ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 765 ร้านถ่ายรูป(1)
ตอนที่ 765 ร้านถ่ายรูป(1)
เมื่อได้ยินคำพูดของน้าชุย ฉินมู่หลานก็รีบถามว่า “แล้วอันเหอเข้าไปนานแค่ไหนแล้วคะ?”
“ก็ไม่นานหรอก เพิ่งเข้าไปได้ครึ่งชั่วโมงเอง”
“งั้นก็ต้องรออีกสักพักใหญ่แล้วสิ” ฉินมู่หลานอดพูดออกมาไม่ได้ จากนั้นก็ตั้งใจจะเข้าไปดู
เซี่ยปิงหรุ่ยก็อยากเข้าไปดูสถานการณ์เหมือนกัน “มู่หลาน ฉันไปกับเธอด้วย”
“ได้เลย”
เซี่ยปิงชิงเห็นว่าทั้งสองคนเข้าไปแล้วก็วางใจได้ “งั้นก็ได้ พวกเธอรีบเข้าไปดูอันเหอข้างในเถอะ ฉันกับน้าชุยจะรออยู่ตรงนี้จนกว่าคนในครอบครัวของอันเหอจะมา”
“งั้นดีแล้ว พวกเราเข้าไปก่อนนะ”
ฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยทำงานกันอย่างรวดเร็ว หลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้วก็เข้าไปในห้องคลอดทันที
เมื่อแพทย์สูตินรีเวชเห็นว่ามีคนเข้ามา ในตอนแรกก็ยังคิดว่าเป็นใครกันแน่ พอรู้ว่าเป็นฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ย หล่อนก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแต่บอกว่า “งั้นพวกคุณก็ยืนดูอยู่ข้างๆ นะ”
เซี่ยปิงหรุ่ยได้ยินดังนั้นก็รีบพูดว่า “คุณหมอถานวางใจได้เลยค่ะ พวกเราจะไม่รบกวนแน่นอน”
วันนี้คนที่มาทำคลอดให้คังอันเหอคือคุณหมอถาน หัวหน้าแผนกสูตินรีเวช ปกติแล้วถ้ามีคนอยากนัดก็ยังนัดไม่ได้ ไม่คิดเลยว่าคังอันเหอจะโชคดีขนาดนี้
คุณหมอถานมองทั้งสองคนแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ดี”
ถึงแม้คังอันเหอจะเจ็บปวดมาก แต่พอได้ยินเสียงเอะอะก็รู้ว่าฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยมาแล้ว สีหน้าจึงมีความตื่นเต้นเพิ่มขึ้นอีกนิด “มู่หลาน…ปิงหรุ่ย…”
ฉินมู่หลานเห็นดังนั้นก็รีบพูดว่า “เธออย่าพูดเลย เก็บแรงไว้ เดี๋ยวค่อยคลอดลูก”
ได้ยินแบบนี้ คังอันเหอก็ปิดปากทันที หล่อนย่อมเชื่อฟังคำพูดของฉินมู่หลาน
หัวหน้าแพทย์ถานเห็นสถานการณ์แล้วอดหัวเราะไม่ได้ “พวกคุณมาแล้ว คนท้องก็ไม่ตื่นเต้นแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องดี เอาล่ะ ฉันจะดูอาการของเธออีกสักหน่อย”
คังอันเหอมีท่าทีว่าคลอดก่อนกำหนด และแสดงสัญญาณว่าจะคลอดอย่างรวดเร็ว เพิ่งถูกส่งตัวมาโรงพยาบาลไม่นานปากมดลูกก็เปิดหกนิ้วแล้ว จนหัวหน้าแพทย์ถานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะปกติแล้วการคลอดลูกคนแรกมักจะไม่เร็วขนาดนั้น ดังนั้นหล่อนจึงมาดูด้วยตัวเอง ไม่คิดว่าคนท้องคนนี้จะเป็นเพื่อนของฉินมู่หลาน
หลังจากดูอาการของคังอันเหอแล้ว หัวหน้าแพทย์ถานก็พูดตรงๆ ว่า “ต้องรออีกสักพัก”
ส่วนด้านนอกห้องคลอด ถูเฉิงเสียงก็มาถึงแล้ว เซี่ยปิงชิงเห็นเขาก็รีบพูดทันทีว่า “อันเหอเพิ่งเข้าไปไม่นาน คุณรอข้างนอกก่อนแล้วกัน”
ถูเฉิงเสียงได้ยินดังนั้น ก็รีบหันไปพูดกับเซี่ยปิงชิงว่า “ได้ ขอบคุณนะ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก ยังไงน้าชุยก็เป็นคนแรกที่พบอาการของอันเหอ”
ได้ยินแบบนี้ ถูเฉิงเสียงก็รีบขอบคุณน้าชุยอีกครั้ง
น้าชุยรีบโบกมือ พูดว่า “ไม่ต้องๆ นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว”
ระหว่างที่ทุกคนคุยกัน พ่อแม่ของคังอันเหอก็มาถึง พอรู้ว่าคังอันเหอยังอยู่ในห้องคลอดและยังไม่ออกมา ทุกคนก็ยืนรออยู่ข้างนอก
รอแบบนี้ไปสามชั่วโมงกว่า พอพยาบาลอุ้มเด็กออกมา ก็ตะโกนถามว่า “ญาติของคังอันเหออยู่ไหมคะ”
“อยู่ครับ ผมเป็นสามีของคังอันเหอ”
ถูเฉิงเสียงรีบวิ่งเข้าไป สายตาจ้องมองทารกในอ้อมแขนของพยาบาล ถามว่า “นี่…นี่ลูกของผมใช่ไหม”
พยาบาลพยักหน้า พูดว่า “ค่ะ เป็นลูกสาวของคุณ”
หล่อนพูดถึงตอนท้ายแล้วยังมองถูเฉิงเสียงอีกครั้ง เพราะตอนนี้หลายคนยังเลือกปฏิบัติกับเด็กผู้หญิง ไม่รู้ว่าคุณพ่อคนนี้จะเป็นแบบนั้นด้วยหรือเปล่า
ตอนที่ถูเฉิงเสียงได้ยินว่าเป็นลูกสาว เขาก็ไม่ได้ผิดหวังเลย ผิดกับพ่อแม่ของคังอันเหอที่พอได้ยินว่าเป็นลูกสาว สายตาก็ฉายแววผิดหวังวูบหนึ่ง
ถูเฉิงเสียงไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ เขามองพยาบาลด้วยสีหน้าตื่นเต้นยินดี ถามว่า “ผม…ผมอุ้มได้ไหม”
“แน่นอนว่าได้ คุณอุ้มเด็กไว้นะคะ พวกคุณคนอื่นๆ เข็นคนไข้ไปที่ห้องพักได้เลย”
พยาบาลพูดจบ คังอันเหอก็ถูกเข็นออกมา
ฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยตามไปด้วย และทุกคนก็ไปที่ห้องพักฟื้น
เมื่อถึงห้องพักฟื้น คังอันเหอก็มองถูเฉิงเสียงแล้วพูดว่า “ลูกอยู่ไหน รีบเอามาให้ฉันดูหน่อย”
“ผมจะอุ้มให้คุณดูเดี๋ยวนี้แหละ”
ถูเฉิงเสียงรีบอุ้มเด็กมาที่ข้างๆ คังอันเหอ ปล่อยให้แม่ลูกนอนอยู่ด้วยกัน
คังอันเหอมองเด็กพลางขมวดคิ้ว พูดว่า “เด็กคนนี้ดูไม่ค่อยเหมือนฉันเลยสักนิด”
ได้ยินแบบนี้ แม่ของคังอันเหอรีบพูดทันทีว่า “ลูกสาวเหมือนพ่อ จะไม่เหมือนเธอก็เป็นเรื่องปกติ”
ถูเฉิงเสียงได้ยินก็หัวเราะฮ่าๆ พูดว่า “งั้นลูกสาวของพวกเราต่อไปต้องเป็นสาวน้อยที่สวยแน่ๆ”
เห็นสามีชมตัวเองไปด้วย คังอันเหออดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองเขา แต่ในดวงตากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม หล่อนมองออกว่าต่อให้ตัวเองจะคลอดลูกสาว สามีก็ไม่ได้รังเกียจแม้แต่น้อย ดังนั้นหล่อนจึงดีใจมาก
ฉินมู่หลานเห็นว่าฝั่งคังอันเหอไม่มีอะไรแล้ว หลังจากอุ้มเด็ก ก็ตั้งใจจะกลับไปก่อน
คังอันเหอรีบพูดว่า “มู่หลาน เธอกับปิงหรุ่ยรีบไปทำธุระของพวกเธอเถอะ พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วงฝั่งฉัน พ่อแม่ฉันกับเฉิงเสียงดูแลพวกเราได้”
พูดพลางมองไปที่เซี่ยปิงชิงกับน้าชุย พูดว่า “ปิงชิง น้าชุย วันนี้รบกวนพวกคุณจริงๆ พวกคุณก็รีบกลับไปเถอะ”
“เป็นการรบกวนอะไรกัน เห็นเธอคลอดอย่างปลอดภัย พวกเราก็ดีใจแล้ว”
น้าชุยดีใจจริงๆ ตั้งแต่มาถึงเมืองหลวง หล่อนกับคังอันเหอใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานที่สุด ดังนั้นจึงมองหล่อนเป็นเหมือนหลานสาวไปนานแล้ว วันนี้ได้เห็นหล่อนคลอดอย่างปลอดภัย ก็รู้สึกเหมือนวางก้อนหินก้อนใหญ่ในใจลงได้
“งั้นคุณพักผ่อนให้ดีนะ พวกเราขอตัวกลับก่อนแล้วกัน”
หลังจากที่ฉินมู่หลานและคนอื่น ๆ ออกไป ทุกคนก็ออกไปข้างนอก
“ปิงชิง น้าชุย พวกคุณรีบกลับไปเถอะ ฉันกับปิงหรุ่ยจะทำงานต่อแล้ว”
“ได้ พวกเธอไปทำงานเถอะ”
เซี่ยปิงชิงกับน้าชุยยิ้มและโบกมือลากัน คนหนึ่งกลับบ้าน อีกคนไปที่ร้านขายยาซิ่งหลินถัง
ส่วนฉินมู่หลานกับเซี่ยปิงหรุ่ยอยู่ที่ห้องของคังอันเหอตอนเช้า ตอนบ่ายก็ทำการตรวจรักษาต่อ คนที่มาหาพวกเธอมีไม่น้อยเลย แม้จะเป็นตอนบ่ายแล้วก็ยังมีคนมารักษาเยอะมาก พอทั้งสองคนทำงานเสร็จ ก็รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย
“มู่หลาน ฉันรู้สึกว่าการคลอดลูกมันน่ากลัวนิดหน่อย เธอกับปิงชิงและอันเหอกล้าหาญมาก”
วันนี้เซี่ยปิงหรุ่ยได้เผชิญกับสถานการณ์การคลอดลูกโดยตรง หล่อนจึงตระหนักว่า หน้าที่แม่นั้นช่างยิ่งใหญ่ ต้องทนทุกข์ทรมานนานมากกว่าจะคลอดลูกได้ แต่พวกเธอไม่กลัวเลยสักนิด
ได้ยินแบบนี้ ฉินมู่หลานก็อดหัวเราะไม่ได้ “ต่อไปเธอก็จะเป็นแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยุคนี้ยังคลอดลูกที่โรงพยาบาลได้เลย สะดวกกว่าสมัยก่อนเยอะ ดังนั้นเธอไม่ต้องห่วง”
เซี่ยปิงหรุ่ยพยักหน้า พูดว่า “อืม ฉันไม่กังวลหรอก แต่ตอนที่ฉันคลอดลูก เธอช่วยอยู่ในห้องคลอดกับฉันได้ไหม”
ฉินมู่หลานยิ้มและตอบตกลงอย่างเป็นธรรมชาติ
“ได้สิ ตอนนั้นฉันจะอยู่ข้าง ๆ เป็นเพื่อนเธอ”
เห็นฉินมู่หลานตกลง เซี่ยปิงหรุ่ยก็ดีใจมาก “งั้นเราตกลงกันแบบนี้นะ”
ระหว่างที่คุยกัน หล่อนก็นึกถึงเรื่องงานเลี้ยงขึ้นมา “นี่มู่หลาน ฉันติดต่อเซี่ยวอวิ๋นกับซุนชิวแล้ว พวกหล่อนบอกว่ามาร่วมงานเลี้ยงได้ทุกเมื่อ ส่วนฝั่งชุนเถาและหยวนฝูก็ไม่มีปัญหา ดังนั้นพวกเราเจอกันวันเสาร์หน้านะ”
ฉินมู่หลานไม่คิดว่าเซี่ยปิงหรุ่ยจะจัดการได้เร็วขนาดนี้ เลยพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้เลย”
ในอีกไม่กี่วันต่อมา ก่อนที่ฉินมู่หลานกับเซี่ยปิงหรุ่ยจะทำงาน พวกเธอก็จะไปเยี่ยมคังอันเหอที่ห้องพักฟื้นด้วย
“อันเหอ ลูกสาวของเธอเปลี่ยนไปทุกวันเลยนะ ตอนเพิ่งเกิดยังหน้าย่นๆ อยู่เลย ตอนนี้สวยน่ารักมากแล้ว”
ได้ยินคำพูดของเซี่ยปิงหรุ่ย คังอันเหอก็ยิ้มเต็มหน้า “ใช่แล้ว ฉันก็คิดแบบนั้น ถังถังของพวกเราสวยมากจริงๆ”
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
คลอดได้ลูกสาวแล้วคนพ่อไม่รู้สึกผิดหวังนี่นับว่าเป็นบุญสำหรับคนสมัยนั้นมากเลย
ไหหม่า(海馬)
