ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 725 เสิ่นอวี้หลงกลับบ้านตระกูลเสิ่น
ตอนที่ 725 เสิ่นอวี้หลงกลับบ้านตระกูลเสิ่น
เสิ่นอวี้หลงยืนอยู่ข้างถนน สมองของเขาเต็มไปด้วยความสับสน
เขามองถนนที่ไม่คุ้นเคยอย่างเหม่อลอย คำพูดของคนขับรถแท็กซี่ยังก้องอยู่ในหัว
หลินเซี่ยถูกสลับตัว
เขาหายใจเข้าลึก ๆ สองครั้ง พยายามปรับอารมณ์ของตัวเอง
ตั้งใจจะไปค้นหาความจริง
เขายืนพักสักครู่ เมื่ออารมณ์สงบลงก็ก้าวเท้าเดินบนถนน เงยหน้ามองหาร้านตัดผมร้านเสริมสวย “เริ่มต้นครั้งใหม่”
ตัวอักษรสี่ตัวบนป้าย “เริ่มต้นครั้งใหม่” ถือเป็นสิ่งที่โดดเด่นที่สุดบนถนนสายนี้
เขาเห็นโปสเตอร์ทรงผมหญิงสาวทันสมัยหลากหลายแบบที่ติดอยู่หน้าร้านเสริมสวยได้ในทันที บนราวด้านหน้าร้านยังมีผ้าขนหนูแขวนตากไว้ด้วย
ป้ายไฟของโรงเต้นรำข้าง ๆ ก็โดดเด่นมาก
เสิ่นอวี้หลง ทำใจให้สงบ แล้วเดินเข้าไปในร้านเสริมสวย
“สวัสดีค่ะ มาตัดผมหรือคะ”
หญิงสาวคนหนึ่งถามเสิ่นอวี้หลงด้วยรอยยิ้ม
เสิ่นอวี้หลงพยักหน้ารับ
หญิงสาวพูดอย่างสุภาพว่า “คุณรอสักครู่ก่อนนะคะ ยังมีคิวลูกค้าอีกสองคนอยู่ก่อนหน้า”
เสิ่นอวี้หลงไม่พูดอะไร แล้วนั่งลง
เขาไม่ได้ถอดหน้ากากอนามัย ทำเพียงนั่งเงียบ ๆ มองช่างตัดผมทั้งสองคนที่กำลังยุ่งอยู่กับการตัดผมให้ลูกค้า
คุณป้าที่ไว้ผมมวยยิ้มและพูดคุยกับช่างตัดผมอย่างเป็นกันเอง “ชุนฟาง เถ้าแก่หลินของพวกเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ? ลูกสาวฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว ฉันอยากให้หล่อนทำผมให้ลูกสาวฉันน่ะ”
“ป้าจาง เซี่ยเซี่ยยังไม่ออกจากอยู่เดือนเลยค่ะ คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก” ชุนฟาง ยิ้มและพูด “ให้ฉันทำผมให้ลูกสาวป้าก็ได้นะคะ ฉันได้รับการถ่ายทอดวิชามาจาก เซี่ยเซี่ยโดยตรงเลย”
ป้าจางยิ้มแหย ๆ “หล่อนบอกว่าอยากรอให้เซี่ยเซี่ยมาทำผมให้น่ะ ยังไงก็ยังเหลือเวลาอีกครึ่งเดือน ไม่รีบร้อนหรอก”
“ได้ งั้นก็รออีกสักระยะนะคะ”
ป้าจางพูดว่า “อืม ไม่รีบ ยังไงฉันก็อยากให้หลินเซี่ยทำผมให้หล่อนน่ะ”
ปากของป้าจางไม่เคยหยุดพัก พูดต่ออีกว่า “ช่วงนี้ฉันเห็นเถ้าแก่เซี่ยกับครอบครัวเขาอยู่ในร้านอาหารตลอดเลย นึกว่าหลินเซี่ยคลอดแล้วซะอีก”
ชุนฟางตอบว่า “น้าของฉันไปเยี่ยมเซี่ยเซี่ยบ่อย ส่วนลุงเซี่ยของฉันต้องยุ่งกับเรื่อง ร้านอาหาร ไปไหนไม่ได้น่ะค่ะ”
“เธอพูดถูก ครอบครัวใหญ่ของพวกเธอช่างดีจริง ๆ ทั้งครอบครัวเปิดร้านที่นี่ถึงสามร้าน ชุนฟาง เธอโชคดีมากเลยนะ”
พวกเขาคุยกันอย่างสนุกสนานไปพลางทำงานไปพลาง ข้าง ๆ มีลุงคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์รอคิวอยู่ ไม่มีใครสังเกตเห็นเสิ่นอวี้หลงเลย
จนกระทั่งถึงคิวของเสิ่นอวี้หลง สาวน้อยหลี่ผู้รับผิดชอบสระผมพูดกับเขาว่า “สวัสดีค่ะ กรุณามาสระผมทางนี้ค่ะ”
เสิ่นอวี้หลงลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าไปสระผม
จากนั้นก็นั่งลงบนเก้าอี้
คนที่ตัดผมให้เขาคืออาจารย์หวัง
เสิ่นอวี้หลงถอดเพียงหมวก แต่ยังคงสวมหน้ากากอนามัยอยู่
อาจารย์หวังมองทรงผมของเสิ่นอวี้หลง แล้วรู้สึกคุ้นตาว่าน่าจะเป็นฝีมือของเจ้านายพวกเขา จึงถามด้วยรอยยิ้มว่า “ยังตัดผมทรงนี้อยู่เหรอ”
เสิ่นอวี้หลงตอบรับด้วยเสียงเย็นชา
อาจารย์หวังตัดผมให้เขาอย่างละเอียดและตั้งใจ เพราะตัดตามทรงผมที่หลินเซี่ย เคยตัดไว้ก่อนหน้า ผลลัพธ์ที่ออกมาจึงดีมาก
ทำให้คนดูหล่อเหลามากๆ
“หนุ่มน้อย เป็นยังไงบ้าง พอใจไหม” อาจารย์หวังถามพร้อมรอยยิ้ม
“หนึ่งหยวนห้าเหมา”
เสิ่นอวี้หลงจ่ายเงิน แล้วออกจากร้านเสริมสวย
หลังเสิ่นอวี้หลงออกจากร้านเสริมสวย เขาก็สวมหมวกกลับดังเดิม สายตาจับจ้องไปที่ป้ายร้านอาหารตรงข้ามร้านเสริมสวย
จากนั้นก็เดินเข้าไป
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอาหาร ในร้านอาหารจึงยังไม่มีลูกค้า
หลิวกุ้ยอิงมองหนุ่มน้อยที่สวมหน้ากากอนามัย ถามอย่างกระตือรือร้นว่า “สวัสดีค่ะ จะรับอะไรดีคะ”
เสิ่นอวี้หลงไม่พูดอะไร ยืนมองไปที่หน้าต่างครัวด้านใน และเห็นผู้ชายขาพิการคนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร
หือ…
นั่นคือวีรบุรุษผู้ผ่านสมรภูมิรบที่คนขับรถพูดถึงงั้นเหรอ?
พ่อแท้ ๆ ของหลินเซี่ย?
เสิ่นอวี้หลงรีบเดินออกจากร้านอาหารอย่างรวดเร็ว
หลิวกุ้ยอิงมองเขาอย่างสงสัย ก่อนจะไปทำธุระของตัวเองต่อ
ส่วนเสิ่นอวี้หลงขณะนี้เดินอยู่บนถนนราวกับศพเดินได้
ไม่รู้ว่าจะย่อยข้อมูลที่ทำให้เขาตกใจในวันนี้อย่างไรดี
พี่สาวของเขาไม่ใช่พี่แท้ ๆ เมื่อยี่สิบปีก่อนเกิดความผิดพลาดงั้นเหรอ?
ตอนนี้หล่อนใช้ชื่อว่าหลินเซี่ย ?
ที่บอกว่าเปลี่ยนชื่อเป็นเซี่ยเซี่ยก็เป็นเรื่องโกหกเหรอเนี่ย
หล่อนถูกพ่อแม่ที่แท้จริงตามหาเจอ แล้วเลยเปลี่ยนกลับมาใช้ชื่อเดิม
แล้วพี่สาวแท้ ๆ ของเขาล่ะ?
หล่อนอยู่ที่ไหน? ทำไมไม่อยู่ที่บ้าน?
ในเมื่อสลับตัวกัน หลินเซี่ยก็เปลี่ยนชื่อกลับมาแล้ว งั้นพี่สาวแท้ ๆ ของเขาก็น่าจะกลับมาบ้านพวกเขาแล้วสิ?
เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมแม่ต้องปิดบังเขา?
ในสายตาของแม่ เขาเป็นอะไรกันแน่?
เรื่องของพ่อ แม่ก็ปิดบังเขาตลอด ตอนนี้แม้แต่เรื่องที่พี่สาวของเขาถูกสลับตัวมา แม่ก็ยังจะปิดบังเขาอีก
เสิ่นอวี้หลงในตอนนี้เต็มไปด้วยความคับแค้นใจต่อเซี่ยหลาน
เขาไม่เข้าใจเลยว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงที่แม่ปิดบังเรื่องพวกนี้คืออะไร?
กลัวว่าเขาจะรับไม่ได้ ตกใจจนรับไม่ไหว หรือว่ามีเรื่องซ่อนเร้นอย่างอื่นอีก?
เสิ่นอวี้หลงจึงคิดว่าการหาความจริงทั้งหมดให้กระจ่างมีแต่ต้องไปหาคุณปู่เท่านั้น
ที่ผ่านมาเขาบำรุงสุขภาพอยู่ แม่ของเขาก็อ้างว่าคุณปู่ต้องการพักผ่อน ไม่ให้เขากลับไป
ที่แท้ก็มีเรื่องซ่อนเร้นอย่างอื่นอีก
เสิ่นอวี้หลงเรียกรถคันหนึ่ง แล้วไปที่บ้านตระกูลเสิ่น
เมื่อมาถึงหน้าบ้านก็ต้องตกใจกับสภาพรกร้างว่างเปล่าตรงหน้าประตูอีกครั้ง
ประตูใหญ่ที่เมื่อก่อนสะอาดเรียบร้อยและดูดีนั้น ตอนนี้ทำไมถึงได้สกปรกรกรุงรังแบบนี้?
ดูเหมือนว่าต้นไม้และพุ่มดอกไม้จะไม่ได้รับการตัดแต่งมานานแล้วจนดูรกชัฏ ประตูใหญ่ก็เหมือนไม่ได้ล้างมานาน
สภาพโดยรวมของด้านหน้าบ้านดูทรุดโทรมอย่างมาก
เสิ่นอวี้หลงผลักประตูเบา ๆ ประตูใหญ่ที่เปิดแง้มอยู่ก็เปิดออกทันที
เขาเดินเข้าไป เมื่อเห็นสภาพของลานบ้าน ในใจก็ยิ่งรู้สึกหนักอึ้งและประหลาดใจ
ลานบ้านข้างในดูยิ่งรกร้างกว่าข้างนอก
ดอกไม้และพืชพรรณที่เคยมีอยู่ดูเหมือนไม่ได้รับการดูแลมานาน ต่างพากันเหี่ยวแห้งไปหมด
“คุณปู่ครับ”
เสิ่นอวี้หลง พยายามกดความรู้สึกหนักอึ้งในใจ เรียกด้วยเสียงสั่นเครือ
หลังจากเขาเรียก ก็มีหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาจากในบ้าน
“คุณมาหาใครคะ” หล่อนมองเสิ่นอวี้หลงอย่างประเมินแล้วถาม
เสิ่นอวี้หลงมองผู้หญิงคนนั้นเช่นกัน แล้วถามว่า “คุณเป็นใครครับ”
ผู้หญิงตอบว่า “ฉันเป็นพี่เลี้ยงของคุณปู่เสิ่นน่ะ คุณเป็นใคร”
“คุณปู่ของผมอยู่ไหน ผมเป็นหลานชายของท่าน”
พี่เลี้ยงอุทานอย่างเย็นชาหนึ่งเสียง แล้วพาเขาเข้าประตูไป
เสิ่นอวี้หลงเดินจากห้องโถงเข้าไปถึงห้องนอนที่ผู้เฒ่าเสิ่นอาศัยอยู่ ทันทีที่เข้าไปก็ได้กลิ่นฉุนจนแสบจมูก
เขาอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้
ในเวลาเดียวกันก็เห็นคนแก่ที่นอนอยู่บนเตียง
“คุณปู่” เสิ่นอวี้หลงมองร่างผอมบางของชายชรา น้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับน้ำตารื้น
“เธอเป็นใคร?” ผู้เฒ่าเสิ่นนอนอยู่บนเตียงมองหนุ่มน้อยที่ห่อตัวมิดชิดเดินเข้ามากะทันหัน แล้วถามอย่างงุนงง
เสิ่นอวี้หลงถอดหมวกและหน้ากากออก
“เธอคือ…” เมื่อผู้เฒ่าเสิ่นเห็นใบหน้าของหนุ่มน้อยตรงหน้า ดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ จ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อ เป็นเวลานานครู่ใหญ่กว่าจะเอ่ยอะไรออกมาได้
ใบหน้าของเสิ่นอวี้หลงเปียกชุ่มด้วยน้ำตา ร้องไห้พลางเอ่ยว่า “ปู่ ผมคืออวี้หลงไงครับ”
“อวี้หลง?”
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
เจอสภาพปู่ตัวเองแล้วจะช็อกก่อนไหมเนี่ยอวี้หลง ไหนจะพ่อกับพี่สาวที่ติดคุกอยู่อีก
ไหหม่า(海馬)
