ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 14 พี่น้องที่รัก
บทที่ 14 พี่น้องที่รัก
บทที่ 14 พี่น้องที่รัก
กู้เสี่ยวหวานตักน้ำร้อนในหม้อ และเติมน้ำเย็นเล็กน้อย จากนั้นล้างอ่างทั้งภายในและภายนอก
ไม่ว่าอ่างทั้งสองจะใช้ทำอะไรในอนาคต แต่ตอนนี้อ่างนี่ได้ใช้ล้างหน้าแล้ว กู้เสี่ยวหวานกล่าวในใจ
จากนั้นกู้เสี่ยวหวานก็ใช้กระบวยผลบวบตักน้ำร้อนอีกสองกระบวยกับน้ำเย็นอีกสามกระบวย แล้วลองล้างมือของตนซึ่งอุณหภูมิกำลังอุ่นพอดีไม่ร้อนเกินไป
เด็กสาวเดินออกจากครัวเล็ก ๆ โดยมีอ่างไม้ในมือ นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินกลับไปยังห้องครัวเพื่อตักน้ำเดือดอีกช้อนหนึ่งด้วย แล้วมาที่ห้องนอนพร้อมอ่างไม้
กู้หนิงอันได้ปลุกน้องชายและน้องสาวของเขาแล้ว
เมื่อกู้เสี่ยวหวานเข้ามา นางก็เห็นว่ากู้หนิงผิงกำลังแต่งตัวอยู่ ในขณะที่กู้หนิงอัน กำลังช่วยกู้เสี่ยวอี้แต่งตัว
กู้เสี่ยวหวานเดินเข้ามา เมื่อกู้หนิงผิงกับกู้เสี่ยวอี้เห็นพี่สาว ทั้งคู่ก็ร้องออกมาอย่างมีความสุข “ท่านพี่…”
เมื่อเห็นท่าทางสบาย ๆ ของกู้เสี่ยวหวาน กู้เสี่ยวอี้ก็เข้ามามองใกล้ ๆ จากนั้นจึงปรบมือและกระโดดขึ้นไปบนเตียงเตา “อ้า…ท่านพี่สบายดี ท่านพี่สบายดี”
กู้หนิงผิงก็ยิ้มเช่นกัน เด็กชายลุกออกจากเตียงเตาและใส่รองเท้าอย่างรวดเร็ว วิ่งไปด้านข้างของกู้เสี่ยวหวาน กอดนางด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยและตะโกนร้องว่า “ท่านพี่ ท่านพี่…”
เมื่อเห็นกู้หนิงผิงเป็นแบบนี้ กู้เสี่ยวอี้ก็เอื้อมมือไปหากู้หนิงอัน “พี่ชาย กอด…”
กู้หนิงอันรู้ว่ากู้เสี่ยวอี้หมายถึงอะไร เขาอุ้มกู้เสี่ยวอี้และเดินมาที่ด้านข้างของกู้เสี่ยวหวาน เด็กน้อยจึงโอบกอดพี่สาวและพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ท่านพี่ ท่านพี่ … ”
เมื่อตอนที่กู้เสี่ยวหวานถูกพาขึ้นมาจากก้นแม่น้ำ เด็กทั้งสามก็ร้องไห้กันอยู่ที่ริมตลิ่งไม่ยอมไปไหน ครั้นเห็นว่าพี่สาวของพวกตนมีสภาพแข็งทื่อราวกับหิน คนที่มาช่วยก็กล่าวว่าพี่สาวของพวกเขาจะไม่รอดอีก
แต่คราวนี้เด็กทั้งสามคนไม่ร้องไห้ พวกเขาเช็ดน้ำตาและต้องการเปลี่ยนตอนจบของเรื่องนี้
พวกเขารู้สึกว่าพี่สาวของพวกเขาต้องไม่ตาย เด็ก ๆ พาพี่สาวกลับบ้าน ซึ่งท่านป้าจางก็ถอดเสื้อนวมหนาทั้งเปียกและเย็นของพี่สาวออกให้ จากนั้นจึงพาไปที่เตียงเตาและให้ซุกอยู่แต่ในผ้าห่ม
กู้หนิงอันไปตามหมอ ส่วนกู้หนิงผิงก่อกองไฟในห้องครัว และยัดฟืนเข้าไปในเตาเพื่อให้เตียงเตาอุ่นมากยิ่งขึ้น
กู้เสี่ยวอี้รับผิดชอบในการกอดกู้เสี่ยวหวานใต้ผ้าห่ม และถูร่างกายที่แข็งทื่อของกู้เสี่ยวหวาน
เด็กทั้งสามคนมีความเข้าใจโดยปริยายในเรื่องการแบ่งงานกัน พวกเขาไม่ร้องไห้ ไม่สร้างปัญหา มุ่งทำเรื่องของตนเอง และมีจุดประสงค์เดียวกัน นั่นคือเพื่อปลุกพี่สาวของพวกเขา
ท่านป้าจางที่อยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูอยู่จนทนไม่ไหว นางเพิ่งเริ่มสัมผัสร่างกายของกู้เสี่ยวหวานและพบว่ามันแข็งเหมือนก้อนน้ำแข็ง สาวน้อยผู้นี้จะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือ? แต่อย่างไรเสีย เมื่อเห็นสิ่งที่เด็กสามคนนี้ทำ นางก็ไม่สามารถพูดอะไรได้จริง ๆ
นางทำได้เพียงนำเงินมาจากบ้าน และมอบให้กู้หนิงอันเพื่อขอให้แพทย์สั่งยา
ฟืนของกู้หนิงผิงกำลังจะหมด ท่านป้าจางจึงขอให้เสี่ยวฉือโถว ลูกชายของนางขนฟืนไปที่ครัวเล็ก ๆ ของตระกูลกู้
……………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
พี่น้องรักกันดีจริง ๆ ค่ะ แต่ละคนยังเด็กแต่รู้หน้าที่ประสานงานกันดีมากเลย
ไหหม่า(海馬)
