ทะลุมิติไปเป็นช่างเสริมสวยยุค 80 - ตอนที่ 949 ความรักของคุณยังไม่ลึกซึ้งพอ

ตอนที่ 949 ความรักของคุณยังไม่ลึกซึ้งพอ

หลินจินซาน เฉินเจียซิ่ง และลู่เจิ้งอวี่ ไปส่งพวกหล่อนถึงสนามบินด้วยกัน

พวกเขามองดูคนรักขึ้นเครื่องบินแล้วจึงเดินทางกลับ

ในช่วงเวลาที่เห็นแฟนของตัวเองเดินเข้าประตูขึ้นเครื่อง พวกเขาก็แทบจะร้องไห้ออกมา

เมื่อชายทั้งสามคนเดินทางกลับจากสนามบิน ในใจของพวกเขาพลันรู้สึกว่างเปล่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินเจียซิ่งที่ปากบอกว่าสนับสนุน แต่ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้ว

หลินจินซานสังเกตเห็นว่าตลอดทางที่นั่งอยู่ในรถ เขาไม่พูดอะไรเลย ก้มหน้าถอนหายใจ จึงหยอกล้อด้วยรอยยิ้มว่า “นี่นายทำสีหน้าอะไรอยู่น่ะ? ใจลอยไปไหนแล้วนั่น?”

เฉินเจียซิ่งเห็นสีหน้าสะใจของหลินจินซาน เขาจึงแค่นเสียงเบาๆ “ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย นายใจเย็นขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หลินจินซานทำหน้าภูมิใจ ตอบอย่างสบายๆ ว่า “ฉันก็ใจเย็นแบบนี้มาตลอดแหละ”

“นั่นแสดงว่านายยังรักเมียนายไม่พอ” เฉินเจียซิ่งวิจารณ์อย่างเฉียบคม

ลู่เจิ้งอวี่ที่นั่งอยู่ด้านหลังพวกเขา แต่เดิมก็รู้สึกสติหลุดลอยไปแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเจียซิ่ง เขาก็แสดงความเห็นด้วย “ฉันคิดว่าพี่ซิ่งพูดถูก”

เพราะตอนนี้ในใจของเขาก็รู้สึกว่างเปล่า

รู้สึกทุกข์ใจเป็นพิเศษ

คนเพิ่งจากไป เขาก็เริ่มคิดถึงแล้ว

ความรู้สึกแบบนี้ช่างไม่สบายใจเป็นพิเศษ

ถ้าหลินจินซานไม่มีความรู้สึกอะไรเลยจริงๆ นั่นก็แสดงว่าเขารักไม่มากพอ

ไม่เช่นนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่รู้สึกทุกข์ใจกับการที่ภรรยาของตัวเองต้องแยกจากกันไกลเป็นเวลาสามเดือน?

เมื่อเฉินเจียซิ่งกับลู่เจิ้งอวี่พูดเช่นนี้ หลินจินซานก็กระแอมเบาๆ “พวกนายอย่ามาใช้วิธีนี้กับฉันนะ ฟ้าดินเป็นพยานในความรักของฉันที่มีต่อภรรยาได้ ความสัมพันธ์ของเราดีมาก”

แต่แล้วเขาก็ไม่สามารถแกล้งทำต่อไปได้อีก “ในใจฉันก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกัน แต่นี่ก็เพื่อเป็นขวัญกำลังใจให้พวกนายไม่ใช่หรือ? ทำไมทุกคนถึงดูหมดเรี่ยวแรงกันแบบนี้ล่ะ?”

ต้องวางเรื่องความรักความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาไว้ก่อน

อีกอย่างภรรยาไปเพื่อศึกษาต่อก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก

เมื่อหล่อนกลับมา คุณวุติของหล่อนจะมากขึ้น ต่อไปก็เป็นครูในโรงเรียนได้ แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว

เขาเองก็เต็มไปด้วยความหวังสำหรับอนาคตเช่นกัน

เขาแตกต่างจากเฉินเจียซิ่ง เขามาจากชนบท จึงต้องพยายามอย่างหนัก ไม่มีเวลามากพอที่จะใช้ไปกับความเศร้าโศกเสียใจ เขาไม่สามารถทำให้เซี่ยไห่ผิดหวังได้ และยิ่งไม่สามารถทำให้ความคาดหวังของทุกคนที่มีต่อเขาสูญเปล่า

อารมณ์มากมายของเขาต้องถูกฝังอยู่ในใจ ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อการทำงานปกติได้

เขามองดูเฉินเจียซิ่งและลู่เจิ้งอวี่ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “พวกเราทำงานให้ดี รอพวกหล่อนกลับมาก็พอ”

ลู่เจิ้งอวี่พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “พี่ซาน คุณพูดถูก พวกเราทำงานให้ดี พวกหล่อนเรียนให้ดี แล้วพวกเราทุกคนจะมีอนาคตที่สดใส”

ลู่เจิ้งอวี่กลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ครั้งหนึ่ง แล้วก็กลับมาที่เมืองหนานเฉิง

ทุกคนต่างทำงานอย่างขยันขันแข็งในตำแหน่งของตัวเอง เซี่ยไห่กับลินดาพาพวกหล่อนไปส่งที่สถาบันฝึกอบรม หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนก็เที่ยวเล่นในเมืองเซี่ยงไฮ้สองวัน

เซี่ยไห่ได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองและทันสมัยของเมืองเซี่ยงไฮ้ ก็รู้สึกประทับใจอย่างมาก

ความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาในการออกมาครั้งนี้คือการพัฒนาของยุคสมัยที่ก้าวหน้าไปเร็วเกินไป

ตอนมาเซี่ยงไฮ้คราวก่อน เขาไม่รู้สึกว่าที่นี่พัฒนามากนัก แต่ครั้งนี้กลับมีความรู้สึกแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง

ลินดาให้คำอธิบายแก่เขาว่า เนื่องจากวงสังคมที่ได้สัมผัสนั้นแตกต่างกัน ความรู้สึกที่เขามีต่อเมืองเซี่ยงไฮ้จึงแตกต่างกันไปเป็นธรรมดา

เมื่อหลายปีก่อนที่เขามาเซี่ยงไฮ้ เขาเป็นเพียงคนต่างถิ่นธรรมดาคนหนึ่ง เดินไปตามท้องถนน สัมผัสกับวงจรชีวิตของชนชั้นล่างสุด แต่ครั้งนี้เขาได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองและแฟชั่นที่แท้จริงของสังคมชั้นสูงในเซี่ยงไฮ้

เซี่ยไห่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ ต่อคำพูดของลินดา

จริงอยู่ ครั้งแรกที่เขามาเซี่ยงไฮ้ ในกระเป๋าเขามีเงินไม่กี่หยวน เขาเพียงแค่เดินไปตามตรอกซอกซอยเหล่านั้น นั่งรถประจำทางมองผู้คนที่สัญจรไปมาบนถนน รู้สึกว่าตัวเองไม่เข้ากับที่นี่เลย อยู่ได้ไม่กี่วันก็กลับบ้าน

ครั้งนี้ เขามาอย่างสบายใจและมั่นใจ พาพวกหลินเยี่ยนเข้าไปในอาคารฝึกอบรมหรูหรา ไปกินอาหารกับลินดาและเพื่อนของหล่อนในร้านอาหารหรู แล้วยังไปใช้จ่ายที่ผับในย่านที่คึกคักที่สุดของตัวเมืองอีกด้วย

แสงไฟสีแดงและเสียงเพลงที่คึกคัก ร้านอาหารหรูหราและเสียงร้องขายของในตรอกแคบ ราวกับเป็นสองโลกที่แตกต่างกัน

ค่าใช้จ่ายสำหรับคืนเดียวในห้องเต้นรำที่นี่ เท่ากับรายได้ทั้งเดือนของคนทั่วไป

การพัฒนาของเมืองไห่เฉิงเมื่อเทียบกับที่นี่แล้วยังห่างไกลอีกมาก

เขาวางแผนที่จะปรับปรุงห้องเต้นรำของเขาหลังจากกลับไป โดยจะพัฒนาตามรูปแบบการตกแต่งและโมเดลธุรกิจของเซี่ยงไฮ้

สองคนอยู่ในเมืองเซี่ยงไฮ้เป็นเวลาห้าวันเต็มก่อนจะกลับเมืองไห่เฉิง

เซี่ยไห่รู้สึกว่าครั้งนี้เขาได้รับประสบการณ์มากมาย อย่างน้อยก็ได้เปิดหูเปิดตา

ทุกคนต่างยุ่งอยู่กับงานของตัวเอง

ทางฝั่งเซินเจิ้น อู๋เซิ่งหงก็รักษาคำพูดเป็นอย่างดี หลังจากที่เขาได้รับเงินค่าอาคารสำนักงานทั้งหมดคืนแล้ว เขาก็แบ่งโบนัสให้กับหลินเซี่ยและเซี่ยไห่อีกก้อนหนึ่ง

อู๋เซิ่งหงยังถามหลินเซี่ยอย่างเอาใจใส่ว่าขัดสนเงินทุนหรือไม่ ตอนนี้เขาสามารถหมุนเงินได้แล้วและมีเงินเหลือเฟือ ถ้าหลินเซี่ยต้องการ เขาก็สามารถให้การสนับสนุนด้านการเงินได้อย่างเต็มที่

“เถ้าแก่อู๋ ขณะนี้ยังไม่จำเป็น ขอบคุณมากค่ะที่ท่านให้การสนับสนุนด้วยตัวเองแล้ว”

ตอนนี้เริ่มทาสีผนังแล้ว

หากทุกอย่างราบรื่น ก็จะสามารถเปิดรับนักเรียนได้ในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อไม่นานมานี้

หลินเซี่ยได้ทุ่มเทความพยายามอย่างเต็มที่ในการลงโฆษณารับสมัครนักเรียนในหนังสือพิมพ์ทั่วประเทศ

แน่นอนว่ายังมีโฆษณารับสมัครครูผู้เชี่ยวชาญด้วย

ลูกศิษย์ที่หลินเซี่ยฝึกฝนมาด้วยตัวเองตอนนี้สามารถรับผิดชอบงานได้อย่างเต็มที่แล้ว สองสาวที่ร้านเสริมสวยของชุนฟางก็สามารถดูแลธุรกิจของร้านเสริมสวยได้อย่างเต็มที่

สองสาวที่ร้านเช่าชุดแต่งงานก็มีฝีมือในการแต่งหน้าที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน

ส่วนหลินเซี่ยเองก็ได้เตรียมพร้อมแล้ว รอให้เซี่ยอวี่อยู่เดือนหลังคลอดเสร็จ แล้วจะเข้าร่วมกองถ่ายไปพร้อมกับหล่อน

เซี่ยอวี่เคยคิดว่าการได้พักผ่อนหนึ่งปีเต็มเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

นับตั้งแต่เริ่มเข้าวงการ หล่อนก็แทบจะไม่เคยมีเวลาพักผ่อนจริงๆ เลยสักนิด

ถ้าไม่ได้อยู่ในกองถ่าย ก็ต้องฝึกฝนทักษะการแสดง

อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่หล่อนตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูก หล่อนได้พักผ่อนมาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว และไม่ได้รู้สึกวิตกกังวลอย่างที่เคยจินตนาการไว้ก่อนหน้านี้เลย ในทางตรงกันข้าม หล่อนรู้สึกสงบและผ่อนคลายอย่างมาก

ปีที่ผ่านมานี้เป็นช่วงเวลาที่หล่อนใช้ชีวิตอย่างสบายใจและผ่อนคลายที่สุด

ตอนนี้หล่อนแทบไม่อยากกลับไปถ่ายหนังอีกแล้ว อยากทุ่มเทพลังงานและเวลาให้กับชีวิตครอบครัวมากขึ้น

ดูแลเอาใจใส่แม่ให้ดี อยู่เคียงข้างลูก และดูแลชีวิตสมรสของพวกเขา

หล่อนรู้ดีว่า ชีวิตคู่และครอบครัวนั้นต้องอาศัยการดูแลรักษาจากทุกคนที่เกี่ยวข้อง

ตอนนี้หล่อนมีความสุขกับชีวิตแบบนี้มาก ทั้งครอบครัวอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ทุกวันได้เห็นลูกๆ ค่อยๆ เติบโตขึ้น รู้สึกภูมิใจยิ่งกว่าได้รับรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมเสียอีก

ความรู้สึกพึงพอใจในใจแบบนั้น เป็นสิ่งที่ความสำเร็จในหน้าที่การงานไม่อาจให้ได้

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

พี่ซานก็คิดถึงเมียเหมือนกันนั่นแหละ แต่เขาแยกแยะความรู้สึกส่วนตัวจากเรื่องงานไง

คุณอาจะไม่กลับไปทำงานในวงการแล้วเหรอ

ไหหม่า(海馬)