ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 786 ห้ามทรยศ
ตอนที่ 786 ห้ามทรยศ
เมื่อเย่ไป๋ได้ยินจากปากเซี่ยอวี่ว่าเซี่ยไห่เกิดในห้องน้ำ เขาถึงกับทำปากยื่น
มิน่าล่ะ เซี่ยไห่ถึงได้นิสัยเสียแบบนั้น
มันก็มีเหตุผลอยู่หรอกนะ
ในใจอดที่จะหัวเราะเยาะเย้ยเซี่ยไห่ไม่ได้ แต่ก็อดสงสารแม่ยายไม่ได้เช่นกัน
ตอนที่หญิงชรายังสาว นางคงต้องลำบากมาก
ในยุคสมัยนั้นผู้หญิงลำบากกว่าผู้ชายเป็นร้อยเท่า
แล้วหญิงชราก็ยังเจอผู้ชายไม่ดี อีกทั้งตอนที่ลูก ๆ ยังเล็ก สามีของนางก็หนีตามผู้หญิงคนอื่นไป….
ไม่ต้องคิดเลยว่าในชีวิตนี้นางจะต้องลำบากมากแค่ไหน
พวกเขาในฐานะลูกหลานในตอนนี้ก็ควรจะดูแลนางให้ดี ให้นางได้สุขสบาย
เย่ไป๋มองหน้าเซี่ยอวี่ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า
“เพราะว่าแม่ของเราในยุคนั้นได้รับความลำบากมากตอนท้อง ผมถึงไม่อยากให้คุณต้องมาลำบาก ไม่อยากให้คุณต้องเจออะไรแบบที่แม่เจอ ผมแค่อยากให้คุณได้พักผ่อนอย่างสบาย ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ต้องกังวล รอวันลูกคลอดออกมาอย่างมีความสุข”
คำพูดของเย่ไป๋ทำให้เซี่ยอวี่พลันแสบร้อนจมูก น้ำตาคลอ มองเขาโดยไม่พูดอะไร
พอเห็นหล่อนทำสีหน้าแบบนั้น เย่ไป๋ก็ทำตัวไม่ถูก
“เสี่ยวอวี่ อย่าร้องไห้สิ คุณร้องไห้ทีไร ผมรู้สึกว่าตัวเองไร้ความสามารถทุกที”
เซี่ยอวี่ซบไหล่เขา เกาะแขนเขาไว้แล้วพูดเสียงเบาว่า “ถ้าไม่อยากให้ฉันลำบากเหมือนแม่ สิ่งเดียวที่คุณทำได้คือซื่อสัตย์ต่อฉัน”
เซี่ยอวี่เงยหน้ามองเขา สีหน้าจริงจัง “เย่ไป๋ ห้ามทรยศฉัน ห้ามทิ้งขว้างฉันเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะหมดศรัทธาในโลกใบนี้”
กว่าจะมอบความรักให้ใครได้ กว่าจะเชื่อใจใครได้ขนาดนี้…
ถ้าเขาทรยศหล่อน หล่อนจะทำลายทุกอย่างทิ้งซะ
เย่ไป๋มองหล่อนด้วยสายตาจริงใจและบริสุทธิ์ เขาเงยหน้าขึ้นสบตาหล่อนและสาบานว่า “ถ้าในอนาคตผม เย่ไป๋คนนี้ทรยศต่อเสี่ยวอวี่ หรือไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอและลูก ทอดทิ้งพวกเขาไป ขอให้ผมตายไม่ดี ขอให้ชีวิตนี้ไม่มีวันได้พบเจอความสุข”
ขณะเย่ไป๋กำลังสาบาน เซี่ยอวี่ก็ไม่ได้ทำแบบที่นางเอกในละครน้ำเน่าชอบทำ หล่อนไม่ได้เอามือปิดปากเขาเพื่อไม่ให้เขาสาปแช่งตัวเอง
หล่อนทำเพียงมองและฟังเขาพูดอย่างใจเย็น
ในเมื่อเย่ไป๋กล้าสาบานขนาดนี้ เขาก็ต้องทำได้อย่างแน่นอน
นี่ถือว่าเป็นการปลอบใจหล่อนได้บ้าง
“จำคำพูดของคุณในวันนี้ไว้ให้ดี” เซี่ยอวี่มองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ถ้าวันหนึ่งคุณทำเรื่องผิดต่อฉัน ฉันจะทำเรื่องร้ายแรง เราจะไม่มีความสุขด้วยกัน ฉันไม่เหมือนแม่ของฉันที่ยอมกลืนความทุกข์เอาไว้แล้วใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต”
หล่อนไม่ใช่คนที่ยอมอดทนต่อความอยุติธรรม
“ถ้าคุณหมดรักฉันแล้วก็บอกฉันตรงๆ ให้เราจากกันด้วยดี อย่าทรยศกัน”
“อย่าทรยศ…”
คำสามพยางค์สั้นๆ ถูกหล่อนทวนซ้ำหลายครั้ง เสียงของหล่อนแผ่วเบาลงเรื่อยๆ จนกระทั่งกลายเป็นเสียงรำพึงสั่นเครือ
เย่ไป๋สวมกอดหล่อนไว้แนบอก จูบที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน ปลอบประโลมว่า “ไม่หรอก ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ตลอดชีวิตนี้ตราบใดที่คุณไม่ทิ้งไป ผมก็จะไม่มีวันทิ้งคุณ คุณไม่รู้หรอกว่าผมรักคุณมากแค่ไหน”
ในตอนนี้ หัวใจของเย่ไป๋ก็เจ็บปวดรวดร้าวไปกับหล่อน
ผู้หญิงที่สง่างามและดูมั่นใจในยามปกติครั้นต้องเผยความอ่อนแอในจิตใจออกมา หล่อนก็เปราะบางและขาดความมั่นคงเหลือเกิน
บาดแผลและเงาในใจที่พ่อแท้ๆ ของพวกเขาทิ้งไว้คงไม่มีวันเยียวยาได้
สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้คือทำดีกับหล่อน มอบความมั่นคงปลอดภัยให้กับหล่อน
เซี่ยอวี่หลับสนิทในอ้อมกอดของเย่ไป๋ จนกระทั่งเช้าตรู่ประมาณตีสี่ ลินดาก็มาเคาะประตู
หลังจากเคาะประตูห้องของเซี่ยอวี่แล้ว หล่อนก็ไปเคาะประตูห้องของหลินเซี่ยต่อ
ในอดีต หล่อนจะพุ่งเข้าไปลากเซี่ยอวี่ออกจากผ้าห่ม แต่ในวันนี้ทำได้เพียงยืนตะโกนอยู่หน้าประตู
ส่วนหลินเซี่ยนั้นรู้หน้าที่ดี เธอตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้ว เมื่อลินดามาเรียก เธอก็ตื่นนอนพอดี หลังจากแต่งตัวเสร็จ เธอก็นั่งรออยู่ในห้อง
เธอขอให้เขานอนเป็นเพื่อนลูกไปก่อน ไม่อย่างนั้นถ้าลูกตื่นเวลานี้ พ่อแม่ของเธอก็จะไม่ได้พักผ่อน แถมยังทำให้ทุกคนเหนื่อยอีก
เฉินเจียเหอได้ยินคำเตือนดังนั้นจึงไม่กล้าพูด แต่ก็ยังลุกขึ้นอย่างเบากริบ ค่อย ๆ ล้างหน้าแปรงฟันกับเธออย่างแผ่วเบา
หลังจากส่งเธอออกจากห้องแล้ว เขาจึงพูดกับเธอว่า “เซี่ยเซี่ย ตอนทำงานค่อย ๆ ทำก็ได้ อย่าฝืนตัวเองมากนัก ดูแลตัวเองด้วยนะ เลิกงานแล้วผมจะรีบมา คุณอยากกินอะไรไหม ผมจะได้ซื้อมาฝาก”
หลินเซี่ยโบกมือ “ไม่ต้องหรอก ซื้อของกินมาตั้งเยอะแยะ ยังมีเหลืออยู่เลย คุณซื้อแค่ผ้าอ้อมสำเร็จรูปมาให้ลูกก็พอ”
เฉินเจียเหอพยักหน้า “ได้ ผมเข้าใจแล้ว”
“คุณเข้าไปนอนเป็นเพื่อนลูกก่อนสิ ในห้องไม่มีคนเดี๋ยวเขาก็ตื่น ตอนจะไปค่อยอุ้มไปฝากพ่อกับแม่ฉันก็ได้ ฉันไปก่อนนะ” หลินเซี่ยบอกเสร็จก็จะออกไปกับลินดา
ลินดาชี้ไปที่ห้องของเซี่ยอวี่ แล้วพูดว่า “เดี๋ยวก่อน คุณอายังไม่ตื่นเลย”
หลินเซี่ยมัวแต่คิดถึงเรื่องงานจนเกือบลืมเซี่ยอวี่ไปแล้ว เธอจึงตบหัวตัวเองเบาๆ “ดูสิ สมองฉันชักทึบเป็นสมองหมูแล้วจริงๆ คุณอายังไม่ออกมา แล้วฉันจะรีบร้อนไปแต่งหน้าให้ใครล่ะ”
พูดจบไม่นาน ประตูห้องของเซี่ยอวี่ก็เปิดออก หล่อนเดินออกมาพร้อมกับผมที่ไม่ได้มัด ปล่อยสยายลงมาอย่างนั้น บนตัวสวมเสื้อคลุมไหมพรมยาวตัวโคร่ง พร้อมกับหาวออกมาเล็กน้อย
พอเห็นว่าเซี่ยอวี่ที่กำลังตั้งครรภ์ต้องตื่นเช้าขนาดนี้ หลินเซี่ยก็อดเป็นห่วงไม่ได้ “คุณอา ยังไม่ตื่นดีเลยนี่คะ”
“ยังนอนหลับไม่เต็มอิ่มเลย พอเย่ไป๋มาฉันก็นอนไม่หลับ”
พอได้ยินแบบนั้น เฉินเจียเหอกับหลินเซี่ยสองหนุ่มสาวที่ผ่านโลกมาพอตัวก็มองหน้ากันอย่างรู้กัน
ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริงใช่ไหม?
หล่อนเป็นหญิงตั้งครรภ์นะ เพิ่งตั้งท้องต้องระวังตัว…
เย่ไป๋เดินตามออกมา เมื่อเจอสายตาคาดคั้นของหลินเซี่ย เขาก็กระแอมเบาๆ แล้วอธิบายว่า “เมื่อคืนนี้คุณอาเธอนอนไม่หลับ”
อาจเป็นเพราะเคยทำเรื่องไม่ดีมามากในอดีต
ทั้งๆ ที่เมื่อคืนไม่ได้ทำอะไรเลย แต่พอเจอสายตาทั้งสามคู่จ้องมองมาพร้อมกัน เขาก็รู้สึกผิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“พอเถอะ ได้เวลาไปแล้ว”
ผู้ชายมีแต่จะทำให้ประสิทธิภาพการทำงานของพวกหล่อนลดลง
“เสี่ยวอวี่ ตอนทำงานต้องระวังสุขภาพด้วยนะ ถ้าเหนื่อยก็ขอพักได้ แล้วก็…”
คำพูดของเย่ไป๋เหมือนกับของเฉินเจียเหอเมื่อครู่ไม่มีผิด
เห็นว่าเวลาจะไม่พอแล้ว ลินดาจึงทนไม่ไหว “คุณหมอเย่ คุณเฉิน ถ้าพวกคุณไม่วางใจ จะตามไปกองถ่ายด้วยเพื่อคอยรับใช้พวกหล่อนสองคนก็ได้นะ ไม่ต้องมาพูดอ้อมๆ แบบนี้หรอก”
ลินดาพูดจบ เย่ไป๋ก็เงียบกริบทันที เขาและเฉินเจียเหอสบตากัน มีท่าทางเลิกลั่กไปชั่วขณะ
ใบหน้าอันหล่อเหลาของทั้งคู่ต่างก็เผยความขัดเขินออกมา
พวกเขาไม่คิดว่าผู้จัดการใหญ่ที่ไม่ค่อยพูดจาอย่างหล่อนจะไม่ไว้หน้ากันแบบนี้
พวกเขาเองก็อยากไปด้วย ติดที่ว่าพวกเขาต่างต้องทำงาน แถมยังเป็นตำแหน่งที่ไม่มีใครมาแทนได้ พวกเขาไปไม่ได้จริงๆ
ลินดาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินนำไป
หลินเซี่ยและเซี่ยอวี่มองชายหนุ่มทั้งสองที่โดนสวนกลับอย่างสาสม ไม่วายปรายตามองพร้อมกับกลั้นขำ ก่อนจะเดินจากไป
“ลินดา เธอหมายความว่าไง หงุดหงิดแต่เช้าเลย” หลังจากขึ้นรถ เซี่ยอวี่ก็พูดกับลินดาที่กำลังสตาร์ทรถด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “อ๋อ…ฉันเข้าใจแล้ว คงเป็นเพราะเซี่ยไห่ไม่ได้มาด้วยสินะ พอเห็นเย่ไป๋กับเจียเหอ เธอเลยรู้สึกไม่สมดุลในใจล่ะสิ”
ลินดา “???”
เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยอวี่ หล่อนก็เกือบบังคับพวงมาลัยรถไม่ตรงทาง ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันไม่ได้เป็นพวกคลั่งรักขนาดนั้น”
แม้ปากจะพูดออกไปแบบนั้น แต่แววตาของหล่อนกลับเผยความผิดหวังออกมาอย่างไม่รู้ตัว
………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ดูแลคุณอาดีๆ นะคะคุณหมอเย่ ถ้านอกใจเมื่อไหร่โดนคนตระกูลเซี่ยยำเละแน่
ไหหม่า(海馬)
