ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1727 ความลับในการมีลูกชายและลูกสาว

บทที่ 1727 ความลับในการมีลูกชายและลูกสาว

หลิวเสวี่ยอิ๋งพิงหมอน หลับตาและคิดถึงฉากยามที่หลิวซืออี๋โดนท่านพ่อของนางไล่ ใบหน้างดงามนั้นยังคงสถบออกมา “หึ นางเป็นแค่ลูกชาวนา แต่พวกท่านกลับหวาดกลัวนางเสียขนาดนั้น สักวันนกกระจอกตัวนั้นจะตกลงมาจากต้นไม้”

จากนั้นก็นั่งรถม้าออกไปพร้อมกับสาวใช้และคนรับใช้ที่ครอบครัวของนางนำมา โดยไม่หันมามองท่านพ่อท่านแม่ที่มีใบหน้าซีดเซียว

เกรงว่าในขณะนี้นางคงออกจากเมืองหลวงแล้ว

หลิวเสวี่ยอิ๋งถอนหายใจ และได้แต่หวังว่าหลิวซืออี๋คนนี้จะไม่ทำอะไรที่โง่เขลา ไม่เช่นนั้นจะเกิดปัญหากับตระกูลหลิวอย่างแน่นอน

ในขณะนี้ บริเวณประตูเมืองหลวง ขบวนรถม้ากำลังจะออกจากประตูเมืองก็หันกลับมา และเลี้ยวเปลี่ยนทิศทาง

กู้เสี่ยวหวานและถานอวี้ซูกลับมาที่ห้องโดยคิดถึงเรื่องของฟางเพ่ยหยา ถานอวี้ซูถอนหายใจอีกครั้ง “เฮ้อ ถ้าฮ่องเต้เห็นด้วยกับฟางเจิ้งสิง เพราะนางทำผิดกฎเจ็ดข้อ ไม่รู้ว่าเมื่อเพ่ยหยารู้เรื่องนี้นางจะทำอย่างไร”

การแยกกันอยู่และการหย่าร้างจะเป็นสองทางเลือกที่แตกต่างกันสำหรับเส้นทางในอนาคตของหลูเหวินซิน

การแยกกันอยู่และการหย่าร้างเป็นปัญหาของทั้งสามีภรรยา แต่สำหรับการหย่าร้าง ปัญหาทั้งหมดจะตกอยู่ที่หลูเหวินซิน

เมื่อเห็นนางเป็นกังวลเช่นนี้ กู้เสี่ยวหวานก็หยุดกังวลไม่ได้จริง ๆ

“ไปคุยกับองค์หญิง และบอกว่าเรื่องของการมีเด็กชายหรือเด็กหญิงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับผู้หญิง ผู้ชายต่างหากคือผู้มีบทบาทชี้ขาด” กู้เสี่ยวหวานกล่าว

ทันทีที่นางพูดจบ ถานอวี้ซูก็สำลักน้ำชาที่เพิ่งดื่มไป น้ำชาไหลสาดกระเซ็นไปทั่ว และจ้องไปที่กู้เสี่ยวหวานด้วยความตกตะลึง โดยไม่สนใจที่จะเช็ดคราบน้ำออก “ท่านพี่ เมื่อครู่พูดว่าอะไรนะ?”

เมื่อเห็นท่าทางตกตะลึงของถานอวี้ซู กู้เสี่ยวหวานก็รู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็เห็นอาจั่วและโค่วตันที่อยู่ในห้องจ้องมองมาที่ตนด้วยสายตาว่างเปล่า ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูสัตว์ประหลาด

เมื่อเห็นว่าพวกนางมีท่าทางตื่นตระหนก กู้เสี่ยวหวานก็เพิ่งรู้ว่าสิ่งที่นางพูดเมื่อครู่นั้นค่อนข้างน่าแปลกใจสำหรับคนยุคนี้ อย่างไรก็ตาม การให้กำเนิดเด็กชายหรือเด็กหญิงนั้นขึ้นอยู่กับตัวผู้ชายเอง ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้หญิงเลย

ในสมัยโบราณ ทุกคนไม่มีความรู้ทางการแพทย์และเชื่อว่าการให้กำเนิดเด็กชายและเด็กหญิงเป็นเรื่องของผู้หญิง แต่ความจริงแล้วสิ่งนี้นั้นไม่ถูกต้อง

กู้เสี่ยวหวานอธิบายว่า “ในร่างกายของผู้ชายมีสองปัจจัย ปัจจัยหนึ่งคือปัจจัยในการให้กำเนิดเด็กหญิง อีกปัจจัยหนึ่งคือปัจจัยในการให้กำเนิดเด็กชาย แต่ในร่างกายของผู้หญิงมีเพียงปัจจัยเดียวเท่านั้น และผู้ชายจะเป็นคนกำหนด ซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้หญิง

กู้เสี่ยวหวานต้องการพูดเกี่ยวกับโครโมโซมเอ็กซ์วาย แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะเข้าใจหรือไม่

ถานอวี้ซูรู้สึกสับสนเล็กน้อยกับคำพูดของกู้เสี่ยวหวาน

ถานอวี้ซูได้สติกลับมาและถามต่อ “ท่านพี่ ทุกอย่างที่ท่านพูดเป็นความจริงหรือไม่”

นางเชื่อมั่นในคำพูดของกู้เสี่ยวหวาน

กู้เสี่ยวหวานพยักหน้า “จริง ฟางเจิ้งสิงจะหย่ากับฮูหยินฟางโดยไม่สนใจอะไร ดังนั้นสามารถขอให้องค์หญิงลี่หัวบอกฮ่องเต้ว่าการมีลูกชายหรือลูกสาวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฮูหยินฟาง หากต้องการตำหนิสามารถตำหนิใต้เท้าฟางได้เท่านั้น”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถานอวี้ซูก็พูดอย่างตกตะลึง “แต่ท่านพี่ เราเชื่อในตัวท่าน ทว่าฮ่องเต้และไทเฮาอาจไม่เชื่อ ตั้งแต่สมัยโบราณความอกตัญญูนั้นมีสามประการ แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือการไร้ทายาทสืบสกุล การที่ฮูหยินฟางไม่ให้กำเนิดลูกชายถึงตอนนี้ ฮูหยินฟางก่ออาชญากรรมเจ็ดข้ออย่างแท้จริง”

กู้เสี่ยวหวานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และคิดถึงเพื่อนสนิทในชีวิตที่แล้วที่แต่งงานและมีลูกเร็ว หลังคลอดพวกนางจะคุยกับตนเกี่ยวกับประสบการณ์ต่าง ๆ ดังนั้นทัศนคติของนางได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย กล่าวว่า “ถ้าอยากได้เด็กชายก็ต้องเตรียมตัวไว้ก่อน ทั้งผู้ชายและผู้หญิงต้องออกกำลังกายให้มากขึ้น ไม่ดื่มสุรา เพิ่มภูมิต้านทานของร่างกาย กินผัก ผลไม้ และมันเทศให้มากขึ้น ดื่มชาให้มากขึ้น หลังมื้ออาหารเย็นทำให้ช่องท้องอบอุ่นอยู่เสมอ และชำระร่างกายด้วยน้ำด่างก่อนมีการร่วมหลับนอน อย่างไรก็ตามในตอนนี้เจ้ายังไม่เข้าใจ และข้าจะบอกในภายหลังเมื่อเจ้าแต่งงานแล้ว”

เมื่อถานอวี้ซูได้ยินว่าต้องชำระร่างกายด้วยน้ำด่างก่อนมีการร่วมหลับนอน ใบหน้าของนางก็แดงก่ำด้วยความลำบากใจ

“ท่านพี่ สิ่งที่ท่านพี่พูดจริงอย่างนั้นหรือ” การทำแบบนี้เพิ่มโอกาสการมีลูกชายได้จริงหรือ?

“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง” กู้เสี่ยวหวานพูดอย่างหนักแน่น “อย่างไรก็ตาม วิธีการเหล่านี้มีแต่จะเพิ่มโอกาสในการมีลูกเท่านั้น แต่ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าจะสามารถให้กำเนิดเด็กชายได้”

กู้เสี่ยวหวานกล่าวว่าอย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงประสบการณ์ของเพื่อนสนิทที่ให้กำเนิดลูกชาย แต่นางไม่เคยแต่งงานหรือให้กำเนิดเด็กชายมาก่อน ดังนั้นนางจึงไม่เข้าใจเช่นกัน

ถานอวี้ซูตกตะลึงเมื่อได้ยิน แต่นางก็ตั้งใจฟังคำพูดของกู้เสี่ยวหวาน ฟางเพ่ยหยาเคยอ้วนมากจนไม่สามารถลดน้ำหนักได้ แต่เมื่อท่านพี่แนะนำวิธี นางก็ลดน้ำหนักลงได้ ดังนั้นถานอวี้ซูจึงเชื่อมั่นในคำพูดของกู้เสี่ยวหวาน

แต่อาจั่วตกตะลึง คุณหนูยังไม่ได้แต่งงาน แล้วจะรู้เรื่องการคลอดลูกได้อย่างไร

นางคงจะไม่ตกใจขนาดนี้ หากในวันนี้ไม่ใช่เพราะคุณหนูเพิ่งจะอายุสิบหกปี แต่การพูดจาของนางเหมือนมีประสบการณ์จริง และคลอดลูกมาแล้วสี่ถึงห้าคน

ถานอวี้ซูเชื่อกู้เสี่ยวหวานหมดใจ วันรุ่งขึ้นจึงเข้าวังตั้งแต่เช้าตรูเพื่อเข้าเฝ้าองค์หญิงลี่หัว และเมื่อถ่ายทอดคำพูดของกู้เสี่ยวหวานไป องค์หญิงลี่หัวก็ประหลาดใจเช่นกัน

หลังจากถานอวี้ซูเกลี้ยกล่อมอยู่นาน และองค์หญิงลี่หัวไว้ใจกู้เสี่ยวหวานมาโดยตลอด คราวนี้จึงเชื่อคำพูดที่ดูไร้สาระของกู้เสี่ยวหวานจริง ๆ

สิ่งที่กู้เสี่ยวหวานไม่คาดคิดก็คือองค์หญิงลี่หัวไม่ได้ใช้คำพูดนี้เพื่อโน้มน้าวฮ่องเต้ แต่ใช้เหตุผลอื่นเพื่อโน้มน้าวฮ่องเต้แทน องค์หญิงลี่หัวคิดว่าเรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป

ต่อมาองค์หญิงลี่หัวนำสูตรลับของกู้เสี่ยวหวานในการให้กำเนิดเด็กชายไปบอกแก่สตรีที่แต่งงานแล้วทั้งสอง สิ่งที่นางไม่คาดคิดก็คือหลังจากหนึ่งปีต่อมาสตรีทั้งสองก็ให้กำเนิดลูกชาย องค์หญิงลี่หัวตกใจจนอ้าปากค้างไปเป็นเวลานาน และจากนั้นนางก็เชื่อว่าสิ่งที่กู้เสี่ยวหวานพูดนั้นเป็นเรื่องจริงเสียยิ่งกว่าทองคำแท้

ตั้งแต่นั้นมา ภายใต้การแนะนำขององค์หญิงลี่หัว กู้เสี่ยวหวานจึงได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการให้กำเนิดเด็กชายและเด็กหญิง ในเมืองหลวงผู้ที่ต้องการมีลูกชายจะไปที่สวนชิง และพวกเขาไม่จำเป็นต้องไปวัดด้วยซ้ำ

แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในอนาคต กู้เสี่ยวหวานไม่เคยคิดเลยว่าคำพูดไม่กี่คำที่นางพูดในตอนนั้นจะมีผลเช่นนี้

……….