซียวเหวินอวี๋พอดีจัดการราชกิจเสร็จ กำลังคิดเสด็จวังหลังไปเยี่ยมเยือนตำหนักหวังเมิ่งเหยา คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินขันทีรายงานว่าพระสนมซูเฟยเกิดเรื่องในอุทยานหลวง เขารีบนำคนมายังอุทยานหลวง

ณ อุทยานหลวง ฮองเฮานำคนมาถึงแล้ว พอเห็นกระโปรงหวังเมิ่งเหยาที่เลือดไหลซึมยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ในใจฮองเฮาก็สะดุ้ง พลันคิดถึงว่าหวังเมิ่งเหยาอาจตั้งครรภ์ ฮองเฮาดีใจจนพูดไม่ออก แต่สีหน้ายังคงไม่ได้แสดงออก นางซักถามหมอหลวงด้วยสีหน้าห่วงใย “เกิดเรื่องอันใดขึ้น พระสนมซูเฟยเป็นอันใดหรือ”

เซียวเหวินอวี๋พาคนมาถึงพอดี รีบถามต่อจากฮองเฮาทันทีว่า “พระสนมซูเฟยเป็นอันใดหรือ”

หมอหลวงพอเห็นฝ่าบาทมา ก็รีบลุกขึ้นถวายบังคม “ถวายบังคมฝ่าบาท”

เซียวเหวินอวี๋บอกให้เขาลุกขึ้นพลางถามอีกว่า “พระสนมซูเฟยเป็นอันใดหรือ”

“ทูลฝ่าบาท พระสนมซูเฟยฮองเฮาทรงพระครรภ์แล้ว และเป็นไปได้มากว่าทรงแท้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

หวังเมิ่งเหยาสีหน้าซีดเผือดอย่างมาก นางหันไปมองเซียวเหวินอวี๋ “ฝ่าบาท ช่วยด้วย ช่วยลูกของพวกเราด้วย”

นี่เป็นลูกของนาง นางไม่รู้ว่าลูกนางมาเมื่อใด นางไม่อยากสูญเสียลูกไป

เซียวเหวินอวี๋เห็นหวังเมิ่งเหยาเช่นนี้ คิดถึงว่าตอนนางมาอยู่ข้างกายเขาแรกๆ เป็นหญิงเปิดเผยไร้ความกังวล เห็นว่าเขารับนางเข้าตำหนักมาก่อน แต่ปรากฏไม่แตะต้องนาง นางก็ไม่ได้คับแค้นใจเขา ตอนนี้ตั้งครรภ์แล้วกลับกำลังจะแท้ง เซียวเหวินอวี๋พลันสงสารนางมาก เขาก้าวเข้าไปอุ้มหวังเมิ่งเหยา พร้อมกับสั่งการโจวโย่วจิ่น “รีบไปตระกูลเซี่ย เชิญฮูหยินโจวกั๋วเข้าวัง”

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

เซียวเหวินอวี๋อุ้มหวังเมิ่งเหยาหันหลังจากไป

บรรดาพระสนมด้านหลังต่างพากันมองอย่างตกตะลึง ฮ่องเต้หนุ่มสีหน้าดำทะมึนอุ้มพระสนมสีหน้าซีดเซียวจากไป

สตรีไม่น้อยมองไปยังฮองเฮา จากนั้นก็มองไปยังพระสนมจ้าว

ไหนบอกว่าฝ่าบาทโปรดปรานพระสนมจ้าวที่สุด พระสนมซูเฟยไม่เป็นที่โปรดปรานแล้วไม่ใช่หรือ นี่เรียกว่าไม่เป็นที่โปรดปรานแล้วหรือ

ยามนี้สีหน้าฮองเฮาย่ำแย่ไม่อาจบรรยาย ก่อนหน้านี้ครรภ์นางไม่สบาย ให้คนไปเชิญฮูหยินโจวกั๋วเข้าวัง ฝ่าบาททรงกริ้วหนัก ตอนนี้ครรภ์หวังเมิ่งเหยาเกิดเรื่อง ฝ่าบาทถึงกับให้ฮูหยินโจวกั๋วเข้าวังมาตรวจให้นาง นี่แสดงให้เห็นว่าครรภ์ฮองเฮาของนางเทียบครรภ์หวังเมิ่งเหยาไม่ได้หรือ

ในใจฮองเฮาโมโหมาก พระสนมจ้าวสีหน้าไม่ดีนัก ในใจเริ่มเป็นห่วงขึ้นมา หากลูกในครรภ์พระสนมซูเฟยเกิดเรื่อง ฝ่าบาทคงไม่ลงอาญานางกระมัง

แต่พระสนมจ้าวคิดถึงตระกูลจ้าวกับไทฮองไทเฮาก็วางใจ ฝ่าบาทจะทรงกริ้วเช่นไรก็ไม่มีทางทำอันใดนาง เบื้องหลังนางมีตระกูลจ้าว ครั้งนี้ให้นางเข้าวังก็ไม่ใช่เพราะเห็นแก่ตระกูลจ้าวของนางหรือ

ลู่เจียวเข้าวังมาอย่างรวดเร็ว

หวังเมิ่งเหยาเห็นนางก็ดิ้นรนยื่นมือออกไปดึงมือนางไว้ “ท่านน้าลู่ ท่านต้องช่วยลูกข้าด้วย ช่วยเขาด้วย”

ลู่เจียวยื่นมือออกไปตรวจให้นางแล้วก็พบว่าหวังเมิ่งเหยาตั้งครรภ์จริง เพียงแต่อายุครรภ์ไม่มาก ไม่ถึงหนึ่งเดือน ดังนั้นจึงแท้งได้ง่าย

นางตรวจเสร็จก็รีบฉีดยาให้หวังเมิ่งเหยา จากนั้นก็แอบให้หวังเมิ่งเหยาดื่มน้ำพุจิตวิญญาณ

หวังเมิ่งเหยาดื่มน้ำพุจิตวิญญาณลงไป ก็รู้สึกดีขึ้นมาก ไม่ปวดท้องอีกแล้ว

นางเงยหน้ามองไปยังลู่เจียว “ท่านน้าลู่ ท้องไม่เจ็บแล้ว ลูกข้าไม่เป็นอันใดแล้วหรือ”

ลู่เจียวตรวจให้นางอีกครั้ง สุดท้ายแน่ใจว่าไม่เป็นอันใดแล้ว แต่ยังต้องนอนนิ่งบนเตียงสักระยะ

“ข้าจัดยาบำรุงครรภ์ให้เจ้า เจ้านอนอยู่บนเตียงสองสามวันก็ไม่เป็นอันใดแล้ว”

หวังเมิ่งเหยาได้ฟังคำพูดลู่เจียว ก็ดีใจยื่นมือไปกุมมือลู่เจียวไว้เอ่ยว่า “ท่านน้าลู่ ขอบคุณ ขอบคุณที่รักษาลูกข้าไว้ได้”

ลู่เจียวลูบศีรษะนางเอ่ยปลอบใจว่า “ไม่มีอันใด จะไม่เป็นอันใดแน่”

เห็นหวังเมิ่งเหยาเช่นนี้ ในใจลู่เจียวก็รู้สึกผิด หวังเมิ่งเหยานับว่าโดนนางทำให้เดือดร้อน ตอนนั้นไท่ซั่งหวงให้นางเลือกพระสนมให้เซียวเหวินอวี๋ นางเลือกหวังเมิ่งเหยา หากนางไม่เลือกหวังเมิ่งเหยา นางก็จะไม่เข้าวัง

ลู่เจียวคิดถึงเรื่องนี้ก็มองหวังเมิ่งเหยากล่าวว่า “เจ้าอย่าได้เป็นห่วง น้าลู่จะรักษาลูกในท้องของเจ้าไว้ให้ได้ วันหน้าทุกครึ่งเดือนจะเข้าวังมาตรวจให้เจ้าหนึ่งครั้ง จะไม่ให้ลูกเจ้าเกิดเรื่องอันใดอย่างเด็ดขาด”

หวังเมิ่งเหยาได้ฟังก็ดีใจมาก นางรู้ความสามารถน้าลู่ดี ในเมื่อนางรับปากจะรักษาลูกในท้องนางไว้ ก็ย่อมไม่เป็นอันใด

ใจที่ขมวดตึงของหวังเมิ่งเหยาพลันผ่อนคลายลง นางมองลู่เจียวอย่างตื่นเต้นดีใจ “ท่านน้าลู่ เช่นนั้นข้าก็วางใจแล้ว”

“อืม ไม่มีอันใด”

ลู่เจียวกล่าวจบ หันไปมองเซียวเหวินอวี๋ในตำหนัก “นี่เกิดเรื่องอันใดขึ้น อยู่ดีๆ เกือบแท้งได้อย่างไร”

เซียวเหวินอวี๋ยามนี้จึงได้มีเวลามาสนใจเรื่องนี้ เขามองไปยังลู่เจียวกล่าวว่า “เป็นเพราะพระสนมจ้าวจงใจกระแทกนาง ทำให้นางล้มเกือบแท้ง”

ลู่เจียวพยักหน้าเล็กน้อย มองเซียวเหวินอวี๋กล่าวว่า “อวี๋เอ๋อร์ นางตั้งครรภ์ลูกของเจ้า วันหน้าเจ้าต้องปกป้องนางหน่อย”

เซียวเหวินอวี๋รีบพยักหน้า “ท่านแม่วางใจ วันหน้าข้าจะส่งคนเฝ้าตำหนักเฉาหยางกง จะไม่ให้เกิดเรื่องกับลูกข้าอีก”

หวังเมิ่งเหยาได้ฟังเซียวเหวินอวี๋ก็อดมองเขาไม่ได้ คิดถึงว่าวันหน้าเขาก็คือพ่อของลูกในท้องนาง นางเป็นแม่ นางและเขาจะร่วมกันอบรมเลี้ยงดูลูก

ในใจหวังเมิ่งเหยาก็ดีใจเบ่งบานไม่อาจบรรยาย แม้ว่ายังคงอึดอัดกับสตรีที่ในวังของเขาที่มากมายเช่นนั้น แต่อารมณ์ก็เริ่มรู้สึกเบิกบานขึ้นมาได้เล็กน้อย

เซียวเหวินอวี๋เห็นหวังเมิ่งเหยามองมาก็เดินเข้าไปย่อตัวลงกุมมือหวังเมิ่งเหยา กล่าวว่า “ลำบากเจ้าแล้ว”

แต่หญิงตระกูลจ้าวตัวเล็กๆ ก็เหิมเกริมเช่นนี้ นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าในใจคนตระกูลจ้าวดูแคลนราชวงศ์ยิ่ง ดังนั้นเขาย่อมต้องจัดการตระกูลจ้าวนี้ทิ้ง

เซียวเหวินอวี๋คิดไปก็ตะโกนเรียกคนด้านนอกไปพลาง “โย่วจิ่น”

โจวโย่วจิ่นเดินเข้ามา เซียวเหวินอวี๋มีราชโองการ “ไปถ่ายทอดราชโองการ พระสนมจ้าวล่วงเกินเบื้องสูง ให้ลดเป็นกุ้ยเหริน แต่นี้ไปกักบริเวณในตำหนัก คัดลอกพระคัมภีร์ขอพรให้ทายาทราชวงศ์”

เขาโปรดปรานพระสนมจ้าวก็เพื่อให้นางกระทำผิด จะได้ให้คนดูความเหิมเกริมไร้ความยำเกรงของตระกูลจ้าว

โจวโย่วจิ่นรับคำหันหลังเดินออกไป ไม่นานพระสนมในวังต่างรู้ว่าพระสนมจ้าวถูกลดขั้นลงเป็นกุ้ยเหริน และถูกกักบริเวณในตำหนัก

แต่ละคนไม่รู้ว่าควรเอ่ยอันใดดี

ในใจฮองเฮาปวดปลาบ ทั้งปวดปลาบทั้งเป็นห่วง อดสั่งการขันทีในวังไม่ได้ “ไปตำหนักเฉาหยางกง เชิญฮูหยินโจวกั๋วมาหน่อย เชิญฮูหยินมาช่วยตรวจให้ข้าด้วย”

“พ่ะย่ะค่ะ ฮองเฮา”

ครั้งนี้ข้าหลวงหยวนไม่ได้ห้าม ฮูหยินโจวกั๋วเข้าวังมาพอดี มาตรวจให้ฮองเฮาด้วย ฝ่าบาทน่าจะไม่ทรงกริ้วมาก

เซียวเหวินอวี๋ไม่ได้โมโหจริงๆ เขายังคิดไปเป็นเพื่อนลู่เจียวที่ตำหนักคุนหนิงกง แต่ลู่เจียวให้เขาอยู่เป็นเพื่อนหวังเมิ่งเหยา หวังเมิ่งเหยาเกือบแท้งบุตร ตอนนี้กำลังต้องการคนอยู่เป็นเพื่อน เซียวเหวินอวี๋อยู่เป็นเพื่อนคุยกับหวังเมิ่งเหยาจะทำให้นางอารมณ์ดีขึ้นได้