ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 771 งานแต่งงานของเซี่ยปิงหรุ่ย(1)
ตอนที่ 771 งานแต่งงานของเซี่ยปิงหรุ่ย(1)
หลังจากจัดการเรื่องยาปลอมเสร็จ ฉินมู่หลานก็วางใจลง แต่เธอก็เริ่มให้คนระวังมากขึ้น เพื่อป้องกันไม่ให้มีคนทำแบบนี้อีก
หลังจากเหตุการณ์นี้ ฉินมู่หลานก็กลับไปทำงานที่โรงพยาบาลต่อ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ปีใหม่ก็ใกล้เข้ามา และในที่สุดเธอกับเซี่ยปิงหรุ่ยก็สำเร็จการฝึกงานที่โรงพยาบาลปักกิ่ง และเตรียมตัวพักร้อน
หลี่ปิ่งฉวนมองฉินมู่หลานด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความอาลัย
“คุณหมอฉิน คุณฝึกงานที่โรงพยาบาลของพวกเราไปตลอดไม่ได้เลยหรือ จริง ๆ แล้วคุณฝึกงานต่ออีกครึ่งปีแล้วค่อยไปโรงพยาบาลทหารในช่วงครึ่งปีสุดท้ายได้นะ”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ฉินมู่หลานจึงยิ้มพูดว่า “คุณหมอหลี่ ก่อนหน้านี้ก็ได้ตกลงกันไว้แล้วว่าหลังปีใหม่ต้องไปโรงพยาบาลทหาร ส่วนภาคการศึกษาสุดท้ายฉันวางแผนจะศึกษาตำรับยาอย่างจริงจัง เพื่อปรุงยาที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น”
หลี่ปิ่งฉวนได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจ ไม่ได้พูดอะไรอีก
“งั้นก็ได้ แต่อย่าลืมแวะมาหาพวกเราบ่อย ๆ ล่ะ”
หลิวซิ่นที่อยู่ข้าง ๆ พูดต่อ “ใช่แล้ว คุณหมอฉิน พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานของคุณ อย่าลืมพวกเรานะ”
แม้แต่ฉินเค่อหยวนและเหลยเชิ่งจ้าวก็พูดตาม “คุณหมอฉิน อย่าลืมแวะมาบ่อย ๆ นะ”
“ได้ ถ้าฉันมีเวลา ฉันจะแวะมาหาพวกคุณ”
เห็นแววตาอาลัยของทุกคน ฉินมู่หลานก็ยิ้มตอบรับ
สุดท้ายหลี่ปิ่งฉวนก็เชิญอีกครั้ง “คุณหมอฉิน วันนี้พวกเรามากินข้าวด้วยกันเถอะ ถือเป็นการส่งคุณไป”
“ได้สิ”
ฉินมู่หลานก็ไม่ปฏิเสธ ตอบตกลงทันที
ฝ่ายศัลยกรรมทรวงอกจัดงานเลี้ยงอำลาอย่างคึกคักเพื่อส่งฉินมู่หลาน
ฝ่ายแพทย์แผนจีนก็เป็นแบบเดียวกัน ทุกคนกำลังส่งเซี่ยปิงหรุ่ย หลังจากได้เห็นฝีมือการรักษาของเซี่ยปิงหรุ่ย แพทย์แผนจีนทั้งฝ่ายต่างยอมรับในตัวหล่อนอย่างเต็มใจ แม้แต่เหลียงเจินชิงที่แต่ก่อนไม่ถูกชะตากับหล่อนก็ไม่ได้พูดอะไรมากมายอีก
โชคดีที่ทั้งสองฝ่ายจัดงานเลี้ยงที่ร้านอาหารเดียวกันพอดี ดังนั้นในตอนท้าย ฉินมู่หลานและเซี่ยปิงหรุ่ยจึงกลับไปด้วยกัน
วันต่อมา ฉินมู่หลานนอนจนสายตื่นขึ้นมาเอง
“นานแล้วที่ไม่ได้นอนสบายขนาดนี้”
พอเธอตื่นนอน ชิงชิงและเฉินเฉินก็เข้ามาหา “แม่คะ… แม่ตื่นหรือยัง”
“ตื่นแล้วจ้ะ”
ฉินมู่หลานตอบพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นก็เห็นทั้งสองเดินเข้ามา
“พวกลูกมีอะไรหาแม่หรือเปล่า”
“แม่คะ…วันนี้พวกหนูอยากออกไปซื้อของ”
ได้ยินแบบนั้น ฉินมู่หลานอดสงสัยไม่ได้ “ซื้ออะไรล่ะ”
“คุณครูบอกว่าใกล้ปีใหม่แล้ว ต้องไปซื้อของไหว้ พวกหนูก็อยากไปซื้อของไหว้เหมือนกัน”
ฉินมู่หลานได้ฟังดังนั้นจึงพูดยิ้มๆ ว่า “ได้จ้ะ งั้นเดี๋ยวเราไปด้วยกัน”
“เย้… ดีใจจัง”
เด็กๆ ทั้งสองดูมีความสุขมาก พวกเขายังอยากพาถวนถวนและหยวนหยวนไปด้วย
“ได้สิ พาน้องชายทั้งสองไปด้วยก็ได้”
เพราะมีเหวินเชี่ยนและชุยเสี่ยวผิงอยู่ด้วย ถึงจะพาถวนถวนและหยวนหยวนไปด้วยก็ไม่มีปัญหา
แต่คุณนายเหยาก็ค่อนข้างเป็นห่วงว่าถวนถวนและหยวนหยวนยังเล็กเกินไป คงไม่เป็นการดีนักหากจะพาไปที่ถนน
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะยาย มีเหวินเชี่ยนและเสี่ยวผิงจะไปด้วย เด็กๆ จะไม่เป็นอะไรหรอก”
ถึงแม้จะพูดแบบนั้น แต่คุณนายเหยาก็ยังไม่วางใจ สุดท้ายก็ลากนายท่านเหยาไปที่ถนนด้วยกัน
เด็กๆ เล่นกันอย่างมีความสุขมาก แถมยังซื้อของกันไม่น้อย แม้แต่ของที่ไม่จำเป็นต้องซื้อบางอย่างก็ซื้อมา แต่เป็นเพราะคุณนายเหยารักหลานๆ มาก ดังนั้นพวกเขาอยากซื้ออะไร นางก็ซื้อให้หมด ฉินมู่หลานอยากจะห้ามก็ไม่ทันแล้ว
หลังจากกลับถึงบ้าน ฉินมู่หลานพาเด็กๆ ไปอาบน้ำให้สะอาด จากนั้นก็คุยกับพวกเขาเรื่องการซื้อของ
“เงินนั้นหายาก ดังนั้นพวกลูกต้องไม่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ออกไปข้างนอกยิ่งไม่ควรจูงมือคนอื่นจ่ายเงินซื้อของให้ ต่อไปพวกลูกต้องไม่ซื้อของเกินความจำเป็น เข้าใจไหมจ๊ะ”
ชิงชิงและเฉินเฉินต่างพยักหน้า ส่วนถวนถวนและหยวนหยวนยังไม่มีความคิดรับรู้ใดๆ แต่เห็นพี่ชายพี่สาวพยักหน้าแล้ว พวกเขาทั้งสองก็พยักหน้าตามไปด้วย
หลังจากพูดจบเรื่องนี้ ถวนถวนและหยวนหยวนก็ไปหาคุณตาคุณยายเหยา ส่วนชิงชิงและเฉินเฉินอยู่ที่นี่และนอนกับฉินมู่หลาน
ในอีกไม่กี่วันต่อมา ฉินมู่หลานอยู่ที่บ้านเล่นกับเด็กๆ อยู่ตลอด จนกระทั่งวันที่ 26 ใกล้เทศกาลปีใหม่ ซูหว่านอี๋ ฉินเคอวั่ง หลี่เสวี่ยเยี่ยน และเสี่ยวอวี่ก็กลับมาพร้อมกัน
“แม่ พี่สะใภ้ใหญ่ เคอวั่ง พวกคุณกลับมาแล้ว แต่ว่า…พี่ชายใหญ่กับพ่อล่ะ ทำไมไม่กลับมาพร้อมกับพวกคุณ”
ได้ยินแบบนั้น ซูหว่านอี๋ก็อธิบายว่า “พวกพ่อจะกลับมาพร้อมกันทีเดียวในวันที่ 28 น่ะ”
ฉินมู่หลานพยักหน้าเมื่อได้ยินแบบนั้น “ดีเลย ฉันยังคิดว่าพวกเขาจะไม่กลับมาในช่วงปีใหม่เสียอีก”
“จะเป็นไปได้ยังไง ปีใหม่ทั้งทีก็ต้องกลับบ้านสิ”
เพราะซูหว่านอี๋และคนอื่นๆ กลับมา อาหารมื้อเย็นที่บ้านจึงอุดมสมบูรณ์มาก และหลังจากที่ฉินมู่หลานกินข้าวเสร็จ เธอก็หาโอกาสคุยกับหลี่เสวี่ยเยี่ยนสักพัก “พี่สะใภ้ใหญ่ การเดินทางไปเซินเจิ้นครั้งนี้ราบรื่นดีไหม”
“ก็ราบรื่นดีนะ”
หลี่เสวี่ยเยี่ยนยิ้มเต็มหน้า “ฉันจัดการเรื่องตลาดวัสดุก่อสร้างเรียบร้อยแล้ว ครั้งนี้ไปจัดการเองอยู่หลายวัน ฉันคิดว่าทุกอย่างดูดีมาก และที่สำคัญที่สุดคือ พวกเราจะได้ปันผลปลายปีด้วย”
พูดถึงตอนท้าย ดวงตาของหลี่เสวี่ยเยี่ยนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“พี่ชายเป็นอย่างไรบ้าง ที่เซินเจิ้นทุกอย่างราบรื่นดีหรือเปล่า”
พอพูดถึงเซี่ยเจ๋อเหว่ย สีหน้าของหลี่เสวี่ยเยี่ยนก็หม่นลงทันที แต่ก็กลับมามีสีหน้าเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว พยักหน้าพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ถึงเขาจะไม่ได้เป็นเจ้าของตลาดวัสดุก่อสร้างแล้ว แต่ก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของตลาดวัสดุก่อสร้าง ดังนั้นยังทำงานยังดีอยู่”
เห็นสีหน้าของหลี่เสวี่ยเยี่ยนแบบนี้ ฉินมู่หลานก็รู้ว่าระหว่างสามีภรรยาคู่นี้ต้องมีปัญหาแน่ๆ แต่พี่สะใภ้ใหญ่ตัดสินใจแล้ว เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่เปลี่ยนเรื่องคุยไปถามเรื่องอื่นๆ
พอถึงวันที่ 28 ของเดือนสุดท้ายตามปฏิทินจันทรคติ เซี่ยเหวินปิง เซี่ยเจ๋อเหว่ย และครอบครัวฉินเจี้ยนเซ่อ ฉินเจี้ยนหัว ก็กลับมาจากเซินเจิ้น
นายท่านเหยากับคุณนายเหยาพาเหยาจิ้งจือ หลี่เสวี่ยเยี่ยน และคนอื่นๆ กลับไปที่คฤหาสน์เก่าของตระกูลเหยาในวันนั้นเลย ส่วนครอบครัวฉินเจี้ยนหัวมาเยี่ยมคุณปู่ฉินกับคุณย่าฉินแล้ว ก็อยู่ที่บ้านเตรียมงานปีใหม่
แต่เดิมฉินมู่หลานคิดว่าเซี่ยเจ๋อหลี่คงกลับมาช่วงปีใหม่ไม่ได้ ไม่คิดว่าเขาจะกลับบ้านในคืนส่งท้ายปีเก่า
“อาหลี่ คุณกลับมาแล้ว”
เซี่ยเจ๋อหลี่ยิ้มและพยักหน้า พูดว่า “ใช่ ช่วงปีใหม่ปีนี้ผมอยู่บ้านได้หลายวันเลย”
การมาถึงของเซี่ยเจ๋อหลี่ ทำให้บ้านคึกคักขึ้นหลายส่วนในช่วงปีใหม่
ญาติก็มีแค่ไม่กี่ครอบครัว ดังนั้นฉินมู่หลานและครอบครัวจึงไปอวยพรปีใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ก็แค่ตอนไปบ้านตระกูลเซี่ยกับเจี่ยงสือเหิงที่อยู่นานหน่อย
“มู่หลาน ถ้ามีเวลาก็พาลูกๆ มาบ้านบ้างนะ”
เซี่ยฉางชิงไม่ได้เจอลูกสาวมานาน พอลูกสาวจะกลับ ก็เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์
เมื่อเห็นเซี่ยฉางชิงเป็นแบบนี้ ฉินมู่หลานก็รู้สึกผิดอยู่บ้าง ตั้งแต่ฝึกงานมา เธอก็ยุ่งมาตลอด แทบไม่ได้กลับมาที่บ้านตระกูลเซี่ยเลย บางครั้งก็มีแค่เซี่ยฉางชิงที่ไปเยี่ยมเด็กๆ ที่บ้าน ดังนั้นเธอควรจะมาเยี่ยมพ่อบ่อยๆ เมื่อมีเวลา
“พ่อคะ อีกสองสามวันฉันจะมาอีก”
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ครอบครัวครึกครื้นดีจัง ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว
ไหหม่า(海馬)
……….
