ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1072 ทำในสิ่งที่เจ้าควรจะทำ

บทที่ 1072 ทำในสิ่งที่เจ้าควรจะทำ

บทที่ 1072 ทำในสิ่งที่เจ้าควรจะทำ

เป็นเพราะเหตุการณ์นี้เองที่ทำให้นางเข้าใจว่า ตนเองเป็นลูกของอนุภรรยาในตระกูลหลิว ไม่ว่าจะถูกเลี้ยงดูมาภายใต้ชื่อภรรยาเอกอย่างไร สุดท้ายก็ยังเป็นเพียงลูกของอนุภรรยาอยู่วันยังค่ำ

ทันใดนั้น หลิวเทียนฉือก็คิดถึงแม่ผู้ให้กำเนิดที่กำลังมองหาอนาคตให้กับตัวนางเอง

ถ้าตอนนั้นไม่เกิดเรื่องแบบนั้น นางก็คงยังเป็นลูกของอนุภรรยา ลูกที่มีความทะเยอทะยาน แต่มีชีวิตอันแสนทุกข์ระทม

อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นอนุภรรยาและได้แต่งงานกับบัณฑิตที่ยากจน ก็ยังดีกว่าถูกปฏิบัติเหมือนตัวหมากเช่นนี้

หลิวเทียนฉือพักฟื้นอยู่ในห้อง ระหว่างนั้นหลิวฉงหร่านก็ไม่เคยมาเยี่ยมนางเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนกระทั่งหลิวเทียนฉือหายดีเป็นปกติ สามารถเดินเหินได้อย่างสะดวก จึงเห็นหลิวฉงหร่านมาเยี่ยมเยือนตนเอง

หลิวเทียนฉือปรี่เข้าไปทักทายหลิวฉงหร่านด้วยความเคารพยำเกรง “ท่านพ่อ ท่านมาที่นี่!”

“อืม” หลิวฉงหร่านมองนางที่ตัวสั่นเทาอย่างไม่พอใจ “ร่างกายของเจ้าดีขึ้นแล้วหรือ”

ดูเหมือนว่าเขาจะมีความกังวลบางอย่าง

หลิวเทียนฉือไม่คาดคิดว่าหลิวฉงหร่านจะถามเกี่ยวกับสภาพร่างกายของตัวเองบ่อย ๆ ดังนั้นจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“เกือบจะหายดีแล้วเจ้าค่ะ ขอบคุณท่านพ่อที่เป็นห่วง” หลิวเทียนฉือกล่าวขอบคุณอย่างรวดเร็ว

“ไม่ต้องขอบคุณข้า ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายของเจ้า ตอนนั้นเจ้าคงต้องตายด้วยกริชของข้าแล้ว” หลิวฉงหร่านพูดราวกับว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา แต่ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูของตนเอง

“ใช่ ข้าอยากจะขอบคุณพี่ชายเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชาย ข้าคงกลายเป็นเศษดินไปแล้ว” หลิวเทียนฉือรีบขอบคุณหลิวเทียนหมิงพี่ชายคนโตของนาง

หลิวฉงหร่านจ้องมองนางและพูดว่า “ถ้าเจ้าคิดแบบนั้นจริง ๆ เทียนฉือ” หลังจากพูดจบ หัวข้อก็เปลี่ยนไป โดยที่ไม่มีความเฉยเมยและเข้มงวดเหมือนก่อนหน้านี้ เขากลายเป็นคนอ่อนโยนและใจดี “เทียนฉือ ตระกูลหลิวเป็นบ้านของเจ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องขอโทษสำหรับตระกูลหลิวหรอก! ตอนนี้พี่ชายของเจ้าประสบปัญหามากมายในอาชีพของเขา ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องตอบแทนพี่ชายของเจ้า”

เมื่อได้ยินว่าตัวเองยังสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ให้กับตระกูลหลิวได้ หลิวเทียนฉือก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ท่าน…ท่านพ่อ ท่านยังไว้วางใจข้าอยู่หรือ”

“ถ้าข้าไม่ไว้ใจเจ้า ข้าจะไว้ใจใครได้อีก” หลิวฉงหร่านพูดอย่างโกรธเคือง “ข้าทำร้ายและดุด่าเจ้าในครั้งนั้นเพียงเพื่อให้เจ้าจำได้ว่าตระกูลหลิวคือครอบครัวของเจ้า ถ้าเจ้าไม่คิดถึงตระกูลหลิว แล้วจะให้ใครมาคิดถึงตระกูลหลิวล่ะ เจ้าหวังจะให้ตระกูลหลิวจะพินาศจริง ๆ หรือ แล้วเจ้ายังจะนั่งเป็นคุณหนูใหญ่ได้อีกหรือ”

คำพูดของหลิวฉงหร่านราวกับน้ำกระทบร่างกายของหลิวเทียนฉือ

ในช่วงเวลาที่หลิวเทียนฉือกำลังฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ นางก็ได้เข้าใจอย่างชัดเจน

ตระกูลหลิวมอบเสื้อผ้าและอาหารชั้นดีให้กับตนเองทั้งหมด หากตระกูลหลิวหายไป ชื่อเสียงของนางในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูลหลิวก็จะต้องหายไปด้วย

หลิวเทียนฉือพยักหน้าอย่างรีบร้อนและพูดอย่างหนักแน่น “ขอบคุณท่านพ่อที่สอนข้าว่าลูกควรกลับใจ และจะไม่ทำอะไรที่ดูหมิ่นจนทำให้ตระกูลหลิวต้องเดือดร้อน ข้าจะติดตามพี่ใหญ่เพื่อฟื้นฟูและทำให้ตระกูลหลิวเจริญรุ่งเรือง”

นี่คือสิ่งที่หลิวฉงหร่านชอบฟัง

ก็เหมือนการเลี้ยงลูก ใครจะไม่อยากได้ยินคนอื่นบอกว่าลูกตัวเองเก่งบ้าง ใครไม่อยากให้ลูกโตมาประสบความสำเร็จ เป็นขุนนางระดับสูง หาเงินได้มากมาย มีชื่อเสียงและฐานะบ้าง

ตระกูลหลิวเป็นเหมือนลูกที่บริหารโดยหลิวฉงหร่าน มันคือชีวิตของเขา มันคือเลือดเนื้อของเขา

เขาหวังว่าตระกูลหลิวจะดีขึ้นเรื่อย ๆ มั่งคั่งขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าเขาจะต้องจ่ายด้วยเลือดก็ตาม ตราบใดที่ทำให้ตระกูลหลิวได้ดี เขาจะไม่ลังเล

สำหรับตระกูลหลิว หลิวเทียนฉือเป็นเพียงขั้นบันไดให้พวกเขาเดินขึ้นไปเท่านั้น

“ในอีกไม่กี่วัน เมื่อเจ้าหายดีก็ไปที่บ้านตระกูลเจียงกับพี่ชายของเจ้า” เมื่อเห็นหลิวเทียนฉือร่วมมือกับเขา หลิวฉงหร่านก็ระบายยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า

ทันทีที่หลิวเทียนฉือได้ยินว่านางกำลังจะไปบ้านตระกูลเจียง สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที นางกำลังจะปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นสายอันดุดันจ้องมองมาของหลิวฉงหร่าน นางก็กลืนคำพูดทั้งหมดกลับเข้าไป “ท่านพ่อ ข้าจะไปบ้านตระกูลเจียงกับท่านพี่ใหญ่ทำไมหรือ”

“ตระกูลเจียงหวังที่จะให้เจ้าแต่งเข้าไปในฐานะลูกสะใภ้เสมอ ในอดีตซึ่งถือได้ว่าเป็นการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเจียงและตระกูลหลิว แต่คราวนี้เจ้าทำผิดพลาดครั้งใหญ่ ตระกูลเจียงปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดีเสมอ เจ้าไม่ควรเอาแต่ใจตัวเองตลอดเวลา ตระกูลเจียงไม่ใช่ตระกูลที่เราจะสามารถรุกรานได้” หลิวฉงหร่านรู้สึกปวดหัวเมื่อมองไปที่หลิวเทียนฉือที่ยังไม่เข้าใจ

เขาไม่ต้องการให้หลิวเทียนฉือรู้เกี่ยวกับตระกูลเจียงและตระกูลหลิวมากเกินไป แต่แม้ว่านางจะไม่รู้ แต่นางก็ควรรู้ถึงความสำคัญของตระกูลเจียงต่อตระกูลหลิวใช่ไหม?

หากไม่คิดถึงภาพรวม นางจะดูเหมือนคุณหนูจากครอบครัวร่ำรวยได้อย่างไร

เช่นเดียวกับแม่ของนางที่เป็นนักแสดง นางเป็นตัวละครที่อ่อนแอและไร้ประโยชน์

แต่หลิวฉงหร่านไม่ได้เอ่ยประโยคนั้นออกมา

เขายังคงต้องการที่จะเกลี้ยกล่อมหลิวเทียนฉือ

ตระกูลเจียงยังคงรอดูท่าทีของตระกูลหลิว

เขาจึงต้องให้ความมั่นใจแก่ตระกูลเจียง

และยาเสริมความมั่นใจนี้ก็คือ หลิวเทียนฉือ

เมื่อหลิวเทียนฉือได้ยินว่านางกำลังจะกลับไปที่บ้านตระกูลเจียง หัวใจของนางก็รู้สึกเย็นชา นางรู้ดีว่าหลิวฉงหร่านหมายถึงอะไร

เมื่อไปที่บ้านตระกูลเจียงครั้งที่สอง หลิวฉงหร่านก็พูดกับนางอย่างชัดเจน

เพื่อเกลี้ยกล่อมตระกูลเจียงและเจียงหย่วน บางทีเจียงหย่วนอาจจะเป็นสามีในอนาคตของนาง

ทำไมเมื่อก่อนถึงบอกว่าบางทีล่ะ?

เนื่องจากฮ่องเต้ยังอยู่ที่นั่น ถ้าฮ่องเต้ชอบนาง พระองค์ก็ต้องการนางไปเป็นนางสนม

อย่างไรก็ตาม จนถึงตอนนี้ยังไม่มีข่าวจากฮ่องเต้ ตอนนี้นางไม่มีอะไรต้องคิดและทำได้เพียงแต่งงานกับเจียงหย่วน ซึ่งดูน่ารังเกียจสำหรับนาง

ในเมืองหลวง นางเคยเจอแต่ลูกชายของตระกูลขุนนางที่หล่อเหลาและอ่อนโยน นางจะเคยเห็นร่างอ้วนเตี้ยของเจียงหย่วนได้อย่างไร

แต่ตอนนี้หลิวเทียนฉือเข้าใจแล้วว่าถ้านางไม่อยากตาย วิธีเดียวที่จะมีชีวิตรอดได้ก็คือแต่งงานกับเจียงหย่วน

บางทีการแต่งงานกับเจียงหย่วนจะทำให้นางมีหนทางที่แตกต่างออกไป

ครั้งนี้หลิวเทียนฉือตกลงอย่างแน่วแน่ นางคุกเข่าลงและพูดอย่างจริงจัง “ท่านพ่อไม่ต้องกังวล ครั้งนี้ข้าจะทำตามหน้าที่ของข้าเป็นอย่างดี และจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอีกครั้งอย่างแน่นอน”