ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต - เล่มที่ 12 บทที่ 332 ภรรยาของข้าไม่ใช่ปีศาจ
“จริงด้วย ไม่ว่าทุกคนจะบอกว่าเซี่ยยวี่หลัวเป็นปีศาจหรือไม่ ให้ซินแสสวี่ทำพิธีก็รู้ความจริงแล้วไม่ใช่หรือ? หากนางไม่ใช่ปีศาจ เช่นนั้นก็น่ายินดี หากในกายนางมีปีศาจสิงสู่ ซินแสขับไล่ปีศาจไปเสีย ก็ยิ่งดีไม่ใช่หรือ? ”
“ที่ทุกคนกล่าวมาก็ไม่ผิด หากยวี่หลัวไม่ใช่ปีศาจ ทุกคนก็จะได้วางใจ เซียวยวี่ เจ้าว่าจริงหรือไม่? ”
ที่ไหนได้เซียวยวี่กลับส่ายหน้า กอดเซี่ยยวี่หลัวถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ข้าไม่เห็นด้วย! ”
“เซียวยวี่ ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเห็นด้วยหรือไม่ นี่คือความต้องการของคนทั้งหมู่บ้าน”
เซียวยวี่ยังคงดึงดันกอดเซี่ยยวี่หลัวไว้ ไม่อาจทนให้นางเผชิญกับความทรมานเช่นนั้น “เมื่อครู่พวกท่านบอกว่าข้าก็ถูกปีศาจสิงสู่เหมือนกันไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นก็ทำพิธีกับข้าก่อน ลองดูว่าในร่างข้ามีปีศาจหรือไม่! ”
“เซียวยวี่…” เซี่ยยวี่หลัวคิดไม่ถึงว่าเซียวยวี่จะกล่าววาจาเช่นนี้ จึงเอ่ยเรียกชื่อของเขาอย่างอดไม่ได้
“อาหลัว ต่อให้เจ้าเป็นปีศาจจริง ข้าก็ยินยอม” เซียวยวี่กล่าววาจาแฝงความรักลึกซึ้ง
เซี่ยยวี่หลัวอ้าปากตาค้าง “เซียวยวี่…”
“ไม่ต้องกลัว มีข้าอยู่ ข้าจะไม่ยอมให้ผู้ใดทำร้ายเจ้า” เขาปล่อยเซี่ยยวี่หลัวออก กันเซี่ยยวี่หลัวไว้ข้างหลัง “ลองดูก่อนว่าข้าเป็นปีศาจหรือไม่! ”
เซียวหมิงจูตะโกนเสียงดัง “เซียวยวี่ ท่านเสียสติไปแล้วหรือ? ”
เซียวยวี่ไม่แยแส เดินไปยังแท่นพิธีทีละก้าว ซินแสสวี่สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ชูกระบี่ไม้ท้อขึ้น ปากท่องคาถา
เซี่ยยวี่หลัวมองดูแผ่นหลังของเซียวยวี่ที่เหยียดตรง เพื่อไม่ให้นางถูกทำร้าย เขาสู้ยอมให้ผู้อื่นทรมานเขาแทน
ดวงอาทิตย์ฉายแสงสว่างจนเคืองตา เซี่ยยวี่หลัวมองเซียวยวี่เดินออกห่างไปทีละก้าว จู่ๆ นางก็แสยะยิ้ม ก่อนตะโกนเสียงดัง “เซียวยวี่ ข้าคือเซี่ยยวี่หลัว! ”
ข้าคือเซี่ยยวี่หลัว ถึงแม้จะไม่ใช่เซี่ยยวี่หลัวภรรยาที่เจ้าสู่ขอตบแต่งเข้ามาก็ตาม
ฝีเท้าของเซียวยวี่พลันหยุดชะงัก หันกลับไป เขาก็ยิ้มพร้อมกล่าว “ดี! ”
ซินแสสวี่ที่ชูกระบี่ไม้ท้อพร้อมท่องคาถาเดินวนรอบตัวเซียวยวี่สองรอบ ไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย จากนั้น เพียงเห็นซินแสสวี่เผายันต์แผ่นหนึ่ง รินน้ำแล้วจึงสาดใส่ตัวเซียวยวี่
มีชาวบ้านที่ไม่เข้าใจเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “ซินแสกำลังทำอะไร? เหตุใดถึงสาดน้ำให้เสื้อของเซียวยวี่เปียก! ”
“ไม่เข้าใจใช่หรือไม่? นี่คือความเก่งกาจของซินแส นั่นคือน้ำเสก น้ำเสกสามารถจำแนกปีศาจ ปราบปีศาจได้! ”
“อะไรนะ น้ำเสกหนึ่งถ้วยสามารถจำแนกปีศาจ ปราบปีศาจได้? เช่นนั้นก็ร้ายกาจกว่าเลือดสุนัขอีกไม่ใช่หรือ? ”
“เลือดสุนัขจะแค่ไหนเชียว? น้ำเสกถ้วยนั้นพิสดารยิ่งนัก ประเดี๋ยวเจ้าเบิกตาให้กว้างแล้วคอยดู ขอเพียงมีคนเป็นปีศาจ เสื้อที่เปียกนั่นก็จะมีไฟลุกไหม้! ”
“เสื้อเปียกจะติดไฟได้หรือ? เจ้าอย่าพูดเป็นเล่น น้ำที่สาดใส่เป็นน้ำมันหรืออย่างไร! ”
“ฮึ นี่คือความเก่งกาจของซินแสสวี่ ที่ซินแสสวี่ใช้คือน้ำเสก น้ำเสกนั่น หากเป็นคนธรรมดาย่อมไม่เกิดผลใดๆ แต่หากเป็นปีศาจเล่า? มันจะทนไหวหรือ ย่อมต้องถูกต้อนจนไร้ทางหนี! ”
“เป็นเช่นนี้เอง! คิดไม่ถึงเลยว่าวิชาอาคมของซินแสสวี่จะกล้าแกร่งถึงเพียงนี้! ”
“แน่นอน มิเช่นนั้นนางจะเป็นหมอผีที่เก่งกาจที่สุดในอำเภอกว่างชางได้อย่างไร? คนอื่นมีเงินยังเชิญไม่ได้เลย! ครั้งนี้มาช่วยจับปีศาจให้พวกเราโดยไม่คิดเงิน เกรงว่าในหมู่บ้านของเราจะมีสิ่งอัปมงคลจริงๆ! ”
ทุกคนเบิกตากว้างมองดูซินแสสวี่ถือธูปจุดปีศาจเดินวนรอบตัวเซียวยวี่หนึ่งรอบ ธูปจุดปีศาจไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย
ซินแสสวี่เก็บคืนธูปจุดปีศาจ ก่อนกล่าวเสียงดัง “คุณชายผู้นี้บนกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายปราดเปรื่องกล้าหาญ ในร่างไม่มีปีศาจ! ตอนนี้ให้ฮูหยินท่านนั้นมาได้! ”
เซียวยวี่ขมวดคิ้วเดินกลับไป มองเซี่ยยวี่หลัวด้วยความวิตกกังวล
เซี่ยยวี่หลัวสัมผัสเสื้อเปียกของเซียวยวี่ จากนั้นจึงจงใจลูบจมูกตัวเอง ในใจประจักษ์แจ้งทันที “ไม่ต้องห่วง ข้าไม่เป็นอะไรแน่! ”
เซียวยวี่ดึงนางไว้ สีหน้าวิตกกังวล “อย่าไป! ”
เซี่ยยวี่หลัวส่งสายตาให้เขาสบายใจ “ไม่ต้องกลัว นางทำอะไรข้าไม่ได้แน่! ”
“อาหลัว…” เซียวยวี่ยังคงไม่วางใจ กล่าวตามตรง ตัวเขาเองก็รู้สึกสงสัยในความเปลี่ยนแปลงของเซี่ยยวี่หลัว
แต่นางบอกว่า นางคือเซี่ยยวี่หลัว
“ไม่ต้องกลัว เจ้ารอก่อน ข้าต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน” เซี่ยยวี่หลัวเขย่งเท้าขึ้น กระซิบเสียงเบาอยู่ข้างหูเซียวยวี่ “เจ้าคอยดูว่าข้าจะทำให้นางเผยร่างที่แท้จริงออกมาอย่างไร”
เซียวยวี่ตกตะลึง หันมองเซี่ยยวี่หลัว เห็นเพียงเซี่ยยวี่หลัวหันมาขยิบตาให้เขาด้วยท่าทางทะเล้น
ท่าทางทะเล้นน่ารักนั่น ทำให้หัวใจของเซียวยวี่จมดิ่งลงไปอย่างฉับพลัน
หัวใจแทบละลายกลายเป็นน้ำ เพียงพูดโพล่งออกไป “ได้ ข้าจะรอเจ้ากลับมา”
คำปลอบโยนของเซี่ยยวี่หลัวทำให้เซียวยวี่ไม่รู้สึกกลัวเหมือนก่อนหน้านี้ แต่ยังคงเฝ้ามองทุกการกระทำของเซี่ยยวี่หลัวด้วยความกังวล
เซียวหมิงจูมองดูปฏิสัมพันธ์อันหวานชื่นระหว่างทั้งสองคน มือที่กุมกันไว้แทบจิกเข้าไปในเนื้อ เซียวหยวนที่อยู่ข้างๆ เห็นความโมโหเกรี้ยวกราดของนาง จึงกล่าวให้นางสบายใจ “อย่าโมโหเลย อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
เซียวหมิงจูถลึงตามองเซี่ยยวี่หลัว พร้อมกล่าวด้วยท่าทางโหดเหี้ยมถึงขีดสุด “ข้าแทบอยากให้นางตายเสียตอนนี้เลย! ”
เซียวหยวนยิ้มทีหนึ่ง “เจ้าวางใจได้ ขอเพียงเป็นสิ่งที่เจ้าต้องการ ข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนาทั้งหมด”
ก่อนเซี่ยยวี่หลัวจะหันตัวไป นางส่งยิ้มให้เซียวจื่อเซวียนทีหนึ่ง
เซียวจื่อเซวียนแย้มรอยยิ้มกว้างให้นาง ดูเป็นเด็กดีเสียยิ่งกว่าอะไร
ซินแสสวี่เห็นนางมาแล้ว จึงหยิบกระบี่ไม้ท้อหมุนควงรอบตัวเซี่ยยวี่หลัวสองรอบ
เซี่ยยวี่หลัวยืนอยู่ที่เดิมไม่ไหวติง
ซินแสสวี่ทำเหมือนเมื่อครู่ เผายันต์อีกหนึ่งแผ่น เมื่อเห็นว่ายันต์ถูกเผาจนเป็นขี้เถ้าในถ้วย เวลานี้ ซินแสสวี่รับกาน้ำที่หมอผีน้อยข้างๆ ยื่นส่งให้ รินน้ำใส่ถ้วยอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงสาดน้ำในถ้วยใส่เซี่ยยวี่หลัวด้วยความเร็วสูง
เซียวยวี่กำหมัดแน่น เฝ้ามองเซี่ยยวี่หลัวด้วยความกังวลเต็มประดา
เซี่ยยวี่หลัวมองน้ำเสกกระจายไปบนตัว แย้มรอยยิ้มตรงมุมปากกว้างขึ้นอย่างชัดเจน
ซินแสสวี่ผู้นี้ ดูท่าก็เป็นแค่พวกนักต้มตุ๋น หากเป็นในยุคปัจจุบัน เผยแพร่ความเชื่องมงายล้าสมัยต้องถูกโจมตีอย่างหนักแน่!
เมื่อเห็นว่าเสื้อบนกายเซี่ยยวี่หลัวเปียกแล้ว ซินแสสวี่ก็เกิดความลำพองใจ หยิบธูปจุดปีศาจที่ไหม้อยู่ขึ้นมา โบกไปมาบนตัวเซี่ยยวี่หลัว
ทุกคนแทบหยุดหายใจ
เบิกตากว้างมองดูธูปจุดปีศาจที่เมื่อครู่ไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย หมุนวนสองรอบ ยังคงไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
ซินแสสวี่เกิดอาการร้อนรน ไม่รู้ว่าเพราะอากาศร้อนหรือเพราะความร้อนใจ บนหน้าผากปรากฏหยาดเหงื่อเม็ดโต แต่นางยังคงไม่ถอดใจ เป่าธูปจุดปีศาจให้โหมไหม้แรงกว่าเดิม ถึงขั้นแต้มธูปจุดปีศาจใส่เสื้อของเซี่ยยวี่หลัวที่เปียกอยู่ ธูปนั่นกลับมีทีท่าว่าจะดับมอดไป
เป็นไปได้อย่างไร?
ทั้งที่เมื่อครู่นี้นาง…
ซินแสสวี่ไม่เชื่อ ยังจะลองอีก แต่เซียวยวี่สาวเท้าก้าวเดินอย่างรวดเร็วไปหา กอดเซี่ยยวี่หลัวพลางขัดขวางการกระทำของซินแสสวี่ ก่อนกล่าวด้วยความไม่พอใจ “ท่านทำพิธีมาหลายคราแล้ว ภรรยาของข้าก็เหมือนกับข้าเมื่อครู่นี้ เป็นบทพิสูจน์ว่าภรรยาของข้าไม่ใช่ปีศาจ! ”
เซียวจิ้งยี่ก็เห็นซินแสสวี่เดินวนรอบตัวเซี่ยยวี่หลัวสี่ถึงห้ารอบแล้ว ได้ยินมาว่าหากเป็นปีศาจ ไฟนั่นไม่จำเป็นต้องแตะโดนด้วยซ้ำ ก็จะโหมไหม้ได้ แต่ตอนนี้…
“ทุกท่านก็เห็นแล้ว ธูปของซินแสสวี่ไม่เกิดผลบนตัวเซี่ยยวี่หลัว นี่เป็นบทพิสูจน์ว่า เซี่ยยวี่หลัวไม่ใช่ปีศาจ! ” เซียวจิ้งยี่ผ่อนลมหายใจยาวด้วยความโล่งอก
ภายในใจแอบรู้สึกยินดี เขาบอกแล้วว่าเซี่ยยวี่หลัวไม่ใช่ปีศาจ! คราวนี้สามารถยืนยันความบริสุทธิ์ได้แล้ว
โหยวหลี่เจิ้งก็กล่าว “ถูกต้อง ข้าเคยเห็นซินแสสวี่ทำพิธี หากเป็นปีศาจ ปีศาจจะทนน้ำเสกไม่ได้ บางตัวที่พลังตื้นเขินอ่อนแอ จะเผยร่างจริงออกมาทันที บางตัวที่พลังกล้าแกร่ง ขอเพียงจุดธูปจุดปีศาจ ไม่มีปีศาจตัวไหนที่จะหนีไปได้! ”
นั่นคือความสามารถของซินแสสวี่
เขาโชคดีจึงเคยเห็นอยู่หลายครา รู้ถึงความสามารถของซินแสสวี่ แต่คราวนี้ ธูปจุดปีศาจของซินแสสวี่ไม่เกิดผลแม้แต่น้อย เช่นนั้นก็เป็นเครื่องยืนยันว่าเซี่ยยวี่หลัวไม่ใช่ปีศาจ
ซินแสสวี่มองดูธูปจุดปีศาจในมือที่ยังไหม้อยู่ ก่อนหันมองเซี่ยยวี่หลัว เป็นไปได้อย่างไร ทั้งที่เมื่อครู่นี้นาง…
เซี่ยยวี่หลัวยิ้มให้ซินแสสวี่ ซินแสสวี่เห็นรอยยิ้มของนางแล้วรู้สึกเย็นสันหลังวาบ
YOU MAY ALSO LIKE
