ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 918 ตัวแปร

ตอนที่ 918 ตัวแปร

วันรุ่งขึ้น

“หงเสีย เธอหมายความว่ายังไง?” หลินเซี่ยนั่งอยู่บนเก้าอี้มองหยางหงเสียที่ยืนก้มหน้าอยู่ตรงหน้าเธอ เธอถึงกับขมวดคิ้ว “เป็นเพราะเจียซิ่งยังคัดค้านอยู่ใช่ไหม?”

อารมณ์โกรธของหลินเซี่ยพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

หรือว่าโจวลี่หรงที่รีบกลับไปเมื่อวานนี้ไม่สามารถโน้มน้าวเจียซิ่งได้? ทำไมผ่านไปแล้วหนึ่งคืน หยางหงเสียยังคงตัดสินใจไม่สมัครเข้าอบรม?

หยางหงเสียรีบปฏิเสธ “พี่สะใภ้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจียซิ่งเลย มันเป็นการตัดสินใจของฉันเอง ฉันไม่อยากไปอบรมแล้ว ฉันคิดว่าเทคนิคที่ได้เรียนรู้จากคุณก็เพียงพอแล้ว รอให้ชุนฟางกับเสี่ยวเยี่ยนกลับมาจากการเรียน ฉันค่อยเรียนรู้จากพวกเขาก็ได้”

หลินเซี่ยไม่เชื่อในคำพูดของหยางหงเสียแม้แต่เครื่องหมายวรรคตอนเดียว

ถ้าไม่ใช่เพราะเจียซิ่งมาขัดขวาง หยางหงเสียจะตัดสินใจแบบนี้ได้อย่างไร?

หล่อนรักงานนี้มากแค่ไหน ในฐานะเจ้านายเธอรู้ดีที่สุด มีโอกาสดีๆ ในการเรียนรู้แบบนี้ หยางหงเสียจะยอมสละไปได้อย่างไร?

“ฉันได้พูดถึงแผนอาชีพในอนาคตของฉันกับพวกคุณแล้ว เราจะเดินตามเส้นทางการออกแบบทรงผมระดับสูง ฉันยังอยากฝึกฝนพวกคุณให้เป็นครูสอนภาคปฏิบัติในโรงเรียนสอนเทคนิคความงามและการทำผม พวกเราเป็นทีมเดียวกัน ถ้าคุณตัดสินใจถอนตัวตอนนี้ ฉันก็จะไม่บังคับคุณ แต่ถ้าในอนาคตอาชีพของคุณไม่เติบโต ฉันหวังว่าคุณจะไม่เสียใจและไม่โทษฉันว่าไม่ได้ฝึกฝนคุณ”

หลินเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หยางหงเสียก้มหน้าไม่พูดอะไร

หลินเซี่ยมองหล่อนและพูดต่อว่า “ส่วนที่คุณบอกให้ชุนฟางและหลินเยี่ยนกลับมาสอนคุณนั้น มันก็ไม่ค่อยมีน้ำหนักนัก พวกเขาจะมีตารางงานของตัวเองในอนาคต นอกจากนี้ฉันก็ได้บอกพวกคุณแล้วว่า การที่เราไปศึกษาต่อไม่ใช่แค่เพื่อเรียนรู้เทคนิคการแต่งหน้าขั้นสูงเท่านั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือการได้รับใบรับรองจากสถาบันที่มีชื่อเสียง”

หยางหงเสียก้มหน้าลง ไม่รู้จะตอบอย่างไร

เห็นได้ชัดว่าหล่อนกำลังต่อสู้กับความรู้สึกภายในใจ

ในตอนนั้นชุนฟางและหลินเยี่ยนก็เดินเข้ามา แน่นอนว่าพวกหล่อนได้เตรียมพร้อมมาแล้ว ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ที่พวกหล่อนมาในตอนนี้ก็เพราะเมื่อวานหลินเซี่ยบอกให้พวกหล่อนตอบรับอย่างแน่นอนภายในเวลา 8 โมงเช้า ชุนฟางจึงตั้งใจมากับหลินเยี่ยนเป็นพิเศษ

แต่เดิมหล่อนคิดจะโทรศัพท์มา แต่หลินจินซานบอกว่าต้องให้หล่อนมาด้วยตัวเองเพื่อป้องกันการเปลี่ยนแปลงใดๆ

ทันทีที่ชุนฟางและหลินเยี่ยนเข้ามา พวกเขาก็เห็นหลินเซี่ยและหยางหงเสียต่างมีสีหน้าจริงจัง บรรยากาศในร้านก็ตึงเครียดมาก

“พวกเธอสองคนตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม ไม่มีการเปลี่ยนใจแล้วนะ?” หลินเซี่ยมองดูชุนฟางและหลินเยี่ยน แล้วถามพวกเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

น้ำเสียงของหลินเซี่ยฟังออกว่าใส่อารมณ์อย่างชัดเจน เห็นได้ว่าเธออารมณ์ไม่ดี

หลินเยี่ยนรีบโบกมือ “ไม่มีๆ พวกเราไม่ได้เปลี่ยนใจ พี่สาว พวกเรามาถามว่าจะสมัครเมื่อไหร่ พวกเราต้องทำอะไรบ้าง”

“พวกเธอไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการเอง”

หลินเซี่ยพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปที่ตู้ แล้วค้นหาอะไรบางอย่างในลิ้นชัก

“หงเสีย เธอไม่คิดจะสมัครเหรอ?” ขณะหลินเซี่ยหันหลังให้พวกหล่อน ชุนฟางก็เข้าไปใกล้หยางหงเสียแล้วถามเสียงเบาๆ อย่างระมัดระวัง

หล่อนมองออกว่าเรื่องของหยางหงเสียคงยังไม่ได้ข้อสรุปแน่นอน

ไม่อย่างนั้นหลินเซี่ยคงไม่แสดงสีหน้าแบบนี้

หยางหงเสียทำสีหน้าลำบากใจ พูดอย่างเกรงใจมาก “ฉันไม่ไปครั้งนี้แล้ว พวกเธอไปเรียนกันเถอะ ฉันจะอยู่ทำงานที่เมืองไห่เฉิง”

หยางหงเสียกลัวว่าพวกเขาจะเข้าใจเฉินเจียซิ่งผิด จึงรีบอธิบาย “เขายอม เขาสนับสนุนฉันเต็มที่ นี่เป็นการตัดสินใจของฉันเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางหงเสีย ชุนฟางยิ่งรู้สึกสับสนมากขึ้น

“เขาเห็นด้วยกับเธอแล้วทำไมเธอถึงไม่ไปล่ะ? เธอคิดยังไงกันแน่? เหตุผลที่เธอยอมแพ้คืออะไร? เซี่ยเซี่ยบอกแล้วว่าร้านไม่จำเป็นต้องมีพวกเราคอยดูแลชั่วคราว รอให้พวกเราเรียนจบกลับมาจะได้รับตำแหน่งงานที่สูงขึ้น สร้างคุณค่าที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม นี่ไม่ใช่แค่การพัฒนาตัวเอง แต่ยังช่วยธุรกิจของเซี่ยเซี่ยด้วย พวกเราทำงานกับเซี่ยเซี่ย ตอนนี้เราเป็นทีมเดียวกัน เธอไม่ควรถอยหลังนะ”

ชุนฟางรู้สึกกระวนกระวายมากกว่าตัวหยางหงเสียเสียอีก

หลินเซี่ยปิดลิ้นชัก มองชุนฟางแล้วพูดเบาๆ ว่า “พอเถอะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมหล่อนเลย ไม่ไปก็เรื่องของหล่อน”

การไปหรือไม่ไปของอีกฝ่ายไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับเธอมากนัก

เมื่อเธอเปิดโรงเรียน ย่อมสามารถจ้างครูได้อยู่แล้ว

นี่เป็นเพราะหยางหงเสียเป็นผู้ช่วยของเธอ เป็นส่วนหนึ่งของทีมทั้งหมด จึงอยากฝึกฝนหล่อน ถ้าหล่อนไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ เธอในฐานะเจ้านายก็ไม่มีความอดทนที่จะคอยกระตุ้นความคิดหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า

“พอเถอะ เดี๋ยวฉันจะโทรไปลงทะเบียนให้พวกเธอสองคนอย่างเป็นทางการ” หลินเซี่ยลุกขึ้นเตรียมตัวกลับบ้าน “ฉันต้องกลับแล้ว เช้านี้แม่ของฉันมาช่วยดูแลเสี่ยวหู่ ฉันต้องกลับไปดูแลลูก ให้ท่านรีบกลับร้านอาหารเร็วๆ”

แต่เดิมหลินเซี่ยตั้งใจจะพาเสี่ยวหู่ออกไปด้วยตอนออกจากบ้าน แต่หลิวกุ้ยอิงมาส่งซุปที่ต้มเสร็จแล้วแต่เช้าตรู่ บอกว่าตอนเช้าร้านอาหารไม่ค่อยยุ่ง เลยแวะมาดูเธอกับลูก หลังจากที่หลินเซี่ยดื่มซุปแล้วก็จะให้หลิวกุ้ยอิงอยู่บ้านกับเสี่ยวหู่ แล้วเธอจะออกไปทำธุระสักครู่

เพราะหยางหงเสียไม่ขวนขวาย ทำให้ถ่วงความก้าวหน้า หลินเซี่ยจึงรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง

ถึงขั้นรู้สึกโกรธมาก

เธอตั้งใจจริงๆ ที่จะช่วยยกระดับคนรอบตัวเธอ แต่ทำไมพวกเขาถึงไม่มีความกระตือรือร้นเลย

ไม่ว่าจะเป็นเฉินเจียซิ่งที่ไม่เห็นด้วยกับการไปของหล่อน หรือหยางหงเสียที่อยากจะยอมแพ้เอง เธอก็ไม่อยากสืบสาวราวเรื่องอีกต่อไปแล้ว

หลังจากหลินเซี่ยกลับบ้าน เธอก็ให้หลิวกุ้ยอิงไปทำธุระ ส่วนตัวเองดูแลลูก

หลิวกุ้ยอิงเพิ่งออกไปได้ไม่นาน โจวลี่หรงแม่สามีของเธอก็มาถึง

โจวลี่หรงมาช่วยดูแลเสี่ยวหู่ เพื่อให้หลินเซี่ยไปทำงาน ตอนนี้หลินเซี่ยกำลังเล่นกับลูกอยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นโจวลี่หรงเข้ามาเธอก็ทักทาย

“เซี่ยเซี่ย เธอไม่ได้ไปลงทะเบียนให้หงเสียกับพวกเขาตอนเช้าหรอกหรือ? โทรไปลงทะเบียนกันหมดแล้วหรือยัง?” โจวลี่หรงกังวลเรื่องนี้มาตั้งแต่เช้า

เมื่อโจวลี่หรงถามถึงเรื่องนี้ หลินเซี่ยก็ไม่ได้ตอบคำถามของหล่อน ถามกลับว่า “แม่คะ เมื่อคืนแม่คุยกับเฉินเจียซิ่งว่ายังไงคะ? ทำไมหงเสียถึงยังยืนกรานจะสละโอกาสนี้อีก? เป็นเพราะเฉินเจียซิ่งไม่เห็นด้วยหรือเปล่าคะ?”

โจวลี่หรงได้ยินคำพูดของหลินเซี่ยก็ประหลาดใจมาก สีหน้าหล่อนเปลี่ยนไป พูดกับหลินเซี่ยว่า “เจียซิ่งเห็นด้วยแล้วนะ แม่กับปู่ย่าของเธอ รวมถึงพ่อของเธอช่วยกันพูดให้เขาเข้าใจ เขาก็เห็นด้วยที่จะให้หงเสียไปอบรมแล้ว และยอมรับความผิดของตัวเอง เมื่อวานท่าทีของเขาก็ดูจริงจังดี ไม่น่าจะกลับบ้านแล้วเปลี่ยนใจได้”

หลินเซี่ยกล่าวว่า “แต่เช้านี้หงเสียมาบอกที่ร้านด้วยตัวเองว่าหล่อนไม่ไปอบรม และจะสละโอกาสนี้”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าไอ้หนูเจียซิ่งออกจากบ้านแล้วเปลี่ยนใจอีกแล้ว?”

โจวลี่หรงสีหน้าไม่สู้ดีนัก จิตใจไม่สงบ ลูกชายที่ไม่เอาไหนคนนี้ทำให้พวกเขาต้องกังวลใจจริงๆ

“ฉันจะส่งเพจเจอร์ให้เจียซิ่ง ให้เขาโทรกลับมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น”

โจวลี่หรงรีบส่งเพจเจอร์ให้เฉินเจียซิ่ง เพราะคำพูดของโจวลี่หรง สีหน้าของหลินเซี่ยก็ดูซับซ้อนขึ้นมาเช่นกัน

ตามหลักแล้ว เมื่อผู้ใหญ่ออกหน้าตักเตือนเฉินเจียซิ่งแล้ว ด้วยนิสัยของเฉินเจียซิ่ง เมื่อยอมรับผิดแล้วก็ไม่น่าจะเปลี่ยนใจ เมื่อเช้าหยางหงเสียก็บอกว่าเฉินเจียซิ่งเห็นด้วย แต่หล่อนเองต่างหากที่อยากสละโอกาส

หรือว่าเฉินเจียซิ่งแค่เห็นด้วยแต่ปาก? แอบล้างสมองหยางหงเสียลับหลัง ทำให้หยางหงเสียยอมสละโอกาสนี้ด้วยความเต็มใจ ไอ้หมอนั่นเหลี่ยมจัดเหลือเกิน

โจวลี่หรงส่งเพจเจอร์เสร็จแล้ว นั่งหน้าบึ้งบนโซฟารอโทรศัพท์จากเฉินเจียซิ่ง

หล่อนร้อนใจมาก นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไม่สงบนิ่ง “เซี่ยเซี่ย ลงทะเบียนให้แล้วหรือยัง? ไม่ต้องสนใจความเห็นของเจียซิ่ง ลงทะเบียนให้หงเสียเลย ถ้าเขาไม่รู้จักคิด เราก็เขี่ยเขาออกไปเลย ไม่ต้องฟังความเห็นของเขา”

“แม่ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ลงทะเบียนให้หรอกค่ะ หงเสียบอกด้วยตัวเองว่าหล่อนไม่อยากไป ไม่เกี่ยวกับเฉินเจียซิ่ง ตัวคนที่เกี่ยวข้องเองยังไม่อยากไปเลย ฉันจะไปลงทะเบียนให้หล่อนได้ยังไงล่ะ?”

“เพราะหล่อนเป็นคนของเราเอง และมีผลงานในร้านที่ดีมาตลอด ฉันถึงได้เต็มใจที่จะฝึกฝนพวกหล่อน แต่ถ้าหล่อนไม่คว้าโอกาสนี้ไว้ ก็…” หลินเซี่ย ยักไหล่พลางกล่าวว่า “ช่างมันเถอะ”

………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

หงเสียไม่ไปจริงเหรอ ทุกคนสนับสนุนกันหมดแล้วนะ

คราวนี้ต้องพึ่งแม่สามีแล้วล่ะว่าจะโน้มน้าวได้ไหม

ไหหม่า(海馬)