ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 174 มาแล้ว มาแล้ว
ตอนที่ 174 มาแล้ว มาแล้ว
ตอนที่ 174 มาแล้ว มาแล้ว
เมื่อเห็นการแสดงออกของพนักงานที่ดูเย่อหยิ่ง เหยาจิ้งจือก็รู้สึกโกรธมาก
เซี่ยเจ๋อหลี่ก้าวเดินมาข้างหน้าโดยไม่เอ่ยอะไรสักคำ ก่อนจะวางตั๋วกับเงินลงบนเคาน์เตอร์ “เอาเสื้อผ้าใส่ถุง”
พนักงานเห็นท่าทางเย็นชาของเซี่ยเจ๋อหลี่ แล้วยังเห็นตั๋วกับเงินที่อยู่บนเคาน์เตอร์ด้วย จึงรีบก้มหน้าก้มตาแล้วเอ่ยขึ้นทันที “ค่ะ ฉันจะเอาใส่ให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
ผู้ชายตรงหน้านี่น่ากลัวเสียจริง เมื่ออยู่ภายใต้สายตาเย็นชา หล่อนก็ไม่กล้ากระดิกตัวทำอะไรแม้แต่น้อย กระทั่งพูดจาเสียงดังก็ไม่กล้า รีบหยิบเสื้อคลุมใส่ถุงแล้วยื่นให้ทันที
และในตอนนั้นเอง เหยาจิ้งถงก็เพิ่งมาถึง
“พี่คะ มีเรื่องอะไรเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้กันหมด?”
อันที่จริงหล่อนเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เพียงแต่ไม่อยากออกหน้า แค่อยากจะรู้ว่าเหยาจิ้งจือจะจัดการอย่างไร ทว่าเซี่ยเจ๋อหลี่กลับลงมืออย่างเด็ดขาด จัดการได้ในเวลาอันสั้น ทำให้ละครตรงหน้าดูน่าสนใจลดลง
หลี่เสวี่ยเยี่ยนที่ก้าวเท้ามาข้างหน้าก็ได้เห็นว่าแม่สามีซื้อเสื้อคลุมตัวนั้นไปแล้ว หล่อนรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อยและเอ่ยขึ้น “แม่คะ จริง ๆ แล้วไม่ต้องซื้อก็ได้ค่ะ จริง ๆ แล้วเสื้อแบบนี้แม่แค่หาฝ้ายมาตัดเย็บเองก็ได้”
แม่สามีมีฝีมือมาก หล่อนเชื่อว่าแม่สามีทำออกมาได้แน่นอน จึงคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกว่าจะไปซื้อผ้าทีหลัง
เหยาจิ้งจือได้ยินดังนี้ จึงยกยิ้มแล้วพูดขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก ซื้อไปเถอะ เธอเอาไปลองสวมตอนนี้เลยสิ”
ตอนแรกหลี่เสวี่ยเยี่ยนไม่ได้อยากจะลอง แต่ก็เกิดความคิดอีกอย่างหนึ่งว่าหากมันไม่เหมาะกับหล่อนก็จะสามารถเปลี่ยนคืนตอนนี้ได้เลย ถ้ากลับไปถึงบ้านแล้วพบว่ามันไม่เหมาะ เช่นนั้นคงกลับลำลำบาก จึงรีบลองสวมใส่เสื้อผ้าชุดนั้นทันที
เซี่ยเจ๋อเหว่ยเห็นภรรยาสวมใส่เสื้อผ้าชุดใหม่ จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เสวี่ยเยี่ยน คุณใส่ชุดนี้แล้วดูดีมากเลย”
เหยาจิ้งจือก็พยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้นเช่นกัน “ใช่แล้ว ไม่เลวเลยนะ”
ตอนแรกพนักงานขายอยากจะเอ่ยประชดประชันว่าเสื้อผ้าพวกนี้ราคาแพงมาก ก็ต้องดูดีเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่ก็เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเซี่ยเจ๋อหลี่เสียก่อน จึงไม่กล้าปริปาก
และเมื่อพนักงานรู้สึกตัว หล่อนก็พบว่าเหยาจิ้งถงที่ยืนอยู่ข้างหลังช่างคุ้นตา หลังจากนึกออกว่าผู้นี้คือลูกค้ารายใหญ่ที่มาซื้อของที่นี่ประจำ สายตาจึงเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
พวกเขามาด้วยกัน ถ้าอย่างนั้นคนที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว
เมื่อคิดได้เช่นนั้น พนักงานขายก็รีบก้มศีรษะลง ได้แต่หวังว่าจะไม่มีใครเรียกร้องให้หล่อนแสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
ถึงแม้ว่าเหยาจิ้งจือจะรู้สึกขุ่นเคืองนิดหน่อย หล่อนก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่หลี่เสวี่ยเยี่ยนจ้องมองพนักงานขายแล้วพูดว่า “ต่อไปอย่าทำตัวหยิ่งยโสแบบนี้อีก ลูกค้าก็แค่อยากจะซื้อเสื้อผ้า แต่เธอกลับทำให้ลูกค้ากลัวไปหมด”
พนักงานคนนั้นอยากจะตอบกลับสักหน่อย แต่พลันคิดขึ้นมาได้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนธรรมดา จึงทำได้แค่อดทน โทษตัวเองที่มองผิดไปแล้วปากพล่อยเช่นนั้น
เมื่อมีเหตุการณ์เช่นนี้ เหยาจิ้งจือกับคนอื่นก็ไม่อยากไปสถานที่พวกนี้อีกแล้ว พวกเขาแค่อยากจะซื้อของฝากให้เร็วที่สุด
เหยาจิ้งถงเดินตรงมาข้างหน้าพร้อมรอยยิ้ม “เดี๋ยวฉันพาพวกเธอไปเดี๋ยวนี้เลยล่ะ ที่นี่ของเยอะมาก”
หลังจากกลุ่มคนจำนวนหนึ่งมาถึง สายตาของเหยาจิ้งจือกับหลี่เสวี่ยเยี่ยนก็จับจ้องไปที่ของชิ้นเล็กชิ้นน้อยกับอาหารพิเศษของปักกิ่งโดยไม่ละสายตา
ทุกคนซื้อกันไม่น้อย สุดท้ายเซี่ยเหวินปิง เซี่ยเจ๋อเหว่ย เซี่ยเจ๋อหลี่ ทั้งสามพ่อลูกก็มีของเต็มไม้เต็มมือ
ส่วนทางด้านเซี่ยเจ๋อน่ากับเกาหยวนก็ถือของพะรุงพะรังไม่น้อย ในเมื่อทั้งสองจะต้องกลับไปจริงๆ จึงอยากนำของไปฝากญาติมิตรและเพื่อนบ้านเสียหน่อย มันคงน่านับถือมากหากให้ของพวกนี้
เหยาจิ้งถงเห็นว่าซื้อของทุกอย่างเสร็จแล้ว จึงอดจะหันไปถามเหยาจิ้งจือเสียไม่ได้ “พี่คะ อยากซื้ออะไรอีกไหม?”
เหยาจิ้งจือส่ายหัวแล้วเอ่ย “ไม่แล้วล่ะ ซื้อทุกอย่างหมดแล้ว พวกเรากลับกันเลยเถอะ”
เหยาจิ้งถงได้ยินสิ่งนี้ จึงยกยิ้มแล้วพยักหน้า
เมื่อกลุ่มคนเดินออกจากห้าง ก็พบว่ามีคนจำนวนไม่น้อยอยู่ตรงหน้า
จากนั้นก็ได้ยินเสียงทะเลาะวิวาทกันอย่างรุนแรง จึงได้ทราบว่าตรงหน้ามีคนทะเลาะกัน จึงเป็นสาเหตุที่มีผู้คนมายืนชมมากมายกันเช่นนี้ ดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ
เหยาจิ้งจือไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มากมายนัก แต่เซี่ยเจ๋อน่าก้าวไปข้างหน้าแล้ว ทุกคนจึงทำได้เพียงก้าวตามไปทีละนิด
ทันทีที่ก้าวเดินไปข้างหน้า ทุกคนจึงได้ทราบว่าเป็นผู้หญิงวัยกลางคนสองคตนกำลังทะเลาะกันอยู่ แล้วเสียงก็ดังมากด้วย
ก่อนหน้านี้มีคนขึ้นไปห้ามแล้ว แต่ไม่เพียงห้ามไม่ได้ ยังโดนลูกหลงซัดกลับมาด้วย ทุกคนจึงได้แต่ยืนมองโดยไม่พูดอะไร
เซี่ยเจ๋อหลี่อยู่กับเซี่ยเหวินปิงและเหยาจิ้งจือตลอด ตอนนี้เมื่อเห็นว่ารอบข้างวุ่นวาย จึงเอ่ยพูดอย่างช่วยไม่ได้ “พ่อครับ แม่ครับ ที่นี่ไม่มีอะไรดี ๆ ให้ดูหรอก พวกเรากลับกันก่อนดีกว่า”
แต่เพิ่งเอ่ยจบไม่ทันไร พวกครอบครัวของเซี่ยเจ๋อเหว่ยก็เข้ามายืนชมด้วย
เซี่ยเจ๋อหลี่เห็นเช่นนี้ก็รู้สึกว่าเส้นเลือดบนหน้าผากเต้นตุบๆ
ในตอนนั้นเอง การต่อสู้ของทั้งสองดุเดือดมากขึ้นเรื่อย ๆ ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งโดนกระทำ นอกจากนี้ยังเซมาทางด้านนี้ด้วย
เซี่ยเจ๋อหลี่เห็นดังนั้น ก็ดึงเซี่ยเหวินปิงกับเหยาจิ้งจือให้หลบออกมา
เซี่ยเจ๋อเหว่ยก็รีบดึงภรรยากับลูกของตนไปหลบข้างหลัง
กลับกัน เซี่ยเจ๋อน่ากับเกาหยวนอยู่ใกล้เกินไป จึงโดนร่างคนกระแทกเข้าใส่จนเกือบเซล้ม
โชคดีที่ผู้หญิงคนนั้นล้มผ่านหน้าพวกเขาไปพอดี จจึงไม่โดนตัวเซี่ยเจ๋อน่ากับเกาหยวน
“เฉียดไปแล้ว”
เซี่ยเจ๋อน่าลูบอกตัวเอง รู้สึกกลัวนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าตนเกือบจะล้มเพราะผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นถูกทุบตีอย่างรุนแรง จึงเซล้มมาหาแรงมาก หากโดนล้มใส่เข้าจริง ๆ ต้องเจ็บมากแน่
ในตอนนี้เองเซี่ยเจ๋อน่ากับเกาหยวนก็พบว่าทุกคนถอยออกไปไกลแล้ว โดยเฉพาะเซี่ยเจ๋อหลี่ที่คอยปกป้องพ่อกับแม่อยู่ไม่ห่าง
เมื่อเห็นเช่นนี้ เซี่ยเจ๋อน่าก็รู้สึกโกรธเคืองนิดหน่อย “พี่รอง ทำไมพี่ถึงไม่ดึงหนูไปด้วย”
เซี่ยเจ๋อหลี่ยังไม่ทันเปิดปากพูด หลี่เสวี่ยเยี่ยนก็แทรกขึ้นก่อน “เธอไม่รู้จักหลบเองนี่ แล้วยังจะมาโทษอาหลี่อีก”
ถึงแม้จะรู้สึกโกรธเคือง แต่เซี่ยเจ๋อน่าก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หญิงวัยกลางคนที่ล้มลงกลับลุกขึ้นยืนแทน แล้วจ้องไปที่เซี่ยเจ๋อน่าอย่างดุเดือด “ทำไมเธอถึงไม่ประคองฉัน”
เซี่ยเจ๋อน่าได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าจึงเต็มไปด้วยความสับสน
“พวกเราสองคนรู้จักกันเหรอ ทำไมฉันจะต้องประคองคุณด้วย”
“เธอ…”
คนผู้นั้นดูโกรธมาก พุ่งเป้าไปที่เซี่ยเจ๋อน่าทันที
เซี่ยเจ๋อน่าเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินมาหาตัวเองก็รู้สึกตกใจมาก “อ้ะ…คุณจะทำอะไร?”
“เธอไม่เพียงแต่ไม่คว้าตัวฉัน แล้วยังมาเยาะเย้ยฉันอีก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปหรอก”
เมื่อเห็นว่ากำลังจะโดนจับ เซี่ยเจ๋อน่าก็รีบหันไปหาเซี่ยเจ๋อหลี่ “พี่รอง พี่รีบห้ามเขาหน่อยสิ”
พี่รองมีฝีมือดีที่สุด เขาต้องปราบมนุษย์ป้าบ้านี่ได้แน่นอน
แต่ถึงอย่างนั้นเซี่ยเจ๋อน่าก็พบว่าตนคิดผิด เซี่ยเจ๋อหลี่ไม่ได้สนใจหล่อนแม้แต่น้อย
“ฮืออออ…พี่รอง ทำไมพี่ทำแบบนี้”
เมื่อเห็นว่าเซี่ยเจ๋อหลี่ไม่ยอมช่วยหล่อนจริง ๆ เซี่ยเจ๋อน่าจึงทำได้แค่พึ่งตัวเอง หล่อนคิดอยากจะพูดคุยดีๆ กับคนผู้นั้น แต่เมื่อหันกลับไปมอง สายตาเฉียบคมก็เหลือบไปเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นชักมีดพกสีเงินแวววาวออกมาจากในอ้อมแขน
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ตายแล้ว มีอาวุธด้วย นังน่าถ้าหล่อนยังไม่โง่เกินเยียวยาก็หลบไป แต่ถ้ายังโง่อยู่ก็ยืนนิ่งๆ ให้เขาเสียบพุงเหอะ
ไหหม่า(海馬)
