ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 794 ไม่อยากคุยแล้ว เหนื่อยใจ
ตอนที่ 794 ไม่อยากคุยแล้ว เหนื่อยใจ
ลินดามักจะจัดการเรื่องของเซี่ยอวี่ได้อย่างเชี่ยวชาญและเป็นมืออาชีพ
แต่พอเป็นเรื่องของตัวเอง หล่อนกลับปวดหัว ไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ประเด็นคือหล่อนไม่ใช่ศิลปินแต่เป็นแค่ผู้จัดการดารา หล่อนไม่มีพลังมากขนาดที่จะเรียกลมเรียกฝนได้ และก็ไม่ได้เป็นคนวิปริตด้วย
หล่อนเป็นแค่คนทำงานหนักเท่านั้น
หลินเซี่ยสังเกตเห็นว่าคนในกองถ่ายเริ่มซุบซิบนินทาลินดามากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งพวกเขาก็ไม่หลบเลี่ยงเธอ
พวกเขานินทาลินดาว่าหล่อนใช้อำนาจในทางที่ผิด หาหนุ่มหล่อมาให้ตัวเอง บอกว่าหล่อนวิปริตอะไรทำนองนั้น
ยิ่งพูดก็ยิ่งออกนอกประเด็น พูดจาแย่ลงเรื่อยๆ
ระหว่างทางกลับบ้าน หลินเซี่ยจึงพูดกับลินดาว่า
“พี่ลินดา เรื่องนี้พี่ต้องจัดการนะ ปล่อยให้คนพวกนั้นพูดจาเหลวไหลแบบนี้ไม่ได้”
“ฉันกำลังหาวิธีอยู่” ลินดาตอบ
หล่อนกำลังคิดอยู่ว่าจะหยุดยั้งข่าวลือนี้ได้อย่างไร
หลินเซี่ยเสนอความคิดเห็น “จะคิดอะไรให้ยาก เรียกอารองมาสิคะ พาเขาไปที่กองถ่ายแล้วประกาศตัวตนของเขาก็สิ้นเรื่อง”
เซี่ยอวี่เห็นด้วยกับความคิดของหลินเซี่ย “เซี่ยเซี่ยพูดถูก พาเซี่ยไห่ไปที่กองถ่ายเลย แล้วข่าวลือก็จะหายไปเอง เซี่ยไห่รู้จักกับผู้กำกับเหยียน พวกนั้นจะมองว่าเขาเป็นเด็กที่เธอเลี้ยงดูได้ยังไง”
ลินดาฟังคำแนะนำของหลานสาวแล้วก็ทำสีหน้าลำบากใจ
แน่นอนว่าหล่อนคิดแผนนี้ไว้แล้ว
ปัญหาคือเซี่ยไห่ยังโกรธหล่อนอยู่ ไม่ยอมติดต่อมาเลย
ส่วนตัวหล่อนก็ไม่อยากติดต่อไปง้อเขาก่อน
ตามใจเขาจนเสียคน
พูดตามตรง หล่อนรู้สึกอยากจะเลิกกับเขาแล้ว
ลินดาได้สติแล้วจึงตอบว่า “ได้ยิน”
เซี่ยอวี่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของลินดา เมื่อนึกถึงสองวันที่ผ่านมาลินดาทำอะไรก็ดูเลื่อนลอย ไหนจะเซี่ยไห่ที่ไม่ได้กลับมา แถมยังไม่ได้ยินลินดาคุยโทรศัพท์กับเซี่ยไห่อีก
เมื่อกลับถึงโรงแรม คุณแม่เซี่ยก็กลับไปแล้ว หลิวกุ้ยอิงบอกว่าเซี่ยไห่ไม่ได้มาด้วย เป็นเซี่ยเหลยที่พาหญิงชรากลับไปด้วยในตอนที่เขากลับ
พอเซี่ยอวี่ได้ยินว่าเซี่ยไห่ไม่ได้มา หล่อนก็โทรหาเซี่ยไห่ทันทีที่กลับถึงห้อง
“สองวันนี้นายเป็นอะไรไป ทำไมไม่เห็นหัวเลย?”
น้ำเสียงของเซี่ยไห่ฟังดูเหนื่อยๆ “ผมมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย อีกสองวันจะรีบไป”
พูดจบเซี่ยไห่ก็วางสายไป
เซี่ยอวี่มองโทรศัพท์ที่ถูกวางสายไปแล้ว สีหน้าดูแปลกไปเล็กน้อย
ตอนนั้นเอง ลินดาก็เดินเข้ามาพอดี
เซี่ยอวี่ยังคงจ้องหน้าหล่อน สีหน้าจริงจัง “พอได้แล้ว มีอะไรที่รอดพ้นสายตาฉันไปได้บ้าง? รีบบอกฉันมาเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น?”
ลินดาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ สีหน้าเรียบเฉย “ฉันไม่อยากทนอีกแล้ว เหนื่อย”
“อะไรนะ!” เซี่ยอวี่สะดุ้งกับคำตอบของหล่อน “เธออยากเลิกงั้นเหรอ?”
ลินดานั่งนิ่งไม่พูดอะไร
เซี่ยอวี่เริ่มร้อนใจ “หรือว่าข่าวลือนั่นมันคือเรื่องจริง เธออยากจะทิ้งเซี่ยไห่ไปหาคนหนุ่มกว่างั้นเหรอ?”
ลินดา “!!!”
“เธอจะทำแบบนี้ได้ยังไง เซี่ยไห่อายุมากกว่าเธอแค่สามปีเองนะ เขาก็ไม่ได้แก่สักหน่อย ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอชอบพวกหนุ่มน้อยหน้ามน?”
เซี่ยอวี่นึกถึงนักแสดงหนุ่มในกองถ่ายที่ได้เจอเมื่อสองวันก่อน เธอถามอย่างร้อนรน “หรือว่าเธอไปปิ๊งไอ้หนุ่มนักแสดงในกองถ่ายเข้าแล้วล่ะ? ฉันว่าแล้วว่าทำไมช่วงนี้เขาถึงได้มาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เธอ เธอทำอะไรโจ่งแจ้งเกินไปแล้ว ฉันเองก็อยู่ตรงนี้ด้วยนะ ไม่ว่ายังไงเซี่ยไห่ก็เป็นน้องชายฉัน เธอทำแบบนี้ฉันจะยอมได้ยังไง”
ลินดาได้แต่กลอกตาอย่างจนใจ
พูดอะไรนิดหน่อยก็โวยวาย
“พี่สาว เธอคิดมากไปแล้ว”
เซี่ยอวี่คาดคั้น “ถ้าอย่างนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงไม่อยากคุยกันต่อล่ะ เป็นเขาหรือเธอที่ไม่อยากคุย?”
ลินดาถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน บอกว่า “เขาเป็นเด็กเอาแต่ใจเกินไป อารมณ์ไม่คงที่ ขี้โมโห โวยวาย ไม่ฟังเหตุผล ฉันเหนื่อยจริงๆ”
“เขาเป็นคนแบบนั้นแหละ แต่นิสัยโดยรวมไม่เลวนะ เธอคบกับเขามานานก็น่าจะรู้จักเขาดี เขาเป็นห่วงเธอ รักใคร่จริงจัง แถมยังเป็นพวกคลั่งรักด้วย” เซี่ยอวี่พูดสั่งสอนลินดาด้วยท่าทางเป็นผู้ใหญ่
“เธอนั่นแหละที่เย็นชาเกินไป เขาทำตัวน่ารักใส่ เธอกลับรู้สึกเหนื่อยหน่าย ความรักมันก็แบบนี้แหละ ถ้าทั้งสองฝ่ายเฉยชาเหมือนท่อนไม้จะไปหวานชื่นกันได้ยังไง ตัวเธอเองก็มีปัญหาเหมือนกัน อย่าเอาแต่ตำหนิเขาฝ่ายเดียวสิ”
ลินดาเหลือบมองเซี่ยอวี่ พูดเสียงแผ่ว “เขาเป็นน้องชายเธอนี่ เธอก็ต้องเข้าข้างเขาอยู่แล้ว”
“ฉันว่าตามจริง ไม่ได้ลำเอียงให้ใครสักหน่อย เธอลองดูตัวเองสิ ไม่มีเสน่ห์ของผู้หญิงเอาซะเลย” เซี่ยอวี่พูดอย่างจริงจัง “เล่ามาสิ เกิดอะไรขึ้น ฉันจะวิเคราะห์ให้ฟัง”
ลินดาไม่อยากให้เซี่ยอวี่โยนความผิดมาที่ตนทั้งหมด จึงเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนั้นให้ฟัง
เซี่ยอวี่พูดไปอย่างนั้น แต่ในใจกลับคิดในแง่ลบถึงเซี่ยไห่
ผู้ชายคนนี้ ขี้งอนเป็นบ้า
ใจเย็นบ้างก็ไม่ได้
ลินดาพูดไม่ออก “ฉันแค่ยกตัวอย่างน่ะ”
“สำหรับคนคลั่งรัก ไม่ว่าเราจะตั้งใจพูดอะไรออกไป เขาก็ต้องคลั่งอยู่ดี”
เซี่ยอวี่เร่งเร้าลินดา “โทรหาเขาสิ บอกให้เขามาพรุ่งนี้ พาเขาไปดูกองถ่าย พวกเธอจะได้คืนดีกันซะที โตๆ กันแล้ว ยังจะมาทะเลาะกันอีก”
ที่จริงเซี่ยอวี่ก็หวังอยู่ลึกๆ ว่าจะช่วยให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีขึ้น อยากให้พวกเขากลับมาคืนดีกัน
“ไม่โทรหรอก” ลินดาไม่คิดจะตามใจอาการงี่เง่าของเขา พูดจบก็ออกจากบ้านไป
พอถึงหน้าประตูก็เจอเฉินเจียเหอ เซี่ยเหลย และเย่ไป๋
ทั้งสามคนถือของพะรุงพะรังเต็มมือ
และยังซาบซึ้งใจมาก
เป็นพี่น้องกันแท้ๆ ดูพี่ใหญ่เขาสิ แล้วดูเด็กไม่รู้จักโตนั่น
“ลินดา กินข้าวได้แล้ว” เซี่ยเหลยเห็นหล่อนแล้วจึงกล่าวทักทายอย่างกระตือรือร้น
“ฉันยังไม่หิวค่ะ” หล่อนตอบ
“ไม่หิวก็ต้องกินข้าว เข้ามาเร็ว”
เซี่ยเหลยยังคงกระตือรือร้น ลินดาจึงทำได้เพียงเดินตามเขาไป
ฝ่ายเย่ไป๋ก็ไปเรียกเซี่ยอวี่
หลินเซี่ยอุ้มลูกอยู่ เห็นพ่อกับเฉินเจียเหอมา จึงเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้ม
“เสี่ยวหู่ ดูสิ คุณตากับคุณพ่อมาแล้ว”
เฉินเจียเหอเห็นภรรยาและลูก ความสุขพลันฉายชัดในดวงตา
เขาล้างมือแล้วเข้ามาอุ้มลูกชาย “มาครับลูก พ่ออุ้มเอง ปล่อยให้แม่พักบ้าง”
“วันนี้ผมตุ๋นซี่โครงให้พวกคุณ ส่วนคุณย่าก็ทำเกี๊ยวมาให้ด้วย”
เซี่ยเหลยนำอาหารนานาชนิดที่อยู่ในกล่องเก็บอุณหภูมิออกมาจัดวางบนโต๊ะ
เย่ไป๋กับเซี่ยอวี่เดินจูงมือกันเข้ามา
เฉินเจียเหอกับหลินเซี่ยก็ดูรักใคร่หวานชื่น ทำให้ลินดารู้สึกผิดหวังและอึดอัดใจที่ต้องมานั่งอยู่ตรงนี้
“เซี่ยไห่ไม่ได้มาด้วยเหรอ” เซี่ยอวี่เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าทุกคนมาถึงกันหมดแล้ว ขาดแต่เซี่ยไห่
หรือว่าเขายังงอนที่ทะเลาะกับลินดาอยู่นะ?
“เขาติดธุระนิดหน่อย” เซี่ยเหลยตอบ
“อารองไปทำอะไรอยู่ เมื่อวานก็มาแบบเงียบๆ แล้วก็จากไปแบบเงียบๆ” หลินเซี่ย สงสัยว่าทำไมเซี่ยไห่ถึงไม่มาอยู่ใกล้ๆ ลินดาเหมือนแต่ก่อน
เฉินเจียเหออธิบาย “ที่ห้องเต้นรำของอารองเมื่อคืนก่อนมีเรื่องชกต่อยกัน ได้ข่าวว่ามีพวกอันธพาลอยู่ด้วย ร้อนถึงตำรวจต้องลงพื้นที่ เขาเลยต้องไปจัดการเรื่องนี้”
ลินดาได้ยินเฉินเจียเหอพูดดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
จังหวะเกิดเรื่องวุ่นๆ นี่มันต้องมาพร้อมกันเสียด้วยสิ ดันมีเรื่องเกิดกับธุรกิจตัวเองขณะยังงอนแฟน พี่ไห่กับลินดาจะกลับมาคืนดีกันได้กี่โมงเนี่ย
ไหหม่า(海馬)
………………..
