ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 920 ความคิดแบบดั้งเดิมของผู้หญิง

ตอนที่ 920 ความคิดแบบดั้งเดิมของผู้หญิง

โจวลี่หรงวิเคราะห์ปัญหาได้อย่างตรงประเด็น หยางหงเสียก้มหน้าต่ำลงไปอีก ความเงียบของหล่อนยิ่งเป็นการยืนยันข้อสันนิษฐานของโจวลี่หรง

“หงเสีย บอกฉันสิ ทำไมถึงไม่อยากไป? เธอกังวลอะไรกันแน่? เป็นเพราะเจียซิ่งใช่ไหม?” โจวลี่หรงจับมือของหยางหงเสียไว้ มองหน้าหล่อนและถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

น้ำเสียงของโจวลี่หรงนุ่มนวลอย่างที่ไม่ค่อยได้ยิน ความรู้สึกตึงเครียดและอึดอัดของหยางหงเสียเมื่ออยู่ต่อหน้าแม่สามีค่อยๆ จางหายไปบ้าง

“ก่อนหน้านี้เจียซิ่งยังไม่เข้าใจ พวกเราได้พูดคุยทำความเข้าใจกับเขาแล้ว เขาก็ยินดีที่จะสนับสนุนเธอ แต่พอกลับบ้านแล้วเขาเปลี่ยนใจหรือเปล่า?” โจวลี่หรงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว บอกมาตามตรงว่าเกิดอะไรขึ้น พูดออกมาอย่างกล้าหาญเถอะ พวกเรายืนอยู่ข้างเธอนะ ถ้าเขากลั่นแกล้งเธอ พวกเราจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ แน่”

หยางหงเสียเงยหน้าขึ้นมองโจวลี่หรง แล้วส่ายหน้าอย่างหนักแน่น “แม่คะ เจียซิ่งไม่ได้คัดค้านนะคะ ตอนนี้เขาสนับสนุนให้ฉันไปอบรมมากเลย”

“แต่ว่า…”

หยางหงเสียหลุบตาลง สีหน้าไม่ได้มีความยินดีแต่อย่างใด “แต่ฉันรู้ว่าเจียซิ่งจำใจต้องยอมเพราะแรงกดดันจากทุกคน จริงๆ แล้วในใจเขาไม่ค่อยอยากให้ฉันไปไกลขนาดนั้นหรอกค่ะ”

หยางหงเสียพูดด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง “ฉันเห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกไม่มั่นคง เขามีความกังวลมากมาย และในใจก็ไม่ค่อยไว้ใจฉันสักเท่าไหร่ ฉันจะไปตั้งสามเดือน ในสามเดือนนี้เขาคงจะทรมานมาก คงจะคิดวิตกกังวลไปต่างๆ นานาทุกวันแน่ๆ”

โจวลี่หรงกลับไม่เห็นด้วยกับคำพูดของหล่อนเลย การที่ผู้หญิงเข้าอกเข้าใจคนอื่นเป็นเรื่องดี แต่ถ้ายอมอีกฝ่ายมากเกินไป ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็จะเปลี่ยนไป

“หงเสีย เธอไม่ต้องคำนึงถึงความรู้สึกของเจียซิ่ง ชีวิตยังอีกยาวไกล แยกกันแค่สามเดือนจะเป็นไรไป? ตอนแรกเขาอาจจะคิดมาก แต่ก็ค่อยๆ ชินไปเอง ปล่อยให้เขาคิดไปเถอะ เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง พอเธอกลับมาหลังจากสามเดือน ความกังวลของเขาก็จะหายไปเอง”

โจวลี่หรงมองหล่อนพลางพูดว่า “แค่เธอมั่นใจในความรักระหว่างพวกเธอมากพอ และซื่อสัตย์ต่อการแต่งงานมากพอก็จะไม่มีปัญหา เว้นแต่ว่าตัวเธอเองจะลังเลใจ แล้วเกิดสถานการณ์อย่างที่เจียซิ่งกังวลขึ้นมาจริงๆ…”

“แม่ ฉันซื่อสัตย์ต่อการแต่งงานอย่างแน่นอนค่ะ”

หยางหงเสียมีสีหน้าเป็นทุกข์ ถอนหายใจอย่างจนปัญญา “ฉันกลัวว่าหลังจากกลับมาจากการอบรม ความขัดแย้งและช่องว่างระหว่างฉันกับเจียซิ่งจะยิ่งมากขึ้น เจียซิ่งยอมรับไม่ได้มากที่สุดคือการที่เงินเดือนฉันสูงกว่าเขา งานของฉันดีกว่าเขา ทำให้เขาเสียหน้า”

“ย่าของฉันมักพูดเสมอว่า ผู้ชายคือศีรษะของผู้หญิง ผู้หญิงไม่ควรเก่งกว่าผู้ชายจริงๆ ไม่อย่างนั้นความสมดุลในครอบครัวก็จะถูกทำลาย ต่อไปทะเลาะกันบ่อยๆ ก็ไม่ใช่ทางออก ฉันเลยคิดว่า ไม่ไปดีกว่า อยู่อย่างนี้ก็ดีแล้ว”

โจวลี่หรง “!!!!”

โจวลี่หรงที่เดิมมั่นใจว่าจะโน้มน้าวหยางหงเสียได้ แต่ตอนนี้กลับไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

หยางหงเสียเป็นผู้หญิงที่มีความคิดแบบดั้งเดิมอย่างชัดเจน

หล่อนรักเฉินเจียซิ่งมาก โดยให้ความสำคัญกับเฉินเจียซิ่งและครอบครัวเล็กๆ ของพวกเขาเป็นอันดับแรก ในฐานะแม่สามี เธอรู้สึกซาบซึ้งและพอใจมาก

แต่ในฐานะผู้หญิงเหมือนกัน หล่อนไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของหยางหงเสีย

และยังมั่นใจว่าการตัดสินใจในวันนี้จะทำให้หยางหงเสียต้องเสียใจในอนาคตอย่างแน่นอน

“หงเสีย ตอนนี้เป็นยุคใหม่แล้ว ชายหญิงเท่าเทียมกัน ผู้หญิงก็ควรมีอาชีพและความฝันของตัวเอง สิ่งแรกที่เธอต้องพิจารณาคือ ตัวเธอเองชอบอาชีพแต่งหน้าทำผมนี้จริงๆ หรือไม่? อยากก้าวไปให้ไกลกว่านี้บนเส้นทางนี้หรือเปล่า? ปัจจัยอื่นๆ เธอไม่ต้องคำนึงถึงชั่วคราว” โจวลี่หรงมองหล่อนแล้วพูดอย่างจริงจัง “ตอนนี้พวกเธอยังไม่มีลูก ออกไปเรียนรู้ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุด ต่อไปถ้ามีลูกแล้ว ต่อให้โอกาสจะอยู่ตรงหน้า เธอก็ไม่มีเวลาคว้าไว้หรอก ดังนั้นฉันยังหวังว่าเธอจะมองการณ์ไกลกว่านี้”

“ส่วนความรู้สึกของเจียซิ่ง เธอไม่ต้องคำนึงถึงจริงๆ การที่เธอเก่งขึ้น ก็จะกระตุ้นเจียซิ่งให้มีความรู้สึกถูกคุกคาม ทำให้เขาพยายามขยันขันแข็ง ไม่เช่นนั้นก็จะใช้ชีวิตไปวันๆ แบบนี้ตลอดชีวิตจริงๆ”

ถ้าหยางหงเสียยอมสละโอกาสนี้ และถูกผูกติดอยู่กับครอบครัวอย่างสิ้นเชิง เฉินเจียซิ่งก็จะไม่มีแรงกดดัน คนแบบเขายิ่งไม่มีความมุ่งมั่น ต่อไปสามีภรรยาคู่นี้ก็จะใช้ชีวิตอย่างจืดชืดแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ในยุคสมัยของพวกเขา แม้จะยากลำบากขนาดนั้น หล่อนก็ไม่เคยละทิ้งความมุ่งมั่นของตัวเอง เอาชนะอุปสรรคมากมายเพื่อรักษางานของตัวเองไว้ และทำผลงานได้ดีกว่าเพื่อนร่วมงานชายด้วยซ้ำ

หล่อนหวังว่าลูกหลานของตนทุกคนจะมีอุดมคติและอาชีพเป็นของตัวเอง ไม่ทำให้ช่วงเวลาที่ดีสูญเปล่า ใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าไปทั้งชีวิต

ตอนนี้เฉินเจียซิ่งก็อยากก้าวหน้า เขาต้องการแรงผลักดัน และต้องการแรงกดดันมากกว่านั้น

แรงกดดันนี้ มีเพียงคนรักของตัวเองเท่านั้นที่จะสร้างได้

พี่ชายและน้องชายของเขามีไหวพริบมากกว่าเขาตั้งแต่เด็ก เขาชินกับเรื่องนี้แล้ว จึงไม่เคยเปรียบเทียบตัวเองกับพี่ชายและน้องชายเลย

ถ้าให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันจากทางหยางหงเสีย บางทีอาจจะกระตุ้นให้เขามุ่งมั่นพยายามได้จริงๆ

“แม่ ตอนนี้ฉันเองก็สับสนมากค่ะ” หยางหงเสียได้รับการศึกษาที่มีแนวคิดชายเป็นใหญ่มาตั้งแต่เด็ก ประกอบกับครอบครัวให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว เมื่อเจอปัญหา สัญชาตญาณแรกของหล่อนคือคำนึงถึงความรู้สึกของผู้ชาย

โจวลี่หรงเห็นหยางหงเสียลังเลไม่กล้าตัดสินใจ จึงเสนอให้พาหล่อนไปพบหลินเซี่ย

เด็กคนนี้ใส่ใจความรู้สึกของเจียซิ่งมากเกินไป

หยางหงเสียเห็นได้ตั้งแต่เช้าแล้วว่าหลินเซี่ยกำลังโกรธ พูดตามตรงตอนนี้หล่อนไม่กล้าเผชิญหน้ากับหลินเซี่ยเลย

หล่อนรู้ว่าพี่สะใภ้คนโตต้องผิดหวังมาก

แต่หล่อนแต่งงานแล้ว ต้องให้ความสำคัญกับครอบครัวของตัวเองเป็นอันดับแรก

โจวลี่หรงพาหยางหงเสียมาถึงหน้าประตูบ้าน ขณะที่กำลังหยิบกุญแจเพื่อเปิดประตู ก็ได้ยินเสียงหลินเซี่ยกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

“ภรรยาของนายไม่อยากไป นายถามฉันว่าทำไมงั้นเหรอ ฉันจะรู้ได้ยังไง? พวกนายตกลงกันยังไงนายก็รู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?”

โจวลี่หรงได้ยินน้ำเสียงของหลินเซี่ยแล้วก็เดาได้ว่าคงกำลังคุยโทรศัพท์กับเฉินเจียซิ่งอยู่

หล่อนรีบเปิดประตูแล้วดึงหยางหงเสียเข้าไปข้างใน

หลินเซี่ยกำลังอุ้มเสี่ยวหู่ไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง อีกมือก็ถือโทรศัพท์ เสี่ยวหู่ที่ซุกซนกำลังดึงสายโทรศัพท์อยู่

เธอเห็นโจวลี่หรงกับหยางหงเสียเข้ามา ก็ส่งโทรศัพท์ให้โจวลี่หรงทันที “แม่คะ โทรศัพท์จากเฉินเจียซิ่งค่ะ”

โจวลี่หรงรีบรับโทรศัพท์มา

“พี่สะใภ้” หยางหงเสียไม่กล้าสบตากับหลินเซี่ย หล่อนหลบเลี่ยงสายตาแล้วทักทายเบาๆ

“นั่งสิ” หลินเซี่ยส่งเสี่ยวหู่ให้หล่อน “อุ้มหน่อยสิ ไอ้ตัวแสบนี่ซนจะตายอยู่แล้ว ฉันเหนื่อยแย่”

น้ำเสียงของหลินเซี่ยเป็นธรรมชาติ ไม่มีท่าทีโกรธหรืออารมณ์ใดๆ ทำให้หยางหงเสียรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก

เฉินเจียซิ่งที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ได้ยืนยันกับโจวลี่หรงว่าหยางหงเสียตั้งใจจะยกเลิกเรื่องการศึกษาต่อ

โจวลี่หรงกล่าวว่า “ถ้าตอนนี้ลูกกำลังพักอยู่ ให้มาคุยกันต่อหน้าที่บ้านพี่ใหญ่ของลูกนี่แหละ”

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ครั้งนี้ลองฟังแม่สามีสักหน่อยก็ดีนะหงเสีย หากอยากจะก้าวหน้าก็ต้องยึดความคิดแรกของตัวเองเป็นหลักบ้าง

ไหหม่า(海馬)

………………..