ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 902 เห็นใจ

ตอนที่ 902 เห็นใจ

พอเซี่ยหลิงหลงเอ่ย ทุกคนในห้องก็พากันเงียบงัน พวกเขานับว่ารู้ความคิดของเซี่ยหลิงหลงแล้ว

แต่ในใจเซี่ยเหวินเหยาและบรรดาพี่ชายน้องชายต่างโมโหมาก กล่าวว่า “แม้ไม่หย่า วันหน้าเจ้าก็ไม่ต้องกลับตระกูลฉินแล้ว พักอยู่บ้านเรา เจ้าไม่ต้องหย่า ยึดครองสถานะฮูหยินตระกูลฉินเอาไว้ มีชีวิตอิสระเบิกบานใจ หากฉินเจามู่กล้ามีหญิงอื่น ดูว่าพวกเราจะจัดการเขาอย่างไร”

น้องสาวตนเองเสียเปรียบ ไม่จับฉินเจามู่ถลกหนัง ความแค้นนี้ของพวกเขายากระงับลงได้

ตระกูลเซี่ยพวกเขามีน้องสาวแค่เพียงคนเดียว ได้รับความรักดูแลเอาใจ ไหนเลยต้องมาถูกนางเฒ่าตระกูลฉินรังแกเช่นนั้นหรือ

เซี่ยเหวินเหยากล่าวจบก็มองไปยังเซียวเหวินอวี๋ “น้องสี่ เจ้าหมายความเยี่ยงไร”

อย่างไรฉินเจามู่ก็เป็นคนที่เซียวเหวินอวี๋ถูกใจ เซียวเหวินอวี๋คิดให้การสนับสนุนคนผู้นี้

เซียวเหวินอวี๋ไม่สนใจเซี่ยเหวินเหยา มองไปยังเซี่ยหลิงหลง “หลิงหลง เจ้าตัดสินใจไม่หย่าหรือ”

เซี่ยหลิงหลงพยักหน้า เซียวเหวินอวี๋ครุ่นคิดเล็กน้อย จากนั้นก็เงยหน้ามองไปยังทุกคนในห้อง กล่าวว่า “หลิงหลงไม่หย่า แต่ข้าจะบอกกับฉินเจามู่ว่า นางจะหย่า พรุ่งนี้ฮองเฮาจะเรียกฮูหยินตราตั้งเข้าวัง พวกเจ้าก็เข้าวังไปด้วยกัน”

พอเซียวเหวินอวี๋เอ่ย ทุกคนในห้องก็ล้วนเข้าใจความคิดฝ่าบาท

นี่คือคิดจะจัดการฉินเจามู่ บอกกับเขาก่อนว่าหลิงหลงจะหย่า จากนั้นก็แสร้งให้ฮองเฮาเรียกบรรดาฮูหยินเข้าวัง ฉินเจามู่ย่อมต้องคิดว่าฮองเฮาคิดคัดเลือกคนใหม่ให้เซี่ยหลิงหลง

ทำเช่นนี้ เกรงว่าใต้เท้าฉินก็คงคิดว่าเป็นเรื่องจริง คงสำนึกเสียใจแทบกระอักโลหิตตาย

เซียวเหวินอวี๋มองออกว่าพวกเซี่ยเหวินเหยาและเซี่ยเหวินเซ่ายังคงไม่พอใจ

ความจริงเขาก็พอเข้าใจความคิดเซี่ยหลิงหลง แม้หย่าร้างแล้วก็อาจไม่ได้มีชีวิตที่ดีอย่างที่คิด หากนางหย่า วันหน้าอยู่ในเมืองหลวงร่วมงานเลี้ยงก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงคนพวกนั้น อาจไม่กล้าเอ่ยต่อหน้าหลิงหลง แต่ลับหลังก็อาจนินทาหลิงหลง

อีกอย่างหากแต่งงานอีกครั้ง ชายที่แต่งงานกับนางจะดีกับนางอย่างจริงใจหรือ ดังนั้นสั่งสอนฉินเจามู่ให้ดี ให้วันหน้านางอยู่ตระกูลฉินอย่างสบายใจ จึงจะเป็นเรื่องที่ถูกต้อง

อย่าเห็นว่าชนชั้นสูงศักดิ์ในเมืองหลวงมาก แต่ในความเป็นจริงชนชั้นสูงศักดิ์แต่ละตระกูลล้วนมีเรื่องฉาวโฉ่ ไม่ใช่ว่าทุกตระกูลเงียบสงบเหมือนตระกูลเซี่ยพวกเขา

ตระกูลเซี่ยเป็นเช่นนี้ได้เพราะพวกเขามีมารดาไม่เหมือนผู้อื่น

เซียวเหวินอวี๋ครุ่นคิดแล้วก็มองไปยังเซี่ยเหวินเหยา เอ่ยขึ้นว่า “พวกเจ้าอย่าเพิ่งโมโห ก่อนหน้านี้ข้าคิดพลาดไปแล้ว ตามใจหลิงหลงจนไม่ได้พระราชทานบรรดาศักดิ์แต่งตั้งนาง แต่วันหน้าแม้นางคืนดีกับฉินเจามู่ ข้าก็จะแต่งตั้งนางเป็นเหอซั่วจวิ้นจู่แห่งแคว้นต้าโจว และพระราชทานจวนจวิ้นจู่ให้นาง วันหน้านางไม่จำเป็นต้องอยู่จวนตระกูลฉินปรนนิบัติบิดามารดาสามี ให้อยู่ในจวนตนเองก็พอ”

เซี่ยหลิงหลงอ้าปากคิดบอกว่าไม่ต้องแต่เซียวเหวินอวี๋รีบตัดบททันที “เอาละ เรื่องนี้พี่สี่ตัดสินใจแล้ว”

เซี่ยหลิงหลงไม่พูดอันใดต่ออีก

เซียวเหวินอวี๋กับฮองเฮาหวังเมิ่งเหยาลุกขึ้นยืน หวังเมิ่งเหยากำชับเซี่ยหลิงหลง “หรือว่าคืนนี้เข้าวังไปอยู่ในวังกับข้าสักระยะหนึ่งดี”

รัชทายาทกับองค์หญิงใหญ่ไปกันแล้ว ในวังก็เงียบเหงามาก หากหลิงหลงมาอยู่ในวัง ก็จะได้อยู่เป็นเพื่อนนางพอดี

พอฮองเฮาเอ่ย เซียวเหวินอวี๋ก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ เจ้าเข้ามาอยู่ในวังสักระยะหนึ่ง”

เซี่ยหลิงหลงคิดว่ายามนี้ฉินเจามู่ย่อมต้องอยู่ข้างนอก ตอนนี้นางไม่อยากพบเขา ดังนั้นกล่าวว่า “พรุ่งนี้ข้าจะตามพวกพี่สะใภ้เข้าวังก็แล้วกัน”

“เช่นนั้นก็ได้”

เซียวเหวินอวี๋กับหวังเมิ่งเหยาคิดถึงฉินเจามู่นอกประตูจวนตระกูลเซี่ย ก็ตามใจหลิงหลง

ฮ่องเต้กับฮองเฮาออกจากตระกูลเซี่ยกลับเข้าวัง พวกเซี่ยเหวินเหยายังคงไม่อาจยอมรับได้ อยู่กล่อมเซี่ยหลิงหลงต่อ “หลิงหลง ไม่เบิกบานใจก็หย่า ไม่ต้องการลำบากใจตนเองเพื่อพวกเรา”

พวกเขารู้ว่าเซี่ยหลิงหลงไม่หย่า ส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากให้ตระกูลเซี่ยมีหญิงถูกหย่าร้าง ทำให้ผู้อื่นหัวเราะเยาะ แต่พวกเขาไม่กลัว

เซี่ยหลิงหลงมองดูบรรดาพี่ชายเป็นห่วงตนเองก็อดยิ้มหวานไม่ได้ กล่าวว่า “พี่ใหญ่ พี่สาม พี่ห้า ข้ารู้น้ำใจของพวกพี่ แต่โลกเรานี้ สตรีหย่ายังคงถูกคนนินทา ไม่เพียงแต่ตระกูลเซี่ย แม้แต่ข้าเองก็ต้องทนรับกับสายตาแปลกประหลาดที่มองมา ข้าอยู่ตระกูลเซี่ยก็ไม่อาจตัดขาดจากเสียงนินทาพวกนั้นได้ อีกอย่างคนตระกูลฉินก็ไม่นับว่าย่ำแย่สักเท่าไร หากฉินเจามู่ไม่ดีกับข้า ไม่มีอันใดดีสักอย่าง ข้าก็คงหย่านานแล้ว ที่ข้ายังไม่หย่า ก็เพราะว่าเขายังมีความดีอยู่บ้าง”

เซี่ยเหวินเหยาเซี่ยเหวินเซ่ากับอู่เป่ายังคิดเอ่ยต่อ หูหลิงเสวี่ยกับซือหว่านอิ๋งและหลู่หนิงสามคนสบตากันทีหนึ่งแล้วก็ดึงบรรดาพี่ชายนางเอาไว้ “เอาละ เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยกัน น้องหลิงหลงเดินทางเข้าเมืองหลวงมายังเหนื่อยอยู่ เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อนหารือตอนนี้”

พวกรักน้องสาวพนี้ทำเอาน่าจนใจไร้วาจาจะกล่าวเสียจริง มีอย่างที่ไหนเรียกแต่ให้คนเขาหย่าร้างกัน

ในฐานะสตรีเช่นกัน พวกนางเข้าใจความคิดเซี่ยหลิงหลง สตรีหย่าร้างย่อมถูกคนนินทาว่าร้าย แน่นอนว่าน้องเขยเองก็ดีกับหลิงหลงใช้ได้ หากไม่มีข้อดี พวกนางก็คงไม่เห็นด้วยที่จะให้หลิงหลงอยู่ตระกูลฉินต่อ

บรรดาพี่สะใภ้ลากบรรดาพี่ชายไปได้ เซี่ยหลิงหลงก็โล่งอก พวกพี่ชายนางน่ากลัวมาก

ในห้อง เด็กน้อยเฉิงจื่อมองท่านอาตนเอง เอ่ยว่า “ท่านอา วันหน้าท่านจะมาอยู่บ้านแล้วหรือ เช่นนั้นเฉิงจื่อก็จะได้เล่นกับท่านอาได้”

“ได้สิ เช่นนั้นคืนนี้เฉิงจื่อนอนกับอา ได้หรือไม่”

เด็กน้อยเฉิงจื่ออึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เห็นด้วย “ได้สิ ท่านอา”

เซี่ยหลิงหลงอดยิ้มไม่ได้ เด็กน้อยน่ารักจริงๆ หากครั้งนี้นางจัดการฉินเจามู่ได้ ฉินเจามู่แก้ไขความคิดตนเองและรู้ปัญหาของตนเองได้ เขาและนางกลับฉางหนิงก็จะมีบุตรน่ารักเช่นเฉิงจื่อสักคนก็คงดี

เซี่ยหลิงหลงไม่ได้คิดว่าต้องให้กำเนิดบุตรชาย บุตรสาวเป็นอันใดหรือ บุตรสาวไม่ใช่ว่าน่ารักมากหรอกหรือ

ไม่เอ่ยถึงว่าเซี่ยหลิงหลงนอนกับเฉิงจื่ออย่างเบิกบานใจ เอ่ยถึงฉินเจามู่ด้านนอก ยามนี้กำลังขวางรถม้าฮ่องเต้อย่างไม่อาจระงับตนเองได้

“ฝ่าบาท หลิงหลงนาง นางว่าอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

เซียวเหวินอวี๋นั่งอยู่ในรถม้า มองฉินเจามู่นอกรถด้วยสายตาเย็นเยียบ กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “หลิงหลงตัดสินใจหย่าแล้ว ไว้ให้ฮองเฮาคัดเลือกคนดีๆ ให้นางใหม่”

แววตาดำลุ่มลึกของฉินเจามู่พลันเต็มเปี่ยมไปด้วยความปวดร้าว ฮองเฮาหวังเมิ่งเหยาในรถม้ามองฉินเจามู่ทีหนึ่งอย่างเห็นใจ คิดอยากถามเขา เจ้ากล้าหาเรื่องภรรยาที่มีบรรดาพี่ชายเช่นนี้ได้อย่างไรกัน เจ้าไม่รู้หรือว่าพี่ชายภรรยาเจ้าเป็นพวกหลงน้องสาว

เจ้าแตะต้องคนที่พวกเขารักทะนุถนอม ไม่ใช่หาเรื่องให้ตนเองหรือ

ยามนี้ฉินเจามู่เองก็รู้กระจ่างแล้ว แต่น่าเสียดายโลกนี้ไม่มียาสำหรับคนที่นึกเสียใจภายหลัง

เขาไม่เคยคิดถึงบรรดาพี่ชายนางอย่างจริงจัง ตอนนี้จึงได้รู้ความน่ากลัวของบรรดาพี่ชายนาง

ฉินเจามู่ร้อนใจลงคุกเข่าขวางรถม้าเซียวเหวินอวี๋ไว้ “ฝ่าบาท กระหม่อมขอร้องฝ่าบาท ได้โปรดให้โอกาสกระหม่อมสักครั้ง”

“เชอะ เร็วไป”

เซียวเหวินอวี๋กล่าวจบ ก็สั่งให้องครักษ์โยนฉินเจามู่ออกไปข้างทาง

รถม้าตรงกลับเข้าวัง

ท้องถนนค่ำคืนเงียบสงัด ใต้เท้าฉินอึ้งมองตามรถม้าจากไปด้วยท่าทางสติเลื่อนลอยคล้ายดังหุ่นเชิด ยามนี้สมองเขามีเพียงความคิดเดียว หลิงหลง่จะหย่า ครั้งนี้นางตัดสินใจจะหย่าอย่างเด็ดเดี่ยวแล้ว

ตอนนี้เขาจะทำอย่างไรดี เขาควรทำอย่างไรจึงจะรั้งใจนางกลับมาได้ ตอนนี้ขึ้นอยู่กับหลิงหลงคนเดียวแล้ว

เขาต้องได้พบนาง เขาจะต้องได้พบนาง