ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 523 ความรู้สึกมากมาย(2)
ตอนที่ 523 ความรู้สึกมากมาย(2)
ซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือไปซื้อของทำกับข้าวกลับมาแล้ว เมื่อเห็นว่าทุกคนมาถึง จึงรีบทักทายพร้อมรอยยิ้ม
“สวัสดีจ้ะทุกคน เดี๋ยวพวกน้าจะรีบไปทำอาหารให้นะ อย่างเร็วสุดน่าจะได้กินกันตอนเที่ยง”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เกาซุนชิวก็รีบกล่าว “คุณน้าคะ ไม่ต้องรีบร้อนหรอกค่ะ ค่อย ๆ ทำไปก็พอ เป็นพวกเราที่มาเร็วเกินไป”
“พวกเธอมาเร็วก็ดีนะ จะได้คุยกับพวกมู่หลานได้เยอะ ๆ”
หลังจากทั้งสองพูดคุยกันต่ออีกไม่กี่คำ ก็เข้าไปวุ่นกับงานในห้องครัว
พวกเกาซุนชิวสามพี่น้องรู้สึกเกรงใจนิดหน่อย สุดท้ายเกาเชี่ยนเชี่ยนก็หันมองฉินมู่หลานด้วยความอยากรู้อยากเห็นก่อนจะเอ่ยถาม “พี่มู่หลานคะ ได้ยินพี่หนูบอกว่าพี่มีลูกแฝดมังกรหงส์ ทำไมวันนี้ไม่เห็นพวกเขาเลยล่ะคะ”
“พวกเด็ก ๆ กำลังเล่นกับคุณปู่คุณตาของเขาอยู่ทางหลังบ้านน่ะ”
เกาเชี่ยนเชี่ยนและเกาอวิ๋นเซียวอยากเจอฝาแฝดมาก แต่ก็เกรงใจเกินกว่าจะถามเพิ่ม
และในตอนนั้นเอง ชิงชิงและเฉินเฉินก็เดินตรงมาที่ลานหน้าบ้าน พอพวกเขาเห็นฉินมู่หลาน ก็รีบวิ่งเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้ม พลางเรียก “หม่าม้า～～”
ฉินมู่หลานจับชิงชิงเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยถาม “พวกลูกมากันทำไม?”
“คิดถึง…หม่าม้า…”
ชิงชิงพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว หลังจากนั้นก็มองเกาซุนชิวและคนอื่น ๆ ด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
เกาซุนชิวไม่ค่อยชอบเด็กมากนัก แต่เมื่อได้เจอชิงชิงและเฉินเฉินสองแฝดก็รู้สึกชอบมาก รู้สึกว่าเด็กทั้งสองน่ารักมากเหลือเกิน ราวกับเด็กที่หลุดออกมาจากในภาพวาด จึงยิ้มพร้อมโบกมือให้พวกเขา พลางพูดขึ้นว่า “สวัสดีจ้ะ ฉันเป็นเพื่อนร่วมห้องของแม่เธอ พวกเธอเรียกฉันว่าคุณน้าก็ได้นะ”
“คุณน้า…เกา…”
หลังจากชิงชิงเรียก เฉินเฉินก็เรียกตาม
เกาเชี่ยนเชี่ยนและเกาอวิ๋นเซียวเจอฝาแฝดเป็นครั้งแรก จึงก้าวเดินมาข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะจ้องมองชิงชิงและเฉินเฉินแล้วกล่าวว่า “แล้วก็ พวกเธอเรียกพวกเราว่าพี่ก็ได้นะ”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เกาซุนชิวก็ปรายตามองทั้งสองคนแล้วเอ่ยขึ้น “พวกเธออยากจะดูเด็กกว่าฉันหรือไง”
ทั้งสองโต้แย้งกัน ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเรียกเราว่าคุณอากับน้าแล้วกัน”
ชิงชิงและเฉินเฉินต่างก็เรียกอย่างเชื่อฟัง
ตอนนี้สามพี่น้องตระกูลเการู้สึกทนไม่ไหวอีกต่อไป เมื่อถึงเวลานั่งรับประทานอาหารก็ยังอยากนั่งกับชิงชิงและเฉินเฉิน เพียงแต่เด็กทั้งสองก็ต้องกินข้าวเหมือนกัน พวกเขาจึงต้องนั่งข้างซูหว่านอี๋และเหยาจิ้งจือ
“ซุนชิว เชี่ยนเชี่ยน อวิ๋นเซียว พวกเธอลองกินดูนะว่าอาหารถูกปากไหม”
“คุณน้าคะ อาหารพวกนี้น่าอร่อยมากค่ะ ยังไงก็ถูกปากพวกเราอยู่แล้ว”
หลังจากฉินเจี้ยนเซ่อและเซี่ยเหวินปิงขยับตะเกียบ ทุกคนก็เริ่มขยับตะเกียบตามทันที
หลังจากซูหว่านอี๋ป้อนข้าวชิงชิงเสร็จ ก็อยากจะต้อนรับพวกเกาซุนชิวให้ดี เพียงแต่เมื่อหันไปมองก็พบว่าเกาเชี่ยนเชี่ยนกำลังมองลูกชายตัวเอง ตอนแรกหล่อนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่สายตาแบบนั้นทำให้ตระหนักได้ในทันที ว่านี่เป็นสายตาของหญิงสาวเวลาจ้องมองคนที่ชอบ
ในตอนนั้นเอง หล่อนจึงมองเกาเชี่ยนเชี่ยนด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลังจากนั้นจึงหันมองลูกชายตัวเองอีกครั้ง
แต่ซูหว่านอี๋กลับพบว่าสายตาของลูกชายตัวเองกลับว่างเปล่าไร้แวว ไอ้หยา เจ้าเด็กคนนี้ช่างไม่รู้อะไรเสียบ้างเลย
ซูหว่านอี๋ไม่ค่อยได้แตะอาหารเลย หลังจากสบโอกาสก็รีบคว้าฉินมู่หลานมาแล้วเอ่ยถาม “มู่หลาน แม่ขอถามหน่อย สาวน้อยคนที่ชื่อเชี่ยนเชี่ยนนี่ชอบเคอวั่งเหรอ”
หลังจากพูดจบ หล่อนก็ตอบสนองขึ้นมา “ไอ้หยา แม่ก็ว่าแล้วว่าเชี่ยนเชี่ยนดูหน้าคุ้น ๆ หล่อนคือสาวน้อยที่เคยเดินกับเคอวั่งใช่ไหม แม่เพิ่งนึกออกตอนนี้”
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ ก็หันมองซูหว่านอี๋พร้อมรอยยิ้มก่อนจะกล่าว “แม่คะ เชี่ยนเชี่ยนชอบเคอวั่ง แต่เคอวั่งปฏิเสธหล่อนไปแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นแม่อย่าไปพูดเรื่องของพวกเขาสองคนต่อหน้าเด็ดขาดนะคะ”
“อะไรนะ…”
ซูหว่านอี๋นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินเรื่องแบบนี้
“เจ้าเด็กไม่รักดีนี่ เชี่ยนเชี่ยนดีขนาดนี้ ทำไมเขาถึงได้ปฏิเสธล่ะ”
“แม่คะ เคอวั่งยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้ เพราะฉะนั้นแม่อย่าเพิ่งด่วนจับคู่ให้เขาเลยค่ะ เรื่องนี้ให้เขาตัดสินใจเองก็พอ”
ถึงแม้ว่าซูหว่านอี๋จะเป็นกังวลและไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าใด แต่หล่อนก็ยังพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “ก็ได้ ๆ แม่เข้าใจแล้ว แม่จะไม่จับคู่ให้เคอวั่งแน่นอนอยู่แล้ว”
เมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้ ฉินมู่หลานก็รู้สึกโล่งใจ
และทั้งสามพี่น้องเกาซุนชิวก็วางแผนที่จะกลับไปหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ
ซูหว่านอี๋เห็นแบบนี้ก็พยายามโน้มน้าวให้อยู่ต่อ “ซุนชิว ทำไมถึงรีบกลับนักล่ะ อยู่จิบชากันก่อนเถอะ”
“คุณน้าคะ พวกเราต้องกลับกันแล้วค่ะ เอาไว้ครั้งหน้าพวกเราจะมานั่งจิบชาด้วยนะคะ”
ซูหว่านอี๋เห็นแบบนี้ ก็ไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่พยักหน้าแล้วบอกกล่าว “ก็ได้ พวกเธอแวะมาบ่อย ๆ นะ”
หลังจากพูดจบ หล่อนก็หันมองเกาเชี่ยนเชี่ยนอีกครั้งก่อนจะพูดว่า “เชี่ยนเชี่ยน เธอก็แวะมาบ่อย ๆ นะ”
เกาเชี่ยนเชี่ยนได้ยินแบบนี้ ก็พยักหน้าด้วยสีหน้าแดงก่ำ แล้วตอบกลับ “ได้ค่ะ คุณน้า”
เมื่อเห็นท่าทางของเกาเชี่ยนเชี่ยนเป็นแบบนี้ ซูหว่านอี๋ก็ได้แต่รู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้ช่างนิสัยดี ทันใดนั้นก็นึกไปถึงฉินเคอวั่ง ไม่รู้ว่าเคอวั่งกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ลูกสาวบอกกับหล่อนแบบนั้นแล้ว หล่อนจึงไม่ได้พูดกับลูกชายเรื่องนี้
หลังจากพวกเกาซุนชิวสามพี่น้องกลับไป ฉินมู่หลานก็พาเด็ก ๆ ทั้งสองคนไปนอน เพียงแต่เธอยังไม่ทันได้ไปทางหลังบ้าน ครอบครัวสามคนของเสิ่นหรูฮวนก็มาหาก่อน
ฉินมู่หลานเห็นเสิ่นหรูฮวนและฟู่ซวี่ตงมาหาพร้อมกับลูกของพวกเขา จึงกล่าวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “หรูฮวน รีบเข้ามานั่งก่อนสิ” หลังจากนั้นก็หันมองฟู่ซวี่ตงอีกครั้ง แล้วเอ่ย “ซวี่ตง ช่วงนี้นายลาหยุดเหรอ?”
“ใช่ครับ ก็เลยกลับมาหาพวกหรูฮวนสองแม่ลูก”
พูดจบ ฟู่ซวี่ตงก็เอ่ยถามหาเซี่ยเจ๋อหลี่อีกครั้ง “ไม่รู้ว่าช่วงนี้อาหลี่ยุ่งอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่ยุ่งมาก ผมก็อยากจะหาเวลามาคุยกับเขา”
ฉินมู่หลานได้ยินแบบนี้ก็อดบอกกล่าวเสียไม่ได้ “อาหลี่ออกไปทำภารกิจแล้วค่ะ ไปหนึ่งเดือน”
เมื่อได้ยินแบบนี้ ฟู่ซวี่ตงก็รู้สึกเสียดายนิดหน่อย อันที่จริงเขาอยากจะคุยกับเซี่ยเจ๋อหลี่เรื่องที่เขาจะย้ายกลับมา ติดที่เซี่ยเจ๋อหลี่ไม่ยู่ เพราะฉะนั้นเขาจึงคุยเรื่องนี้กับเขาไม่ได้ “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวอาหลี่กลับมา ผมจะลองหาโอกาสมาคุยกับเขาครับ”
หลังจากฟู่ซวี่ตงและฉินมู่หลานคุยกันสักพัก ก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เขาและฉินเคอวั่งจึงไปข้างหน้าบ้าน ส่วนเสิ่นหรูฮวนก็พาลูกชายไปคุยกับฉินมู่หลาน
ฉินมู่หลานมองเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเสิ่นหรูฮวน พลางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ ลูกชายของเธอใกล้จะครบหนึ่งขวบแล้ว”
เสิ่หนรูฮวานพยักหน้าแล้วเอ่ย “ใช่แล้ว ลูกชายของเราใกล้จะครบหนึ่งขวบแล้ว ตอนนี้เขาเหมือนแมวน้อยจอมตะกละเลยล่ะ ตั้งแต่กินซุปข้นได้ก็ร้องจะกินตลอด พวกเด็กน้อยเนี่ย รู้ตลอดเลยว่าอะไรอร่อย”
แต่เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของเสิ่นหรูฮวนก็ดูไม่ค่อยดีนัก
“ทำไมเหรอ ที่พูดมาเมื่อกี้ก็ดีนะ”
สุดท้ายเสิ่นหรูฮวนก็มีโอกาสได้พูดคุยกับฉินมู่หลานเกี่ยวกับแม่สามีแสนพิลึกของหล่อน “มู่หลาน ฉันโกรธแม่สามีของฉันมากเลย ตอนแรกฉันเห็นว่ามันเป็นเรื่องยากที่ลูกฉันจะได้อยู่กับหล่อนและปู่ของเขา ฉันก็เลยปล่อยให้หล่อนดูแลลูกไปสักพัก แต่ไม่นึกเลยว่าหล่อนจะเอาลูกอมให้ลูกฉันกิน ลูกเกือบจะสำลักตายเพราะหล่อน ถ้าไม่ใช่เพราะฉันตาไวมือไวแล้วเก็บลูกอมได้ทัน ลูกน้อยของเราคงตายไปแล้ว”
………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
สาวน้อยเชี่ยนเชี่ยนจะสมหวังไหมนะ หนุ่มที่หมายตาดูจะไม่สนใจเธอเลย
แม่ฟู่นี่ท่าจะเพี้ยนนะคะ เลี้ยงเด็กเป็นไหมเนี่ย อันตรายมากเลยเอาอะไรไม่รู้ให้เด็กกิน
ไหหม่า(海馬)
