ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1284 ก่อนไปทำหน้าที่แม่สื่อ

บทที่ 1284 ก่อนไปทำหน้าที่แม่สื่อ

บทที่ 1284 ก่อนไปทำหน้าที่แม่สื่อ

ทำหน้าที่เป็นแม่สื่อ

กู้เสี่ยวอี้ไม่รู้ว่ามีขั้นตอนมากมายในการแต่งงาน แต่นางแค่ต้องการพบกับภรรยาในอนาคตของพี่ฉือโถวเท่านั้น

“แล้วที่ที่พวกท่านจะไปคือที่ไหนล่ะ” กู้เสี่ยวอี้ได้ยินเช่นนั้นก็เชื่อฟังทุกอย่าง เมื่อเห็นว่าพี่สาวและท่านอาของนางบอกว่านางไปด้วยไม่ได้ นางจึงไม่ไป

ในเรื่องนี้ กู้เสี่ยวหวานรู้สึกโล่งใจมาก

ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “ตระกูลฟ่าน หญิงจากตระกูลฟ่าน ฟ่านหลิง เสี่ยวอี้เจ้าเคยได้ยินไหม”

ฟ่านหลิง กู้เสี่ยวอี้จำชื่อนี้ได้ และนึกถึงหญิงสาวแข็งแกร่งผู้นั้น ครอบครัวของนางเช่าที่ดินของบ้านตนเอง ผู้หญิงคนนั้นทำงานในไร่ตลอดทั้งปี

กู้เสี่ยวอี้พยักหน้า “ตกลง วันนี้ข้าจะไม่ไป ข้าจะปักผ้าห่มสวย ๆ อยู่ที่บ้าน แล้วมอบให้ท่านพี่ฉือโถวและพี่สะใภ้”

จากนั้นกู้เสี้ยวอี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่สาวของตนถึงแต่งตัวเช่นนี้ เมื่อคิดถึงเสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ มันดูไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะไป ดังนั้นจึงตัดสินใจไม่ไป

เมื่อป้าจางได้ยินว่ากู้เสี่ยวอี้กำลังจะปักผ้าห่ม นางก็รู้สึกมีความสุข

ตอนนี้งานฝีมือของกู้เสี่ยวอี้แม้ว่าจะมีเงินก็ไม่อาจซื้อได้ ผู้หญิงหลายคนต้องการงานปักของกู้เสี่ยวอี้ คนที่มาหากู้เสี่ยวอี้ต่างก็ต้องรอเป็นเวลานาน

กู้เสี่ยวอี้จะปักผ้าเมื่อนางต้องการเท่านั้น ถ้านางไม่ต้องการทำ ไม่ว่าใครจะให้เงินไปเท่าไรก็ไม่สามารถบังคับให้นางปักผ้าได้

ตอนนี้ เมื่อกู้เสี่ยวอี้บอกว่านางจะปักผ้าห่ม จึงทำให้ป้าจางมีความสุขมาก

“เสี่ยวอี้ ถ้าอย่างนั้นข้าก็ขอบคุณล่วงหน้า คนอื่นอ้อนวอนก็ไม่สามารถบังคับให้เจ้าทำได้ แต่เจ้ากลับช่วยปักผ้านวมให้ข้า” ป้าจางยิ้มอย่างมีความสุขมาก

กู้เสี่ยวอี้เป็นเด็กที่เชื่อฟัง กู้เสี่ยวหวานจึงพยักหน้าอย่างชื่นชม

ทุกอย่างเกือบจะพร้อมแล้ว กู้เสี่ยวหวานยังขอให้อาจั่วนำสิ่งที่นางเตรียมไว้และแสดงให้ป้าจางกับคนอื่น ๆ ดู “นี่เป็นของที่ข้าเห็นในเมืองเมื่อวานนี้ ดูดีทีเดียว ข้าแค่อยากจะมอบให้พี่สะใภ้ในอนาคต บังเอิญว่าวันนี้ข้าจะไปบ้านพี่สะใภ้ ข้าก็เลยจะนำสิ่งนี้ไปด้วย”

สิ่งที่กู้เสี่ยวหวานซื้อมาเป็นชุดเครื่องประดับทองคำ ปิ่นปักผมทองคำฝังพลอยสีแดง ฝีมือประณีต เพียงมองแวบแรกก็รู้ว่าราคาแพง

เมื่อเห็นเช่นนั้น ป้าจางจึงรีบโบกมือปฏิเสธ “เสี่ยวหวาน ข้ารับของมีค่าแบบนี้ไว้ไม่ได้”

“ท่านป้า ไม่ใช่ให้ท่าน แต่เป็นของพี่สะใภ้ในอนาคต ข้ามีพี่ชายคนเดียวคือพี่ฉือโถว” เมื่อเห็นว่าป้าจางปฏิเสธที่จะยอมรับ กู้เสี่ยวหวานจึงรีบอธิบาย

“ไม่ ๆ มันแพงเกินไป” ป้าจางยืนกรานปฏิเสธด้วยใบหน้าที่มุ่งมั่น

เมื่อเห็นใบหน้าที่แน่วแน่ของป้าจาง อาจั่วที่อยู่ด้านข้างก็แอบลอบยิ้ม

เมื่อวานกู้เสี่ยวหวานอยู่ในเมืองทั้งวัน และใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อซื้อของมากมายสำหรับงานแต่งงานของฉือโถว คาดว่าถ้าป้าจางรู้ นางคงจะตกใจจนอ้าปากค้าง

ความใจกว้างของกู้เสี่ยวหวานเป็นเพราะตระกูลจาง

อาจั่วรู้ถึงความเมตตาของครอบครัวจางที่มีต่อกู้เสี่ยวหวาน คราวนี้เมื่อฉือโถวแต่งงาน ก็เปรียบเหมือนว่าพี่ชายของนางกำลังจะแต่งงาน

กู้เสี่ยวหวานต้องการเตรียมทุกอย่างที่สามารถเตรียมได้

หากเป็นกรณีนี้ ครอบครัวของป้าจางก็ไม่จำเป็นต้องเตรียมการใด ๆ เพียงแค่เตรียมตัวให้พร้อมต้อนรับลูกสะใภ้

อาจั่วเคยได้ยินอาโม่พูดถึงวันที่น่าสงสารของกู้เสี่ยวหวาน และยังได้ยินด้วยว่าครอบครัวของป้าจางเป็นผู้ดึงกู้เสี่ยวหวานและคนอื่น ๆ ขึ้นมาตอนที่พวกเขากำลังจะอดตาย

กู้เสี่ยวหวานเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักและความชอบธรรม และนางจะจดจำมันตลอดไป

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อาจั่วก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเคารพต่อกู้เสี่ยวหวาน ผู้หญิงที่ทำให้เจ้านายตกหลุมรัก

กู้เสี่ยวหวานไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการซื้อของในเมืองเมื่อวานนี้ แต่เพียงรับของในมืออาจั่วมาแล้วพูดว่า “ท่านป้า ข้าจะให้สิ่งนี้กับพี่สะใภ้ในอนาคตของข้า”

“แต่…” ป้าจางยังคงกังวลเล็กน้อย สิ่งของพวกนี้มีค่ามาก หากหญิงสาวจากตระกูลฟ่านอยู่กับฉือโถวเพราะเครื่องประดับล้ำค่านี้ พวกเขาจะทำอย่างไร?

กู้เสี่ยวหวานดูเหมือนจะเห็นความลังเลใจของป้าจาง จึงพูดปลอบใจ “ท่านป้า ข้ารู้ว่าท่านคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องกังวล ภรรยาที่พี่ฉือโถวจะแต่งงานด้วยต้องเป็นคนดีอย่างแน่นอน”

ป้าจางไม่รู้ว่าทำไมกู้เสี่ยวหวานถึงตั้งใจมาก แต่เมื่อเห็นท่าทางมุ่งมั่นของกู้เสี่ยวหวาน นางรู้สึกโล่งใจ

เมื่อเห็นว่าเริ่มสายแล้ว กู้เสี่ยวอี้และป้าจางจึงส่งกู้เสี่ยวหวานและกู้ฟางสี่ออกจากบ้าน เมื่อพวกนางมาถึงลาน พวกเขาเห็นฉือโถวกระโดดลงจากรถม้าโดยคิดว่าเขาได้เตรียมสิ่งของเสร็จแล้ว

อาโม่ยังยืนอยู่ข้าง ๆ ตรวจสอบบังเหียนของรถม้า

ก่อนที่กู้เสี่ยวหวานจะขึ้นรถ นางก็มองดู “ท่านป้าหลิวล่ะ”

“โอ้ นางกำลังรอเราอยู่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน” กู้ฟางสี่ตอบอย่างเร่งรีบ

อาโม่ย้ายที่นั่ง ปล่อยให้กู้เสี่ยวหวานและกู้ฟางสี่เข้าไปในรถม้า ป้าจางมองไปที่คนในรถม้าอย่างประหม่าและพูดอย่างกระวนกระวายว่า “ฟางสี่ เรื่องครั้งนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว”

นางมองไปที่ฉือโถวที่อยู่ด้านข้าง เขามีสีหน้าเย็นชาราวกับว่าคนที่กำลังจะแต่งงานกับภรรยาไม่ใช่ตัวเขาเอง

เมื่อเห็นความแตกต่างในการแสดงออกของทั้งสอง กู้เสี่ยวหวานรู้สึกว่ามันตลกดี นางโผล่หัวออกมาจากรถม้าแล้วพูดกับฉือโถวว่า “พี่ฉือโถว ทำไมถึงหน้านิ่งแบบนั้นล่ะ เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านก็เป็นกังวลเหมือนกัน ไม่ต้องห่วง ข้าจะพาพี่สะใภ้คนนี้กลับมาให้ท่านอย่างแน่นอน”

รอยยิ้มบนใบหน้าที่แดงก่ำราวกับเด็กน้อย และแสงแดดที่อยู่ข้างหลังทำให้นางดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยแสงแรงจ้า ราวกับนางฟ้าลงมาจากท้องฟ้า ฉือโถวได้แต่ยืนมองยังกับคนโง่

โชคดีที่ป้าจางรีบดึงแขนเสื้อเขาไว้ เมื่อฉือโถวรู้สึกตัว เขาก็หลบตาและใบหน้าก็ขึ้นสีแดงก่ำ

เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของฉือโถว กู้เสี่ยวหวานก็ปิดปากหัวเราะ จากนั้นก็ถอยกลับเข้าไปในรถม้า เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งลงเรียบร้อย อาโม่ก็สะบัดบังเหียนและบังคับรถม้าออกไปทันที

เมื่อเห็นรถม้าเคลื่อนตัวออกไป กู้เสี่ยวอี้ยังคงคิดถึงผ้าห่มนวมที่นางสัญญาว่าจะทำให้ฉือโถวเมื่อครู่ หลังจากบอกป้าจางและฉือโถว นางก็กลับเข้าไปในบ้าน

………………………………………………….