ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต - เล่มที่ 15 บทที่ 449 คะแนนช่างห่างกันมากเสียจริง

บทที่ 449 คะแนนช่างห่างกันมากเสียจริง

หีบไม้ถูกเปิดออก ให้คนสามคนนับคะแนน เพื่อเป็นการเปิดเผยต่อสาธารณชน ยังเชิญให้ชาวบ้านสองคนที่มาดูขึ้นไปเฝ้าสังเกตด้วย

สุดท้ายผลออกมา จึงไปรายงานให้เหวินจิ้งเสวีย เมื่อเหวินจิ้งเสวียดูผลคะแนน ถึงแม้จะรู้ว่านี่เป็นผลคะแนนในท้ายที่สุดแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเศร้าหม่นเล็กน้อย

คะแนนช่างห่างกันมากเสียจริง

“นี่…” เหวินจิ้งเสวียเห็นคะแนน ได้แต่แสดงสีหน้าจนใจ จะประกาศผลก็ไม่ได้ ไม่ประกาศผลก็ไม่ได้ ราวกับในลำคอมีก้างปลาติดอยู่ก็มิปาน คายออกก็ไม่ได้ แต่จะกลืนลงไปก็ไม่ได้อีกเช่นกัน “หลี่เจิ้ง ถ้าอย่างไรให้ท่านประกาศก็แล้วกัน! ”

ตอนที่โหยวเจิ้งเฉิงเห็นผลคะแนน ก็ยิ้มอยู่ตลอดเวลา เขาว่าแล้วอย่างไร คนที่เขาชื่นชม จะพ่ายแพ้ได้อย่างไรเล่า!

สอบซิ่วไฉไม่ผ่านติดต่อกันสี่ปี ขาดเพียงจังหวะประจวบเหมาะก็เท่านั้น ใช่ว่าจะเป็นเพราะความรู้ไม่มากพอ

สองคนข้างบน ต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ทุกคนเห็นแล้วแทบอยากมีดวงตาที่สามารถมองทะลุ จะได้มองทะลุจนเห็นว่าบนกระดาษแผ่นนั้นเขียนอะไรไว้!

ตอนที่เฮ่อหลันเห็นผู้อำนวยการของตัวเองแสดงสีหน้าเศร้าหม่น ก็รู้สึกหัวใจหล่นวูบ ลางสังหรณ์ไม่ดีพลันถาโถมเข้ากลางใจ

โหยวเจิ้งเฉิงกระแอมทีหนึ่ง ก่อนกล่าวเสียงดัง “ผลการแข่งสี่รอบในครั้งนี้ออกมาแล้ว ผู้ชนะในวันนี้คือ—เซียวยวี่! ”

เฮ่อหลันที่รู้สึกตื่นเต้นล้มนั่งก้นกระแทกพื้น

ภายในสถานศึกษาเงียบสงบมาก เงียบสงัดยิ่งกว่าขณะแข่งขันเมื่อครู่เสียอีก

เซียวยวี่? เซียวยวี่ชนะ?

นี่มัน… เป็นไปได้อย่างไร!

คนหนึ่งเป็นท่านจวี่เหริน อีกคนหนึ่งเป็นบัณฑิตไร้คุณวุฒิ แล้วบัณฑิตไร้คุณวุฒิจะชนะได้อย่างไร!

ทุกคนต่างหันมองไปทางเซียวยวี่ รู้สึกสงสัยเต็มประดา “หลี่เจิ้ง ผู้อำนวยการเหวิน มีอะไรผิดพลาดหรือไม่ อาจารย์เฮ่อจะพ่ายแพ้ได้อย่างไร? อาจารย์เฮ่อเป็นถึงท่านจวี่เหรินเชียว! ”

“จริงด้วย ผิดพลาดหรือไม่ จะเป็นไปได้อย่างไร! เมื่อครู่ในรอบที่สาม เซียวยวี่ยอมแพ้เอง เขาเสียคะแนนไปถึงแปดคะแนน อย่างไรอาจารย์เฮ่อก็ต้องชนะสิ! ”

“ใช่ใช่ใช่ ท่านบอกจำนวนคะแนนของทั้งสองคน ต้องผิดพลาดแน่นอน! ” มีคนไม่เชื่อ ตะโกนโวยวายเสียงดังให้บอกผลคะแนน “มีใครแอบเพิ่มคะแนนให้เซียวยวี่หรือไม่ อาจารย์เฮ่อจะพ่ายแพ้ได้อย่างไร! ”

ตอนแรกที่เฮ่อหลันได้ยินว่าตัวเองไม่ได้ชนะ ก็ตัวอ่อนยวบราวกับกองดินโคลน บัดนี้ได้ยินทุกคนกล่าวว่าเชื่อมั่นในตัวเขา เฮ่อหลันจึงลุกขึ้นยืน กล่าวเสียงดัง “ขอให้หลี่เจิ้งและผู้อำนวยการบอกผลคะแนนด้วย ขอให้ข้าได้รู้อย่างแจ่มแจ้ง”

เหวินจิ้งเสวียทอดถอนใจ “อาจารย์เฮ่อ คลื่นลูกใหม่สูงกว่าคลื่นลูกเก่า พวกเราแพ้แล้ว ก็คือแพ้แล้ว! ”

เฮ่อหลันไม่ยอม “ขอให้หลี่เจิ้งและผู้อำนวยการบอกผลคะแนนด้วย”

เหวินจิ้งเสวียส่ายหน้าด้วยท่าทีจนใจ “อาจารย์เฮ่อ ผลแพ้ชนะมีความสำคัญถึงเพียงนั้นเชียวหรือ? ”

“สำหรับข้า การพ่ายแพ้ให้กับบัณฑิตไร้คุณวุฒิ ถือเป็นความอัปยศอย่างใหญ่หลวง! ” เฮ่อหลันกล่าวเสียงดัง “ดังนั้น ข้าต้องการรู้ว่าข้าแพ้ตรงไหน! รอบไหนกันที่ข้าเทียบเขาไม่ได้! ”

โหยวเจิ้งเฉิงไม่ได้บอกผลคะแนน ก็เพื่อรักษาหน้าให้เขา ทว่าบัดนี้เฮ่อหลันกลับยืนกรานจะให้เขาประกาศผลคะแนนครั้งแล้วครั้งเล่า โหยวเจิ้งเฉิงหมดหนทาง ได้แต่นำผลคะแนนที่อาจารย์แต่ละท่านลงคะแนนไว้ในแต่ละรอบมา เทียบกับป้ายคะแนน ก็จะรู้ว่าตรงหรือไม่

สุดท้ายโหยวเจิ้งเฉิงหันมองเฮ่อหลันแวบหนึ่ง แต่เห็นคนผู้นี้ยังคงมีท่าทีหยิ่งทะนง บางที เขาคงคิดว่าตัวเองเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้า

เพียงแต่เขายังไม่เข้าใจเหตุผลที่ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน

“ในเมื่ออาจารย์เฮ่ออยากรู้ผลคะแนน เช่นนั้นข้าจะประกาศ” โหยวเจิ้งเฉิงหันมองไปทางฝูงชนที่มาดู กล่าวเสียงดัง “รอบที่หนึ่ง แต่งบทกลอนโดยใช้วิหคเป็นหัวข้อ เฮ่อหลัน ศูนย์คะแนน เซียวยวี่ แปดคะแนน! ”

“โห คนผู้นี้ได้คะแนนเต็มในรอบแรกหรือนี่! เก่งกาจเกินไปแล้วกระมัง! ”

เฮ่อหลันรู้สึกขาอ่อนทันที

“รอบที่สอง วาดภาพโดยมีต้นหญ้าเป็นหัวข้อ เฮ่อหลัน ศูนย์คะแนน เซียวยวี่ แปดคะแนน! ”

“คนผู้นี้ได้คะแนนเต็มในรอบที่สองด้วย จะเป็นไปได้อย่างไร! ”

ทุกคนหันมองไปทางเซียวยวี่ด้วยความสงสัย ก่อนหันมองเฮ่อหลัน คะแนนห่างกันเกินไป

เฮ่อหลันค้ำยันโต๊ะที่อยู่ข้างๆ

“รอบที่สาม โต้วาทีโดยมีหัวข้อมีรักและไร้รัก เฮ่อหลัน แปดคะแนน เซียวยวี่ ศูนย์คะแนน! ”

“ใช่ใช่ใช่ รอบนี้ถูกต้อง! อาจารย์เฮ่อหลันได้คะแนนเต็ม”

เฮ่อหลันกู้หน้าคืนมาได้ จึงยืนขึ้นอีกครั้ง

แต่โหยวเจิ้งเฉิงยังไม่ทันประกาศผลรอบที่สี่ เฮ่อหลันก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป “พอแล้ว ไม่ต้องประกาศแล้ว! ”

เมื่อครู่เขาได้ยินแล้ว บทความที่คนเหล่านั้นเอ่ยชมไม่ขาดปาก ไม่ใช่ที่เขาเขียน เป็นบทความที่เซียวยวี่เขียน!

โหยวเจิ้งเฉิงมองดูตัวหนังสือบรรทัดสุดท้ายในมือ ได้แต่เก็บกระดาษเงียบๆ

“มีสองรอบที่ได้คะแนนเท่ากัน อีกรอบหนึ่งเซียวยวี่ได้คะแนนเต็ม ในรอบสุดท้าย หากอาจารย์เฮ่อหลันได้คะแนนเต็ม ก็จะเสมอกัน ดูท่า เจ้าหนุ่มอายุน้อยผู้นี้ไม่ธรรมดา สามารถเอาชนะอาจารย์เฮ่อหลันอย่างฉิวเฉียดได้! ”

เอาชนะอย่างฉิวเฉียด?

เหวินจิ้งเสวียถอนหายใจยาว!

“ข้ารู้สึกสงสัยจริงๆ สองรอบแรก เซียวยวี่เขียนอะไรและวาดอะไร ถึงได้คะแนนเต็ม! ”

“ใช่ใช่ใช่ ข้าก็อยากดู! ”

“อย่างไรเสียอาจารย์เฮ่อหลันก็เป็นถึงท่านจวี่เหริน คนพวกนั้น คงไม่ใช่ว่าอิจฉาที่อาจารย์เฮ่อมีคุณวุฒิเป็นถึงท่านจวี่เหริน จึงจงใจหักหน้าอาจารย์เฮ่อหลันกระมัง! เช่นนี้ไม่ยุติธรรม ถ้าอย่างไร ให้ทุกคนมาช่วยกันดู ช่วยกันตัดสิน! ”

เฮ่อหลันเองก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน “ข้าก็อยากเห็น ว่าในรอบแรกและรอบที่สอง อาจารย์เซียวดีกว่าข้าตรงไหนกัน”

เซียวยวี่ได้คะแนนเต็ม เฮ่อหลันจะเชื่อได้อย่างไร

เขียนบทกลอนเกี่ยวกับนก และวาดภาพต้นหญ้า เฮ่อหลันเชื่อมั่นว่าตัวเองที่เป็นบัณฑิต ทั้งยังมีคุณวุฒิถึงจวี่เหริน จะด้อยกว่าบัณฑิตไร้คุณวุฒิได้อย่างไร แต่เขาไม่กล่าวออกมา ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สงสัย เมื่อคนที่มาดูกล่าวเช่นนี้ เขาจึงคล้อยตาม เขาอยากเห็นเสียจริง ว่าคนเหล่านี้อิจฉาตนเองจึงเข้าข้างเซียวยวี่หรือไม่

“นี่เป็นผลจากการตัดสินของอาจารย์ห้าท่าน รวมทั้งหลี่เจิ้ง ผู้อำนวยการเหวิน และท่านซ่ง อาจารย์เฮ่อกำลังสงสัยในความเที่ยงธรรมของผลการตัดสินหรือ? ” เซียวยิงได้รู้ว่าเซียวยวี่ชนะ ก็ดีใจเสียยิ่งกว่าอะไร ในที่สุดก็ได้ระบายความอัดอั้นใจที่มีต่ออาจารย์เฮ่อผู้มีความหยิ่งยโส อาศัยคุณวุฒิจวี่เหรินกดขี่ข่มเหงเขาและอาจารย์ท่านอื่นๆ ในสถานศึกษามานานปีเสียที

เฮ่อหลันไม่คิดเกรงใจแม้แต่น้อย “แล้วหากบอกว่าข้าสงสัยเล่า? ข้าเป็นถึงจวี่เหริน จะพ่ายแพ้ให้กับบัณฑิตไร้คุณวุฒิได้อย่างไร ทั้งยังได้ศูนย์คะแนนถึงสองรอบ คงไม่ใช่ว่าพวกท่านอิจฉาคุณวุฒิจวี่เหรินของข้า จึงจงใจหักหน้ากระมัง? ”

เหวินจิ้งเสวีย “เฮ่อหลัน ไม่มีเรื่องเช่นนี้ นี่ล้วนแต่เป็นผลจากการตัดสินของพวกเรา เจ้าความสามารถเทียบเขาไม่ได้ เหตุใดต้องกล่าวหาว่าผู้อื่นอิจฉาด้วย! ”

เฮ่อหลันโมโหคุกรุ่น “หากข้ามีความสามารถเทียบเขาไม่ได้จริง เช่นนั้นผู้อำนวยการก็เอาผลงานจากสองรอบแรกให้ทุกคนได้ดู จะเก็บซ่อนไว้ทำไม! ”

เหวินจิ้งเสวีย “…” ข้ากำลังช่วยรักษาหน้าให้เจ้า!