ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 682 โอกาส(1)
ตอนที่ 682 โอกาส(1)
…………….
ตอนที่ 682 โอกาส(1)
หลังจากนั่งรถไฟมาเป็นเวลานาน ฉินมู่หลานและคณะก็รู้สึกเหนื่อยล้า พวกเขาตรงไปยังที่พักทันทีหลังจากกินอาหารจนอิ่มท้อง
“มู่หลาน เชี่ยนเชี่ยน พักผ่อนเถอะ นอนพักให้เต็มอิ่มเดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว” ทุกครั้งที่พวกเขาเดินทางไกลมาด้วยรถไฟ แม้จะมีที่นอนแล้วก็ยังคงรู้สึกเหนื่อยล้าอยู่ดี
“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณลุง”
เกาเชี่ยนเชี่ยนรีบยิ้มและขอบคุณฉินเจี้ยนเซ่อและเซี่ยเหวินปิง
เมื่อเฉินมู่หลานและเกาเชี่ยนเชี่ยนกลับไปพักที่ห้องแล้ว เฉินเคอวั่งก็พาเกาอวิ๋นเซียวไปพักเช่นกัน แต่เซี่ยเจ๋อเหว่ยกลับหันไปถามพ่อของเขาว่า “พ่อ เรื่องที่ให้พ่อช่วยสืบ มีอะไรคืบหน้าบ้าง?”
เมื่อได้ยินคำถามจากลูกชายคนโต เซี่ยเหวินปิงตอบทันทีว่า “ไปคุยกันที่ห้องของแกดีกว่า”
สุดท้ายทุกคนก็ไปรวมตัวกันที่ห้องของเซี่ยเจ๋อเหว่ย และเซี่ยเหวินปิงก็เล่าเรื่องที่เขาสืบมาให้ฟังว่า “ช่วงที่ผ่านมาพ่อไปสืบมาทั่วเซินเจิ้นแล้ว และมันก็เหมือนกับสิ่งที่แกเคยเห็น ทุกที่ล้วนเป็นร้านค้าขนาดเล็กที่ไม่มีชื่อเสียงและวัสดุก่อสร้างของพวกเขามาจากหลายแหล่ง บางส่วนมาจากกว่างโจว บางส่วนมาจากจูซื่อ และยังมีบางส่วนที่พ่อยังสืบไม่พบ แต่พ่อได้เบอร์โทรศัพท์มาบ้างแล้ว แกลองติดต่อพวกเขาก่อนได้”
พูดจบเขาก็หยิบนามบัตรออกมาหลายใบ นามบัตรบนสุดเป็นบัตรสีดำปั๊มตัวอักษรสีทองดูหรูหรา
“ขอบคุณครับ”
เซี่ยเหวินปิงรีบโบกมือปฏิเสธว่า “ไม่ต้องขอบคุณเลย อาจารย์เหลียงก็ช่วยไว้เยอะโชคดีที่เขาเจอเพื่อนที่นี่ เพื่อนของเขาเลยนำบริษัทขายส่งที่เป็นบริษัทขนาดใหญ่มาให้” พูดจบเขาก็ชี้ไปที่บัตรใบแรก “นี่คือนามบัตรที่อาจารย์เหลียงได้มา ลองดูสิ”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยรับมาดู เขาเป็นมือใหม่ในวงการนี้เช่นกันและไม่ค่อยเข้าใจอะไรมากนัก แต่เขาก็รู้ดีว่าเหลียงถงช่วยเขาไว้เยอะ เขาจึงรีบขอบคุณอีกครั้ง
เหลียงถงยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องขอบคุณหรอก ผมได้ยินมาว่าพวกคุณกำลังเปิดตลาดวัสดุก่อสร้าง เคอวั่งก็เข้าร่วมด้วยอย่างนั้นเหรอ?”
“ครับ เดิมทีผมตั้งใจจะเปิดตลาดวัสดุก่อสร้างกับน้องสะใภ้ แต่หล่อนแนะนำเคอวั่งให้ ผมเลยร่วมมือกับเคอวั่งและพยายามทำงานอย่างหนัก ส่วนหล่อนถือหุ้นอยู่สองหุ้น คอยให้คำปรึกษาพวกเรา”
ฉินเจี้ยนเซ่อพูดเสริมว่า “ใช่ มู่หลานมีความรู้รอบด้านมาก มีหล่อนคอยดูแลเคอวั่ง ตลาดวัสดุก่อสร้างของเราต้องไม่มีปัญหาแน่นอน” เนื่องจากเคยร่วมงานกันในโรงงานเครื่องสำอางและโรงงานยา พวกเขาจึงไว้ใจฉินมู่หลานเป็นอย่างมากและเชื่อมั่นว่าเธอจะประสบความสำเร็จในทุกสิ่งที่เธอทำ
แม้แต่เหลียงถงก็อดพูดไม่ได้ว่า “จริงด้วย มีมู่หลานอยู่ คงไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน”
หลังจากคุยกันต่ออีกสักพัก พวกเขาก็ปล่อยให้เซี่ยเจ๋อเหว่ยพักผ่อน
“เจ๋อเหว่ย เธอไปพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน เรื่องอื่นๆ ค่อยว่ากันพรุ่งนี้”
“ครับ”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยรู้สึกเหนื่อยล้าจริง ๆ จึงพยักหน้ารับ
เมื่อฉินเจี้ยนเซ่อเซี่ยเหวินปิงและเหลียงถงออกไปแล้ว เซี่ยเจ๋อเหว่ยรีบเข้านอน
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉินมู่หลานตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมง และเป็นเธอที่อยู่ในห้องเพียงคนเดียว หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เกาเชี่ยนเชี่ยนก็เข้ามา
“พี่มู่หลาน ตื่นแล้วเหรอ รีบมากินข้าวเช้าสิ”” เกาเชี่ยนเชี่ยนกล่าว
ฉินมู่หลานยิ้มตอบว่า “อืม ไปเดี๋ยวนี้แหละ”
คนอื่น ๆ กินข้าวเช้ากันหมดแล้ว ฉินมู่หลานเป็นคนเดียวที่ตื่นสาย เธอกินข้าวเช้าช้า ๆ แล้วหันไปถามเซี่ยเจ๋อเหว่ยว่า “พี่ใหญ่ วันนี้พวกเราจะออกไปเที่ยวเซินเจิ้นกันไหมคะ ครั้งก่อนที่พี่มาพี่ตัดสินใจแล้วหรือยังว่าจะเปิดร้านขายวัสดุก่อสร้างตรงไหน?”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยส่ายหัวตอบว่า “ยังไม่ได้ตัดสินใจเลย กะว่าจะออกไปดูสถานที่ต่างๆ วันนี้ แล้วค่อยมาคุยกันว่าจะเลือกที่ไหนดี”
ฉินมู่หลานพยักหน้าตอบว่า “ค่ะ งั้นเดี๋ยวเราออกไปกันเลย”
จากนั้นเธอก็หันไปมองเกาเชี่ยนเชี่ยนและเกาอวิ๋นเซียวแล้วถามว่า “พวกเธอจะไปกับพวกเราไหม หรือให้พ่อฉันหาคนพาพวกเธอเที่ยวเซินเจิ้นดี?”
เกาเชี่ยนเชี่ยนไม่คิดอะไรเลย ตอบทันทีว่า “พี่มู่หลาน พวกเราจะไปกับพี่”
เกาอวิ๋นเซียวได้ยินน้องสาวพูดแบบนั้น แน่นอนว่าเขาไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ
ดังนั้น พวกเขาทั้งห้าคนก็ออกไปเที่ยวเซินเจิ้นด้วยกัน
“มู่หลาน ฉันเคยคิดว่าที่นี่น่าจะดีนะ เธอว่าไง?”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยเสนอแนะสถานที่ตั้งร้านขายวัสดุก่อสร้าง โดยชี้ไปที่บ้านหลังเล็กข้างหน้าและบอกว่า “เราซื้อบ้านหลังนี้แล้วปรับปรุงใหม่เป็นตึกสามชั้นทำเป็นร้านขายวัสดุก่อสร้างของเราก็ได้นะ”
แต่ฉินมู่หลานไม่เห็นด้วย เธอส่ายหัวเบาๆ แล้วบอกว่า “ทำเลตรงนี้ไม่ค่อยดี”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยงุนงงเล็กน้อย เพราะเขาคิดว่าที่นี่เป็นทำเลที่ดี อยู่ใกล้กับไซต์ก่อสร้างหลายแห่งด้วย
สาเหตุที่ฉินมู่หลานมองว่าทำเลนี้ไม่ดีก็เพราะเธอรู้ว่าอนาคตแถวนี้จะไม่ใช่ย่านที่เจริญที่สุด ดังนั้นหากตั้งใจจะสร้างร้านขายวัสดุก่อสร้าง ควรเลือกทำเลใจกลางเมืองไปเลย
“พี่ใหญ่ ไปดูข้างหน้าอีกหน่อยดีกว่าไหมคะ?” ฉินมู่หลานเสนอ
หลังจากได้ยินความเห็นของฉินมู่หลานแล้ว เซี่ยเจ๋อเหว่ยก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร “อืม ไปดูที่อื่นต่อก็ได้”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยคิดว่าทำเลแรกดีแล้ว แต่เมื่อน้องสะใภ้ออกความเห็นว่าไม่ค่อยดี เขาก็ยอมรับฟัง ข้อดีอย่างหนึ่งของเขาก็คือการรับฟังคำแนะนำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคำแนะนำนั้นมาจากน้องสะใภ้คนเก่งที่ประสบความสำเร็จไปเสียทุกเรื่อง
หลังจากเดินไปอีกสักพัก ฉินมู่หลานสังเกตเห็นอาคารสองชั้นที่มีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง “พี่ใหญ่ ตรงนั้นคืออะไรเหรอคะ?” ฉินมู่หลานเอ่ยถาม
“น่าจะเป็นแค่ตึกแถวที่พักอาศัยธรรมดาน่ะ ถามทำไมเหรอ?”
“พี่ใหญ่ ฉันว่าที่นั่นเหมาะมากเลยค่ะ”
คราวนี้ถึงตาเซี่ยเจ๋อเหว่ยเป็นฝ่ายประหลาดใจบ้าง เขามองดูอาคารสองชั้นตรงหน้านั้นแล้วมองไม่ออกว่ามันดีตรงไหน ดูแย่กว่าที่ตัวเองเลือกไว้ตอนแรกเสียอีก แต่ในเมื่อน้องสะใภ้ของเขาเป็นคนพูด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ว่าอะไร แค่พยักหน้าเบาๆ แล้วตอบว่า “ถ้าเธอว่าดี มันก็น่าจะดี”
ฉินเคอวั่งเองก็เห็นด้วยกับความเห็นของฉินมู่หลาน เมื่อมู่หลานบอกว่าที่นี่ดี เขาก็คิดว่าที่นี่ดีเหมือนกัน
“พี่สาว งั้นเราไปดูกันหน่อยดีกว่า”
หลังจากนั้น ทุกคนก็เดินไปดูสถานที่แห่งนั้น พวกเขาเดินดูทั้งด้านในและด้านนอก สุดท้ายก็คุยเรื่องราคาค่าเช่ากับเจ้าของตึก
เซี่ยเจ๋อเหว่ยก็รู้สึกแปลกใจไม่แพ้กัน ในเวลาอันสั้น พวกเขาก็ตกลงราคาค่าเช่ากับเจ้าของและตัดสินใจเลือกสถานที่นี้ได้แล้ว
“พี่ใหญ่ ในเมื่อตอนนี้เราเลือกสถานที่ได้แล้ว งั้นเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า”
“เอาสิ”
เดิมที เซียเจ๋อเหว่ยคิดว่าจะต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะหาสถานที่ได้ แต่ไม่คิดว่าจะตกลงกันได้ภายในเช้าวันเดียว เขาจึงพาทุกคนไปที่ร้านอาหารเล็ก ๆ แห่งหนึ่งเพื่อหาอะไรกิน
“มู่หลาน เคอวั่ง ร้านนี้ถึงจะเป็นร้านเล็กๆ แต่ว่าอาหารอร่อยนะ” เขาพูดจากนั้นก็มองไปที่เกาเชี่ยนเชี่ยนแลเกาอวิ๋นเซียวแล้วพูดว่า “พวกเธอทั้งสองคนกินให้เยอะๆ นะ”
“”ได้ค่ะ/ครับ ขอบคุณพี่เจ๋อเหว่ย”
หลังจากอาหารมาเสิร์ฟ มู่หลานและคนอื่นๆ ก็เริ่มกินอาหาร และพบว่าอาหารอร่อยถูกปากจริงๆ
หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ มู่หลานและคนอื่นๆ ก็กลับไปที่เกสต์เฮาส์ ฉินเจี้ยนเซ่อ เซี่ยเหวินปิงและเหลียงถงอยู่ที่นั่นแล้ว เมื่อเห็นทุกคนกลับมา พวกเขาก็ถามว่า “กินข้าวกลางวันกันหรือยัง?”
“พวกเรากินแล้วครับพ่อ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ทั้งสามคนก็รู้สึกโล่งใจ
และเซี่ยเจ๋อเหว่ยก็เล่าเรื่องที่พวกเขาซื้อตึกไว้ให้ฟัง
ฉินเจี้ยนเซ่อและเซี่ยเหวินปิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินดังนั้น “ซื้อไปแล้วเหรอ? ตัดสินใจจะเปิดร้านขายวัสดุก่อสร้างที่นั่นแล้วเหรอ?”
“ใช่ครับ มู่หลานบอกว่าทำเลดี เลยตัดสินใจเลือกที่นั่น”
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉินเจี้ยนเซ่อและเซี่ยเหวินปิงก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ปรึกษามู่หลานอะดีแล้ว ได้ผลตอบแทนดีกว่าที่คิดอีก
ไหหม่า(海馬)
