ทะลุมิติไปเป็นพระชายาโหดแห่งวังหลวง - ตอนที่ 539 คุกใต้น้ำ (1)
ตอนที่539 คุกใต้น้ำ (1)
ตอนที่539 คุกใต้น้ำ (1)
แม่ทัพผู้นี้ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เซียถงจะเดินทางมาที่เมืองหลี่เฉินแห่งนี้พร้อมกับปิ่นปักผมขององค์หญิง!
เพราะเมื่อย้อนกลับไปก่อนหน้านั้น เขาและทหารโดยส่วนใหญ่ได้รับคำสั่งลับจากองค์หญิงไป๋หลี่อวี๋อิงว่า ปิ่นปักผมไข่มุกชิ้นนี้ถือเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลืออย่างหนึ่ง กล่าวคือ ใครก็ตามที่มาพร้อมกับปิ่นปักผมชิ้นนี้ขององค์หญิง ก็ให้ฆ่ามันซะ!
ย้อนกลับไปไม่นานนัก แม่ทัพผู้นี้เพิ่งจะได้รับคำสั่งให้ดูแลองค์รัชทายาทไป๋หลี่เย่ เพราะตั้งแต่ที่ไป๋หลี่เย่สูญเสียน้องสาวของตนไป เขาก็กลายเป็นคนที่ดูขวัญอ่อนหวาดผวาไปเสียทุกอย่าง แม้กระทั่งยามหลับยังฝันร้ายเห็น เซียถงกำลังตามไล่ฆ่า!
เรื่องราวความโหดเหี้ยมอำมหิตของเซียถงในเวลานั้น ได้ถูกเผยแพร่จากหูสู่หูของทหารด้วยกันจนตระหนักทราบโดยทั่วกัน!
ตั้งแต่ที่แม่ของเซียถงโดนจับตัวไป นางก็กลายมาเป็นดั่งอาวุธล่าสังหารชิ้นหนึ่ง มีทหารจำนวนนับไม่ถ้วนต้องจบชีวิตลงภายใต้คมกระบี่ในมือของเขา และสิ่งที่เหนือความคาดหมายของทุกคนที่สุดึคือ กระทั่งพ่อบังเกิดเกล้าของตัวเอง เซียถงยังกล้าที่จะ…
ไป๋หลี่เย่เห็นทุกอย่างด้วยตาตนเอง ตอนนั้นเซียถงได้เขวี่ยงคมหอกยาวเสียบทะลุร่างของทั้งสองในคราวเดียว ซึ่งเพราะแบบนั้นเอง จึงทำให้ต่างคนต่างคิดไปว่า ไป๋หลี่อวี๋อิงน่าจะสิ้นใจตายลงไปนานแล้ว ถึงแม้จะยังไม่ตาย ก็น่าจะถูกเซียถงปิดงานดับชีพในภายหลังจากนั้น ไป๋หลี่เย่ได้นำเรื่องทั้งหมดมาเล่าให้แก่เสด็จพ่อตนเองฟัง ไม่ว่าจะด้วยวิถีทางใด เขาปรารถนาอย่างยิ่งที่จะล้างแค้นเซียถงแทนน้องสาวของตน
ต่อมา ไป๋หลี่เย่จึงเกลี้ยกล่อมให้เสด็จพ่อของเขาและทุกคนถอนกำลังกลับไปที่เมืองเฟิงหลี่ในตงหลี่ก่อน เพื่อหาโอกาสวางแผนและตั้งหลักใหม่อีกครั้ง ซึ่งกำหนดเดินทางคือเช้าตรู่วันพรุ่งนี้
โดยวางแผนไว้ว่า จะแบ่งขุมกำลังทหารส่วนหนึ่งประจำอยู่ที่เมืองหลี่เฉิน เผื่อว่าบังเอิญเสาะเจอเบาะแสอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเซียถง
แม่ทัพผู้นั้นจับจ้องปิ่นปักผมไข่มุกชิ้นนี้ตาไม่กะพริบ แววตาพลันสั่นไสว เร่งระดมกระแสลมปราณหอบใหญ่ควบแน่นอยู่บนสองฝ่ามือ และเตรียมตอบโต้สวนโจมตีกลับไป
เซียถงเห็นดังนั้น เร่งโยนศึกทหารทิ้งใส่ ตวัดคมมีดเข้าสะบั้นฟันใส่แม่ทัพตรงหน้าโดยไม่มีลังเลใดๆ เช่นกัน
แลเห็นคมมีดในมือเซียถงบาดลึกทะลวงผ่านชั้นเนื้อเข้าไป แต่เสียดายที่หาใช่จุดตาย
ท่วงท่าการโจมตีช่างเด็ดขาดไร้เมตตา หากปฏิกิริยาตอบสนองไม่เร็วพอ มีหวังถูกฆ่าตายก่อนรู้ตัว!
เลี่ยงหลบจากคมมีดสั้นได้แล้ว แม่ทัพผู้นั้นเร่งเคลื่อนย้ายร่างพุ่งเข้าประชิดชนเซียถงจนเซถอย ยืดเหยียดฝ่ามือแผ่นหนาใหญ่ กางนิ้วทั้งห้าขึ้นตะปบจับหัวไหล่ของเซียถง ออกแรงบีบขยี้กดแน่น
ชั่วพริบตา กระแสความเจ็บปวดประดุจโดนค้อนพันตันทุบใส่ ก็แล่นเจาะไขกระดูกหัวไหล่รู้สึกดั่งแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ แขนทั้งข้างของเซียถงด้านชาไปในพริบตา คลายปล่อยมีดสั้นในมือหลุดร่วงตกพื้นไป!
เซียถงยกสะบัดศอกอีกข้างที่ยังหลงเหลือกระทุ้งใส่หน้าท้องของแม่ทัพผู้นั้นสุดแรง ขณะเดียวกันก็ยกบาทาขึ้นถีบร่างอีกฝ่ายจนเด็ดกระเด็นหลังออกไป! อีกฝ่านเอื้อนเสียงก่นร้องรำพึงด้วยความเจ็บปวดอยู่ในลำคอ หมดสภาพไม่สามารถต่อกรกับนางได้โดยสมบูรณ์ ซ้ำร้ายยังโดนลำแข้งเซียถงประเคนซัดกล่องดวงใจตรงหว่างขา เล่นเอาร้องไม่ออก ใบหน้าแดงก่ำสลับคล้ายจุกเสียดสาหัส
เซียถงบิดไหล่หมุนไปมาเล็กน้อยอยู่สองสามรอบเพื่อคลายบรรเทาจากความเจ็บปวด จึงค่อยก้มไปหยิบมีดสั้นที่ตกพื้นไปกลับขึ้นมาอีกครา เงยมองขึ้นมาแลเห็นแม่ทัพผู้นั้นพยายามจะตะเกียกตะกายขึ้นมา จึงยกบาทาถีบซ้ำอีกรอบจนหน้าหงาย นำใช้เข็มเงินเข้าสกัดจุดตามร่างกายของอีกฝ่ายดุจสายฟ้า
แม่ทัพผู้นั้นไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงร้องสักคำ ก็นอนตัวแข็งทื่ออยู่กับพื้นไม่สามารถขยับเขยื้อนใดๆ ได้อีก+
แต่อย่างไร เสียงต่อสู้สัประยุทธ์สักสามสี่เพลงเมื่อครู่ กลับดึงดูดความสนใจของบรรดาทหารใต้บัญชาด้านนอกจนต้องแห่แหนกันมา
ทันใดนั้นก็มีเสียงคนเคตาะประตูดัง
“ท่านแม่ทัพเฉิน มีอะไรรึเปล่าขอรับ?”
เซียถงรีบลดเสียงตัวเองลง ยกนิ้วขึ้นนวดคลึงบริเวณลำคอเล็กน้อย จึงค่อยเลียนเสียงให้เหมือนกับแม่ทัพ กล่าวตอบไปว่า
“ไม่มีอะไร กลับไปเฝ้าเวรยาม!”
จากนั้นเซียถงก็เรียกเสี่ยวฮั่วออกมา
เสี่ยวฮั่วในเวลานี้เปลี่ยนมาใส่ชุดคลุมสีขาว แต่งตัวคล้ายกับคุณชายจากตระกูลร่ำรวยสักแห่งหน และกำลังแทะหน่องไก่อยู่ในมืออย่างเมามัน กัดคำโตเข้าปากเคี่ยวตุ้ยๆ พลางเงยหน้ากล่าวกับเซียถงขึ้นว่า
“นายท่านนี่เอง มีอะไรงั้นรึ?”
“หาทางพาชายคนนี้ออกไปจากเมืองที”
เสี่ยวฮั่วได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจเกือบทำหน่องไก่พลัดหลุดมือ มันส่งยิ้มเจื้อนให้เซียถงไปทีหนึ่ง กล่าวเสียงละห้อยว่า
“นายท่าน ข้าตัวเล็กปานนี้จะให้แบกอุ้มพาอีกฝ่ายไปไหนได้? มีตัวเลือกอื่นหรือไม่?”
เซียถงกลอกตามองบนใส่เสี่ยวฮั่วไปทีหนึ่ง ก่อนยกมือขึ้นหยิกแก้มเปื้อนคราบมันไก่ของเสี่ยวฮั่วไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ได้ข่าวว่าล่าสุดที่เขมือบอสูรบัวโลหิตไปทั้งร่าง ดูท่าเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นมากเลยมิใช่รึ?”
เสี่ยวฮั่วได้ยินแบบนั้นพลันชะงักนิ่ง หยุดพูดไปในทันใด!
เซียถงยังกล่าวแนะนำทิ้งท้ายอีกว่า
“ก็แปลงร่างแล้วอมอีกฝ่ายไว้ในปากคงได้กระมัง? แต่อย่าเผลอกลืนไปเชียวล่ะ!”
มันมุ่ยหน้าบูดเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองแม่ทัพผู้นั้นที่นอนแข็งค้างอยู่กับพื้น ทันใดนั้น จากเงาร่างเด็กน้อยวัยสี่ขวบได้เปลี่ยนกลายมาเป็นเงากิเลนร่างยักษ์ในพริบตา! เปิดปากอ้าขึ้นทยอยนำร่างทั้งร่างของอีกฝ่ายเข้าไปอย่างระมัดระวัง แต่หากมองจากภายนอก ดูราวกับว่ามีกิเลนยักษ์ที่กำลังจะเขมือบกินคนลงท้องอยู่ก็มิปาน!
และในเสี้ยวอึดใจนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงประตูเลื่อนเปิดกระแทกโดยพลัน!
“ท่านพี่เจ้าขา! พวกเรานอนรอท่านอยู่บนเตียงตั้งนานแล้ว ไฉนยังไม่มาหาสักที หรือต้องการจะอาบน้ำก่อน…”
นางเป็นหญิงสาวในชุดชั้นในสีแดง แผงคอเปิดกว้างเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าเว้าลึกสวยงาม ผิวกายขาวผ่องประดุจหิมะดูเย้ายวนกระเส่าอารมณ์ ในมือกำลังถือผ้าเช็ดหน้าลายดอกเบญจมาศปักผ้าไหมสีเหลืองทองสะบัดพลิ้วเล่นอยู่ไปมา ตอนที่เปิดประตูเข้ามา แผ่นหลังพิงพาดกล่าวเสียงหวานฉ่ำดูมีความสุข
แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าเห็นภาพฉากในปัจจุบัน นางถึงกับพูดไม่ออก!
เห็นเป็นกิเลนร่างใหญ่ยักษ์ที่กำลังจะกลืนเขมือบร่าง ‘ท่านพี่เจ้าขา’ ของนางอยู่ ซึ่งสิ่งที่ดูผิดประหลาดที่สุดคือ ช่วงศีรษะถึงกลางลำตัวของแม่ทัพเฉินโดนกลืนหายไปกว่าครึ่งแล้ว เหลือเพียงขาคู่หนึ่งที่ยื่นเลยออกมา อย่างไรกลับไม่มีเลือดเปรอะเปื้อนตามพื้นเลยแม้แต่หยดเดียว!
ทั้งหางตาและมุมปากของหญิงสาวนางนั้นพลันชักกระตุกอย่างแรงหลายที พริบตาที่ได้สตินางส่งเสียงกรีดร้องลั่นขวัญผวาสั่นกลัวสุดขีด!
เซียถงแทบจะพุ่งตัวไปปิดปากของนางโดยไว แต่กลับยังช้าเกินไปครึ่งจังหวะ!
เสี่ยวฮั่วตื่นตูมตกใจจัด จนเกลือบกลืนร่างแม่ทัพเฉินเข้าท้องไปจริงๆ ต้องถึงกับยกอุ้งเท้าหน้าขึ้นมันขึ้นตบแผ่นอกอยู่หลายที แทบสำลักหยุดหายใจฉับพลันไป มันถึงกับบ่นขึ้นคำหนึ่งอย่างเหลืออดว่า
“ชาติก่อนเกิดเป็นสิงโตกระมัง ถึงได้แหกปากดังลั่นปานนี้!”
“หยุดบ่นแล้วรีบหนีได้แล้ว!”
เซียถงรีบพาเสี่ยวฮั่วหนีออกไปจากที่นี่ทันที
หญิงสาวรูปงามที่คาดว่าเป็นภรรยาน้อยของแม่ทัพเฉินแหกปากร้องลั่น ทำเอาเหล่าทหารทั่วบริเวณนั้นตื่นตัวในทันใด
ทันทีที่เห็นเซียถงกับเสี่ยวฮั่ววิ่งกระเจิงตัดผ่านหน้าหอคอยไป พวกเขาทุกคนก็รีบเร่งวิ่งติดตามอย่างรวดเร็ว!
ทหารทั้งฝูงเร่งเข้าปิดล้อมเซียถงและเสี่ยวฮั่ว สกัดป้องกันไม่ให้หนีไหนได้ต่อ!
