ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 940 นิ่งอึ้ง
ตอนที่ 940 นิ่งอึ้ง
สาวใช้สองคนตกใจสะดุ้ง แต่พอคิดถึงว่าตนเองถึงกับได้เป็นหัวหน้าสาวใช้ ก็พลันดีใจ คุกเข่าขอบคุณ “ขอบคุณฮูหยิน”
ลู่เจียวพยักหน้าเล็กน้อย มองไปยังตงเสวี่ยกล่าวว่า “วันหน้าก็ทุ่มเทดูแลคุณหนูให้ดี นางหนาว นางหิว ก็ดูแลนางให้ดี ทุกวันต้องเตรียมขนมให้นาง สั่งการห้องครัวให้เตรียมนมวัวให้นางหนึ่งชามทุกคืน ให้นางดื่มก่อนนอน”
ไว้นางค่อยเติมน้ำพุจิตวิญญาณลงไปให้ตู้เยี่ยนดื่ม
ตงเสวี่ยรับคำสั่งนอบน้อม
ลู่เจียวมองไปยังหรงหมัวมัว สั่งการว่า “สาวใช้ที่ดูแลเยี่ยนเอ๋อร์ก่อนหน้านี้ให้ขายทิ้งให้หมด หาซื้อสาวใช้ใหม่มาให้นาง”
หรงหมัวมัวรับคำ “บ่าวทราบแล้วเจ้าค่ะ”
นางกล่าวจบก็คิดเอ่ย ลู่เจียวมองนาง “ว่ามา”
หรงหมัวมัวรีบกล่าวว่า “ฮูหยิน ตอนนี้ข้างกายท่านไม่มีคนใช้งานได้สักเท่าไร ให้จินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วกลับมาได้หรือไม่”
ตอนเจ้าของร่างเดิมเพิ่งจะแต่งมา พาหัวหน้าสาวใช้มาสี่คนและสาวใช้ระดับรองอีกสี่คน ตอนนี้สาวใช้ส่วนใหญ่ถูกนางส่งออกจากจวนไปหมด ส่วนหนึ่งถูกส่งไปทำงานยังร้านค้าต่างๆ หรือไม่ก็โรงบ้านเพาะปลูก
สาวใช้เหล่านี้เป็นสาวใช้ที่มารดาบุญธรรมเจ้าของร่างเดิมส่งมารับใช้นาง หรงหมัวมัวไม่คัดค้านที่จะส่งพวกนางออกไป
แต่จินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วเป็นคนของบ้านน้าชายเจ้าของร่างเดิมส่งมา เป็นคนจงรักภักดีมาก เพราะทั้งสองคนมักจะคอยเกลี้ยกล่อมเจ้าของร่างเดิมอย่าได้ดีกับเฝิงเจินจนเกินไป นางเป็นเพียงแค่อี๋เหนียง ปรากฏถูกเฝิงเจินขับไล่ออกไป
หรงหมัวมัวเห็นว่าตอนนี้นายหญิงมีความคิดเป็นของตนเองมาก คิดจะพาจินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วกลับมาเป็นสาวใช้ต่อ
ลู่เจียวคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ไม่ได้คัดค้าน “ได้ ให้พวกนางกลับมาได้”
แม้ว่านิสัยนางต่างกับเจ้าของร่างเดิม แต่คนหน้าตาเหมือนกัน แม้มีข้อสงสัย แต่อย่างมากก็คงรู้สึกว่าถูกรังแกจนต้องลุกขึ้นสู้ คงไม่ถึงกับสงสัยว่านางเป็นใครอื่นมาถือครองร่างนี้
หรงหมัวมัวดีใจหันหลังออกไป ส่งคนไปรับจินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วกลับมา
สองคนนี้ถูกเจ้าของร่างเดิมส่งไปทำงานที่โรงบ้านนอกเมือง
เพราะฮูหยินผู้เฒ่าเอางานในจวนไปดูแล ทำให้ลู่เจียวว่าง นางพาตู้เยี่ยนออกจากจวนไปซื้อของให้เด็กน้อย
เสื้อผ้า เครื่องประดับ ของกิน ของเล่น ซื้อมากองโต เด็กน้อยมองตาค้างคล้ายกับไม่อยากจะเชื่อ ยื่นมือขึ้นลูบคลำกำไลกระดิ่งทองที่ข้อมืออยู่ตลอดเวลา พร้อมกับลอบมองมารดาตน
ท่านแม่ดีกับนางมากเหลือเกิน ดีมากจริงๆ
ตอนนี้ท่านแม่ช่างดีมากจริงๆ คงไม่เปลี่ยนกลับไปเป็นแบบเดิมแล้วกระมัง
ตู้เยี่ยนกระซิบเบาๆ ว่า “ท่านแม่ ท่านดีกับข้ามากจริงๆ”
ลู่เจียวยิ้มลูบใบหน้านาง กล่าวว่า “เจ้าเป็นบุตรสาวแท้ๆ ของแม่ แม่ควรดีต่อเจ้า เมื่อก่อนแม่คิดผิดพลาดไป มักคิดแต่ว่าเป็นคนครอบครัวเดียวกัน ไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยต่อกันมากเกินไป ตอนนี้มาคิดๆ ดู แม่ไม่ได้มีหน้าที่ต้องดีกับพวกเขา พวกเขาไม่ใช่บุตรของแม่ เจ้าเป็นบุตรสาวแม่ แม่ควรดีต่อเจ้า ดังนั้นวันหน้าแม่จะซื้อของดีๆ ให้เจ้ามากมาย ยังจะสอนหนังสือเจ้าด้วย ดีหรือไม่”
ลู่เจียวมองไปยังตู้เยี่ยน เห็นแววตางดงามของนางมองมาก ก็พลันคิดถึงพระสนมนางจิ้งจอกล่มแผ่นดินในวันหน้า เด็กน้อยนี่หน้าตางดงามเป็นหนึ่งจริงๆ
สาวงามเช่นนี้อันตรายมาก โดยเฉพาะแคว้นต้าเยียนที่ใกล้ล่มสลาย ถึงตอนนั้นผู้คนก็จะแย่งกันขึ้นครองอำนาจ สาวงามเช่นนี้คือภัยหายนะ
ลู่เจียวคิดแล้วก็ตัดสินใจ ไม่เพียงแต่ต้องสอนให้ตู้เยี่ยนเรียนหนังสือรู้เหตุรู้ผล ยังต้องเชิญคนมาสอนวิทยายุทธ์ให้นาง ยังต้องสอนวิชาแพทย์ให้นาง ใต้หล้าวุ่นวาย มีเพียงวิชาการแพทย์ติดตัวไว้ จึงจะไม่เสียเปรียบ
ลู่เจียวคิดไปก็ลูบศีรษะตู้เยี่ยนไป ใบหน้าน้อยๆ ของตู้เยี่ยนอดเผยรอยยิ้มไม่ได้ จากนั้นก็แอบเขยิบเข้าหาลู่เจียว รอตอนลู่เจียวไม่ทันสังเกต ก็ซุกตัวเข้าสู่อ้อมกอดลู่เจียว
ลู่เจียวแสร้งทำเป็นไม่ทันรู้ตัวกอดนางเอาไว้ เด็กน้อยพลันเผยรอยยิ้มกว้าง
เพียงยิ้มก็งามจนบุปผาจำต้องหุบหลบ
ลู่เจียวซื้อของให้ตู้เยี่ยกองโต ได้ยินไปถึงหูของตู้หลิงซีกับตู้จั๋ว สองคนพลันเอาเรื่องโวยวายขึ้นทันที ต้องการของดีๆ เช่นกัน
น่าเสียดายตอนนี้พวกนางไม่กล้าไปเอาจากลู่เจียว ได้แต่ไปโวยวายเฝิงเจิน เฝิงเจินได้แต่ไปห้องบัญชีเบิกเงิน จากนั้นก็ให้คนออกไปซื้อมาให้สองเด็กน้อย
ลู่เจียวกลับถึงเรือนก็สั่งการให้คนเอาของไปส่งที่เรือนชีซาเก๋อ ที่แห่งนี้นางให้คนจัดการเป็นที่พักของตู้เยี่ยน
ชิวหลีกับตงเสวี่ยรีบตามสาวใช้ขนของไปไว้ที่เรือนชีซาเก๋อ จากนั้นลู่เจียวก็ไม่ได้สนใจอีก
หรงหมัวมัวเข้ามาบอกนาง “ฮูหยิน จินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วสองคนกลับมาแล้วเจ้าค่ะ”
“ให้พวกนางเข้ามา”
แม้ว่านางวางแผนใช้งานหญิงสาวสองคนนี้ แต่ยังต้องดูว่าทั้งสองคนมีความคับแค้นใจหรือไม่ อย่าได้ถึงตอนนั้นคับแค้นใจร่วมมือกับคนนอกจัดการนาง คนเช่นนี้ใช้งานไม่ได้
จินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วย่อมมีความคับแค้นน้อยใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดล้างแค้นอันใด
“ฮูหยินให้พวกบ่าวไปทำงานโรงบ้านนอกเมือง แม้ในใจน้อยใจ แต่อย่างไรก็ไม่ได้ขายพวกบ่าวทิ้ง พวกบ่าวไม่คิดตำหนิ มีก็เพียงความน้อยใจ เห็นอยู่ว่าพวกบ่าวภักดีต่อเจ้านาย ปรากฏกลับมีจุดจบเช่นนี้ได้”
“ฮูหยิน วันหน้าพวกเราไม่พูดแล้ว ท่านให้พวกเรากลับมาเถอะนะเจ้าคะ พวกเราไม่ชินกับการทำงานในโรงบ้าน”
ลู่เจียวมองไปยังสองสาวใช้ อายุราวสิบเจ็ดสิบแปด ตอนน้าชายเจ้าของร่างเดิมส่งมา พวกนางเพิ่งสิบกว่าขวบ ติดตามนางมาได้ระยะหนึ่ง ความจริงก็มีความผูกพันมากเช่นกัน
ลู่เจียวมองออกว่าพวกนางมีความน้อยใจ แต่ไม่ได้แค้นใจอันใด จึงกล่าวว่า “ตอนนี้ข้าคิดกระจ่างแล้ว ที่แท้ข้าคิดผิดพลาดเอง ข้าก็นับว่าได้เห็นความภักดีของพวกเจ้าสองคนแล้ว ดังนั้นข้ารู้ความผิดตนเองแล้ว จึงได้คิดรับพวกเจ้ากลับมา”
จินหลิ่วกับอิ๋นหลิ่วดีใจอย่างยิ่ง มองลู่เจียวด้วยแววตาเป็นประกาย
ในที่สุดเจ้านายก็รู้ความภักดีของพวกนางแล้ว ทำให้พวกนางดีใจมาก
“วันหน้าพวกเจ้าสองคนก็ติดตามข้า เป็นหัวหน้าสาวใช้ รออีกสองสามปีก็จะหาตระกูลดีๆ ให้พวกเจ้าออกเรือน ถึงตอนนั้นก็จะมอบสินออกเรือนให้พวกเจ้าติดตัวไปด้วย”
ทั้งสองคนดีใจมาก แต่พวกนางไม่รีบร้อนออกเรือน “ฮูหยิน พวกเราไม่ร้อนใจออกเรือน”
“เช่นนั้นก็ได้ ลุกขึ้นได้ วันหน้าหรงหมัวมัวก็คือหมัวมัวผู้ดูแลข้างกายข้า พวกเจ้าสองคนกับชิวหลีก็คือหัวหน้าสาวใช้ระดับหนึ่ง รองลงไปยังมีสาวใช้ระดับสองอีกสองสามคนก็พอแล้ว ไว้ค่อยหาสาวใช้มาให้เยี่ยนเอ๋อร์เพิ่ม นางต้องการสาวใช้ที่อายุมากกว่านางสักหน่อยมาดูแลนาง”
หรงหมัวมัวกับจินหลิ่วอิ๋นหลิ่วดีใจมาก “พวกเราทราบแล้ว”
เพราะมีคนใช้งานได้หลายคน ลู่เจียวผ่อนคลายลงมากอย่างเห็นได้ชัด
ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับตู้เยี่ยนก็ดีขึ้นไม่น้อย
สองแม่ลูกนับวันยิ่งใกล้ชิดสนิทสนม ทุกวันลู่เจียวเฝ้ามองตู้เยี่ยนกินอาหาร ยามว่างก็จะเริ่มสอนหนังสือนาง
ในฐานะพระสนมนางจิ้งจอก ตู้เยี่ยนฉลาดมาก หลายอย่างสอนทีเดียวก็เป็น
ลู่เจียวดีใจมาก
นอกจากเป็นเพื่อนตู้เยี่ยน ลู่เจียวยังนำร้านค้าหลายร้านที่โยกไปไว้ที่จวนป๋อก่อนหน้านี้กลับมาดูแลเอง สินออกเรือนที่นำติดตัวมาก็ให้คนจัดการนับจำนวน สรุปวันหน้าของของนางก็คือของของนาง ของของจวนป๋อก็คือของของจวนป๋อ จวนป๋ออย่าได้คิดมาใช้เงินของนางแม้แต่แดงเดียว
ทังจงได้รับข่าวนี้ก็ตกใจนิ่งอึ้ง
ฮูหยินนำร้านค้านางกลับไปดูแลเอง เช่นนั้นจวนป๋อจะทำอย่างไรดี
ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็ตกใจจนนิ่งอึ้ง จวนป๋อมีเงินในบัญชีไม่มากแล้ว ตอนนี้ทำอย่างไรดี
