ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต - เล่มที่ 4 บทที่ 112 ไม่มีใครคู่ควรกับคุณชาย

เมื่อห้องมืดลง ซ่งฉางชิงก็ลืมตาอย่างฉับพลัน แสงจันทร์ที่ลอดเข้ามาจากช่องหน้าต่าง ตกกระทบลงมุมหนึ่งของม่านเตียงจนสว่างเป็นครั้งคราว

ซ่งฉางชิงมองดูแสงจันทร์เสี้ยวนั้นอยู่นานโดยไม่อาจนอนหลับได้

วันนี้กิจการรุ่งเรืองมาก รุ่งเรืองจนเขารู้สึกตื่นเต้นนัก ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ ในห้วงความคิดมีแต่เรื่องผักตี้เอ่อที่ทำให้กิจการของเซียนจวีโหลวรุ่งเรืองขึ้นมา

ผักตี้เอ่อ ผักตี้เอ่อ…

ซ่งฉางชิงไม่รู้เลยว่า ทั้งที่ตนเองกำลังคิดเรื่องกิจการของเซียนจวีโหลว คิดถึงผักตี้เอ่อที่ทำให้เซียนจวีโหลวรุ่งเรืองขึ้นมา แต่สุดท้ายกลับคิดถึงอีกคนหนึ่งขึ้นมา

ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้คนผู้นั้นจะรับซื้อผักตี้เอ่อได้มากน้อยเพียงใด

รู้สึกตั้งตารอคอยเสียจริง!

เขาประเมินนางต่ำเกินไป

เรือนตระกูลซ่งในยามนี้ สตรีรูปงามนางหนึ่งสวมใส่เสื้อผืนบางเดินออกมาจากภายในเรือน แหงนหน้ามองดูดวงจันทร์สว่างบนท้องฟ้า ใบหน้าฉายประกายอ้างว้าง

ดูจากใบหน้า นั่นคือคุณหนูที่ซื้อเสื้อที่ฮวาหม่านยีในวันนั้น

สาวใช้นางหนึ่งตามหลังนางออกมาอย่างรวดเร็ว ในมือถือเสื้อคลุมมาคลุมบนตัวกู้ซินเยว่ “คุณหนู ดึกแล้วอากาศหนาวมีหมอกน้ำค้าง ท่านออกมาโดยไม่คลุมเสื้อเช่นนี้ หากล้มป่วยจะทำอย่างไรเจ้าคะ! ”

วาจาของสาวใช้ที่อยู่ด้านหลัง เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

กู้ซินเยว่หัวเราะเบา น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเศร้าโศกไร้ที่สิ้นสุด “หากสามารถล้มป่วยสักหนจริง ก็ใช่ว่าจะไม่ดี! ”

สาวใช้กล่าวเป็นเชิงตำหนิ “คุณหนู นี่ท่านพูดอะไรของท่านเจ้าคะ มีคนผู้ใดบ้างแช่งให้ตัวเองป่วย! ”

แววตากู้ซินเยว่ฉายประกายเย็นชาเล็กน้อย “ข้ามาอยู่บ้านตระกูลซ่งเกือบครึ่งปีแล้ว แต่เจ้าดูญาติผู้พี่สิ… จำนวนครั้งที่เขากลับบ้านในช่วงครึ่งปีนี้แทบนับนิ้วได้! “

ทุกครั้งที่กลับมา คนที่ญาติผู้พี่อยากเยี่ยมก็มีเพียงแต่ท่านป้า ไม่เคยคิดจะมาดูนางเลย!

จื่อเยียน “คุณหนู กิจการใหญ่อย่างเซียนจวีโหลวตกทอดไปถึงคุณชาย คุณชายต้องงานยุ่งมากแน่ บางทีเขาอาจแค่งานยุ่ง รอให้กิจการของเซียนจวีโหลวมั่นคงแล้ว เขาก็จะกลับมาเจ้าค่ะ! “

“จริงหรือ? แค่เพราะงานยุ่งจริงหรือ? ” กู้ซินเยว่หัวเราะอย่างเย็นเยียบ “มีสาเหตุอื่นด้วยหรือไม่? ทุกครั้งที่เขากลับมา เพียงเยี่ยมท่านป้าเสร็จก็ไปอย่างรีบร้อน ข้าอยากคุยกับเขาแบบส่วนตัว เขาก็อ้างว่างานยุ่ง ทุกครั้งก็ทิ้งไว้เพียงเงาแผ่นหลังให้ข้า จะยุ่งจนไม่มีแม้กระทั่งเวลาที่จะคุยกับข้าสักประโยคเชียวหรือ! “

กล่าวถึงตอนท้าย วาจาของกู้ซินเยว่เต็มไปด้วยอารมณ์โมโหและถ้อยคำตำหนิ

“เขายุ่งถึงเพียงนั้นเชียวหรือ! ” กู้ซินเยว่ปิดหน้าร่ำไห้ “เขากำลังหลบข้าอยู่ต่างหาก! “

เมื่อจื่อเยียนเห็นว่าคุณหนูของตนเองร่ำไห้ ก็รู้สึกตื่นตกใจ

“คุณหนู ช่วงหลายวันนี้ภัตตาคารได้อาหารชนิดใหม่มามิใช่หรือเจ้าคะ? หากไม่เห็นว่าท่านสำคัญ อาหารที่เขาส่งมาให้ฮูหยินเฒ่า เหตุใดถึงมีปริมาณมากถึงเพียงนั้น ข้าได้ยินซ่งฝูบอกมาว่า หากท่านไม่อยู่ คุณชายคงไม่ส่งมามากถึงเพียงนั้นหรอกเจ้าค่ะ! ที่ส่งมาช่วงเที่ยงฮูหยินเฒ่าก็ไม่ได้กินมากเท่าไรนี่นา! ซ่งฝูก็เห็น หากส่งมาให้เพียงฮูหยินเฒ่าคนเดียว ช่วงเย็นย่อมไม่ส่งมาอีก! ”

กู้ซินเยว่ฟังวาจาของจื่อเยียน เสียงร่ำไห้ค่อยๆ หยุดไป

จื่อเยียนกล่าวต่อ “แต่ท่านชอบกินผักตี้เอ่อ ช่วงเที่ยงท่านกินไปมากขนาดนั้น ซ่งฝูก็เห็นแล้ว บางทีคงกลับไปบอกให้คุณชาย ดังนั้นช่วงเย็นซ่งฝูจึงส่งมาอีกหนึ่งจานใหญ่ นี่ก็เป็นบทพิสูจน์ว่า คุณชายรู้ว่าท่านชอบกิน ดังนั้นจึงส่งมาให้ท่านโดยเฉพาะไม่ใช่หรือเจ้าคะ! คุณชายคิดถึงท่านอยู่ตลอด ดังนั้นจึงเอาใจใส่ถึงเพียงนี้ จดจำความชอบของท่านไม่ใช่หรือเจ้าคะ? ”

เสียงร่ำไห้ของกู้ซินเยว่หยุดลง มองจื่อเยียนด้วยความสับสนระคนยินดีเล็กน้อย “ที่เจ้าพูดมานั้นจริงหรือ? ”

จื่นเยียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ต้องจริงอยู่แล้วเจ้าค่ะ! คุณหนู ท่านอย่าคิดมากเลย รอให้คุณชายเสร็จงานยุ่งในช่วงนี้ รอให้เขากลับมา ท่านก็จะได้พบคุณชายบ่อยๆ แล้ว! เวลานี้เรื่องสำคัญที่สุดคือ คุณหนูต้องปรนนิบัติฮูหยินเฒ่าให้ดี ให้ฮูหยินเฒ่าขาดท่านไม่ได้ ท่านก็เป็นหลานสาวแท้ๆ ของฮูหยินเฒ่า ฮูหยินเฒ่าต้องปฏิบัติต่อท่านเหมือนบุตรสาวแท้ๆ แน่นอนเจ้าค่ะ! รอให้คุณชายกลับมาแล้ว รู้ว่าท่านดูแลปรนนิบัติฮูหยินเฒ่าอย่างสุดความสามารถถึงเพียงนี้ ภายในใจคุณชายต้องรู้สึกซาบซึ้งและขอบคุณท่านแน่ ถึงเวลาฮูหยินเฒ่าจับคู่ให้ คุณหนูเองก็มีใจให้ คุณชายต้องรู้แน่นอนเจ้าค่ะ! ”

กู้ซินเยว่เช็ดคราบน้ำตาจนแห้ง ยังคงมีความกังวลใจเล็กน้อย “แล้วหากเขาถูกตาต้องใจคนอื่นเล่าจะทำอย่างไร? “

จื่อเยียนหัวเราะ “คุณชายงานยุ่งขนาดนั้นทุกวัน จะมีเวลาไปชอบพอสตรีอื่นได้อย่างไรเจ้าคะ หากจะชอบคุณชายคงชอบนานแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ครองตัวเป็นโสดจนถึงเวลานี้ คุณชายที่มีคุณสมบัติดีเช่นนี้ ถือว่าโดดเด่นที่สุดในเมืองโยวหลัน ทั้งวงศ์ตระกูล รูปลักษณ์หน้าตา ความรู้ความสามารถ สามสิ่งนี้รวมกัน ใครจะเทียบคุณชายได้เจ้าคะ? นั่นหมายความว่า คุณชายไม่ถูกตาต้องใจผู้ใดเลย ท่านว่าจริงหรือไม่เจ้าคะ? “

กู้ซินเยว่ได้ยินดังนั้นจึงหยุดร้องไห้พร้อมหัวเราะออกมา “เจ้าพูดถูกแล้ว! “

นางไม่มีความวิตกกังวลเหมือนเมื่อครู่อีก รู้สึกร่าเริงขึ้น

วันรุ่งขึ้น ฟ้ายังไม่สว่างเซี่ยยวี่หลัวก็ลุกแล้ว ครั้งนี้รับซื้อผักตี้เอ่อได้มากถึงสี่ร้อยกว่าจิน เซี่ยยวี่หลัวได้กำไรประมาณหนึ่งตำลึง ซ่งฝูมาถึงหมู่บ้านสกุลเซียวก่อนถึงยามเฉิน ยังคงไปที่บ้านท่านปู่เซียว

เมื่อวานงานยุ่งแทบตาย แต่ก็ถือว่าคุ้ม กิจการของเซียนจวีโหลวดีกว่าปกติถึงสามส่วน นี่เป็นเพราะฮูหยินที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้!

ซ่งฝูไม่กล้าดูแคลนเซี่ยยวี่หลัว เคารพนอบน้อมเซี่ยยวี่หลัวยิ่งกว่าเมื่อวานเสียอีก รถม้าไปที่บ้านท่านปู่เซียวโดยตรง พอเห็นเซี่ยยวี่หลัวก็โค้งตัวคำนับ พร้อมเอ่ยเรียกเซียวฮูหยินอย่างเคารพ

เมื่อเห็นผักตี้เอ่อที่มีปริมาณมากกว่าเมื่อวาน ก็ตื่นเต้นจนตาลุกวาว

เซี่ยยวี่หลัวเห็นท่าทางของเขา ก็คาดเดาได้ว่ากิจการของเซียนจวีโหลวต้องดีมากแน่นอน มีคนสูงวัยจำนวนหนึ่งที่ไม่ได้ไปไหนไกล เห็นรถม้ามาที่บ้านท่านปู่เซียว นึกว่าเป็นรถม้าที่เซียวเหลียงจ้างมา จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

เพราะเซี่ยยวี่หลัวรับซื้อจากหมู่บ้านสกุลเซียวอย่างเดียว เมื่อหมู่บ้านอื่นรู้เรื่องผักตี้เอ่อ จึงนำไปขายให้เซียนจวีโหลวโดยตรง ใครจะรู้ว่าเซียนจวีโหลวรับซื้อแค่สองอิแปะ ขายสิบจินก็หายไปสิบอิแปะ มีคนจำนวนไม่น้อยยอมเดินไกลขึ้น เพื่อนำมาขายให้เซี่ยยวี่หลัว

กว่าภัตตาคารอื่นจะรู้เรื่องราวและคิดจะรับซื้อผักตี้เอ่อในภายหลัง ท้องฟ้าก็ปลอดโปร่งมาสองสามวันแล้ว เมื่อแดดแรงขึ้น ผักตี้เอ่อก็แห้ง กินไม่ได้แล้ว

เซี่ยยวี่หลัวรับซื้อผักตี้เอ่อของวันนี้เสร็จ ก็ฝากซ่งฝูไปบอกซ่งฉางชิง ท่านปู่เซียวก็บอกกับคนภายในหมู่บ้าน ถือว่ารับซื้อผักตี้เอ่อเสร็จสิ้น

ถึงแม้ช่วงสองสามวันนี้จะงานยุ่ง แต่ก็คุ้มค่า!

เซี่ยยวี่หลัวหาเงินได้สี่ตำลึง ท่านปู่เซียวก็สุขใจยิ่งนัก เซี่ยยวี่หลัวคอยทำอาหารอร่อยให้วันละสามมื้อ แม้แต่ตัวเขาเองยังรู้สึกว่าตัวเองอ้วนขึ้นสามถึงสี่จิน

เมื่อแดดออก ส่องแสงหนึ่งวันผักตี้เอ่อก็แห้งแล้ว เก็บได้ยากมาก หากจะเก็บต้องรอคราวหน้า

คนในหมู่บ้านสกุลเซียวไม่เคยตั้งตารอคอยให้ฝนตกเช่นครั้งนี้มาก่อน

เพราะมีฝนก็มีเงิน!

ยามนี้จู่ๆ ก็ได้พัก ย่อมรวมตัวพูดคุยกันอีกครั้ง คุยกันว่าเมื่อไรฝนตกหนักอีกสักหนก็คงดี!

แต่ละคนยิ้มจนแก้มปริ ช่วงสองสามวันนี้ ครอบครัวไหนบ้างที่ไม่ได้เงินหลายสิบอิแปะ ครอบครัวที่มีคนมาก หาเงินได้มากกว่าร้อยอิแปะเสียอีก!