ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1714 ให้คืนกลับไป

บทที่ 1714 ให้คืนกลับไป

ฮ่องเต้ที่กำลังคิดว่าจะประทานรางวัลใหญ่อะไรให้นั้น พลางมองเห็นใบหน้าซูหมิ่นที่แฝงนัยยะอะไรบ้างอย่าง รูปร่างอวบอิ่มสง่างาม กำลังยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ริมฝีปากสีแดงระเรื่อจึงเปิดปากพูดขึ้นว่า “ทูลฮ่องเต้ หมิ่นเอ๋อร์คิดว่า ตอนนี้มีรางวัลชิ้นใหญ่ ที่สามารถมอบให้อันผิงเสี้ยนจู่ได้ ทั้งยังเป็นรางวัลที่คู่ควร”

ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังซูหมิ่น จึงเห็นซูหมิ่นที่พูดอย่างพอใจ “ตอนนี้คุณหนูหลินเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับหนึ่งในใต้หล้า แต่วันนี้ แม้แต่อาวุโสหลินก็ยังเอ่ยปากชมอันผิงจวิ้นจู่ ว่าฝีมือนางนั้นยอดเยี่ยมจริง ๆ”

ซูหมิ่นมองสลับไปมาระหว่างหลินจิ้งหรูและกู้เสี่ยวหวาน ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม แล้วพูดออกมาด้วยความลังเลว่า “แล้วตำแหน่งหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับหนึ่งละ?”

สายตาของกู้เสี่ยวหวานจ้องเขม็งไปที่อีกฝ่าย รอคอยคำพูดต่อไปของนาง “ตำแหน่งหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับหนึ่งของคุณหนูหลิน งั้นก็ควรจะเปลี่ยนแล้วใช่หรือไม่?”

ทุกคนได้ฟังสิ่งที่ซูหมิ่นพูดจบในห้องโถงนี้ก็เกิดความเงียบขึ้น เงียบจนได้ยินแม้แต่เสียงหายใจได้อย่างชัดเจน

ทุกคนต่างมองไปที่ซูหมิ่นด้วยความประหลาดใจ

เนื่องจากไฟถ่านในห้องโถงทำให้ภายในท้องพระโรงอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ และเห็นนางสวมชุดกระโปรงยาวเกาะอกเส้นด้ายสีชมพูกุหลาบทอประกาย คลุมด้วยผ้าโปร่งบางสีขาวลายดอกเหมยที่ทอดยาวไปถึงพื้น บริเวณเอวมีสายคาดสีชมพูกุหลาบ ผมสีดำขลับมัดมวยขึ้นราวกับก้อนเมฆ ปิ่นปักผมหยกประณีตปักไว้ที่มวยผม ประดับด้วยพู่ลูกปัดสีทอง ไข่มุกกลมห้อยอยู่บนหน้าผาก และผิวที่เนียนราวกับหยกนั้นมีสีแดงระเรื่อ มีรอยยิ้มจาง ๆ บนริมฝีปากสีแดงสด ช่างงดงามจริง ๆ

หมิงตูจวิ้นจู่นั้นช่างดูงดงามยิ่ง

แต่ความงามก็คือความงามแต่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวได้เช่นเดียวกับนกยูงหลังจากที่ผู้คนมองครั้งแรก พวกเขารู้สึกว่าเมื่อมองอีกครั้งมันดูงดงามเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นกลิ่นอายของความเย่อหยิ่งที่แผ่ออกมาจากร่างของนางอาจทำให้ผู้คนรู้สึกขยะแขยงไปบ้าง

ความน่าขยะแขยงที่มีต่อความงาม นั่นก็เป็นความน่ากลัวที่มีต่อความงามนี้

ในทางกลับกัน อันผิงจวิ้นจู่ที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีชมพูอ่อนผมดำขลับ ผิวเนียนราวกับหยก คิ้วโค้งสวยราวกับพระจันทร์เสี้ยว และดวงตาที่เปล่งประกาย หากพูดว่าหมิงตู้จวิ้นจู่เป็นดอกโบตั๋น ดอกไม้ไม่มีใครเทียบได้ งั้นอันผิงจวิ้นจู่ก็เปรียบเสมือนดอกฝูหรงที่กำลังผลิดอก งดงามแต่ไม่อ่อนแอ งดงามแต่ไม่หยาบโลน มีเสน่ห์ หาที่เปรียบมิได้

ถ้าหากจะอธิบายว่าหมิงตู่จวิ้นจู่คือดอกโบตั๋นที่สง่างามเกินกว่าใครจะกล้าเหลียวมอง ถ้าอย่างนั้นอันผิงจวิ้นจู่ก็คือดอกพุดตานที่งดงาม และประณีตเกินกว่าจะทำให้ใครดูหมิ่นได้

คนมักจะพูดกันว่ารูปร่างหน้าตาของหมิงตูจวิ้นจู่นั้น ทั้งต้าชิงนี้ไม่มีใครเทียบได้ แต่วันนี้…

แต่เมื่อได้มองซูหมิ่นและกู้เสี่ยวหวานอย่างถี่ถ้วนแล้ว ต่างก็ต้องประหลาดใจที่เห็นว่า อันผิงจวิ้นจู่ผู้นี้ที่ไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามมาก่อน เมื่อเปรียบเทียบกับหมิงตูจวิ้นจู่แล้วเต็มไปด้วยความคลุมเครือ

ซูหมิ่นที่มองไปที่กู้เสี่ยวหวานด้วยรอยยิ้มที่เย้ยหยัน ราวกับมีเรื่องดีอะไรในใจ แต่กู้เสี่ยวหวานรับรู้ได้ว่าซูหมิ่นกำลังจะยั่วยุเรื่องความสัมพันธ์ของนางกับหลินจิ้งหรู

ใต้หล้านี้ตำแหน่งผู้หญิงที่มีความสามารถอันดับหนึ่งคือหลินจิ้งหรู เห็นได้ชัดว่าซูหมิ่นกำลังบอกว่านางคู่ควรกับตำแหน่งนี้

และกำลังจะหมายความว่า หลินจิ้งหรูนั่นไม่คู่ควรกับตำแหน่งนี้

เมื่อเห็นถึงเจตนาของซูหมิ่น กู้เสี่ยวหวานจึงแสยะยิ้มในใจ ซูหมิ่นต้องการยั่วยุเรื่องตนเองกับหลินจิ้งหรู แน่นอนว่านางไม่มีวันทำสำเร็จ

แต่ตอนนี้ หลังจากที่ฟังคำพูดของหมิงตูจวิ้นจู่แล้ว คนที่อยู่ในห้องโถงนี้ต่างพากันมองไปที่หลินจิ้งหรูและกู้เสี่ยวหวาน พลางยกมือขึ้นปราดเหงื่อ

ใช่แล้ว อีกคนก็คือหญิงสาวที่มีความสามารถเป็นอันดับหนึ่งในใต้หล้านี้ และอีกคนคือคนที่หลินไห่เทียนเอ่ยปากชื่นชม ตำแหน่งของหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับหนึ่งนั้น เป็นไปได้ว่ากำลังจะถูกเปลี่ยนแปลง

เหล่าผู้คนมองดูด้วยความครึกครื้น ต่างชะเง้อคอเพื่อมองกู้เสี่ยวหวานและตระกูลหลิน คำพูดของหมิงตูจวิ้นจู่นั้น เห็นได้ชัดว่าทำให้คนตระกูลหลินนั้นเกิดความขุ่นเคืองใจ

ไม่ว่านางจะตอบอย่างไร ก็ล้วนผิดไปทั้งหมด

“หมิงตูจวิ้นจู่หมายความว่า เสี่ยวหวานนั้นดีกว่าตำแหน่งหญิงสาวที่มีความสามารถที่สุดงั้นหรือ” กู้เสี่ยวหวานมองไปที่ซูหมิ่นที่มีใบหน้าบูดบึ้ง และถามด้วยความสับสน

เมื่อพูดจบแล้ว ทุกคนในห้องโถงนี้ต่างพากันแสดงความตกใจ

อันผิงจวิ้นจู่ผู้นี้เป็นคนที่โง่เขลางั้นรึ

ฮ่องเต้ทรงพระราชทานตำแหน่งหญิงสาวที่มีความสามารถที่สุดให้หลินจิ้งหรู ตอนนี้ คิดไม่ถึงว่านางจะพูดว่า นางนั้นดีกว่าหญิงสาวที่มีความสามารถเป็นอันดับหนึ่ง

ความจริงจะเป็นอย่างไร แต่ถ้านางพูดเช่นนี้

ไม่ใช่ว่าจะทำให้ฮ่องเต้นั้นทรงอับอายรึ ตำแหน่งชื่อเสียงของหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับหนึ่งนั้น คำพูดของฮ่องเต้นั้นเปรียบได้ดั่งทองคำ

เมื่อซูหมิ่นเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานนั้นพูดสิ่งที่นางต้องการออกมา จึงยิ้มดีใจจนแทบไม่มองเห็นดวงตา อันผิงเจวิ้นจู่นั้นเป็นคนที่มีความสามารถรอบรู้ทุกด้าน ไม่ใช่หรอกหรือ

ทันทีที่พูดจบ กู้เสี่ยวหวานก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบอีกครั้งว่า “หมิงตู้จวิ้นจู่ ท่านกำลังจะสงสัยในตำแหน่งที่ฮ่องเต้ทรงเป็นคนแต่งตั้งงั้นหรือ หรือว่าท่านคิดว่าชื่อนี้ไม่คู่ควรกับตำแหน่งหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับในใต้หล้านี้ที่ฮ่องเต้ทรงแต่งตั้งให้งั้นหรือ หมิงตูจวิ้นจู่ ขุนนางคือขุนนาง ฮ่องเต้คือฮ่องเต้ การตัดสินใจของฮ่องเต้ จะไม่สนใจได้อย่างไร”

กู้เสี่ยวหวานพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ เสียงดังฟังชัด ภายในห้องโถงนี้ ราวกับถูกขว้างก้อนหินขนาดใหญ่อย่างรุนแรงไปบนผิวน้ำทะเลสาบที่เงียบสงบ

‘ตู้ม’ เสียงตกกระทบบทผิวของน้ำในทะเลสาบ

คำพูดของกู้เสี่ยวหวาน สามารถโยนคำพูดที่ซูหมิ่นต้องการจะใส่ความตนนั้นคืนไปทั้งหมด และยังยกเรื่องนี้ขึ้นเพื่อตั้งคำถามในการตัดสินใจของฮ่องเต้

ใช่แล้ว ตำแหน่งหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับหนึ่งที่ฮ่องเต้ทรงเป็นคนแต่งตั้งให้หญิงสาว หมิงตูจวิ้นจู่กลับกล้าที่จะสงสัยว่าฮ่องเต้นั้นเป็นคนตัดสินใจผิดพลาด

ทุกคนต่างเกิดความงุนงน และต่างพากันมองไปที่กู้เสี่ยววหวาน จากนั้น จึงหันมองไปที่ซูหมิ่น

ก็เห็นว่ายังมีรอยยิ้มบนใบหน้าของซูหมิ่น แต่ความพยายามในตอนนี้ สีหน้านั้นเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด และร่างนั้นสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

สายตาที่ฉายแววความพอใจเมื่อครู่เริ่มจางหายไป มองมาที่กู้เสี่ยวหวาน ด้วยดวงตาที่มืดสนิทและเต็มไปด้วยแววตาที่น่าสยดสยอง

คำพูดยั่วยุของนางเมื่อครู่ เพื่อยั่วยุเรื่องความสัมพันธ์ของนางกับหลินจิ้งหรูก็เท่านั้น แต่กู้เสี่ยวหวานที่โหดเหี้ยมผู้นี้ คิดไม่ถึงว่าจะยั่วยุเรื่องความสัมพันธ์ของนางกับฮ่องเต้

เราจะได้เห็นดีกันกู้เสี่ยวหวาน

คิ้วของซูหมิ่นขมวดแน่น ดวงตาแดงก่ำคู่นั้น จ้องมองมาที่กู้เสี่ยวหวานอย่างโหดเหี้ยม ลืมสิ้นแล้วทุกอย่างในตอนนี้ ว่านางกำลังอยู่ในท้องพระโรง ความตึงเครียดบนใบหน้าที่งดงามนั้น ทำให้ผู้คนทั้งหมดภายในห้องโถงนี้เห็นได้ชัดเจน

“หมิงตู ยังไม่คุกเข่าลงอีก” จู่ ๆ ก็มีเสียงที่น่าเกรงขามดังขึ้นมา ท่ามกลางห้องโถงที่เงียบสงบนี้ เป็นหมิงอ๋องที่ปรากฏออกมมาข้าง ๆ ซูหมิ่น และจ้องมองไปที่ซูหมิ่นด้วยใบหน้าที่โกรธเคืองและไม่พอใจทันที

……….