ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 846 เฉินเจียวั่งได้รับรางวัลระดับนานาชาติ
ตอนที่ 846 เฉินเจียวั่งได้รับรางวัลระดับนานาชาติ
เฉินเจียซิ่งเห็นพวกเขาแต่ไกล จึงทักทายขึ้นว่า “พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ พวกคุณก็มากันด้วยเหรอ?”
เฉินเจียเหอตอบรับ “อืม คุณปู่โทรมาให้พวกเรามา”
“ท่านก็โทรหาพวกเราด้วย” สายตาของเฉินเจียซิ่งกวาดมองพี่สะใภ้ของเขาราวกับเรดาร์ แล้วถามอย่างสงสัยว่า “คุณปู่บอกว่าที่บ้านมีเรื่องน่ายินดี มันคือเรื่องอะไรกันเหรอ?”
เขาพูดต่อ “พี่สะใภ้ใหญ่ หรือเป็นเพราะพี่ได้โครงการใหญ่อะไรมาอีก กำลังจะรวยใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเจียซิ่ง หลินเซี่ยกับเฉินเจียเหอก็สบตากัน
การคาดเดาก่อนหน้านี้ไม่เป็นความจริงเลย
เรื่องน่ายินดีนี้ก็ไม่ใช่ของครอบครัวลูกชายคนรอง
เห็นเฉินเจียซิ่งและคนอื่นๆ ต่างคิดว่าเรื่องน่ายินดีนี้เป็นเรื่องของพวกเธอ หลินเซี่ยจึงพูดเบาๆ ว่า “นายคิดมากไปแล้ว พวกเราเองก็ได้รับโทรศัพท์จากคุณปู่ให้มาที่นี่เหมือนกัน”
เฉินเจียซิ่งกับหยางหงเสียได้ยินคำพูดของพวกเขาแล้วก็มองหน้ากันอย่างงุนงง
สองสามีภรรยามีสีหน้าสงสัย
หากงานมงคลไม่ใช่ของพี่ใหญ่ แล้วบ้านพวกเขายังจะมีงานมงคลอะไรอีกล่ะ?
หรือว่าลูกชายคนที่สามจะแต่งงาน?
เฉินเจียซิ่งกับหยางหงเสียคิดดังนั้นก็เร่งฝีเท้าเดินตามไป
พอมาถึงหน้าประตู ก็ได้ยินเสียงหัวเราะอย่างสดใสของผู้เฒ่าเฉินกับคุณย่าเฉิน
เมื่อเห็นเฉินเจียเหอและคนอื่นๆ อุ้มเด็กกลับมา เฉินเจิ้นเจียงก็รีบเข้าไปรับหลานชายคนโตมาอุ้มก่อนใคร โจวลี่หรงก็ยิ้มพลางจูงมือหู่จือ
บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความสุข ทุกคนมีรอยยิ้มแห่งความยินดีประดับใบหน้า ส่วนเฉินเจียวั่งนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา สีหน้าดูสงบนิ่ง
“คุณปู่คะ ที่คุณปู่โทรบอกว่ามีเรื่องน่ายินดี มันเป็นเรื่องอะไรเหรอคะ?” ทันทีที่เข้าประตูมา หลินเซี่ยก็รีบถามผู้เฒ่าเฉินด้วยรอยยิ้ม
ตอนนี้ผู้เฒ่าเฉินมีรอยยิ้มประดับใบหน้า เขาเอ่ยปากว่า “เข้ามากันก่อนเถอะ เข้ามาแล้วค่อยๆ คุยกัน”
“เซี่ยไห่เอ๊ย มานั่งตรงนี้เร็ว”
ผู้เฒ่าเฉินดึงเซี่ยไห่มานั่งบนโซฟา เฉินเจียวั่งเห็นทุกคนกลับมาก็ลุกขึ้นยืนอย่างสุภาพเพื่อมอบที่นั่งให้เซี่ยไห่ แล้วยังเรียกอารองอีกด้วย
ผู้เฒ่าเฉินทำท่าทางมีพิรุธ แต่ก็ไม่อาจซ่อนความดีใจเอาไว้ได้
“มา ทุกคนนั่งลงเถอะ”
โจวลี่หรงก็ไม่ได้ทำอาหารเอง บอกว่าสั่งตรงจากร้านอาหารมา อีกสักครู่ก็จะส่งมาถึง
“ในเมื่อทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ฉันก็จะประกาศเลยแล้วกัน”
ผู้เฒ่าเฉินพูดถึงตรงนี้แล้วหันไปมองเฉินเจิ้นเจียง “หรือว่าเธอจะเป็นคนพูดดี”
“พ่อ พ่อพูดก็ได้ครับ” เฉินเจิ้นเจียงพูดพลางยิ้ม “หรือจะให้เจียวั่งพูดเองก็ได้”
พอเฉินเจิ้นเจียงพูดจบ สายตาของเฉินเจียเหอ เฉินเจียซิ่ง และคนอื่นๆ ก็พุ่งตรงไปที่เฉินเจียวั่งพร้อมกัน
เป็นเรื่องของเจ้าสามจริงๆ ด้วย
เฉินเจียวั่งนั่งอยู่ตรงนั้น พูดด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “คุณปู่ คุณพ่อ พวกคุณอยากพูดอะไรก็พูดเถอะครับ มันก็เหมือนกันทั้งนั้น”
“งั้นฉันจะเป็นคนพูดเอง” ผู้เฒ่าเฉินเริ่มต้นด้วยท่าทางจริงจังมาก หยิบถุงใบหนึ่งจากบนโต๊ะมา แล้วนำสิ่งของข้างในออกมา “พวกเธอลองดูซิว่านี่คืออะไร?”
“เจียวั่งได้รับรางวัลล่ะ” ผู้เฒ่าเฉินไม่อาจระงับความตื่นเต้นในใจได้ เสียงพูดสั่นเครือ
“เขาส่งแบบอาคารที่ออกแบบเองผ่านคอมพิวเตอร์ไปร่วมประกวดการออกแบบสถาปัตยกรรมอะไรสักอย่างในประเทศ M แล้วผลงานของเขาได้รับรางวัล!”
“อะไรนะ?” หลินเซี่ยมองเฉินเจียวั่งด้วยความตกตะลึง ถามเขาเพื่อยืนยัน “นายเข้าร่วมการแข่งขันเหรอ?”
ตอนแรกที่เธอพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าเฉินเจียวั่ง เฉินเจียวั่งทำหน้าเฉยเมย ไม่สนใจเธอเลยสักนิด
หลังจากนั้นเธอก็ลืมเรื่องนี้ไป
ไม่คิดว่าเจ้าหนูคนนี้จะแอบเข้าร่วมการแข่งขันในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา โดยไม่ได้บอกอะไรพวกเขาแม้แต่คำเดียว
เฉินเจียวั่งมองไปที่หลินเซี่ย พยักหน้า “ครับ ผมให้อาจารย์ของเราที่เคยเรียนต่างประเทศช่วยส่งอีเมลให้”
ตอนนั้นเมื่อเขาได้ยินหลินเซี่ยพูดถึงการแข่งขันออกแบบสถาปัตยกรรมในประเทศ M เขาก็รู้สึกสนใจมาก
หลังจากนั้นก็ได้ไปขอความช่วยเหลือจากครูที่เคยศึกษาต่อที่โรงเรียนนั้นเป็นพิเศษ เพื่อทำความเข้าใจเรื่องนี้ให้ดียิ่งขึ้น
หลังจากที่ส่งมันออกไป เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เมื่อไม่มีข่าวคราวใด ๆ กลับมาเป็นเวลานาน เขาก็คิดว่าคงไม่ได้รับเลือกหรือไม่ก็พวกเขาอาจจะไม่ได้ดูมันเลย
ไม่คาดคิดว่า จู่ ๆ เขาก็ได้รับอีเมลจากประเทศ M พร้อมกับใบประกาศนียบัตรรางวัลที่ส่งมาให้ และเงินรางวัลด้วย
“เจียวั่ง นายเก่งมาก” เฉินเจียเหอมองน้องชายของเขาด้วยสายตาภาคภูมิใจอย่างยิ่ง แล้วกอดเขาไว้
เฉินเจียซิ่งรีบตรวจสอบใบประกาศนียบัตรอย่างร้อนรน บนนั้นเป็นภาษาต่างประเทศที่เขายังอ่านไม่ออก เขาจึงให้หยางหงเสียดู แต่หยางหงเสียก็บอกว่าอ่านไม่ออกเช่นกัน
แต่เรื่องการได้รับรางวัลนั้นเป็นความจริงอยู่แล้ว
“อาสาม คุณเก่งจริงๆ ผมต้องเรียนรู้จากคุณแล้ว”
เซี่ยไห่ที่เมื่อสองวันก่อนยังคัดค้านแบบร่างการออกแบบของเฉินเจียวั่ง พอได้ยินข่าวแบบนี้ สายตาที่มองเฉินเจียวั่งก็เปลี่ยนไป
ไอ้หนุ่มคนนี้ มีของอยู่นี่!
“เกียรติยศนี้ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน ได้รับรางวัลในต่างประเทศ ช่างเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมจริงๆ”
เนื่องจากเกียรติยศนี้เป็นสิ่งที่เฉินเจียวั่งนำมา ผู้อาวุโสทั้งหลายจึงรู้สึกตื่นเต้นและซาบซึ้งใจเป็นพิเศษ
เนื่องจากมีปัญหาสุขภาพ ในช่วงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้เขาต้องย้ายโรงเรียนบ่อยครั้ง ทำให้นิสัยของเขากลายเป็นคนเก็บตัวมากขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งครอบครัวของพวกเขาต่างเป็นห่วงกันจนแทบแย่
ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่ร่างกายกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม แต่ยังนำเกียรติยศอันยิ่งใหญ่กลับมาด้วย
จะไม่ให้คนตื่นเต้นได้อย่างไร?
“ยินดีด้วย ยินดีด้วย”
“เจียวั่ง ยินดีด้วยนะ นายเก่งมากจริงๆ”
ทุกคนในครอบครัวต่างพูดคำอวยพรสลับกันไป แต่เฉินเจียวั่งกลับดูสงบนิ่งตลอดเวลา
อย่างน้อยก็ดูสงบนิ่งภายนอก
“พี่สะใภ้ใหญ่ ผมก็ต้องขอบคุณคุณเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณให้ข้อมูลมา ผมก็คงไม่รู้ว่ามีการแข่งขันแบบนี้”
ได้ยินเฉินเจียวั่งพูดออกมาแบบนี้ ผู้เฒ่าเฉินก็มองหลินเซี่ยด้วยความสงสัย “เซี่ยเซี่ย ทำไมเธอถึงรู้ทุกเรื่องล่ะ? เธอรู้ข้อมูลจากต่างประเทศด้วยเหรอ?”
“ใช่ๆๆ เจ้าสามของเราเก่งจริงๆ สถาปนิกผู้ยิ่งใหญ่ในอนาคต”
ข่าวนี้เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นมากสำหรับทุกคนในครอบครัวเฉินในวันนี้
หลินเซี่ยรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งกว่าการได้เงินก้อนใหญ่เสียอีก
นี่เป็นรางวัลระดับนานาชาติเชียวนะ เมื่อมีใบประกาศนี้แล้ว ข้อได้เปรียบในการหางานของเฉินเจียวั่งหลังจบการศึกษาก็จะโดดเด่นขึ้นมาทันที
หลินเซี่ยกล่าวว่า “เดี๋ยวให้พวกเราดูผลงานที่เธอส่งเข้าประกวดด้วยนะ”
“ครับ”
ครอบครัวเฉินที่ปกติประหยัดมัธยัสถ์ วันนี้แสดงความฟุ่มเฟือยอย่างหาได้ยาก โดยสั่งอาหารมากมายจากร้านอาหาร
เซี่ยไห่เข้าใจความสามารถของเฉินเจียวั่งมากขึ้น จึงเชื้อเชิญเฉินเจียวั่งอย่างกระตือรือร้นให้มาเป็นช่างเทคนิคในโครงการก่อสร้างของพวกเขาทันที
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ข่าวดีเรื่องนี้นี่เอง เจียวั่งเก่งมากเลย มันยากมากนะที่จะได้รางวัลในระดับนานาชาติ
ไหหม่า(海馬)
