ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต - เล่มที่ 12 บทที่ 341 สอบไม่ผ่าน
เซี่ยยวี่หลัวตื่นตามเวลาปกติ กว่าจะประกาศผลก็เป็นช่วงสาย คิดว่าเซียวยวี่ก็จะรอให้สายแล้วค่อยไป ใครจะรู้ว่าหลังจากนางลุกขึ้นทำอาหารเช้าเสร็จ ให้เซียวจื่อเซวียนไปตามเขา ถึงได้พบว่า เซียวยวี่ไปนานแล้ว
เขาน่าจะออกไปตั้งแต่ช่วงย่ำรุ่ง
เซี่ยยวี่หลัวมองดูเครื่องนอนที่พับไว้อย่างเป็นระเบียบ เหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่งก่อนออกไป
เด็กสองคนต่างก็มองนางด้วยความวิตก
พี่ใหญ่ไปดูป้ายประกาศผล หากสอบผ่าน ย่อมรู้สึกยินดี แต่หากสอบไม่ผ่านเล่า?
บอกว่าไม่วิตก นั่นย่อมไม่เป็นความจริง!
เซี่ยยวี่หลัวลูบศีรษะของเด็กสองคน ยิ้มพร้อมกล่าว “พี่ใหญ่ไปดูผลสอบในตัวเมือง อย่ากังวล พวกเรากินข้าวก่อนเถอะ รอพี่ใหญ่กลับมาตอนเที่ยง พวกเราทำให้พี่ใหญ่ประหลาดใจกัน! ”
เมื่อเห็นท่าทางดีอกดีใจของพี่สะใภ้ใหญ่ เด็กสองคนก็รู้สึกดีใจตาม “อื้ม พี่สะใภ้ใหญ่ อีกเดี๋ยวพวกเราทำให้พี่ใหญ่ประหลาดใจกัน! ”
กินอาหารเช้าเสร็จ เซี่ยยวี่หลัวก็เริ่มตระเตรียมอาหารเที่ยง
วันนี้เป็นวันพิเศษ เซี่ยยวี่หลัวจะทำอาหารในวันนี้ให้เป็นอาหารมื้อใหญ่กว่าปกติ
มีทั้งเนื้อหมูและกระดูกหมูที่กินตามปกติ เซี่ยยวี่หลัวไปบ้านท่านป้าโจวซื้อแม่ไก่แก่มาอีกหนึ่งตัว นำผักตี้เอ่อที่ตากแห้งไปแช่น้ำ หน่อไม้แห้งก็แช่น้ำ นอกเหนือจากนั้น ก่อนหน้านี้เซี่ยยวี่หลัววางกับดักไว้บนเขา เพื่อดักจับกระต่ายโดยเฉพาะ
นางเองก็คิดอยากให้จื่อเมิ่งแบ่งกระต่ายให้ตัวหนึ่ง แต่คิดดูก็ได้แต่ปล่อยไป
กระต่ายที่เลี้ยงไว้ในบ้าน อย่าว่าแต่จื่อเมิ่งตัดใจไม่ได้ นางเองยังรู้สึกตัดใจไม่ค่อยได้
เลี้ยงดูตั้งแต่ตอนตัวเล็กจนหนักหนึ่งจิน เซี่ยยวี่หลัวไม่อาจตัดใจ
จึงวางกับดักไว้บนภูเขา ไม่รู้ว่าจับได้หรือไม่ เนื้อกระต่ายผัดพริกแห้ง เซียวยวี่ต้องชอบกินแน่นอน
ไม่มีบุรุษอยู่ที่บ้าน เรื่องการฆ่าไก่ ย่อมกลายเป็นหน้าที่ของเซี่ยยวี่หลัว
เชือดไก่ปล่อยเลือด ถอนขนผ่าท้อง นำไก่ครึ่งตัวใส่หม้อตุ๋นไว้ จากนั้นนางจึงขึ้นภูเขาไปดูว่าในกับดักที่วางไว้มีกระต่ายหรือไม่
เด็กสองคนออกไปซักเสื้อผ้าที่ริมแม่น้ำ ยังไม่กลับมาในเร็วๆ นี้ อย่างไรเสียเด็กสองคนก็พกกุญแจไปด้วย ภูเขาด้านหลังไม่ไกลเท่าไร ไปกลับใช้เวลาสองถ้วยชา น่าจะพอดี เซี่ยยวี่หลัวใส่กุญแจประตูบ้าน ขึ้นภูเขาเพียงลำพัง
หลังจากเซียวยวี่ไปถึงในตัวเมือง ไม่ได้ไปสถานที่อื่นใด เพียงนั่งอยู่ตรงที่ประกาศผล นั่งอยู่กว่าครึ่งชั่วยาม
ครึ่งชั่วยามให้หลัง มีคนตีฆ้องร้องป่าว นำใบประกาศผลมาติด ทันใดนั้น ผู้คนเข้ารุมล้อม เบื้องหน้าใบประกาศผลมีคนล้อมอยู่เต็ม
ร่างกายเซียวยวี่เคลื่อนไหวเล็กน้อย คิดจะเดินขึ้นหน้า ดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้เคลื่อนไหว นั่งอยู่ที่เดิมต่อ
มองดูศีรษะของผู้คนที่เคลื่อนไปมาอยู่ด้านหน้าป้ายประกาศผล
พอประกาศผล ก็มีทั้งคนที่ยินดีและคนที่เศร้าสลด
“ข้าผ่านแล้ว ผ่านแล้ว” มีคนดีใจจนกระโดดโลดเต้น
มีคนทอดถอนใจ ก้มหน้าเดินไปตามริมกำแพงด้วยท่าทางหดหู่
หลังจากผ่านไปหนึ่งถ้วยชา ในที่สุดผู้คนที่รายล้อมก็ค่อยๆ ลดลง
วันนี้อากาศไม่ดี ท้องฟ้าเป็นสีเทาขุ่นมัว ถึงแม้จะไม่มีแสงแดด แต่อากาศก็ยังร้อนอบอ้าว
ร้อนจนแทบหายใจไม่ออก
เซียวยวี่ลุกขึ้นยืน อาจเพราะนั่งนานเกินไป ร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย อากาศร้อนจนเขารู้สึกวิงเวียนศีรษะ ในสายตาของเขาเหลือเพียงป้ายประกาศผลสีแดงที่อยู่เบื้องหน้า
ขาราวกับจะมีตะกั่วถ่วงไว้ ขยับเดินทีละก้าวถึงหน้าป้ายประกาศ
ป้ายประกาศสีแดงสด แต่ละชื่อบนนั้น เป็นตัวแทนความยินดีของแต่ละคน
เซียวยวี่เริ่มดูจากอันดับสุดท้าย ดูจนถึงอันดับหนึ่ง ผู้ที่เคยเล่าเรียนด้วยกัน สอบผ่านกันหลายคน แต่ทว่า บนนั้นกลับไม่มีชื่อของเขา
เซียวยวี่หายใจเร็ว หลับตาลงเงียบๆ
สภาพอากาศในเดือนหกนั้นแปรปรวนคาดเดาได้ยาก ฝนตกแล้วจริงๆ
ป้ายประกาศที่เพิ่งนำมาติด ถูกสายฝนชะล้าง พื้นสีแดงสด หมึกสีดำสนิท สีค่อยๆ จางหายราวกับกำลังร้องไห้อย่างไรอย่างนั้น
เซียวยวี่ยืนอยู่หน้าป้ายประกาศ ปล่อยให้ฝนที่กระหน่ำลงมาตกกระทบบนตัว เขาไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
ฝนที่ตกอย่างหนักเสียงดังประหนึ่งกิ่งไผ่หัก ภูเขาที่อยู่ห่างไกลดูพร่ามัว หญ้าต้นเล็กที่ไม่เคยยอมศิโรราบบัดนี้กลับโค้งตัวก้มลง เมื่อสายลมพัดผ่าน สายฝนกระหน่ำ ต่างก็ก้มหมอบลงเต็มพื้น
เซียวจื่อเซวียนและเซียวจื่อเมิ่งชะเง้อคอรออยู่ที่หน้าประตูใหญ่ด้วยความร้อนใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและไม่สบายใจ
ตอนพวกเขาซักเสื้อผ้า พี่สะใภ้ใหญ่เตรียมอาหารที่จะกินตอนเที่ยงอยู่ที่บ้าน บอกว่าจะทำให้พี่ใหญ่ประหลาดใจ แต่หลังจากพวกเขาซักผ้าแล้วกลับถึงบ้าน เพียงเห็นว่าประตูใหญ่ถูกใส่กุญแจไว้ รออยู่ครู่ใหญ่ ยังไม่เห็นวี่แววของพี่สะใภ้ใหญ่ จวบจนฝนตกหนัก ฝนหนักจนแม้แต่สิ่งของเบื้องหน้ายังมองเห็นไม่ชัด ยังคงไม่เห็นพี่สะใภ้ใหญ่กลับบ้าน เด็กสองคนจึงรู้สึกร้อนใจ คิดอยากกางร่มออกไปหาคน แต่จะไปหาที่ไหน?
พี่สะใภ้ใหญ่ไม่เคยออกบ้านโดยไม่บอกกล่าวสักคำ
ไม่ว่านางจะไปที่ไหน ก็จะบอกพวกเขาก่อน วันนี้เป็นอะไรไป เหตุใดถึงหายตัวไปโดยไม่บอกกล่าวสักคำเล่า?
ฝนในฤดูร้อน จะมาก็มา จะไปก็ไป ฝนตกหนักเป็นเวลาประมาณสองถ้วยชา ในที่สุดก็หยุด เด็กสองคนตัดสินใจออกไปหาคน
ไม่แน่ว่าพี่สะใภ้ใหญ่อาจติดอยู่ที่ใดเพราะฝนตกหนักก็เป็นได้ พอฝนหยุดนางก็กลับมาแล้ว!
สองพี่น้องหาอยู่ในหมู่บ้าน
หลังจากฝนหยุด ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยต่างออกมา ได้ยินเสียงของสองพี่น้อง ต่างก็วิ่งออกมาด้วยความสงสัย “จื่อเซวียน จื่อเมิ่ง พี่สะใภ้ใหญ่ของพวกเจ้าเล่า? ”
สองพี่น้องไม่กล่าวอะไร เพียงเอ่ยถามว่าได้พบเซี่ยยวี่หลัวหรือไม่
“ไม่เห็นเลย เป็นอะไรไป พี่สะใภ้ใหญ่ของพวกเจ้าหายไปหรือ? ”
เซียวจื่อเซวียนกัดริมฝีปาก คิดจะเดินไปข้างหน้าต่อ
ท่านลุงสี่กลับมาจากในตัวเมือง บอกเล่าเรื่องผลประกาศสอบของปีนี้ให้ท่านป้าสี่และเซียวหมิงจูฟัง
พอรู้ว่าเซียวยวี่สอบไม่ผ่าน ท่านป้าสี่ก็พูดไม่หยุดว่านางใช้นิ้วเท้าคิดยังคาดเดาได้ “หากเขาสอบผ่านสิถึงจะแปลก! ”
เริ่มแรกเซียวหมิงจูรู้สึกเสียใจแทนเซียวยวี่ ในภายหลังคิดตกแล้ว กลับรู้สึกดีใจ
ความเปลี่ยนแปลงในระยะนี้ของเซี่ยยวี่หลัว เป็นเพราะคิดว่าเซียวยวี่จะสอบผ่านได้เป็นซิ่วไฉไม่ใช่หรือ?
แต่หากเซียวยวี่สอบไม่ผ่านเล่า? ไม่แน่ว่านางอาจ?
ความคิดเช่นนี้ทำให้เซียวหมิงจูรู้สึกยินดีเต็มประดา หลังจากฝนหยุดแล้วก็ได้ยินเสียงสองพี่น้องเซียวจื่อเซวียนตะโกนเรียกหาคน เซียวหมิงจูรู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้
ท่านป้าสี่ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากด้านนอก “ตาแก่ เจ้าได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนหาคนหรือไม่? ”
ท่านลุงสี่พยักหน้า “ข้าก็ได้ยินแล้ว เหมือนจะเป็นจื่อเซวียนและจื่อเมิ่ง กำลังตะโกนหา…”
ท่านป้าสี่ฟังอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวต่อ “ตะโกนหาพี่สะใภ้ใหญ่ของพวกเขา! ”
ถูกต้อง กำลังตะโกนหาพี่สะใภ้ใหญ่ของพวกเขา
เรื่องที่เซียวยวี่สอบไม่ผ่านและเรื่องที่เซี่ยยวี่หลัวหายตัวไป พอโยงสองเรื่องนี้เข้าด้วยกัน ท่านป้าสี่เข้าใจทันที “ข้าคิดว่า เซี่ยยวี่หลัวนั่นคงไม่ใช่เพราะเห็นว่าเซียวยวี่สอบไม่ผ่าน ไม่ได้เป็นซิ่วไฉ จึงหนีไปแล้วกระมัง? ”
ท่านลุงสี่มองท่านป้าสี่แวบหนึ่ง ไม่ได้กล่าวอะไร แต่สีหน้ากลับดูไม่ดีนัก
เขาเองก็ไม่แน่ใจ
เซียวหมิงจูตื่นเต้นจนพุ่งพรวดออกไป พอเห็นเด็กสองคนที่กำลังตามหาคนด้วยความกังวล เซียวหมิงจูดีใจจนแทบกระโดดขึ้นมา
เซี่ยยวี่หลัวหายไปแล้ว เซี่ยยวี่หลัวหายไปแล้ว
เซียวหมิงจูแทบอยากตีฆ้องร้องป่าว บอกกับผู้คนทั่วหล้า ว่าเซี่ยยวี่หลัวหายไปแล้ว
เซียวยวี่สอบเป็นซิ่วไฉไม่สำเร็จ เซี่ยยวี่หลัวหนีไปแล้ว
YOU MAY ALSO LIKE
