ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม - บทที่ 182 คุณเป็นภรรยาของผม

บทที่ 182 คุณเป็นภรรยาของผม

ถ้าเธอบอกว่าโลกนี้เป็นโลกในหนังสือ ชายหัวโบราณคนนี้จะยอมรับได้ไหมนะ?

หลินชิงเหอจึงไม่ได้เอ่ยออกไป เธอแค่บอกว่าตัวเองมาจากยุค 40 ปีหลังจากนั้น

แต่ถึงอย่างนั้นโจวชิงไป๋ที่เกิดในช่วงปี 1940 ก็ถึงกับอึ้ง

เขาคิดว่าเธอเป็นสายลับที่ถูกส่งมาจากที่ไหนสักที่ ต่อให้หลังจากนั้นเขาจะคิดหนักมากในทุกวันนี้ เขาก็ไม่เห็นว่ามันจะคุ้มค่าตรงไหนกับการส่งคนที่เป็นหมากเบี้ยมาหาตัวเขาที่สภาพเป็นแบบนี้

มันไม่จำเป็นเลยจริง ๆ

หากเขาดำรงตำแหน่งสำคัญ ๆ เขาก็พอนึกออกว่าทำไมพวกเขาถึงส่งหญิงสาวที่นำอันตรายมาสู่ประเทศแบบนี้ให้มาสร้างความสับสนแก่เขา แต่เขาไม่ใช่คนที่มีบทบาทสำคัญอะไรเลย

แม้เมื่อก่อนเขาพอรู้อะไรบางอย่างในกองทัพมาบ้าง แต่เธอก็ไม่เคยถามเขาเลย กลับให้การดูแลเขากับลูกชายทั้งสาม แบบนี้จะเรียกว่าสายลับได้อย่างไร?

ช่างน่าฉงนนัก โจวชิงไป๋ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเหตุผลที่แท้จริงจะเป็นแบบนี้

เธอมาจากอนาคต 40 ปีหลังจากนั้นเหรอ?

สำหรับโจวชิงไป๋แล้วเรื่องนี้ยอมรับได้ยากกว่าการที่เธอเป็นสายลับจริง ๆ เสียอีก

“มีอะไรเหรอคะ? ตาทึ่มใจเสาะ?” หลินชิงเหอแตะใบหน้าของเขาพยายามเรียกสติ

โจวชิงไป๋ได้สติคืนกลับมาและย่นคิ้ว หลินชิงเหอจึงยิ้มออกเมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ “สวัสดีค่ะตาเฒ่า ในยุคอนาคตคุณคือคนรุ่นปู่ของฉันนะคะ”

เอ่ยแบบนี้แล้ว หลินชิงเหอก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ไม่ผิดหรอก ใน 40 ปีหลังจากนั้น คน ๆ นี้จะไม่ใช่คนรุ่นปู่ไปแล้วเหรอ

โจวชิงไป๋มีสีหน้ามืดครึ้ม

“ทำหน้าตาอึมครึมแบบนั้นทำไมกันคะ? คุณน่ะเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนเลยนะ แถมเป็นหญ้าอ่อนแบบอ่อนสุด ๆ ด้วย” หลินชิงเหอบอก

เห็นสายตาไม่แยแสนี้แล้ว หัวใจที่เคยตกอยู่ในความร้อนรุ่มของโจวชิงไป๋ก็สงบลงเล็กน้อย เขามองเธอและเอ่ยขึ้น “อีก 40 ปีข้างหน้าจะเป็นยังไงบ้างเหรอ?”

“ 40 ปีข้างหน้าเหรอคะ ฉันจะอธิบายอย่างไรดีล่ะ? ทุกอย่างจะได้รับการพัฒนาอย่างดี ข้าวกับหมั่นโถวกลายเป็นของธรรมดาสามัญมาก แล้วก็ยังมีทีวี โทรศัพท์มือถือ และอื่น ๆ อีกมากมาย บนท้องถนนก็จะเต็มไปด้วยรถยนต์ที่ใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิง” หลินชิงเหอตอบ

โจวชิงไป๋รู้จักทีวีกับรถยนต์ดี แต่ว่าโทรศัพท์มือถือนี่มันคืออะไร?

“แบบนี้แหละค่ะ” เมื่อสารภาพกับเขาแล้ว หลินชิงเหอก็หยิบโทรศัพท์มือถือจากในมิติออกมาให้เขาดู

มันแบตหมดแล้วก็เลยใช้งานอะไรไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นโจวชิงไป๋ก็ยังตกใจที่ได้เห็นของแบบนี้

เขาไม่รู้จริง ๆ ว่ามิติที่เธอพูดถึงเมื่อก่อนหน้านี้คืออะไร ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจได้ลาง ๆ แล้วว่ามันเหมือนกับเป็นสิ่งที่เก็บของได้ ไร้ตัวตนและไร้รูปร่าง

เพราะเขาเห็นสิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถือเพิ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศ

“มีอะไรที่อยากจะถามอีกไหมคะ?” หลินชิงเหอถามขณะมองชายหนุ่มพิจารณาโทรศัพท์ของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

โจวชิงไป๋คืนโทรศัพท์ให้เธอและมองมันหายไปจากมือของเธอแล้วก็ตอบกลับ “ไม่มีแล้ว”

หลินชิงเหอยิ้มกริ่มขณะมองสำรวจเขา “โจวชิงไป๋ คุณตกใจมากไหมคะกับเรื่องในคืนนี้?”

“ตกใจสิ” โจวชิงไป๋บอกตามตรง

ภรรยาของเขาเป็นคนจากยุค 40 ปีข้างหน้า เขาจะไม่ตกใจได้อย่างไรล่ะ?

“แม่เจ้าใหญ่เดินทางไปยังอนาคตอีก 40 ปีข้างหน้างั้นเหรอ?” โจวชิงไป๋ถาม

“ค่ะ” จริง ๆ แล้วหลินชิงเหอไม่รู้เลยว่าเจ้าของร่างเดิมไปที่ไหน แต่เธอก็ได้แต่ตอบไปแบบนั้น

โจวชิงไป๋เงียบไป

“คุณจะกล่าวโทษเรื่องที่ฉันมาสิงอยู่ในร่างภรรยาของคุณแล้วโกหกคุณกับลูก ๆ หรือเปล่าคะ?” หลินชิงเหอถาม

โจวชิงไป๋ดึงร่างของเธอเข้าไปในอ้อมแขน

เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรดี แต่จะพิสูจน์ด้วยการกระทำว่าเขาไม่ได้ตำหนิอะไรเธอเลย

และเขาก็รู้ดีว่าใครเป็นคนกุมหัวใจของเขาอยู่

ก่อนที่เธอจะสารภาพ เขาก็ได้ตัดสินใจไปแล้วว่า ถ้า…ถ้าเธอมาจากประเทศอื่นจริง ๆ เขาก็จะยังคงเก็บเธอไว้

ครอบครัวของเขาไม่อาจอยู่ได้โดยปราศจากเธอ ไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีเธอจริง ๆ เขาไม่อาจจินตนาการถึงครอบครัวที่ไม่มีเธอได้เลย

“อย่าจากครอบครัวเราไปไหนนะ” โจวชิงไป๋เอ่ยเพียงเท่านี้

หลินชิงเหอได้ยินก็เอ่ยตามตรง “ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณล่ะค่ะ ถ้าคุณปฏิบัติต่อฉันไม่ดี ฉันก็จะไม่อยู่แน่”

ความจริงเธอวางแผนไว้แบบนั้นตั้งแต่แรกแล้ว กับการอยู่ห่างจากเขาจนกระทั่งเด็ก ๆ เติบโตและทุกคนก็จากไปตามทางของตัวเองราวกับตบมือ

แต่ใครจะรู้ว่าหลังเขากลับมา เธอกลับคิดว่าชายคนนี้ช่างแสนดีหลังจากที่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว

โดยไม่รู้ตัว เธอก็กลายเป็นภรรยาของเขาจริง ๆ

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็มาจากยุค 40 ปีหลังจากนั้น เธอจึงไม่ใช่คนหัวอนุรักษ์นิยมและไม่ยืดหยุ่น เธอจะอยู่ดูแลครอบครัวของเขาก็ต่อเมื่อเขาปฏิบัติดีกับเธอเท่านั้น

หากเขาปฏิบัติต่อเธอไม่ดีล่ะก็ ไม่ต้องเอ่ยอะไรเลย เธอจะไม่ปล่อยให้มันเป็นเรื่องยุ่งยากกับตัวเธอเองหรอก

“คุณไม่มีสำนึกเอาเสียเลย” เมื่อโจวชิงไป๋ได้ยินเธอบอกแบบนี้ เขาก็ตำหนิทันทีขณะจ้องมองเข้าไปในดวงตาของหญิงสาว

หลินชิงเหอลูบแก้มของเขา “สิ่งที่คล้ายกันมากที่สุดระหว่างฉันกับภรรยาคนก่อนของคุณก็คือสำนึกนี้แหละค่ะที่เราไม่มี ดังนั้นเรื่องนี้ไม่นับนะคะ”

เธอบอกสิ่งที่ควรบอกกับเขาไปชัดเจนแล้ว ว่าต้องดีกับเธอเสมอ ไม่อย่างนั้นก็อย่าหวังให้เธอดูแลครอบครัวของเขาดี ๆ เลย กินอาหารเย็นชืดพวกนั้นไปซะเถอะ!

โจวชิงไป๋กอดเธอไว้ เขากำลังคิดอยู่ว่าจะดูแลเธออย่างไรดีถึงจะนับได้ว่าเป็นการดูแลที่ดี

เธอมาจากโลกอนาคตอีก 40 ปีข้างหน้า ไม่ใช่ว่าเธอเห็นสิ่งดี ๆ มาหมดแล้วหรือ? เขาไม่มีอะไรดี ๆ แสดงให้เธอเห็นเลย

“ตราบใดที่ผมมีมัน ผมก็จะให้คุณนะ” โจวชิงไป๋ครุ่นคิดอยู่นานแต่ก็เอ่ยออกมาได้เพียงเท่านี้

ตราบใดที่เขามีมัน เขาก็จะให้เธอ

หลินชิงเหอยิ้มกริ่ม “อย่ากังวลไปเลยค่ะ ในอนาคตข้างหน้ามีโอกาสหลายอย่าง ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณแล้วล่ะค่ะ”

จากนั้นโจวชิงไป๋ก็ถามเธอ “คุณบอกว่าจะมีการฟื้นฟูการสอบเข้ามหาวิทยาลัยเหรอ เรื่องนี้เป็นความจริงไหม?”

“มีค่ะ ในปี 1977 ยังเหลือเวลาอีกไม่กี่ปี” หลินชิงเหอพยักหน้า

“ถ้างั้นก็มีการสอบภาษาอังกฤษด้วยหรือเปล่า?” โจวชิงไป๋ถาม

“ในปีแรก ๆ ยังไม่มีการสอบภาษาอังกฤษหรอกค่ะ เป็นปีที่สองถึงจะเริ่มมีการบังคับสอบ ฉันเองก็จำรายละเอียดไม่ได้แล้ว แต่การรู้ภาษาอังกฤษในอนาคตข้างหน้าจะเป็นความได้เปรียบอย่างใหญ่หลวง ดังนั้นฉันก็เลยเรียนรู้ด้วยตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ เพราะฉันลืมมันไปเกือบหมดแล้ว” หลินชิงเหออธิบาย

โจวชิงไป๋ได้ยินแล้วก็พลิกตัวมาอยู่ด้านบน หลินชิงเหอนิ่งไปครู่หนึ่ง และเอ่ยออกมาอย่างขบขัน “คุณยังจะมีอารมณ์ทำอีกเหรอคะ?”

“คุณเป็นภรรยาของผม” โจวชิงไป๋เอ่ยขณะมองเธอ

นี่คือภรรยาของเขา แม่ของลูก ๆ เขา ไม่ใช่หญิงอื่นคนไหน สำหรับทุกอย่างที่เธอบอกในวันนี้ เขาจะทำเป็นไม่เคยได้ยินมาก่อนแล้วกัน

หลินชิงเหอได้รับความรักใคร่จากชายคนนี้ เธอเอ่ยขึ้นมาขณะหายใจหอบ “พรุ่งนี้คุณทำอาหารเช้านะคะ!”

หลังจากเอ่ยแบบนี้แล้ว เธอก็ซุกตัวในตำแหน่งที่สบายบนอ้อมแขนของเขาและผล็อยหลับไป

ชายคนนี้เหมือนกับวัวตัวหนึ่งที่ไม่ได้ออกไปไถพรวนที่ทุ่งนาในช่วงหน้าหนาวนี้ เขาก็เลยหันมาไถพรวนที่นาของเธอแทน พรุ่งนี้เธอจะให้เขากินหัวไช้เท้าแห้งเพื่อไม่ให้มีพลังงานเหลือล้นขนาดนี้แล้ว

โจวชิงไป๋กอดภรรยาจนกระทั่งตอนนี้ มีเพียงตอนได้กอดภรรยาเท่านั้นจึงรู้สึกว่ามันค่อนข้างจริง

หลังรู้ความจริงแล้วเขาก็เข้าใจว่าทำไมการกระทำของเธอถึงผิดแผกไปจากผู้คนในยุคนี้

แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เธอคนนี้ผู้เป็นภรรยาของโจวชิงไป๋ก็ไม่อาจหนีออกจากชีวิตนี้ได้หรอก

“คุณกอดฉันแน่นเกินไปแล้วนะคะ” หลินชิงเหอดันตัวเขาออกขณะอยู่ในอาการกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณนอนเถอะ” โจวชิงไป๋กระซิบพลางจูบหน้าผากของเธอ

หลินชิงเหอเอ่ยงึมงำกอดเอวของเขาไว้และฝังใบหน้ากับอ้อมแขน เธอหลับไปขณะถูกโอบล้อมด้วยกลิ่นกายของเขา

…………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

พ่อช็อคไปแล้วค่ะ แม่เล่นสารภาพแบบนี้ เป็นใครจะไม่ช็อคบ้างคะที่รู้ว่าภรรยาตัวเองเป็นคนในอนาคต แถมยังเห็นหลักฐานคาตาอีก แต่แม่ก็โดนพ่อจัดหนักกลับสมน้ำสมเนื้อเหมือนกันค่ะ 555

ทำไมพ่ออบอุ่นขนาดนี้คะ อยากเจอคนแบบพ่อจังเลยค่ะ /หน้าแดง/

ไหหม่า (海馬)