ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 500 ปิดทำไม ใช่ว่าผมไม่เคยเห็นมาก่อน

ตอนที่ 500 ปิดทำไม ใช่ว่าผมไม่เคยเห็นมาก่อน

เซี่ยอวี่จงใจทำตัวอ้อยอิ่งอยู่นานสองนาน ในที่สุดก็พันผ้าเช็ดตัวไว้รอบเอว ปิดบั้นท้ายของตัวเองและทั้งเรือนร่างอย่างแน่นหนาจนดูผิดวิสัย

หล่อนเปิดประตูห้องน้ำออกมา ทำให้มุมปากของเย่ไป๋กระตุกเล็กน้อยเมื่อเห็นรูปลักษณ์ของหล่อน

เขาเข้าไปในห้องน้ำบ้าง และเห็นว่าเสื้อผ้าที่ตากอยู่ข้างในเหลือแค่กางเกงของเขา เมื่อออกมาอีกครั้งจึงมองเซี่ยอวี่อย่างจริงจังและสัมผัสเนื้อตัวหล่อน

“ทำอะไรน่ะ?” เซี่ยอวี่ตบมือของเขาออกไป

เย่ไป๋พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ชุดชั้นในและกางเกงชั้นในคุณเปียกอยู่นะ”

เซี่ยอวี่ทำหน้าเฉยเมย “ช่างมันสิ ยังดีกว่าไม่ใส่อะไรเลย”

“การสวมชุดชั้นในเปียกชื้นไม่ดีต่อสุขภาพคุณนะ”

ในฐานะแพทย์มืออาชีพ เย่ไป๋ให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับแง่มุมนี้ “โดยเฉพาะผู้หญิง มันจะทำให้ประจำเดือนมาไม่ปกติ เชื้อแบคทีเรียเจริญเติบโตจนเป็นสาเหตุของโรคทางนรีเวช และปัญหาอื่น ๆ และยังจะทำให้ความชื้นเข้าสู่ร่างกายโดยไม่จำเป็น”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เริ่มใช้สิทธิ์ของแฟนดึงผ้าเช็ดตัวของหล่อนออก

เซี่ยอวี่กระโดดหนี

“ทำอะไรเนี่ย? อย่าคิดจะเอาเปรียบฉันนะ เมื่อคืนฉันให้โอกาสคุณแล้วแท้ ๆ แต่คุณไม่ยอมรับไว้เอง ตอนกลางวันแสก ๆ แบบนี้อย่ามาทำตัวเหมือนอันธพาลเชียว”

เย่ไป๋ไม่สนใจหล่อนเลย หลังจากดึงผ้าเช็ดตัวออกแล้ว เขาก็อุ้มหล่อนในท่าเจ้าหญิงไปที่เตียง

จากนั้นก็ห่มผ้าให้หล่อน แล้วออกคำสั่งอย่างเข้มงวด “ถอดชุดชั้นในที่เปียกออกซะ คลุมตัวด้วยผ้าห่มแล้วนอนนิ่ง ๆ”

เซี่ยอวี่บ่นอุบ “ฉันไม่อยากนอนที่นี่ต่อแล้ว เมื่อไหร่ฉันจะได้กลับ?”

“ผมขอให้ลินดาไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้คุณแล้ว หล่อนน่าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้แหละ รอประเดี๋ยวเดียว เชื่อฟังผมและถอดเสื้อผ้าออกเร็วเถอะ อย่าให้ความชื้นเข้าสู่ร่างกายมากเกินไป”

ว่าแล้วเขาก็เท้าเตียงด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วก้มลงไปประชิดตัวหล่อน ทำสายตาวาววับพลางพูดว่า “หรือคุณอยากให้ผมช่วยถอด?”

เมื่อเซี่ยอวี่ได้ยินว่าลินดาไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้หล่อนแล้ว หล่อนก็อุทานครั้งหนึ่ง ก่อนห่มผ้าให้ตัวเอง ค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าที่เปียกออก

เย่ไป๋เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ถ้าหล่อนยังมัวดึงดันไม่ทำตามสิ่งที่เขาบอก กรงเล็บเสือของเขาอาจจะยื่นมาหาหล่อนในวินาทีถัดไป

เมื่อเห็นว่าหล่อนให้ความร่วมมือแต่โดยดี มุมปากเย่ไป๋จึงโค้งขึ้นเล็กน้อย ยืดตัวขึ้นและมองหาน้ำดื่ม

ริมฝีปากเขากำลังแห้งผาก

แม้จะคลุมตัวไว้ด้วยผ้าห่ม แถมยังอยู่ในช่วงกลางวันแสก ๆ แต่เซี่ยอวี่ก็ยังคงรู้สึกละอายใจ หล่อนดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง และปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับเขา

เย่ไป๋จิบน้ำแล้วมองไปทางเตียงโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อนึกถึงร่างอันเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ รวมถึงสรีระแสนเย้ายวนที่เขาได้เห็นเมื่อคืนนี้ เขาก็หายใจไม่ออกขึ้นมาอีกรอบ

เขาเป็นชายวัยกลางคนธรรมดา ไม่ใช่หลิวเซี่ยฮุ่ย(1)หรือถังเซิง(2)

จิตสำนึกด้านมืดในใจเขาส่งเสียงคำราม ว่านั่นคือแฟนสาวของเขา เขาสามารถล่วงเกินหล่อนได้อย่างชอบธรรม

ในความเป็นจริง ขาและเท้าของเขาเกเรมากจนอยากจะพาตัวเองไปที่เตียงเสียตอนนี้เลย

เขาดื่มน้ำจนหมดแก้ว พอวางแก้วลงที่เดิมแล้วก็ก้าวเดินเข้าไปหา

เซี่ยอวี่ข่มตานอนไม่หลับเลย เมื่อรู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้ หล่อนก็โผล่หัวออกจากผ้าห่มแล้วมองจ้องเข้าไปในดวงตาของเย่ไป๋

“คุณจะทำอะไรต่อเหรอ?” หล่อนเลิกคิ้วเล็กน้อย มองเขาแล้วถาม

“ผมเหนื่อยนิดหน่อย อยากนอนพักสักแปบ”

ว่าแล้วเขาก็กำลังจะเลิกผ้านวมขึ้น

เซี่ยอวี่กดมุมผ้าห่มแล้วพูดว่า “ไม่เอา”

เย่ไป๋มองไปที่หญิงสาวที่ระมัดระวังตัว สุดท้ายก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะห่มผ้าผืนเดียวกับเธอ “งั้นผมนั่งอีกสักพักก็ได้”

เขานั่งที่ขอบเตียง มองหล่อนแล้วถามอย่างจริงจังว่า “เมื่อคืนนี้มันเกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนแนะนำคุณให้รู้จักกับไอ้เวรนั่น?”

เซี่ยอวี่บอกว่า “เขาเป็นพี่เขยเจ้าของบริษัทที่จ้างฉันไปถ่ายทำโฆษณาแชมพูในครั้งนี้ เขาบอกว่าบริษัทของเขาผลิตกล้องจัดจำหน่าย มีความจำเป็นต้องโฆษณาสู่ตลาดนอก เขาเลยต้องการหารือเรื่องความร่วมมือกับเรา ลินดารู้สึกว่านี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ถ้าฉันได้งานโฆษณาสองเจ้าติดกัน เราก็จะสร้างความนิยมในไห่เฉิงได้อย่างรวดเร็ว ในเมื่อคนรู้จักแนะนำมา ฉันจึงตกลงที่จะไปร่วมรับประทานอาหารและพูดคุยกัน แต่ฉันไม่นึกว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น”

เย่ไป๋ขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเซี่ยอวี่

เขาเดาว่าชายคนนั้นอาจตัณหากลับขึ้นมาหลังจากได้เห็นเซี่ยอวี่ จึงต้องการเสนอผลประโยชน์เพื่อแลกเปลี่ยน

หล่อนถามเย่ไป๋ “ทำไมลินดายังไม่กลับมาอีก? คุณโทรหาหล่อนหน่อยสิ”

“อย่ากังวลเลย พักก่อนเถอะ”

เย่ไป๋มองหล่อนแล้วถามเบา ๆ “หิวไหม ผมจะออกไปซื้ออะไรให้คุณกิน”

“ไม่หิว”

เย่ไป๋จึงรินน้ำดื่มให้หล่อนแทน หล่อนยกผ้าห่มคลุมมิดถึงคอ รับแก้วน้ำมาจิบ

เย่ไป๋วางแก้วน้ำลง คลุมผ้าห่มให้หล่อนอีกครั้งพร้อมกับลูบหัวด้วยความรัก มองเข้าไปในดวงตาของหล่อนด้วยความอ่อนโยนและเป็นทุกข์

เซี่ยอวี่สบกับดวงตานุ่มนวลชุ่มน้ำตรงหน้า ทันใดนั้นหัวใจของหล่อนก็เต้นรัวอย่างรุนแรง

“ขอบคุณนะที่มาหาฉันเมื่อคืนนี้”

เย่ไป๋หัวเราะเบา ๆ “ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย ผมเป็นแฟนคุณนะ”

“ยังจำได้อยู่เหรอว่าเป็น” น้ำเสียงของเซี่ยอวี่ดูเชื้อเชิญและคลุมเครืออย่างยิ่ง

“รู้มาตลอด” เขาพูดจบก็โน้มตัวไปจูบหล่อน

หล่อนผลักเขาออก “ออกไปเลย”

“แค่จูบอย่างเดียว”

เย่ไป๋เท้าแขนไว้ข้างเตียงและก้มลงจูบหน้าผากของหล่อน

ขณะที่จูบของเขากำลังจะเคลื่อนลงมาจากหน้าผาก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

เซี่ยอวี่เร่งเร้า “รีบไปเปิดประตูเร็วเข้า”

เย่ไป๋ยืนขึ้นและลุกไปเปิดประตู ลินดาเดินเข้ามาพร้อมกับถุงใส่ของและกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

เมื่อเห็นหญิงสาวนอนห่มผ้ามิดชิดอยู่บนเตียง ใบหน้าที่เย็นชาของลินดาก็แสดงสีหน้ารู้สึกผิดที่หาได้ยาก

หล่อนพูดว่า “เสี่ยวอวี่ ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่รอบคอบในการรับงานให้คุณ”

“คนแซ่หวังนั่นเป็นใครมาจากไหน?” เซี่ยอวี่ไม่ได้โกรธมากนัก ดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับเรื่องทำนองนี้เลย

ลินดาอธิบาย “เขาเป็นพี่เขยของเถ้าแก่จางจริง ๆ และยังทำบริษัทผลิตและจัดจำหน่ายกล้อง ข้อมูลทั้งหมดที่เขาบอกเราเป็นความจริง สิ่งเดียวที่ฉันไม่ได้พิจารณา คือเขาเป็นคนหน้าซื่อใจคด เป็นคนเหิมเกริม อยากได้อะไรก็ต้องได้”

ลินดาพูดต่อ “ฉันติดต่อเพื่อนที่นี่แล้ว ทุกคนโกรธมากเมื่อได้ยินว่าคุณโดนวางยาและวางแผนรวบหัวรวบหาง พวกเขาใช้เส้นสายทุกทางเพื่อคืนความเป็นธรรมให้กับคุณ ไอ้หมอนั่นถูกควบคุมตัวแล้ว แต่อาการบาดเจ็บที่ศีรษะค่อนข้างรุนแรง เมื่อคืนนี้ภรรยาของเถ้าแก่จางประกันตัวเขาออกไปเย็บแผลเรียบร้อย เขาจะให้หมอเย่รับผิดชอบ แต่เถ้าแก่จางตัดสินใจออกรับแทน ไม่ให้หมอเย่รับผิดชอบ เพราะหวังว่าเราจะปล่อยผ่านไม่ให้พี่เขยของเขาต้องรับโทษทางกฎหมายเช่นเดียวกัน สิ่งที่เขาต้องการสูงสุดคือจบเรื่องนี้ และสานต่อความร่วมมือกันต่อไป”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เซี่ยอวี่ก็หัวเราะเยาะ “สานต่อความร่วมมือ เธอยังอยากให้ฉันถ่ายโฆษณาให้บริษัทของคนประเภทนี้อีกเหรอ? ฉันทำไม่ได้หรอกนะ ต่อให้ฉันจะจนหรือบ้าแค่ไหนก็เถอะ”

คนหนุ่มสาวจำนวนมากที่เพิ่งเข้าสู่วงการนี้อาจตกอยู่ภายใต้แรงกดดันจากนายทุนผู้ว่าจ้าง จนต้องกล้ำกลืนศักดิ์ศรีของตัวเองและประนีประนอมเพื่อคว้าโอกาส

หรือเพื่อนร่วมงานที่มีนิสัยสุดโต่งบางคนถึงกับรอโอกาสนี้ลอยเข้าปากเพื่อใช้ทางลัดในการไต่เต้าทางอาชีพ

แต่หล่อนล่ะเป็นใคร?

หล่อนคือเซี่ยอวี่ นักแสดงหญิงที่ประสบความสำเร็จในวงการบันเทิงมาอย่างยาวนาน

ต่อให้อยู่ต่างสถานที่จนไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างที่เคยและจำเป็นต้องวางรากฐานใหม่ แต่ไม่มีทางที่หล่อนจะเอาร่างกายตัวเองเข้าแลกอย่างแน่นอน

สมัยที่หล่อนยังสาว มีโอกาสมากมายเช่นนี้มาเสนออยู่ตรงหน้าเช่นกัน ในบรรดานายทุนและนักธุรกิจผู้มั่งคั่งทั้งหลาย สุ่มเลือกมาแล้วจะมีคนประเภทเดียวกันกับคนแซ่หวังถึงสิบคน

เย่ไป๋พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน “ถ้าเขาอยากให้ผมรับผิดชอบ ผมก็จะชดใช้ให้เขาอย่างเต็มที่โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ แต่เขาเองก็ต้องชดใช้สำหรับการกระทำของตัวเองด้วยเหมือนกัน เขาลักลอบใช้ยาเสพติดผิดกฎหมาย และพยายามบังคับขืนใจ ทั้งหมดนี่ก็เพียงพอแล้วที่จะส่งตัวเขาเข้าคุก”

ใบหน้าที่อ่อนโยนของเย่ไป๋เผยความโกรธที่หาได้ยาก เซี่ยอวี่ฟังคำพูดของเขา มองไปยังคออีกฝ่ายที่แดงเถือกขึ้นมาเนื่องจากความโกรธ ทันใดนั้นกระแสอันอบอุ่นก็ไหลผ่านหัวใจของหล่อน

มืออันอ่อนนุ่มของหล่อนค่อย ๆ กอบกุมฝ่ามือใหญ่ของเขาอย่างอ่อนโยน

มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

เวลานี้ หล่อนได้สัมผัสถึงการปกป้องและความเอาใจใส่จากคนที่ได้ชื่อว่าแฟนอย่างแท้จริง

หล่อนตระหนักแล้วว่าตัวเองไม่ได้เลือกรักคนผิด ไม่ว่าจะเป็นอุปนิสัย ทัศนคติ และทุกสิ่งที่เขาเป็น ล้วนสอดคล้องกับตัวตนของหล่อนมาก

ลินดาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นความคิดและท่าทีที่เซี่ยอวี่กับเย่ไป๋แสดงออกต่อกัน ก็เข้าใจอย่างคร่าว ๆ ว่าควรจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรต่อ

ต้องบอกว่าทั้งสามคนมีความคิดเห็นที่ตรงกัน

ตอนแรกหล่อนกังวลว่าเย่ไป๋จะเป็นฝ่ายยอมถอยเสียเอง หรือเซี่ยอวี่จะประนีประนอมเพื่อปกป้องเย่ไป๋

หล่อนพูดกับเซี่ยอวี่ว่า “เถ้าแก่จางและภรรยาของเขามารออยู่ที่หน้าโรงแรมแล้ว พวกเขาอยากขอโทษคุณด้วยตนเองค่ะ”

……………………………………………………………………………………………………………….

หลิวเซี่ยฮุ่ย 柳下惠 หมายถึง ชายที่มีคุณธรรมและมีจิตใจแน่วแน่มั่นคง

ถังเซิง 唐僧 หรือพระถังซัมจั๋ง ผู้อัญเชิญพระไตรปิฎก

สารจากผู้แปล

ยังจะร่วมมือต่อได้ลงอีกเหรอ ยอมร่วมมือกับนายทุนแบบนี้ต่อก็บ้าแล้ว

ไหหม่า(海馬)