ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง - ตอนที่ 532 หากกล้าก็ลองดู (2)
ตอนที่532 หากกล้าก็ลองดู (2)
ตอนที่532 หากกล้าก็ลองดู (2)
ชั่วพริบตาเดียวกัน เงาร่างสายหนึ่งของเซียถงก็จำแลงกลายเป็นสายฟ้าฟาด ข้ามผ่านนภาฟากฟ้าในบัดดล
หากต้องการจับโจรต้องเอาหัวโจก!
เป้าหมายของนางในเวลานี้คือไป่หลี่เย่!
นางตระหนักทราบดี ชีวิตความเป็นตายของท่านอยู่ในกำมือขององค์จักรพรรดิตงหลี่ ถึงจะมีหลิวซูเป็นกำลังสำรองคอยช่วยเหลืออยู่ทางนั้นแล้ว แต่อย่างไร จะดีกว่าหรือไม่หากนางมีตัวประกันใช้ต่อรองสักคน?
ดังนั้นเอง จุดประสงค์สำคัญที่สุดของนางในวันนี้คือ การจับเป็นไป๋หลี่เย่!
เซียถงพุ่งเข้าใส่ไป๋หลี่เย่ที่กำลังวิ่งหนีไปหาน้องสาวของมันในทันที!
ทางฝ่ายไป๋หลี่เย่ เขาเองก็ไม่คิดไม่ฝันเช่นกันว่า เซียถงจะมีเป้าหมายเป็นหัวของตนเช่นนี้ ขณะที่กำลังวิ่งเตลิดสติแตกหนีออกไป ทันใดนั้นก็มียอดฝีมือขอบเขตราชันย์ม่วงสามคนที่ยืนอยู่ข้างไป๋หลี่อวี๋อิง เหินทะยานเข้าขัดขวางมิให้เซียถงไล่ติดตามไปได้โดยดี
เซียถงหยิบหอกด้ามหนึ่งที่ปักอยู่ตามพื้นขึ้นมาและเหวี่ยงออกไปสุดแรง อาศัยแค่หนึ่งเพลงเคลื่อนไหว ยอดฝีมือขอบเขตราชันย์ม่วงสามคนนั้นถูกเสียบไม้ทะลวงอกตายในพริบตา!
ในเวลานี้ สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้วโดยสิ้นเชิง หากเป็นแต่ก่อน ลำพังแค่ปรมาจารย์เสวี่ยที่เป็นยอดฝีมือขอบเขตราชันย์ม่วงเพียงสักคน ก็เพียงพอแล้วที่จะปกป้องอารักขาไป๋หลี่เย่ แต่ตอนนี้ ทุกอย่างกลับไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เซียถงทรงพลังแข็งแกร่งขึ้นมากโข ต่อให้เป็นยอดฝีมือขอบเขตราชันย์ม่วงยกขบวนมาอีกสักสิบคน นางก็มั่นใจ ย่อมมีทุนรอนจัดการพวกมันได้ไม่ยาก!
สามชีวิตนั้นดับอนาถ ตายคาหอกด้ามนั้นที่เสียบทะลุลวดสามศพ องครักษ์ชั้นสูงของสองพี่น้องคู่นี้ที่นำมาด้วยไม่เหลือแล้ว!
ทันใดนั้นเอง ไป๋หลี่อวี๋อิงรีบตั้งสติกวาดสายตามองโดยรอบ หวังจะเสาะหาบางสิ่งมาใช้ประโยชน์ และนางก็บังเอิญไปเหลือบไปเห็นเซี่ยอี้เฉิงที่พยายามวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนท่ามกลางความโกลาหลวุ่นวาย
“เซียถง! หยุด!”
ไป๋หลี่อวี๋อิงแผดเสียงตะโกนลือลั่น
เมื่อเซียถงชำเลืองหันกลับมา ก็พบว่าคมกริชสีเย็นในมือไป๋หลี่อวี๋อิงกำลังขยี้กดอยู่ที่คอหอยของเซี่ยอี้เฉิง ซึ่งปลายกริชที่เหลียวแหลมก็กำลังเจาะเข้าผิวหนังอีกฝ่ายอย่างแช่มช้า
“ถงเอ๋อร์…ช่วยพ่อด้วย…”
เซี่ยอี้เฉิงน้ำเสียงสั่นเครือ
เซียถงชำเลืองมองอยู่หนึ่งปราดอย่างเย็นชาไร้อารมณ์ ไอ้บัดซบตัวนี้ยังมีหน้าเรียกตัวเองว่าพ่อ? สงสัยว่ามันจะลืมคำด่าส่งเสียเทเสียก่อนหน้านี้ไปจนหมดสิ้นแล้ว?
ใช่ว่าเซี่ยอี้เฉิงจะไม่สังเกตเห็นประกายตาสีเย็นเยียบในดวงตาของเซียถง ชั่วขณะนั้นเขาใจหายวาบและจู่ๆก็รับบทพ่อผู้แสนดีโดยพลัน เขากล่าวว่า
“ถงเอ๋อร์ ช่วยพ่อด้วย! แล้วจากนี้พวกเราจะได้รีบไปช่วยชีวิตท่านแม่ของเจ้าด้วยกัน…”
ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อระหว่างเป็นตายเฉกเช่นนี้ เซี่ยอี้เฉิงเพิ่งจะมานึกเสียใจทีหลัง กลับเป็นเขาที่ไม่ควรตะคอกด่าเซียถงด้วยถ้อยคำหยาบคายเช่นนี้ไปเลยเสียแต่แรก!
“เซียถง เจ้ามาทางไหนกลับไปทางนั้นเสีย! แล้วชีวิตของพ่อเจ้าจะปลอดภัย!”
ไป๋หลี่อวี๋อิงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ภายใต้สถานการณ์คับขันเช่นนี้ เห็นทีเซี่ยอี้เฉิงจะเป็นคนเดียวที่พอมีประโยชน์มากที่สุดสำหรับใช้เป็นตัวประกัน นี่เป็นแผนการสำรองที่นางเพิ่งคิดขึ้นได้เมื่อสักครู่ เพราะใครจะไปคาดฝันกันว่า เซียถงในตอนนี้จะเป็นถึงยอดฝีมือขอบเขตราชันย์ม่วงไปแล้ว! นี่ไม่ต่างอะไรกับมาหาเรื่องตายเลย! หากจะโทษก็ควรโทษเจ้าพี่ชายไม่ได้เรื่องของนาง! ที่เสาะหาข้อมูลของอีกฝ่ายมาได้ไม่ดีพอ!!
เมื่อเสี่ยวฮั่วเห็นดังนั้น จากที่กำลังล่าต้อนกองทหารให้ล่าถอยออกไป ยามนี่ต้องรีบวิ่งกลับมาช่วยเหลือเซียถงอีกแรง
ไป๋หลี่อวี๋อิงออกแรงกระชับผลักคมกริชเจาะทะลุชั้นบนคอหอยของเซี่ยอี้เฉิงลึกยิ่งขึ้น ธารเลือดสายน้อยไหลซิบตามใบกริชรินออกมา หยาดสีแดงฉูดฉาดกลั้นตัวหยดลงบนพื้นดังติ๋ง กระแสความเจ็บปวดโฉบแล่นผ่านบริเวณคอหอย ทำเอาเซี่ยอี้เฉิงใบหน้าซีดเผือดในทันใด
“เซียถง! ช่วยข้าด้วย! ขะ-ข้า…ข้าขอโทษ! ขอโทษที่เป็นพ่อที่ไม่ดี! หลังจากนี้ต่อไป พ่อคนนี้สัญญาจะดูแลแม่ของเจ้าเป็นอย่างดี! ระ-เร็วเข้าเถอะ! ข้ากำลังจะตายแล้ว! พ่อคนนี้กำลังจะตาย!!”
ทว่าเซียถงกลับไม่สนใจ หยิบหอกอีกด้ามที่ตกตามพื้นยกขึ้นมา เตรียมเล็งไปยังไป๋หลี่เย่ที่อยู่เบื้องหน้าไป๋หลี่อวี๋อิงอีกทีหนึ่ง นางง้างสุดวงแขน หวังจะใช้คมหอกเจาะทะลุขั้วหัวใจของมันให้ดับดิ้นไปเสีย
เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีจิตสังหารเข้มข้นของเซียถงที่มุ่งหมายเข้าใส่ ไป๋หลี่เย่ก็ถึงขั้นหวาดผวาสุดขีดจนไม่สามารถก้าวเท้าวิ่งหนีได้อีกต่อไป เอาแต่ยืนตัวสั่นเทา เหงื่อเย็นเปียกชุ่มทั่วหน้าผากและแผ่นหลัง
“เซียถง! หากกล้าก็ลองดู! คนเยี่ยงข้าสามารถส่งพ่อเจ้าไปปรโลกได้ไม่ยาก! เตรียมไปพบเจอกับแม่ของเจ้าที่นั่นได้เลย!!”
ไป๋หลี่อวี๋อิงไม่เคยคิดอยู่แล้วว่า เซี่ยอี้เฉิงคนนี้จะเป็นหนึ่งในจุดอ่อนของเซียถง แต่อย่างน้อยที่สุด ในฐานะลูกสาว นางคงไม่กล้าโจมตีใส่ผู้เป็นพ่อแน่นอน ถึงจะมีเรื่องบาดหมางกันปานใดก็ตาม กล่าวคือ มีเขาเป็นโล่มนุษย์ไว้คอยป้องกัน ไป๋หลี่อวี๋อิงก็โล่งใจไปได้หลายเปาะ แบบนี้เอง เซียถงก็จะไม่กล้าเขวี้ยงหอกใส่ไป๋หลี่เย่เช่นกัน เพราะสุ่มเสี่ยงอย่างยิ่งที่เซี่ยอี้เฉิงจะโดนลูกหลงไปด้วย!
นี่นับเป็นแผนการที่ชาญฉลาด…
แต่ไป๋หลี่อวี๋อิงยังนึกชื่นชมตัวเองได้ไม่ทันไร จู่ๆก็มีคมหอกฉาบกระแสลมปราณดุร้ายพุ่งเสียบทะลุผ่านทรวงอกของไป๋หลี่เย่ในพริบตา เสื้อคลุมของมันขาดกระจุยพร้อมร่างที่หง่ายล้มร่วงกับพื้นทันควัน ทั้งยังปราดพุ่งต่อเนื่องเสียบทะลวงผ่านร่างของเซี่ยอี้เฉิง และปักทะลุคาแผ่นอกของไป๋หลี่อวี๋อิงเป็นลำดับต่อไป
หนึ่งคมหอกได้ถึงสาม!
“แน่นอน! ข้าย่อมกล้า!”
เซียถงแผดน้ำเสียงเย็นชาเปล่งดังออกมา
“หากเจ้ายังไม่ฆ่าไอ้บัดซบนั่นเสียที ข้านี่แหละจะฆ่ามันเอง!!”
เซี่ยอี้เฉิง ไอสารเลวตัวนี้มันปล่อยให้ท่านแม่ของนางถูกรังแกข่มเหงมานานนับหลายปีแล้ว! ซึ่งที่ผ่านมา นางเคยคิดเสมอว่า หลังจากที่ฮูหยินเฉิงเสียชีวิตตายไป บางทีอาจเป็นการทำให้เซี่ยอี้เฉิงได้หูตาสว่างขึ้นบ้าง แต่ใครจะไปคาดคิด แท้จริง ไอ้สาวเลวตัวนี้กลับสันดานเสียตั้งแต่แรกแล้ว! มันนี่แหละคือคนเห็นแก่ตัวยิ่งกว่าอะไร!
ไป๋หลี่อวี๋อิงถึงกับตาเหลือกเบิกกว้างด้วยความตกใจ!
เสี้ยวขณะต่อมา ไป๋หลี่อวี๋อิงเจ็บปวดทรมานเจียนสิ้นสติดับสูญ คมหอกพุ่งเฉี่ยวขั้วหัวใจของนางไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น กัดฟันกรอดแน่นข่มกลั้นความเจ็บปวดทั้งมวลลง พยายามจะลองขยับตัวดูเล็กน้อย แต่นั่นก็ก่อให้เกิดกระแสความแสบพล่านกระจายไปทั่วร่างกาย ยิ่งไปกว่านั้นเอง ยังมีร่างของเซี่ยอี้เฉิงที่ประกบติดแน่นกับนาง ทิ้งน้ำหนักทับตัวนางให้ทรมานสาหัสเข้าไปใหญ่…
ร่างทั้งร่างของทั้งคู่โดนเสียบทะลุติดกันอยู่ในด้ามหอกอันเดียว ส่งผลให้ไป๋หลี่อวี๋อิงไม่สามารถขยับตัวหนีไปไหนได้เลย
“เจ้า…”
เพียงไป๋หลี่อวี๋อิงพยายามปริปากจะกล่าวสักคำออกมา แต่กลับมีเลือดสดตีขึ้นมาจนมิดลำคอ ท้ายที่สุดอดกลั้นไม่ไหว นางกระอักพ่นโลหิตสดทะลักล้นเต็มปากในทันที
“อวี๋อิง!!”
เมื่อไป๋หลี่เย่เห็นเช่นนั้น สีหน้ายิ่งซีดเซียวแปรเปลี่ยนหนัก คู่เท้าสองข้างอ่อนนุ่มราวกับลูกพลัม แค่จะลุกขึ้นยืนยังแทบไม่ไหว! แต่หลังจากพยายามฝืนยืนหยัดขึ้นมาได้ไม่นาน เขากลับหาได้สนใจน้องสาวตนเองอีกต่อไป และกัดฟันข่มความเจ็บปวด พร้อมหันหลังวิ่งหนีเตลิดออกไปทั้งแบบนั้น!
ไป๋หลี่อวี๋อิงทำได้เพียงชำเลืองมองแผ่นหลังของพี่ชายที่นางอุตส่าห์เป็นห่วงเป็นใยมาโดยตลอดหนีจากไป ภาพฉากดังกล่าวมันเจ็บแปล๊บเสียยิ่งกว่าโดนคมหอกเสียบทะลุกลางอกเสียอีก!
ส่วนทางด้านเซี่ยอี้เฉิง เขาเป็นลมไปนานแล้ว
ทุกการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นฉับพลันกะทันหัน บรรดาทหารทั้งหลายที่โดนไล่ต้อนออกห่าง ไม่มีเวลาแม้แต่จะตอบสนองเสียด้วยซ้ำ กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ไป๋หลี่เย่ก็วิ่งเตลิดหนีตายออกไปไกลแล้ว เห็นดังนั้น พวกเขาทั้งหมดเกิดความตื่นตระหนกยิ่งภายในใจ และพากันวิ่งหนีกระเจิงออกไปราวกับมดแตกรัง ปล่อยให้องค์หญิงไป๋หลี่อวี๋อิงผู้แสนเย่อหยิ่งถูกทอดทิ้งอยู่เบื้องหลัง
เซียถงเดินตรงเข้าใกล้ คว้าปลายหอกที่อยู่ด้านหน้ากระชับแน่น พร้อมออกแรงกระชากถอดถอนออกมาในคราเดียว แผลสดกลางอกที่โดนทะลวงเกิดการฉีกขาดเปิดกว้างในทันใด ธารเลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกมาเป็นสายๆ ค่อยนองเป็นแอ่งโลหิตกองหนึ่งทั่วพื้น สองมือพัลวันประกอบท่า เซียถงเข้าสกัดจุดห้ามเลือดให้แก่เซี่ยอี้เฉิงประดุจสายฟ้า
ชิงเยวี่ยเพิ่งเผยตัวออกมาจากที่ซ่อน เร่งนำโอสถจำนวนหนึ่งออกมายื่นให้เซียถงทันทีโดยไม่ต้องพูดพร่ำ นางรับมันไว้และตบเข้าปากของเซี่ยอี้เฉิงไปโดยตรง ผ่านไปอีกสักครู่ สีหน้าผิวพรรณของเขาก็ดีขึ้นมาก ก่อนจะได้สติตื่นขึ้นมา
ทันทีที่เห็นใบหน้าของลูกสาวตนเอง แทนที่จะรู้สึกขอบคุณซาบซึ้งใจ ทว่ากลับมีแต่ แววความหวาดผวาสั่นกลัวอัดแน่นอยู่ในดวงตาคู่นั้นของเซี่ยอี้เฉิง
